Nieten en nullen...

[-DIA-]

Ik zal proberen er IETS van te zeggen. Maar ik kan er slechts over
spreken, en niet eruit.
Begrijp je?

Is het je al tot schuld geworden?

Laten we elkaar in liefde de waarheid voorhouden.
Het moet kunnen lijden.


Wie de liefde mist; al kent hij de Waarheid en stemt
die toe, is in de aard der zaak niet anders als een
klinkend metaal, een luidende schel.
Laat ons elkaar opscherpen. Niet uit lust om elkaar
te vertrappen, niet in wantrouwen van elkaar, want
eerlijk is eerlijk, dat proef ik wel een beetje.

Maar goed, ik heb ook gezegd, laten we elkaar niet
laten gaan als we zien dat de naaste dwaalt.

Een bestraffing moet zeker kunnen lijden. En in de
liefde kan dat ook...

Uit mijn 'inleiding' zal af te leiden zijn waar mijn legering
is. Lees het maar...

Het is geen antwoord op de vraag.

Als de schuld schuld wordt... zal ik hier niet meer zijn.
Kort, maar zo is het denk ik wel.

Wie zou op internet vertoeven, waar de schuld,
als een smartelijke schuld voor God wordt beleefd.
Als je het anders ziet, zeg het dan.

Toch dank voor de opmerking. Het kan geen kwaad.
Het moet tot een nauw onderzoek komen,
en daar is het weer: Hoe diep moet het?
Tot je denkt -oprecht- ik, snood rebel, heb niet
anders verdiend als de hel.

Daar komen we weer bij de BELEVING van dat
dood'lijkst tijdgewricht.

[Upquark]

Dia, ik dank je voor je toewijding en moeite om zo'n lang antwoord te typen. Toch weet ik er eerlijk gezegd niet helemaal raad mee.

We zullen het er allen wel over eens zijn (hoop ik) dat aan het Recht van God
genoeg moet geschieden.
Zonder dat de Rechter vrij spreekt zullen we God niet kunnen ontmoeten. Want
-en dat besef wordt minder en minder- anders is God en Verterend Vuur, bij
Wie niemand wonen kan.

Dus er moet genoeg gedaan worden aan dat Recht. OF in de TIJD, OF in de
EEUWIGHEID... Als we het hier in de tijd niet verliezen van God zal Gods
Recht in de eeuwigheid op ons branden. Dan zal dat Recht zijn loop hebben in
de eeuwigheid zonder eind...

Tot zover helemaal mee eens, dit is gewoon HC zondag 2-4 in een notendop.

Het dood'lijkst tijdgewricht wordt mee bedoeld (kort gezegd) wat al Gods
kinderen leren kennen: Verloren gaan om behouden te worden. Het Recht moet
worden voldaan. Daar valt de ziel God in toe. Ik denk weer aan dat gedicht:
Als onder 't heilig Recht, de ziele niet meer vecht...

In dat tijdsgewricht wordt een zondaar het met God eens. Dan kan God
geen kwaad meer doen. Dan is de hel verdiend. En dan verwacht ik ook niet
anders dan de hel. Het zijn zaken die beleefd moeten worden om eruit te kunnen
spreken. Dan wordt de hel ook waarheid, want wie de hel hier niet gekend
heeft moet de hel wel eeuwig aandoen.

Als ik je goed begrijp dienen we het met God eens te worden dat we niets anders dan de hel verdienen. Maar is dat niet iets dat iedere christen zijn hele leven ervaart? Als het toch eens van mijzelf af zou hangen...!

Wat ik nog wil opmerken is dit:
Wie dit heeft meegemaakt zal niet klakkeloos het woord hel gebruiken, want
hij weet wat het is... Er zijn er ook, die zwaar over kunnen komen, en met
het woord hel schermen of het...
Nee, dat is juist een teken dat ze niet beseffen waar ze het over hebben...

