Afgewezen schreef:

DWW schreef:

Luther schreef:

Afgewezen schreef:Zie de postings die erop gevolgd zijn.

Ja, maar die kan ik niet zo plaatsen.

Laat ik dit zeggen: Ik vind het citaat van prof. Wisse een beetje gevaarlijk. Worden hiermee mensen niet de handen opgelegd, bij wie het louter gevoel en emotie is, terwijl ze niets kennen van Christus?

Niet een beetje gevaarlijk, het is een niet geringe on-Bijbelse leerdwaling.
God kan Zijn barmhartigheid niet vermengen met Zijn Goddelijke rechtvaardigheid.
Tussen deze twee deugden, ligt Zijn heilige recht.

http://refoforum.nl/forum/viewtopic.php ... 25#p404525

Het een sluit het ander niet uit. Ook Philpot schrijft ergens dat het verlangen naar de verlossing een bewijs is van iemands deel daaraan.
Hoe je het ook wendt of keert, de vraag blijft staan en daarmee het spanningsveld: hoe kan iemand zo veranderd zijn, en heimwee hebben naar een onbekende God, als dat allemaal 'niets' is?
Hoe kan iemand buigen onder het recht Gods, als er niet iets is veranderd bij hem?

Afgewezen, je raakt de kern. Een dode (onwedergeborene) kan niet buigen onder Gods recht. Dat kan alleen een levende (wedergeborene). Een onbekeerde kan het nooit eens worden met God en dus ook niet buigen onder/voor God. Een onbekeerde heeft geen lust aan de kennis Zijner wegen.

Wedergeboorte en rechtvaardigmaking zijn niet voor niets onderscheiden. In de tijd volgen die elkaar dan ook niet, zoals DWW daarentegen wel stelt, onmiddellijk op (of zouden zelfs gelijktijdig plaatsvinden). Maar daarover is al zo vaak gediscussieerd dat het onzinnig lijkt dit opnieuw uit de doeken te gaan doen.

Afgewezen schreef: Het een sluit het ander niet uit. Ook Philpot schrijft ergens dat het verlangen naar de verlossing een bewijs is van iemands deel daaraan.
Hoe je het ook wendt of keert, de vraag blijft staan en daarmee het spanningsveld: hoe kan iemand zo veranderd zijn, en heimwee hebben naar een onbekende God, als dat allemaal 'niets' is?
Hoe kan iemand buigen onder het recht Gods, als er niet iets is veranderd bij hem?

Genade door recht schreef: Afgewezen, je raakt de kern. Een dode (onwedergeborene) kan niet buigen onder Gods recht. Dat kan alleen een levende (wedergeborene). Een onbekeerde kan het nooit eens worden met God en dus ook niet buigen onder/voor God. Een onbekeerde heeft geen lust aan de kennis Zijner wegen.

Wedergeboorte en rechtvaardigmaking zijn niet voor niets onderscheiden. In de tijd volgen die elkaar dan ook niet, zoals DWW daarentegen wel stelt, onmiddellijk op (of zouden zelfs gelijktijdig plaatsvinden). Maar daarover is al zo vaak gediscussieerd dat het onzinnig lijkt dit opnieuw uit de doeken te gaan doen.

Als een dode niet kan buigen, dan is er geen hoop!
Doden zullen horen, de stem des Zoons van God.
Die doden zullen leven.
Hebben wij onszelf al als zo'n dode leren kennen?
Waar ligt nu de troost?
In het verlangen naar, of in het bezit te zijn van?

Genade door recht schreef:
Afgewezen, je raakt de kern. Een dode (onwedergeborene) kan niet buigen onder Gods recht. Dat kan alleen een levende (wedergeborene). Een onbekeerde kan het nooit eens worden met God en dus ook niet buigen onder/voor God. Een onbekeerde heeft geen lust aan de kennis Zijner wegen.

Wedergeboorte en rechtvaardigmaking zijn niet voor niets onderscheiden. In de tijd volgen die elkaar dan ook niet, zoals DWW daarentegen wel stelt, onmiddellijk op (of zouden zelfs gelijktijdig plaatsvinden). Maar daarover is al zo vaak gediscussieerd dat het onzinnig lijkt dit opnieuw uit de doeken te gaan doen.

