De Geest gebruikt het geschreven Woord op twee te onderscheiden wijzen(met een onderscheiden oogmerk) om mensen te zaligen(zalig te maken)

¨Niemand kan tot Mij komen tenzij dat de Vader Die Mij gezonden heeft hem trekke.....
¨Een ieder dan die het van de Vader gehoord heeft die komt tot Mij¨.............
Dit werk gaat van de Vader uit en de Geest gebruikt daartoe het geschreven Woord........
Dit is het eerste werk. Zo komt een mens tot Christus. Zo komt een mens tot geloof in Christus.

¨Ik zal hem opwekken ten uitersten dage¨.......
Daarna vangt het tweede werk aan, dan gaat Christus een mens zalig maken..........en daartoe gebruikt de Geest ook het geschreven Woord. Dit wordt genoemd ¨geloven¨ in Christus



Het eerste werk is een bewerking van het hart hetgeen door die mens niet opgemerkt wordt.
Het tweede werk is een werk dat bewust door de mens ervaren wordt. Die mens geeft zich over (vertrouwt zich toe aan) aan Christus en Christus vangt Zijn zaligenmakend werk aan en brengt het tot een einde.


Vergelijk Joh.1:12 en13

Als de Heere Jezus zelf zegt dat de akker de wereld is. Waarom maken wij er dan de kerk van?

Democritus schreef:

Bert Mulder schreef:

Luther schreef:

Gian schreef:De Gemeente van Christus bestaat uit 100% kinderen van God. Niets meer en niets minder. De Gemeente is zelfs deel van Christus nl Zijn Lichaam.
Daarom is het woordje Gemeente in het NT altijd met hoofdletter geschreven itt het OT.

Ik beschouw de gemeente van Christus al de zichtbare kerk, dus met kaf en koren door elkaar heen.

Toch, zelfs als zichtbare kerk (tenminste als die de kenmerken der ware kerk draagt), zou je aannemen dat het grootste gedeelte gelovigen zijn...

het is namelijk een tarweveld, geen onkruidveld....

Tijdens de weekdiensten behandeld onze predikant de Efezebrief en de eerste preek ging over de aanhef van de brief.

Paulus, een apostel van Jezus Christus, door den wil van God, aan de heiligen, die te Éfeze zijn, en gelovigen in Christus Jezus.

In deze aanhef wordt de gehele gemeente heiligen en gelovigen genoemd. Want als je aan een boer vraagt wat hij verbouwt dan zal hij niet zeggen tarwe en onkruid of onkruid maar tarwe.

Zo moeten we ook de gemeente zien en benaderen namelijk als gelovigen en heiligen ondanks dat er schijnheiligen kunnen zijn.

Nou, dat vind ik dus nog een moeilijk punt. In de kanttekeningen wordt dan altijd gezegd dat de brief is gericht aan de kinderen van God, zij die wedergeboren zijn, Christus kennen, etc. En dat betekent weer dat de brieven niet voor onbekeerden zijn...

Luther schreef: Nou, dat vind ik dus nog een moeilijk punt. In de kanttekeningen wordt dan altijd gezegd dat de brief is gericht aan de kinderen van God, zij die wedergeboren zijn, Christus kennen, etc. En dat betekent weer dat de brieven niet voor onbekeerden zijn...

En daar hebben we het al eerder over gehad...

Herinner je mijn stelling, bijvoorbeeld, dat in de apostolische brieven je nooit, zover ik me kan herinneren, je een woord direct aan de ongelovigen gericht ziet? Er wordt wel OVER ongelovigen geschreven, maar nooit direkt TOT.

Bert Mulder schreef:

Luther schreef: Nou, dat vind ik dus nog een moeilijk punt. In de kanttekeningen wordt dan altijd gezegd dat de brief is gericht aan de kinderen van God, zij die wedergeboren zijn, Christus kennen, etc. En dat betekent weer dat de brieven niet voor onbekeerden zijn...

En daar hebben we het al eerder over gehad...

Herinner je mijn stelling, bijvoorbeeld, dat in de apostolische brieven je nooit, zover ik me kan herinneren, je een woord direct aan de ongelovigen gericht ziet? Er wordt wel OVER ongelovigen geschreven, maar nooit direkt TOT.