Ieder kind van God leert toch iets van de hel kennen. Ze komen aan de poorten
der hel, maar daar komen ze niet in. Dan het dood'lijkst tijdgewricht! Als de
zondaar denkt weg te zinken in de eeuwige verlorenheid, en hij het met
God eens is, dáár is dat tijdsgewricht: Dan treedt Christus tussen, daar wordt
de Borg ontsloten: IK WIL NIET DAT DEZEN IN HET VERDERF NEDERDALEN;
IK HEB VERZOENING GEVONDEN. Daar treedt Jezus naar voren als de Borg
voor Zijn kind. Dit is een zaak die nooit lang kan duren. In deze benauwheid
zal een mens niet lang kunnen zijn. Daarom ook bij het naderen van de
poorten der hel is daar -wat ze nimmer meer verwachtten- de Persoon van de
Middelaar... Weinig mensen, ook weinig waren kinderen kinderen Gods,
die het bevindelijk nog kunnen vertellen. En waar het leven er is, zal het leven
dat ook toestemmen.

Nu ben je me kwijt, ben ik bang. Je stelt dus dat deze ervaring noodzakelijk is alvorens we Christus aannemen als onze Zaligmaker. Ik meen dat de bevindelijke kennis dat onze zaligheid van God alleen komt een ervaring is die ons hele leven doorgaat, en ook niet exclusief tot ons hoeft te komen op de manier zoals je die beschrijft. Ik mis hier een bijbelse grond.

Er is heel veel over te zeggen, maar ik blijf bij een wat theoretische uitleg.
Wie voor de zaak staat zal het slechts in de consciëntie en overtuiging van
de Waarheid en heiligheid Gods kunnen toestemmen. Gods kind dat er voor
staat zal benauwdheid en droefenis kennen. (Psalm 116). Het is niet slechts
benauwdheid, maar omdat het Gods werk is is er ook de droefenis... Dat
is anders als enkel benauwdheid en vrees voor de hel.

Nogmaals, deze benauwdheid en droefenis is toch iets wat in ons leven een rol blijft spelen? Denk aan alle psalmen van David waarin hij spreekt over benauwdheid en verlossing. Deze slaan toch niet allemaal op dat ene moment, dat, even consequent redenerend, ergens in zijn jeugd moet hebben plaatsgevonden?

Ik denk dat ik afdwaal; ik ben ook geen leraar in Israël... Maar deze zaak
is wel noodzakelijk te kennen. Onder vele voorbeelden is die in de Schrift te lezen.
En de Schrift wordt de bevinding van de Kerk, en de Kerk krijgt de bevinding
uit de Schrift...

Laten we het hierbij laten. Laten we de zaken zoals zij in de bevinding van de
Kerk van alle eeuwen is geleerd niet verachten. Weinig mensen zulen het nog
aanvaarden. Anderzijds, er is sinds de zondeval nooit een tijd geweest dat de
mensen het konden aanvaarden... Die het wel aanvaarden soms uit slaafse vrees.

Maar voor wie het om God is de doen is er meer: Die valt God toe in Zijn Recht
en krijgt iets van de Liefde van God in zijn ziel uitgestort, en de liefde drijft de
vrees buiten. Dan is het goed wat God doet, al zal het niet zijn zoals tegenwoordig
wel smalend wordt gezegd -of uit onkunde- dat die mens zover komt dat hij zegt:
Werp me maar in de hel. Nee, hij weet het, in de hel is Christus niet, en zonder
die Persoon kan hij niet. Daarom, al ZOU, bij wijze van spreken, die mens in
de hel komen, dan nog zou hij zeggen: Gij zijt rechtvaardig, maar ik kan U toch
niet missen. Waar Hij niet is kan Gods kind niet zijn, en behoeft hij ook niet te
zijn... En kon hij in de hel tot Christus roepen, dan was de hel ook niet meer de
hel. Wat de hel uitmaakt is de eeuwige verlatenheid, daar waar Christus nooit
meer is... Waar roepen tot God niet meer kan. Die verlatenheid van een God die
ze liefgekregen hebben, dat maakt de hel tot wat het is.

Breidt het maar voor jezelf verder uit. Bemediteer het, zoek in de Schriften die
ervan getuigen.
En wat de ouden ook altijd zeiden: Voegt u bij de Godsgezinden, ge mocht er
Jezus eens vinden.