Beste GDR,

Zie je nou, dat jij de leer van de rechtvaardiging van de wedergeborene aanhangt. Gods Woord leert dat niet, lees Rom. 4:5, Rom. 5:6. In Zijn heilig recht kan God Zijn toorn niet vermengen met Zijn barmhartigheid, Jes. 1:27. Gods volk gaat geestelijk dezelfde gang als Christus, lees Rom. 6:3-8. Na de vloekdood is pas de opstanding des levens. Een ziel kan daarom niet eerst levend zijn gemaakt, dan de geestelijke kruisdood met Christus sterven, naar Rom. 7:4, en dan weer opstaan met Hem. Nee, de overtuigingen der wet doen een ziel geestelijk ontwaken. Hier wordt de ziel geestelijk overtuigd van schuld en zonden. Maar dit is nog geen geestelijk leven. Judas, Demas, Achitofel en Simon de tovenaar, waren ook ontwaakt c.q. overtuigd van hun zonden, maar waren nimmer gestorven aan de vloekeis der wet, Gal. 2:19. En om die reden moeten zij nu eeuwig sterven, in het vreselijke hellevuur. God rechtvaardigt de goddeloze (dode) zondaar, beste GDR. Dit was de leer der apostelen, en die van de Reformatie. Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonden, Rom. 6:7.

Kan dan een mens tot God gaan schreeuwen, zonder levend te zijn gemaakt? Ja dat kan, denk aan Saul en Kain. Kan dan een mens lust krijgen om de Heere te vrezen, en te prijzen? Jazeker, denk bijv. aan Demas, maar bij hem ging het weer over. Ik raad je aan om het boekje van Jonathan Edwards (Religious Affections) eens te lezen, of het boek van Mattheus Meade (De bijna-christen ontdekt). Daarin beschrijven deze geachte oudvaders over hoe ver het bij velen kan gaan, en dezulke tenslotte toch 'lucht' baren. Om de reden dat zij in de weg van Gods heilig recht nimmer geestelijk zijn gestorven.

Meade : http://www.dewoesteweg.nl/citaten-oudva ... n-ontdekt/

Edwards : http://www.dewoesteweg.nl/wp-content/up ... gevoel.pdf (samenvatting)

Genade door recht schreef:Wedergeboorte en rechtvaardigmaking zijn niet voor niets onderscheiden. In de tijd volgen die elkaar dan ook niet, zoals DWW daarentegen wel stelt, onmiddellijk op (of zouden zelfs gelijktijdig plaatsvinden). Maar daarover is al zo vaak gediscussieerd dat het onzinnig lijkt dit opnieuw uit de doeken te gaan doen.

Jammer dat dat laatste argument steeds vaker klinkt op RF!
Het gaat voorwaar niet om kleine zaken. Dus ik hoop dat je even wilt meedenken over je eigen formulering.

Want lees even na wat je hier stelt: Er kunnen dus mensen zijn die wedergeboren zijn, levend gemaakt (en er zijn toch 2 toestanden: dood of levend?) en die levendgemaakten zijn nog onrein voor God, onverzoend, ongered? Terwijl de Heere Jezus Zelf zegt dat iemand die wedergeboren is, het Koninkrijk Gods zal zien (Joh. 3). Hoe kan iemand wiens zonden niet vergeven zijn, het Koninkrijk Gods zien?

Inderdaad. Misschien dat er bedoeld is: "Wedergeboorte en heiliging". Daar kan ik me in vinden. Een zondaar kan wedergeboren worden maar nog geestelijk een baby zijn. Maar hij is wel rechtvaardig, ook al moet hij groeien in het geloof. (In praktijk wordt soms een andere volgorde gehanteerd, dat je eerst volwassen moet worden in het geloof, daarin moet groeien.... en als we dan genoeg gegroeid zijn (met alle bijbehorende ervaringen) zijn we kinderen van God, is er voldoende gebeurd om dat te zijn, weten we ons gelovigen, gaan we het avondmaal vieren en getuigen van onze zekerheid.

Luther, Marnix, anderen, ik kom er t.z.t. wellicht op terug. Maar om misverstanden te voorkomen wil ik vast gezegd hebben dat je niet wedergeboren kunt zijn zonder gered te zijn. Ik gebruikte het woord rechtvaardigmaking in een andere context dan jullie doen. Maar voor de duidelijkheid: wedergeboorte is uiteraard voldoende om te kunnen sterven God en te kunnen ontmoeten!!

Genade door recht schreef:Luther, Marnix, anderen, ik kom er t.z.t. wellicht op terug. Maar om misverstanden te voorkomen wil ik vast gezegd hebben dat je niet wedergeboren kunt zijn zonder gered te zijn. Ik gebruikte het woord rechtvaardigmaking in een andere context dan jullie doen. Maar voor de duidelijkheid: wedergeboorte is uiteraard voldoende om te kunnen sterven God en te kunnen ontmoeten!!