Dat klopt. Maar daarmee is mijn vraag dus niet opgelost.
Ik heb heel lang gedacht dat de brieven dus alleen tot de HA-gangers gericht was, dus in mijn geval tot een kleine minderheid van de gemeente. Maar daar begin ik inmiddels ernstig aan te twijfelen.

Klopt. De brief is tot de gelovigen gericht. Men maakte geen onderscheid binnen de gemeente. En zo hoort het ook. Terwijl diezelfde gemeente wordt aangesproken als 'uitzinnigen'. Of: hoe zeggen sommigen onder u, dat er geen opstanding der doden is? Of: wat wordt gij, gelijk of gij in de wereld leefdet, met inzettingen belast? Namelijk raak niet, en smaak niet, en roer niet aan.

refo schreef:Klopt. De brief is tot de gelovigen gericht. Men maakte geen onderscheid binnen de gemeente. En zo hoort het ook. Terwijl diezelfde gemeente wordt aangesproken als 'uitzinnigen'. Of: hoe zeggen sommigen onder u, dat er geen opstanding der doden is? Of: wat wordt gij, gelijk of gij in de wereld leefdet, met inzettingen belast? Namelijk raak niet, en smaak niet, en roer niet aan.

Ja, maar dan gaat het om gelovigen die bestraft moeten worden.
Maar de Bijbel zegt niet tegen dezelfde mensen tegelijk dat ze gelovig en ongelovig zijn.

Zoals gezegd, zou ik nog terugkomen op dit onderwerp. In de eerste plaats heb ik nog steeds geen antwoord van refo op mijn vraag:

Afgewezen schreef:

refo schreef:Als God iets zegt is dat ja en amen.
En niet voor de één ja en de ander nee.
Dat niet iedereen gelooft is een ander verhaal, maar dat ligt niet aan God.

Goed, nu komen we ergens. Maar speelt God nog wel een rol in het gebeuren dat iemand het Woord wél aanneemt? Of is dat voor God ook maar afwachten?

Verder durf ik de stelling aan dat het Woord van God niet genoeg is, dat wil zeggen, het horen van het Woord van God is niet genoeg.
Het hele OT, met name de geschiedenis van het volk Israël, laat zien dat het Woord van God niet genoeg is. Waarom klaagt God op een gegeven moment: “Wat is er nog meer te doen aan Mijn wijngaard, wat Ik aan dezelve niet gedaan heb?”
Het Woord, tot het volk gezonden door Wet en profeten, was niet genoeg.
En als Jezus gekomen is, is het nog steeds niet beter: “Jeruzalem, Jeruzalem, hoe menigmaal heb Ik u bijeen willen vergaderen, zoals een hen haar kiekens onder haar vleugelen vergadert, maar gij hebt niet gewild.”
Het Woord, door Jezus gepredikt, was niet genoeg.
Zelfs na de komst van de Heilige Geest is het Woord niet genoeg: “Gij hardnekkigen en onbesnedenen van hart, gij wederstaat altijd de Heilige Geest!”
Het Woord, door Stefanus gepredikt, was niet genoeg.

Er ligt iets tussen het horen van het Woord (al dan niet in de kerk) en het komen tot bekering. Bij velen zit daar in onze tijd een groot vacuüm. Daarom gebeurt er niets. Al die mensen horen jarenlang het Woord, maar er gebeurt niets.
Het Woord, gepredikt, gehoord en gelezen, is ook voor hen niet genoeg.

Er is dus kennelijk nog iets nodig. Is dat iets innerlijks? Mogen we dat zeggen? Begeven we ons dan niet in de troebele wateren van de valse mystiek?
Als dit ter sprake komt, lijken sommigen wat zenuwachtig te worden. Omdat ze zo bang zijn voor die valse mystiek. Of om voor niet-reformatorisch versleten te worden. Allerlei theologisch correcte formuleringen passeren de revue. Ten slotte lijkt er een patstelling te ontstaan. Heeft refo dan toch gelijk?