(ik weet dat ik nu verder heb geschreven als ik zelf ken. Dat deden verschillende
predikers ook. Een predikant moet de volle Raad Gods verkondigen, maar niet
elke prediker heeft het doorleeft. Toch moet hij het prediken. Ik hoor het de
oude predikers nog zeggen: nu speek ik verder als ik zelf ken. Dat was eerlijk,
maar wel noodzakelijk om het zo te preken!)

En: mocht ik dwalen, zeg het me. Een mens is van nature zo onkundig in
deze dingen. Laten we niet twisten om zulke zaken, maar elkaar tot een hand
en een voet zijn. Discussieren is geen sterk punt van mij, ik weet het.
Ik begeer dat ook niet. Wel af en toe een opmerking maken. Maar geen
twistgesprekken aangaan... Ook al zou een opmerking soms hard lijken.
En dat mensen denken dat het hard is. Zo is het niet bedoeld, wees daarvan
verzekerd.

Met dat laatste van harte mee eens, laten we - ook via een forum - elkaar steunen en opscherpen waar dat kan.

En daarom zou ik je eens willen vragen:

Als er staat:

wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen.

.. waarom kom je dan niet gewoon? Als jij meent dat je bepaalde ervaringen mist: ook daarmee mag je bij Hem schuilen! Je wil toch wel bij de Heere zijn?..

[Bert Mulder]

Als de schuld schuld wordt... zal ik hier niet meer zijn.
Kort, maar zo is het denk ik wel.

Wie zou op internet vertoeven, waar de schuld,
als een smartelijke schuld voor God wordt beleefd.
Als je het anders ziet, zeg het dan.

Toch dank voor de opmerking. Het kan geen kwaad.
Het moet tot een nauw onderzoek komen,
en daar is het weer: Hoe diep moet het?
Tot je denkt -oprecht- ik, snood rebel, heb niet
anders verdiend als de hel.

Daar komen we weer bij de BELEVING van dat
dood'lijkst tijdgewricht.

DIA, tot die tijd dat je dat vertrouwen is God hebt:

Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten.

[PvS]

Als de schuld schuld wordt... zal ik hier niet meer zijn.
Kort, maar zo is het denk ik wel.

Wie zou op internet vertoeven, waar de schuld,
als een smartelijke schuld voor God wordt beleefd.
Als je het anders ziet, zeg het dan.

Toch dank voor de opmerking. Het kan geen kwaad.
Het moet tot een nauw onderzoek komen,
en daar is het weer: Hoe diep moet het?
Tot je denkt -oprecht- ik, snood rebel, heb niet
anders verdiend als de hel.

Daar komen we weer bij de BELEVING van dat
dood'lijkst tijdgewricht.

DIA, tot die tijd dat je dat vertrouwen is God hebt:

Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten.

Kijk Bert,
Nogmaals wil ik je zeggen dat zij die het levend geloof in Christus nog niet krachtiglijk gevoelen, zwakgelovigen zijn.
In een ander topic heb ik het ook al genoemd dat, onze Dordtse vaderen het hier hebben over diegenen die met een zwak geloof begiftigd zijn.
Zij kennen de Weldoener, maar staan naar meer genade/weldaden.

Je zou de post van DIA misschien nog enkele malen moeten lezen.
Dan weet je zijn legering ook.
Nu geef je DIA (en waarschijnlijk vele anderen met hem) een plaats waar hij zichzelf niet in weet.

Gr.
PvS.

[Marnix]

Laten we elkaar in liefde de waarheid voorhouden.
Het moet kunnen lijden.


Wie de liefde mist; al kent hij de Waarheid en stemt
die toe, is in de aard der zaak niet anders als een
klinkend metaal, een luidende schel.
Laat ons elkaar opscherpen. Niet uit lust om elkaar
te vertrappen, niet in wantrouwen van elkaar, want
eerlijk is eerlijk, dat proef ik wel een beetje.

Maar goed, ik heb ook gezegd, laten we elkaar niet
laten gaan als we zien dat de naaste dwaalt.

Een bestraffing moet zeker kunnen lijden. En in de
liefde kan dat ook...

Uit mijn 'inleiding' zal af te leiden zijn waar mijn legering
is. Lees het maar...

Het is geen antwoord op de vraag.

Als de schuld schuld wordt... zal ik hier niet meer zijn.
Kort, maar zo is het denk ik wel.

