Bert Mulder schreef:

Bloempje28 schreef: God bekeert de mens maar wij mogen Zijn uitgestoken hand grijpen!!! Als je een cadeau ontvangt, laat je je armen toch ook niet slap hangen??? Of het is nu geen geschenk meer omdat ik het zelf heb aangepakt!??? zonder de gever had je het cadeau niet in je handen gehad! In geloof mogen wij Gods hand zeker grijpen! Maar God heeft Zijn hand al uitgestoken, Hij was de eerste.... Hij zal het geloof werken zodat wij ook werkelijk tot Hem komen. geloven is niet passief!! God werkt alles in ons, maar Hij werkt activiteit... En wanneer wij loslaten in ongeloof houdt Hij ons vast gelukkig! Als wij deze activiteit zien als remonstrantisme en eigen werken.... komen we nooit maar dan ook nooit tot zekerheid! wat verwachten wij? Een bliksemflits? Een stem of een briefje uit de hemel? God werkt in kleine dingen!

Hij roept ons op om tot Hem te komen! dan moeten we gaan en niet gelijk zeggen: "Wij kunnen als zondaren niet tot Hem gaan!" Waarom roept Hij ons dan op om te komen??? Ga het eens proberen! Wat een zegen rust daarop! dan zul je achteraf ook kunnen zeggen: "God was de eerste, Hij riep me en trok me zodat ik ook werkelijk ging!" Maar eerst moet je gehoor geven aan de roepstem van God!! dan hebben we al werk genoeg, maar velen komen hier zelfs niet toe omdat ze dan denken zelf aan het werk te zijn! Roept God dan ons op om op onze 'billen' te blijven zitten en te niksen??? Hij gaat in de Weg van de roeping ALTIJD! Begin daar en geef gehoor aan wat Hij van je vraagt! Ga je in die weg, dan mag je ook vertrouwen dat het goed komt, want dat belooft Hij zelf! Hebben we daar wel vertrouwen in?? Vertrouwen we Christus zelf wel? Hoe groot is ons vertrouwen op de beloften??? Ik denk dat velen er niet veel mee op hebben! da is te hoog gegrepen! Ook velen van Gods kinderen durven niet actief bezig te zijn met deze beloften, uit angst voor remonstrantisme... maar dat is zo onbijbels! Ze staan niet voor niets in de Bijbel, juist om daarmee een beroep op het werk van Chrustus te doen met het vertrouwen dat Hij het ook zal geven!
Hoeveel jongeren zijn er niet passief? "Als ik er kom, dan kom ik er toch wel! Als het niet voor mij is kan ik net zo goed nu lekker genieten van dit leven, dan heb ik toch wat!" En gelijk hebben ze! Als je nergens op vertrouwt, dan kun je je zoektocht naar Hem wel staken.... Maar met zo'n houding ga je wel verloren als God niet ingrijpt! En dat is wel de schuld van degenen die deze jongeren zo hebben opgevoed!

Bloempje, ik denk dat je me niet begrepen hebt....

Mijn voorbeeld was van iemand die door Christus gered is, wiens hand Christus met de Zijne omvat, terwijl hij, net als Petrus, op de golven van het meer loopt. De reden dat hij niet zinkt, is omdat Christus hem de hele tijd vasthoudt, en nooit zal laten zinken...

Maar de mens (die niet durft te geloven??) is zo trots dat hij meent dat hij uit eigen kracht op die golven lopen kan... Hij zou zelfs de hand van Christus af willen schudden, als dat mogelijk was...

In het geval van Petrus was het, dat hij door (tijdelijk) ongeloof niet meer op Christus zag. In dit voorbeeld, van niet durven geloven, is het een geval van iemand die gered is, maar God in Christus er niet de eer van te willen geven...

Fjodor schreef:

Luther schreef:ik denk namelijk dat beroering door Gods Woord vaak is voorgekomen ook bij mensen die nu niet bij God zijn.

Bloempje, over het algemeen kan ik me wel in je verhaal vinden.
Maar het is verstandig om hierover de gelijkenis van de zaaier goed in het achterhoofd te houden.
Dit geeft aan dat hetgeen Luther schrijft wel degelijk bijbels is.
[bijbel]18 Gij dan, hoort de gelijkenis van den zaaier.
19 Als iemand dat Woord15 des Koninkrijks hoort, en niet verstaat, zo komt de boze,16 en rukt weg, hetgeen in zijn hart gezaaid was; deze is degene,17 die bij den weg bezaaid is.18
20 Maar die in steenachtige plaatsen bezaaid is, deze is degene, die het Woord hoort, en dat terstond met vreugde ontvangt;19
21 Doch hij heeft geen wortel in zichzelven,20 maar is voor een tijd; en als verdrukking of vervolging komt, om des Woords wil, zo wordt hij terstond geergerd.
22 En die in de doornen bezaaid is, deze is degene, die het Woord hoort; en de zorgvuldigheid dezer wereld, en de verleiding des rijkdoms verstikt het Woord,21 en het wordt onvruchtbaar.22
23 Die nu in de goede aarde bezaaid is,23 deze is degene, die het Woord hoort en verstaat, die ook vrucht draagt en voortbrengt,24 de een honderd-, de ander zestig-, en de ander dertig voud.[/bijbel]