Nee. Dat heeft hij niet. Want waar die kerkmensen op ‘wachten’ (ach, werd er maar echt gewacht) is geen fata morgana, geen hersenspinsel, waar je je beter maar niet mee kunt inlaten, nee, waar die kerkmensen op wachten, is iets wat echt bestaat. En wat iedereen nodig heeft. Dát besef leeft onder velen gelukkig nog. Zij wachten op het spreken van God tot de ziel.
En dat is er.
“Een ieder, die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, komt tot Mij.”
“Zalig zijt gij, Simon Bar Jona, want vlees en bloed heeft u dat niet geopenbaard, maar Mijn Vader, Die in de hemelen is.”
“… en die Hij geroepen heeft, die heeft Hij ook gerechtvaardigd…”
Al deze uitspraken gaan niet over degenen die alleen het Woord horen. Want daarvan komt niet ieder tot Christus. En daarvan belijdt niet ieder dat Jezus de Zoon van God is. En daarvan wordt niet ieder gerechtvaardigd.
Er is dus een roeping, een onderwijzing, een openbaring buiten en boven het Woord. Laten we er ons maar niet voor schamen om dat te benoemen. En wie het mist, moet niet proberen om de noodzaak ervan te willen verdoezelen, maar laat het diegene maar in de nood brengen. Want wie wél (de letter van) het Woord heeft, maar de Geest niet, zal niet behouden worden, al vleit hij zich ook met de gedachte dat 'het Woord vast is en Gods beloften betrouwbaar'. Is dat dan niet zo? Zeker is dat zo! Maar alleen voor hen die van dat 'innerlijke' werk geen vreemdeling zijn!

Afgewezen schreef: Is dat dan niet zo? Zeker is dat zo! Maar alleen voor hen die van dat 'innerlijke' werk geen vreemdeling zijn!

Met de woorden van mijn oud-leermeester.

Waar en zeker!

Op een onbelangrijk detail na ben ik het geheel met je eens Afgewezen!

Met name wat je zegt over ¨echt wachten¨, ¨verwachten¨.
In Psalm 40 zegt David:....Ik heb de Heere lang verwacht en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en mijn geroep gehoord en Hij heeft mij uit een ruisende kuil, uit modderig slijk opgehaald en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vast gemaakt.........

......Allen die U verwachten zullen niet beschaamd worden.....
......U verwacht ik de ganse dag......
......Ik verwacht de Heere; mijn ziel verwacht de Heere, en ik hoop op Zijn Woord.....Hij zal Israel verlossen van al
ongerechtigheden....
......Gij hebt mij de oren doorboord.......(O.T. versie van ¨wie het van de Vader gehoord heeft¨)
......Maar verwacht de belofte des Vaders......

Afgewezen schreef:Al deze uitspraken gaan niet over degenen die alleen het Woord horen. Want daarvan komt niet ieder tot Christus. En daarvan belijdt niet ieder dat Jezus de Zoon van God is. En daarvan wordt niet ieder gerechtvaardigd.

Inderdaad. Alleen diegenen die het woord ontvangen, aannemen, bewaren, geloven en daarmee ook 'daders van het woord' zijn.
Maar Hij zeide: Ja, zalig zijn degenen, die het Woord Gods horen, en hetzelve bewaren.(Lukas 11:28)

En dezen zijn, die in de goede aarde bezaaid zijn, welke het Woord horen en aannemen, en dragen vruchten, het ene dertig-, en het andere zestig-, en het andere honderd voud.(Marcus 4:20)

Daarom danken wij ook God zonder ophouden, dat, als gij het Woord der prediking van God van ons ontvangen hebt, gij dat aangenomen hebt, niet als der mensen woord, maar (gelijk het waarlijk is) als Gods Woord, dat ook werkt in u, die gelooft. (1 Tessalonicenzen 2:13).

Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt; en er werden op dien dag tot hen toegedaan omtrent drie duizend zielen.

Daarom, afgelegd hebbende alle vuiligheid en overvloed van boosheid, ontvangt met zachtmoedigheid het Woord, dat in u geplant wordt, hetwelk uw zielen kan zaligmaken. En zijt daders des Woords, en niet alleen hoorders, uzelven met valse overlegging bedriegende. (Jakobus 1:21-22).