Wie zou op internet vertoeven, waar de schuld,
als een smartelijke schuld voor God wordt beleefd.
Als je het anders ziet, zeg het dan.

Toch dank voor de opmerking. Het kan geen kwaad.
Het moet tot een nauw onderzoek komen,
en daar is het weer: Hoe diep moet het?
Tot je denkt -oprecht- ik, snood rebel, heb niet
anders verdiend als de hel.

Daar komen we weer bij de BELEVING van dat
dood'lijkst tijdgewricht.

Kortom, je weet dat je hier eigenlijk niet moet komen, als je echt schuldbesef hebt kom je hier niet meer... maar zolang je dat niet hebt blijf je hier wel gewoon.... totdat je echt duidelijk gemaakt wordt wat je ten diepste al beseft: Ik moet helemaal niet op internet komen. Maar als je dat eigenlijk weet, waarom kom je hier dan? Mag je blijven zondigen als je weet dat iets zonde is, maar je dat ten diepste nog niet volledig beleeft?

Verder, zoals ik al aangaf, de Bijbel leert ons dat we de hel verdienen. Maar de Bijbel leert ons ook dat er een uitweg is. Dus een "ik, snood rebel, heb niet anders verdiend dan de hel" klopt maar is 1 gedeelte van de Bijbelse waarheid. Noem die andere ook. Ik heb de hel verdiend, maar, er is verlossing in Jezus Christus! Anders preek je een halve waarheid en het spreekwoord zegt niet voor niets: Een halve waarheid is een hele leugen.

Ik zie overigens dat je weer bent vervallen in je karakteristieke poetische preekvorm. Mag ik je naar het nut daarvan vragen? Waarom zeg je niet gewoon wat je vindt....? Dat leest makkelijker dan zo'n preektoon met veel beeldspraak en poezie

[Afgewezen]

Ik zal proberen er IETS van te zeggen. Maar ik kan er slechts over
spreken, en niet eruit.
Begrijp je?
Je komt 'dood'lijkst tijdgewricht' ook niet tegen in de Bijbel.
Wel de zaak zelf.
Denk aan Psalm 143 en op veel andere plaatsen:
Als mijn geest in mij overstelpt was, zo hebt Gij mijn pad gekend.
Zij hebben mij een strik verborgen op den weg, dien ik gaan zou.
Ik zag uit ter rechterhand, en ziet, zo was er niemand, die mij kende,
er was geen ontvlieden voor mij; niemand zorgde voor mijn ziel.
De berijmde psalm zegt het iets anders:
'k Wou vluchten, maar 'k kon nergens heen,
Zodat mij dood voor handen scheen,
En alle hoop mij gans ontviel,
Daar niemand zorgde voor mijn ziel...

Jona ook in zijn gebed, naar aanleiding waarvan ik het eigenlijk zei:
Want GIJ had mij geworpen in de diepte, in het hart der zeeën, en de
stroom omving mij; al UW baren en UW golven gingen over mij heen.
Ik zeide: Ik ben uitgestoten van voor UW ogen; nochthans zal ik de tempel
UWER heiligheid weder aanschouwen. De wateren hadden mij omgeven
tot de ziel toe. de afgrond omving mij. Het wier was aan mijn hoofd
gebonden.
Ik was nedergedaald tot de gronden der bergen; de grendelen der aarde
waren om mij heen in eeuwigheid; (dan de wending!) maar GIJ hebt mijn
leven uit het verderf opgevoerd, o HEERE, mijn God!

We zullen het er allen wel over eens zijn (hoop ik) dat aan het Recht van God
genoeg moet geschieden.
Zonder dat de Rechter vrij spreekt zullen we God niet kunnen ontmoeten. Want
-en dat besef wordt minder en minder- anders is God en Verterend Vuur, bij
Wie niemand wonen kan.

Dus er moet genoeg gedaan worden aan dat Recht. OF in de TIJD, OF in de
EEUWIGHEID... Als we het hier in de tijd niet verliezen van God zal Gods
Recht in de eeuwigheid op ons branden. Dan zal dat Recht zijn loop hebben in
de eeuwigheid zonder eind...