Denk je dat dat kan Bert? Kan het zijn dat iemand die gered is God in Christus de eer er niet van wil geven?
Moet dat niet sowieso boven tafel komen? De Geest werkt toch onwederstandelijk, Die zal dan toch ook vruchten voortbrengen? Is de eerste vrucht dan niet het geven van eer aan God?

Bloempje28 schreef:

Dus klopt je eerste stelling niet, over die beoordeling... Uiteindelijk gaat het daar niet om. Al zegt de hele kerkenraad dat het niet klopt, maar je mag door het geloof weten: 'Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord', dan is dat het belangrijkste.

Ik wou dat ieder mens zo sterk in zijn schoenen stond. Juist bij kerkenraden en dominees wil je steun. Jammergenoeg werkt dat niet zo in de praktijk! Heel veel mensen die wel een kind van God zijn twijfelen constant doordat er een bepaald eisenpakket wordt gesteld aan hoe een zondaar zijn geloof moet beleven en ervaren. wat God allemaal werkt en hoe en hoe dat ervaren moet worden! Als jij als gelovige wordt afgeschreven door ouderlingen (zoals bij mijn vader is gebeurd) doet dat enorm veel pijn en God heeft verhoed dat mijn vader nooit meer zou kerken, maar die heeft het heel moeilijk gehad om mensen nog in vertrouwen te nemen over zijn geloof. En dat geeft hem soms nu nog verdriet al is het jaren gelden! Mensen moeten beseffen dat God Zijn eigen weg gaat met mensen, dus hou op neerbuigend te doen over dat preekje en dat tekstje, want misschien is het wel een begin wat je vertrapt. Laten we dat soort dingen niet zeggen, maar mensen oproepen om hun bekering vast te maken... om zekerheid te zoeken en het goede na te jagen... geen genoegen te nemen met onzekerheid maar de volle zekerheid te vinden in Hem.

Bloempje28 schreef:

Luther schreef:Met deze formulering heb ik toch wel wat moeite. Ik denk namelijk dat beroering door Gods Woord vaak is voorgekomen ook bij mensen die nu niet bij God zijn. En als er van de duivel staat dat hij zelfs pogingen waagt om kinderen Gods te verleiden, en in Gods Woord staat dat zelfs mensen die Zijn Naam verkondigd hebben, niet de hemel ingaan, dan is daaruit wel de boodschap af te leiden dat we het niet met een misschientje moeten doen. En ook niet met wat beroering. Niet om de dag van de kleine dingen te verachten, maar wel om gefundeerd te worden, in zekerheid des geloofs, in Christus Jezus en Dien gekruisigd. En dat we NOOIT mogen rusten, totdat we vanuit Zijn Woord voor onszelf persoonlijk weten: Ik ben de Zijne en Hij is de Mijne.

Met het onderstreepte heb ik nou grote moeite, want dit is precies het euvel waar ik het over heb:Hoe weet je dat zo zeker? Weet jij wie er verloren zo verloren zijn gegaan? Wie beoordeel jij zo? Mag jij dat wel doen?

Het zwartgedrukte: deze mensen missen de vergeving der zonden... zij weten dit ook of denken dat ze genoeg hebben aan goede werken en uiterlijke geloofsuitvoering! God heeft hen wel geroepen en misschien ook wel ontroerd, maar zij hebben het terzijde geschoven. Dus is het hun eigen schuld! Dat schreef ik ook in het stukje een eind hierboven.
Ik geloof gewoon niet dat het aangeraakt worden door het Woord toegeschreven kan worden aan de duivel! De duivel kan niet werken als de Heilige Geest en ik denk ook dat Zijn verleidingspogingen hele andere zullen zijn.

Bloempje28 schreef:Deze bijvoorbeeld: werk van God te niet doen en de zondaar laten twijfelen, waardoor men niet tot Christus komt. De duivel probeert alles te ontkennen: "Jij??? Veel te slecht. Jij??? Ingebeeld hoor!" Hij gebruikt daar ook kerkmensen voor! Natuurlijk moeten we het niet met een misschientje doen, juist niet.... maar we moeten ermee naar Christus gaan en Hem vertrouwen dat Hij alles goed zal maken! En ik weet zeker: wie Hem zoekt, die zal vinden! We moeten de zekerheid hebben dat God onze zonden vergaf en vergeeft. Zonder dat kunnen we niet!!! Daar ben ik het helemaal mee eens! Maar wij mogen ook rusten op datgene wat God ons gaf in het vertrouwen dat Hij het ook af zal maken. Veel mensen doen dat niet en zijn daardoor altijd onrustig, omdat ze het kleine niet eren door er altijd maar aan te twijfelen.