Ik denk dat iedereen wel in kan stemmen met de post van Afgewezen. Ergens is het ook goddelijke mystiek in de positieve zin van het woord. Het gaat fout als we een bepaalde mate van Gods werk gaan afmeten of voorwaardelijk gaan stellen. Daar is allerlei ellende en misvatting van gekomen in het verleden waardoor mensen op 'dat bijzondere' van God gingen wachten en vergaten dat het gaat om het geloven van Zijn Woord.

Het is alleen jammer dat er voor 'innerlijk werk' geen bijbelse gronden zijn.
De bijbel is niet maar uitwendig, waar nog wat inwendigs bij moet.

Dat zou te vergelijken zijn met een koning die zijn vijanden allen ter dood moest veroordelen, omdat ze zijn wet overtraden.
Maar hij is een genadige koning en wil ze allen de vrijheid geven. Het is voldoende als de vijanden schuld bekennen en om vergeving vragen. Hij bespreekt dit met de boodschapper en de geheimschrijver. Het wordt vastgelegd en overeengekomen.
De boodschapper stuurt zijn woordvoerders naar alle plaatsen waar zijn vijanden te vinden zijn.
Deze boodschap levert veel blijdschap op. Toch zeggen velen: ik sterf liever dan dat ik vergeving vraag!

Maar als de woordvoerders hun boodschap aanpassen: ik zeg u dit nu wel. Maar weet wel dat de koning slechts een geselecteerd deel van u werkelijk zal vrijspreken. Alleen hij weet dat! De vijanden zullen zeggen: man, hoepel op. Wat hebben we daar aan.

Of ze zouden zeggen. Het is wel noodzakelijk dat u nader overtuigd bent van uw schuld. U kunt niet zomaar vergeving vragen. Eerst moet de geheimschrijver een schuldbrief bij u bezorgen. Dan mag u komen. Wie zo'n brief heeft zal de doodstraf gegarandeerd ontgaan. Ook dan zullen de vijanden zeggen: daar hebben we niets aan. We wachten dan eerst die geheimschrijver maar eens af. Wanneer komt die? Als de woordvoerder dat niet kan zeggen, zal iedereen weglopen. Daar heb je dan ook niets aan.
En aangezien die doodvonnissen nogal op zich laten wachten, maken de vijanden zich geen zorgen. Wat gebeuren zal zal gebeuren. Er is toch niets aan te doen.
En de koning maar wachten. Waar blijven ze nu?

Het is een dwaling te zeggen dat het Woord inwendig moet worden.
Dat was ook mijn stelling: het Woord is altijd uitwendig en is daarom zo vast.
Dat iemand er het woordje 'zaligmakend' tussen heeft gestopt, is niet mijn idee.
God spreekt tot mensen. Door het uitwendige Woord.

refo schreef:Het is alleen jammer dat er voor 'innerlijk werk' geen bijbelse gronden zijn.
De bijbel is niet maar uitwendig, waar nog wat inwendigs bij moet.

Dat zou te vergelijken zijn met een koning die zijn vijanden allen ter dood moest veroordelen, omdat ze zijn wet overtraden.
Maar hij is een genadige koning en wil ze allen de vrijheid geven. Het is voldoende als de vijanden schuld bekennen en om vergeving vragen. Hij bespreekt dit met de boodschapper en de geheimschrijver. Het wordt vastgelegd en overeengekomen.
De boodschapper stuurt zijn woordvoerders naar alle plaatsen waar zijn vijanden te vinden zijn.
Deze boodschap levert veel blijdschap op. Toch zeggen velen: ik sterf liever dan dat ik vergeving vraag!

Maar als de woordvoerders hun boodschap aanpassen: ik zeg u dit nu wel. Maar weet wel dat de koning slechts een geselecteerd deel van u werkelijk zal vrijspreken. Alleen hij weet dat! De vijanden zullen zeggen: man, hoepel op. Wat hebben we daar aan.