Het dood'lijkst tijdgewricht wordt mee bedoeld (kort gezegd) wat al Gods
kinderen leren kennen: Verloren gaan om behouden te worden. Het Recht moet
worden voldaan. Daar valt de ziel God in toe. Ik denk weer aan dat gedicht:
Als onder 't heilig Recht, de ziele niet meer vecht...

In dat tijdsgewricht wordt een zondaar het met God eens. Dan kan God
geen kwaad meer doen. Dan is de hel verdiend. En dan verwacht ik ook niet
anders dan de hel. Het zijn zaken die beleefd moeten worden om eruit te kunnen
spreken. Dan wordt de hel ook waarheid, want wie de hel hier niet gekend
heeft moet de hel wel eeuwig aandoen.

Wat ik nog wil opmerken is dit:
Wie dit heeft meegemaakt zal niet klakkeloos het woord hel gebruiken, want
hij weet wat het is... Er zijn er ook, die zwaar over kunnen komen, en met
het woord hel schermen of het...
Nee, dat is juist een teken dat ze niet beseffen waar ze het over hebben...

Ieder kind van God leert toch iets van de hel kennen. Ze komen aan de poorten
der hel, maar daar komen ze niet in. Dan het dood'lijkst tijdgewricht! Als de
zondaar denkt weg te zinken in de eeuwige verlorenheid, en hij het met
God eens is, dáár is dat tijdsgewricht: Dan treedt Christus tussen, daar wordt
de Borg ontsloten: IK WIL NIET DAT DEZEN IN HET VERDERF NEDERDALEN;
IK HEB VERZOENING GEVONDEN. Daar treedt Jezus naar voren als de Borg
voor Zijn kind. Dit is een zaak die nooit lang kan duren. In deze benauwheid
zal een mens niet lang kunnen zijn. Daarom ook bij het naderen van de
poorten der hel is daar -wat ze nimmer meer verwachtten- de Persoon van de
Middelaar... Weinig mensen, ook weinig waren kinderen kinderen Gods,
die het bevindelijk nog kunnen vertellen. En waar het leven er is, zal het leven
dat ook toestemmen.

Er is heel veel over te zeggen, maar ik blijf bij een wat theoretische uitleg.
Wie voor de zaak staat zal het slechts in de consciëntie en overtuiging van
de Waarheid en heiligheid Gods kunnen toestemmen. Gods kind dat er voor
staat zal benauwdheid en droefenis kennen. (Psalm 116). Het is niet slechts
benauwdheid, maar omdat het Gods werk is is er ook de droefenis... Dat
is anders als enkel benauwdheid en vrees voor de hel.

Ik denk dat ik afdwaal; ik ben ook geen leraar in Israël... Maar deze zaak
is wel noodzakelijk te kennen. Onder vele voorbeelden is die in de Schrift te lezen.
En de Schrift wordt de bevinding van de Kerk, en de Kerk krijgt de bevinding
uit de Schrift...

Laten we het hierbij laten. Laten we de zaken zoals zij in de bevinding van de
Kerk van alle eeuwen is geleerd niet verachten. Weinig mensen zulen het nog
aanvaarden. Anderzijds, er is sinds de zondeval nooit een tijd geweest dat de
mensen het konden aanvaarden... Die het wel aanvaarden soms uit slaafse vrees.

Maar voor wie het om God is de doen is er meer: Die valt God toe in Zijn Recht
en krijgt iets van de Liefde van God in zijn ziel uitgestort, en de liefde drijft de
vrees buiten. Dan is het goed wat God doet, al zal het niet zijn zoals tegenwoordig
wel smalend wordt gezegd -of uit onkunde- dat die mens zover komt dat hij zegt:
Werp me maar in de hel. Nee, hij weet het, in de hel is Christus niet, en zonder
die Persoon kan hij niet. Daarom, al ZOU, bij wijze van spreken, die mens in
de hel komen, dan nog zou hij zeggen: Gij zijt rechtvaardig, maar ik kan U toch
niet missen. Waar Hij niet is kan Gods kind niet zijn, en behoeft hij ook niet te
zijn... En kon hij in de hel tot Christus roepen, dan was de hel ook niet meer de
hel. Wat de hel uitmaakt is de eeuwige verlatenheid, daar waar Christus nooit
meer is... Waar roepen tot God niet meer kan. Die verlatenheid van een God die
ze liefgekregen hebben, dat maakt de hel tot wat het is.