De duivel kan het Woord zo gebruiken dat we menen dat het Gods stem is. Het is huiveringwekkend, inderdaad, als een engel des lichts. Hij heeft het zelfs bij de Heere Jezus geprobeerd in de verzoeking in de woestijn.

Denk ook aan de gelijkenis in Lukas 11: 24-27: De onreine geest gaat weg, zomaar, maar komt wel zevenvoudig terug.
Waarom gaat die onreine geest weg? Ik citeer nu uit het boekje "Duivels dichtbij" van dr. Steef Post: "Er is mogelijk wat druk van binnenuit: gedachten over de dood, een licht besef van de zonde, een sterk appèl om in de Heere Jezus te geloven. (...) Mogelijk maakt het Woord indruk en wordt het de duivel toch wat te heet onder voeten. Hij gaat weg, omdat
hij op dat momet meer heil ziet in weggaan dan in blijven. een felle strijd aangaan lijkt hem contraproduktief. Als hij weggaat, levert dat mogelijk weer rust op. Mogelijk komt het geweten van de mens wat tot rust. (...)
Als die onreine geest weg is, dan verandert er inderdaad heel veel. Want het huis wordt met bezemen gekeerd. Het leven wordt bekeken in het licht van wat het zou moeten zijn. En er wordt heel wat opgeknapt. (noemt hij allemaal voorbeelden, oa. fijne preken)

vogeltje schreef:@Luther
De duivel kan het Woord zo gebruiken dat we menen dat het Gods stem is. Het is huiveringwekkend, inderdaad, als een engel des lichts. Hij heeft het zelfs bij de Heere Jezus geprobeerd in de verzoeking in de woestijn.

Ik ken de kracht van de satan ten dele. Zijn verzoekingen zijn mij niet vreemd.
Maar nog nooit heeft hij een tekst gebruikt waarmee God zondaren tot Zich trekt. Hij zal daarin juist tegenwerken.
Of zie jij dat anders.

Gebruikt de duivel het Woord niet juist op een heel ander manier: 'Is het niet dat God gezegd heeft....' Hij maakt gebruik van wat God gezegd heeft en trekt het in twijfel.

Fjodor schreef:
Denk je dat dat kan Bert? Kan het zijn dat iemand die gered is God in Christus de eer er niet van wil geven?
Moet dat niet sowieso boven tafel komen? De Geest werkt toch onwederstandelijk, Die zal dan toch ook vruchten voortbrengen? Is de eerste vrucht dan niet het geven van eer aan God?

vogeltje schreef:@Luther
De duivel kan het Woord zo gebruiken dat we menen dat het Gods stem is. Het is huiveringwekkend, inderdaad, als een engel des lichts. Hij heeft het zelfs bij de Heere Jezus geprobeerd in de verzoeking in de woestijn.

Ik ken de kracht van de satan ten dele. Zijn verzoekingen zijn mij niet vreemd.
Maar nog nooit heeft hij een tekst gebruikt waarmee God zondaren tot Zich trekt. Hij zal daarin juist tegenwerken.
Of zie jij dat anders.

Gebruikt de duivel het Woord niet juist op een heel ander manier: 'Is het niet dat God gezegd heeft....' Hij maakt gebruik van wat God gezegd heeft en trekt het in twijfel.

Fjodor schreef:

Bert Mulder schreef:

Bloempje28 schreef: God bekeert de mens maar wij mogen Zijn uitgestoken hand grijpen!!! Als je een cadeau ontvangt, laat je je armen toch ook niet slap hangen??? Of het is nu geen geschenk meer omdat ik het zelf heb aangepakt!??? zonder de gever had je het cadeau niet in je handen gehad! In geloof mogen wij Gods hand zeker grijpen! Maar God heeft Zijn hand al uitgestoken, Hij was de eerste.... Hij zal het geloof werken zodat wij ook werkelijk tot Hem komen. geloven is niet passief!! God werkt alles in ons, maar Hij werkt activiteit... En wanneer wij loslaten in ongeloof houdt Hij ons vast gelukkig! Als wij deze activiteit zien als remonstrantisme en eigen werken.... komen we nooit maar dan ook nooit tot zekerheid! wat verwachten wij? Een bliksemflits? Een stem of een briefje uit de hemel? God werkt in kleine dingen!