Of ze zouden zeggen. Het is wel noodzakelijk dat u nader overtuigd bent van uw schuld. U kunt niet zomaar vergeving vragen. Eerst moet de geheimschrijver een schuldbrief bij u bezorgen. Dan mag u komen. Wie zo'n brief heeft zal de doodstraf gegarandeerd ontgaan. Ook dan zullen de vijanden zeggen: daar hebben we niets aan. We wachten dan eerst die geheimschrijver maar eens af. Wanneer komt die? Als de woordvoerder dat niet kan zeggen, zal iedereen weglopen. Daar heb je dan ook niets aan.
En aangezien die doodvonnissen nogal op zich laten wachten, maken de vijanden zich geen zorgen. Wat gebeuren zal zal gebeuren. Er is toch niets aan te doen.
En de koning maar wachten. Waar blijven ze nu?

Het is een dwaling te zeggen dat het Woord inwendig moet worden.
Dat was ook mijn stelling: het Woord is altijd uitwendig en is daarom zo vast.
Dat iemand er het woordje 'zaligmakend' tussen heeft gestopt, is niet mijn idee.
God spreekt tot mensen. Door het uitwendige Woord.

3 Jezus 3antwoordde en zeide tot hem: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u, tenzij dat iemand 4wederom 5geboren wordt, hij kan het Koninkrijk Gods 6niet zien.
4 Nicodémus zeide tot Hem: Hoe kan een mens geboren worden, nu oud zijnde? Kan hij ook andermaal in zijner moeders buik ingaan en geboren worden?
5 Jezus antwoordde: 7Voorwaar, voorwaar zeg Ik u, ezo iemand niet geboren wordt uit 8water en Geest, hij kan in het Koninkrijk Gods niet ingaan.
6 fHetgeen 9uit het vlees geboren is, dat is 10vlees; en hetgeen uit den Geest geboren is, dat is 11geest.
7 Verwonder u niet dat Ik u gezegd heb: Gijlieden moet 12wederom geboren worden.
8 13De wind 14blaast waarheen hij wil, en gij hoort zijn 15geluid; maar gij weet niet 16vanwaar hij komt en waar hij heengaat; 17alzo is een iegelijk die uit den Geest geboren is.


Johannes 10:26
Maar gijlieden gelooft niet, want gij zijt niet van Mijn schapen, gelijk Ik u gezegd heb.
En hoe wou jij het anders?

Ze hoorden allen hetzelfde woord. Maar velen bekeerden zich niet, omdat het Woord niet met het geloof gemengd was...

Hebreeën 4:2
Want ook ons is het Evangelie verkondigd, gelijk als hun; maar het woord der prediking deed hun geen nut, dewijl het met het geloof niet gemengd was in degenen die het gehoord hebben.

Toch denk ik wel dat refo een punt heeft.
Naast het Woord is er niets dat de zaligheid werkt. Het Woord is een noodzakelijke en voldoende voorwaarde om een mens levend te kunnen maken. Het geheim van die kracht van het Woord ligt natuurlijk in het werk van de Geest. Maar dat is inderdaad verborgen. Dat kunnen we niet ontleden en terugvoeren op een ervaring los van het Woord. Het Evangelie (de boodschap dus) is een kracht Gods tot zaligheid (voor iedereen die gelooft staat er achter, dus je zou zelfs kunnen denken: het is pas een kracht nadat je gelooft.
Er zijn meer van dit soort teksten in de bijbel die het geloof helemaal voorop stellen, maar dat terzijde).
Als je werkelijk gelooft dat de teksten uit de bijbel rechtstreeks van God komen en ook jou aanspreken, dan zou dat voldoende moeten zijn. Staan naar een ervaring los van het Woord is eigenlijk ongeloof en is zoeken naar een 'teken'. Het Woord moet voor een gelovige voldoende zijn, simpelweg omdat het Gods Woord is. Als God tegen je spreekt door middel van het Woord, welke ervaring wil je daar dan tegenover stellen die meer waard is dan dat? Niet zien (zonder teken) en toch geloven is m.i. beter dan geloven na een 'gevoelige ervaring' van Jezus' aanwezigheid. Een mens kan zichzelf bedriegen, maar Gods Woord is vast. Daar kun je je altijd op verlaten.
Dan zul je merken dat dit verlaten op Gods Woord wel met gevoel(ens) gepaard gaat. Is dat de Geest? Ben je dat zelf? Dat doet er niet toe. Het Woord blijft vast.

Ik vermoed dat refo dat ongeveer bedoelt.