Breidt het maar voor jezelf verder uit. Bemediteer het, zoek in de Schriften die
ervan getuigen.
En wat de ouden ook altijd zeiden: Voegt u bij de Godsgezinden, ge mocht er
Jezus eens vinden.

(ik weet dat ik nu verder heb geschreven als ik zelf ken. Dat deden verschillende
predikers ook. Een predikant moet de volle Raad Gods verkondigen, maar niet
elke prediker heeft het doorleeft. Toch moet hij het prediken. Ik hoor het de
oude predikers nog zeggen: nu speek ik verder als ik zelf ken. Dat was eerlijk,
maar wel noodzakelijk om het zo te preken!)

En: mocht ik dwalen, zeg het me. Een mens is van nature zo onkundig in
deze dingen. Laten we niet twisten om zulke zaken, maar elkaar tot een hand
en een voet zijn. Discussieren is geen sterk punt van mij, ik weet het.
Ik begeer dat ook niet. Wel af en toe een opmerking maken. Maar geen
twistgesprekken aangaan... Ook al zou een opmerking soms hard lijken.
En dat mensen denken dat het hard is. Zo is het niet bedoeld, wees daarvan
verzekerd.

Ik ben het hier helemaal mee eens, al zou ik sommige uitdrukkingen anders doen.
Nu de vraag of genoemde Bijbelgedeelten betrekking hebben op het 'dodelijkst tijdsgewricht'. Ik zou willen zeggen: niet direct. David, Jona, ze hadden hun dodelijks tijdsgewricht idd. al meegemaakt. Wel overdrachtelijk: het ervaren van Gods oordeel, de onmogelijke toestand waar men zich in bevindt en dan vervolgens de verlossing, die onverwacht en ongedacht optreedt, dat is wat er gebeurt wanneer iemand zondaar voor God wordt en daar, op dat moment, de vrijspraak in Christus mag omhelzen.

[DWW]

Een vraag over dit zgn 'doodlijkst tijdsgewricht': ik zie deze uitdrukking wel vaker op het forum gebruikt worden, en ben benieuwd wat hier nu precies mee bedoeld wordt.

Ik kom de uitdrukking eigenlijk alleen tegen in de berijming-1773 van het genoemde psalmvers 116:5, wat blijkbaar een berijming is van de bijbelverzen 8 en 9:

8 Want Gij, HEERE! hebt mijn ziel gered van den dood, mijn ogen van tranen, mijn voet van aanstoot.
9 Ik zal wandelen voor het aangezicht des HEEREN, in de landen der levenden.

Nu betekent 'tijdsgewricht' volgens het woordenboek gewoonweg 'tijdvak' of 'periode'. Wat is dan een dodelijk(st) tijdsgewricht?

Ik zal proberen er IETS van te zeggen. Maar ik kan er slechts over
spreken, en niet eruit.
Begrijp je?
Je komt 'dood'lijkst tijdgewricht' ook niet tegen in de Bijbel.
Wel de zaak zelf.
Denk aan Psalm 143 en op veel andere plaatsen:
Als mijn geest in mij overstelpt was, zo hebt Gij mijn pad gekend.
Zij hebben mij een strik verborgen op den weg, dien ik gaan zou.
Ik zag uit ter rechterhand, en ziet, zo was er niemand, die mij kende,
er was geen ontvlieden voor mij; niemand zorgde voor mijn ziel.
De berijmde psalm zegt het iets anders:
'k Wou vluchten, maar 'k kon nergens heen,
Zodat mij dood voor handen scheen,
En alle hoop mij gans ontviel,
Daar niemand zorgde voor mijn ziel...

Jona ook in zijn gebed, naar aanleiding waarvan ik het eigenlijk zei:
Want GIJ had mij geworpen in de diepte, in het hart der zeeën, en de
stroom omving mij; al UW baren en UW golven gingen over mij heen.
Ik zeide: Ik ben uitgestoten van voor UW ogen; nochthans zal ik de tempel
UWER heiligheid weder aanschouwen. De wateren hadden mij omgeven
tot de ziel toe. de afgrond omving mij. Het wier was aan mijn hoofd
gebonden.
Ik was nedergedaald tot de gronden der bergen; de grendelen der aarde
waren om mij heen in eeuwigheid; (dan de wending!) maar GIJ hebt mijn
leven uit het verderf opgevoerd, o HEERE, mijn God!