Hij roept ons op om tot Hem te komen! dan moeten we gaan en niet gelijk zeggen: "Wij kunnen als zondaren niet tot Hem gaan!" Waarom roept Hij ons dan op om te komen??? Ga het eens proberen! Wat een zegen rust daarop! dan zul je achteraf ook kunnen zeggen: "God was de eerste, Hij riep me en trok me zodat ik ook werkelijk ging!" Maar eerst moet je gehoor geven aan de roepstem van God!! dan hebben we al werk genoeg, maar velen komen hier zelfs niet toe omdat ze dan denken zelf aan het werk te zijn! Roept God dan ons op om op onze 'billen' te blijven zitten en te niksen??? Hij gaat in de Weg van de roeping ALTIJD! Begin daar en geef gehoor aan wat Hij van je vraagt! Ga je in die weg, dan mag je ook vertrouwen dat het goed komt, want dat belooft Hij zelf! Hebben we daar wel vertrouwen in?? Vertrouwen we Christus zelf wel? Hoe groot is ons vertrouwen op de beloften??? Ik denk dat velen er niet veel mee op hebben! da is te hoog gegrepen! Ook velen van Gods kinderen durven niet actief bezig te zijn met deze beloften, uit angst voor remonstrantisme... maar dat is zo onbijbels! Ze staan niet voor niets in de Bijbel, juist om daarmee een beroep op het werk van Chrustus te doen met het vertrouwen dat Hij het ook zal geven!
Hoeveel jongeren zijn er niet passief? "Als ik er kom, dan kom ik er toch wel! Als het niet voor mij is kan ik net zo goed nu lekker genieten van dit leven, dan heb ik toch wat!" En gelijk hebben ze! Als je nergens op vertrouwt, dan kun je je zoektocht naar Hem wel staken.... Maar met zo'n houding ga je wel verloren als God niet ingrijpt! En dat is wel de schuld van degenen die deze jongeren zo hebben opgevoed!

Bloempje, ik denk dat je me niet begrepen hebt....

Mijn voorbeeld was van iemand die door Christus gered is, wiens hand Christus met de Zijne omvat, terwijl hij, net als Petrus, op de golven van het meer loopt. De reden dat hij niet zinkt, is omdat Christus hem de hele tijd vasthoudt, en nooit zal laten zinken...

Maar de mens (die niet durft te geloven??) is zo trots dat hij meent dat hij uit eigen kracht op die golven lopen kan... Hij zou zelfs de hand van Christus af willen schudden, als dat mogelijk was...

In het geval van Petrus was het, dat hij door (tijdelijk) ongeloof niet meer op Christus zag. In dit voorbeeld, van niet durven geloven, is het een geval van iemand die gered is, maar God in Christus er niet de eer van te willen geven...

Denk je dat dat kan Bert? Kan het zijn dat iemand die gered is God in Christus de eer er niet van wil geven?
Moet dat niet sowieso boven tafel komen? De Geest werkt toch onwederstandelijk, Die zal dan toch ook vruchten voortbrengen? Is de eerste vrucht dan niet het geven van eer aan God?

Fjodor schreef: [...] Kan het zijn dat iemand die gered is God in Christus de eer er niet van wil geven?
Moet dat niet sowieso boven tafel komen? De Geest werkt toch onwederstandelijk, Die zal dan toch ook vruchten voortbrengen? Is de eerste vrucht dan niet het geven van eer aan God?

refo schreef:Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.

memento schreef:

refo schreef:Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.

Ik denk dat het in onze kringen inderdaad goed is om de zichtbare vruchten (zoals o.a. de hierboven genoemde) weer te gaan benadrukken. Zónder dat die vruchten (in beginsel) aanwezig zijn, is er géén sprake van een waar geloof. Hoeveel innerlijke "vruchten" men ook mag menen waar te nemen.

Joannah schreef:

memento schreef:

refo schreef:Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.

Ik denk dat het in onze kringen inderdaad goed is om de zichtbare vruchten (zoals o.a. de hierboven genoemde) weer te gaan benadrukken. Zónder dat die vruchten (in beginsel) aanwezig zijn, is er géén sprake van een waar geloof. Hoeveel innerlijke "vruchten" men ook mag menen waar te nemen.

Eerst is er het geloof, dan pas komen de vruchten.
Aan de vrucht herkent men de boom, en nadat er een bekering heeft plaatsgevonden, hoeft er niets meer te worden benadrukt, maar komt het overvloedig, denk ik.

refo schreef:Ja, zo kan ik me werkelijk er niets bij voorstellen dat ambtsdragers het geloof van anderen aan een onderzoek menen te mogen onderwerpen. Ze hebben toe te zien op leer en leven. Verder niet. En dat dan weer gegrond op de bijbel. En dat dan weer niet gegrond op eigen uitlegging.