We zullen het er allen wel over eens zijn (hoop ik) dat aan het Recht van God
genoeg moet geschieden.
Zonder dat de Rechter vrij spreekt zullen we God niet kunnen ontmoeten. Want
-en dat besef wordt minder en minder- anders is God en Verterend Vuur, bij
Wie niemand wonen kan.

Dus er moet genoeg gedaan worden aan dat Recht. OF in de TIJD, OF in de
EEUWIGHEID... Als we het hier in de tijd niet verliezen van God zal Gods
Recht in de eeuwigheid op ons branden. Dan zal dat Recht zijn loop hebben in
de eeuwigheid zonder eind...

Het dood'lijkst tijdgewricht wordt mee bedoeld (kort gezegd) wat al Gods
kinderen leren kennen: Verloren gaan om behouden te worden. Het Recht moet
worden voldaan. Daar valt de ziel God in toe. Ik denk weer aan dat gedicht:
Als onder 't heilig Recht, de ziele niet meer vecht...

In dat tijdsgewricht wordt een zondaar het met God eens. Dan kan God
geen kwaad meer doen. Dan is de hel verdiend. En dan verwacht ik ook niet
anders dan de hel. Het zijn zaken die beleefd moeten worden om eruit te kunnen
spreken. Dan wordt de hel ook waarheid, want wie de hel hier niet gekend
heeft moet de hel wel eeuwig aandoen.

Wat ik nog wil opmerken is dit:
Wie dit heeft meegemaakt zal niet klakkeloos het woord hel gebruiken, want
hij weet wat het is... Er zijn er ook, die zwaar over kunnen komen, en met
het woord hel schermen of het...
Nee, dat is juist een teken dat ze niet beseffen waar ze het over hebben...

Ieder kind van God leert toch iets van de hel kennen. Ze komen aan de poorten
der hel, maar daar komen ze niet in. Dan het dood'lijkst tijdgewricht! Als de
zondaar denkt weg te zinken in de eeuwige verlorenheid, en hij het met
God eens is, dáár is dat tijdsgewricht: Dan treedt Christus tussen, daar wordt
de Borg ontsloten: IK WIL NIET DAT DEZEN IN HET VERDERF NEDERDALEN;
IK HEB VERZOENING GEVONDEN. Daar treedt Jezus naar voren als de Borg
voor Zijn kind. Dit is een zaak die nooit lang kan duren. In deze benauwheid
zal een mens niet lang kunnen zijn. Daarom ook bij het naderen van de
poorten der hel is daar -wat ze nimmer meer verwachtten- de Persoon van de
Middelaar... Weinig mensen, ook weinig waren kinderen kinderen Gods,
die het bevindelijk nog kunnen vertellen. En waar het leven er is, zal het leven
dat ook toestemmen.

Er is heel veel over te zeggen, maar ik blijf bij een wat theoretische uitleg.
Wie voor de zaak staat zal het slechts in de consciëntie en overtuiging van
de Waarheid en heiligheid Gods kunnen toestemmen. Gods kind dat er voor
staat zal benauwdheid en droefenis kennen. (Psalm 116). Het is niet slechts
benauwdheid, maar omdat het Gods werk is is er ook de droefenis... Dat
is anders als enkel benauwdheid en vrees voor de hel.

Ik denk dat ik afdwaal; ik ben ook geen leraar in Israël... Maar deze zaak
is wel noodzakelijk te kennen. Onder vele voorbeelden is die in de Schrift te lezen.
En de Schrift wordt de bevinding van de Kerk, en de Kerk krijgt de bevinding
uit de Schrift...

Laten we het hierbij laten. Laten we de zaken zoals zij in de bevinding van de
Kerk van alle eeuwen is geleerd niet verachten. Weinig mensen zulen het nog
aanvaarden. Anderzijds, er is sinds de zondeval nooit een tijd geweest dat de
mensen het konden aanvaarden... Die het wel aanvaarden soms uit slaafse vrees.

Maar voor wie het om God is de doen is er meer: Die valt God toe in Zijn Recht
en krijgt iets van de Liefde van God in zijn ziel uitgestort, en de liefde drijft de
vrees buiten. Dan is het goed wat God doet, al zal het niet zijn zoals tegenwoordig
wel smalend wordt gezegd -of uit onkunde- dat die mens zover komt dat hij zegt:
Werp me maar in de hel. Nee, hij weet het, in de hel is Christus niet, en zonder
die Persoon kan hij niet. Daarom, al ZOU, bij wijze van spreken, die mens in
de hel komen, dan nog zou hij zeggen: Gij zijt rechtvaardig, maar ik kan U toch
niet missen. Waar Hij niet is kan Gods kind niet zijn, en behoeft hij ook niet te
zijn... En kon hij in de hel tot Christus roepen, dan was de hel ook niet meer de
hel. Wat de hel uitmaakt is de eeuwige verlatenheid, daar waar Christus nooit
meer is... Waar roepen tot God niet meer kan. Die verlatenheid van een God die
ze liefgekregen hebben, dat maakt de hel tot wat het is.

Amen

[wim]

Amen

Je spreekt er ook graag zo over? Maar niet er uit?

[Bert Mulder]

Kijk Bert,
Nogmaals wil ik je zeggen dat zij die het levend geloof in Christus nog niet krachtiglijk gevoelen, zwakgelovigen zijn.
In een ander topic heb ik het ook al genoemd dat, onze Dordtse vaderen het hier hebben over diegenen die met een zwak geloof begiftigd zijn.
Zij kennen de Weldoener, maar staan naar meer genade/weldaden.

Je zou de post van DIA misschien nog enkele malen moeten lezen.
Dan weet je zijn legering ook.
Nu geef je DIA (en waarschijnlijk vele anderen met hem) een plaats waar hij zichzelf niet in weet.

Gr.
PvS.

Toch blijft het antwoord hetzelfde. Degenen die van zichzelf weten dat ze niet wedergeboren zijn, moeten trouw de middelen blijven gebruiken, van God ter zaligheid gegeven. Want zo bekeert God Zijn volk. Door Zijn Woord en Geest.

[DWW]

Amen

Je spreekt er ook graag zo over? Maar niet er uit?

Een schone vrouw, die van rede afwijkt, is een gouden bagge in een varkenssnuit.

[jvdg]

Amen

Je spreekt er ook graag zo over? Maar niet er uit?

Een schone vrouw, die van rede afwijkt, is een gouden bagge in een varkenssnuit.

Je zit in het verkeerde topic.

[Bert Mulder]

Matthéüs 7:6
Geeft het heilige den honden niet, en werpt uw parelen niet voor de zwijnen; opdat zij niet te eniger tijd dezelve met hun voeten vertreden en zich omkerende u verscheuren.

[Luther]

Amen

Je spreekt er ook graag zo over? Maar niet er uit?

Een schone vrouw, die van rede afwijkt, is een gouden bagge in een varkenssnuit.

Je zit in het verkeerde topic.

[Bert Mulder]

Een schone vrouw, die van rede afwijkt, is een gouden bagge in een varkenssnuit.

Je zit in het verkeerde topic.

[DWW]

Amen

Je spreekt er ook graag zo over? Maar niet er uit?

Een schone vrouw, die van rede afwijkt, is een gouden bagge in een varkenssnuit.

51)
van rede
Of, redelijkheid. Hebreeuws, van smaak; te weten, des geestes. Deze is het verstand en het oordeel des mensen.

Vergelijk met Job 12:20 met kant. 16

16)
oordeel
Hebreeuws, smaak; maar bij gelijkenis wordt het woord ook gebruikt voor des mensen verstand, rede en oordeel, waardoor hij het goede van het kwade, en het eerlijke van het oneerlijke onderscheidt. Alzo Ps. 119:66; Spreuk. 11:22, en smaken voor oordelen, Spreuk. 31:18.

Je spreekt er ook graag zo over? Maar niet er uit?

Waar baseer je deze verdachtmaking eigenlijk op, dan...??