Beste genade door recht,

Hou dit maar goed vast, namelijk dat God een zondaar door recht pas werkelijk genadig kan zijn en zijn genade in Christus Jezus kan schenken. Al hetgeen daarvoor is geen genade, zoals Wisse in dat citaat schreef (zgn. aan Gods kant). Dat bestaat niet. De apostel schrijft dat een ziel onder de heerschappij der wet (=dienstbaarheid, donker, ongeloof, vloek) verkeert, of onder de heerschappij der genade (=vrijheid, vrede, blijdschap, geloof, liefde, zegen) verkeert, naar Rom. 6:14. Tussen de wet en de genade, ligt Gods heilig recht.

Zit daar dan niets tussen? Is er dan geen weg tot Christus? Jawel, dat is de zgn. toeleidende weg, waarbij het de goedertierenheden des Heeren zijn, die hem tot bekering leiden. Hoelang kan dat duren? Bij Barthimeus duurde het (meen ik) 38 jaar. Al die tijd zat hij als een uitziende ziel aan die weg naar Jericho. Maar, toen Christus voorbij ging, ging hij pas roepen vanuit een onhoudbare nood. Pas daar riep de Vader hem inwendig tot de geloofsgemeenschap met Christus, Rom. 8:30. Door iedereen werd hij ontmoedigd, waarna de Vader hem nog meer tot Hem trok, en hij nog luidkeelser ging roepen: "Gij Zone Davids, ontferm U mijner!" Kijk beste GDR, en dit roepen kon Christus niet weerstaan, want al wat de Vader Hem gegeven heeft, zal tot Hem komen. En die alzo tot Hem mag komen, wordt in die stonde verlost van de diensthuis der wet. Daar heeft de bloedwreker afgedaan. Verlost van de ketenen des satans, verlost van het donker, en komt Barthimeus lichamelijk, maar ook geestelijk tot het Licht. Daar ging Barthimeus innerlijk verloren, stierf hij aan de wet, en ging Christus in hem leven. Wat wilt gij dat ik u doen zal? Heere, opdat ik ziende mocht worden! En hij werd ziende, en......volgde Hem. Kijk GDR, en dat is nu de vrucht van het ware zaligmakende geloof. Pas daar worden zij volgelingen van Jezus CHristus, en ontvangen zij het ambt/harnas aller gelovigen.

En Jezus zeide tot hem: Word ziende; uw geloof heeft u behouden. En terstond werd hij ziende, en volgde Hem, God verheerlijkende. En al het volk, dat ziende, gaf Gode lof, Lukas 18:38-43.

Genade door recht schreef:Luther, Marnix, anderen, ik kom er t.z.t. wellicht op terug. Maar om misverstanden te voorkomen wil ik vast gezegd hebben dat je niet wedergeboren kunt zijn zonder gered te zijn. Ik gebruikte het woord rechtvaardigmaking in een andere context dan jullie doen. Maar voor de duidelijkheid: wedergeboorte is uiteraard voldoende om te kunnen sterven God en te kunnen ontmoeten!!

OK, helder.
Maar dan veronderstel je dat je het woord 'rechtvaardigmaking' op een andere manier gebruikt dan om ermee aan te geven dat de zondaar geheel rein in Gods ogen is, op grond van het offer van Christus.

Zit daar dan niets tussen? Is er dan geen weg tot Christus? Jawel, dat is de zgn. toeleidende weg, waarbij het de goedertierenheden des Heeren zijn, die hem tot bekering leiden. Hoelang kan dat duren? Bij Barthimeus duurde het (meen ik) 38 jaar. Al die tijd zat hij als een uitziende ziel aan die weg naar Jericho. Maar, toen Christus voorbij ging, ging hij pas roepen vanuit een onhoudbare nood. Pas daar riep de Vader hem inwendig tot de geloofsgemeenschap met Christus, Rom. 8:30. Door iedereen werd hij ontmoedigd, waarna de Vader hem nog meer tot Hem trok, en hij nog luidkeelser ging roepen: "Gij Zone Davids, ontferm U mijner!" Kijk beste GDR, en dit roepen kon Christus niet weerstaan, want al wat de Vader Hem gegeven heeft, zal tot Hem komen. En die alzo tot Hem mag komen, wordt in die stonde verlost van de diensthuis der wet. Daar heeft de bloedwreker afgedaan. Verlost van de ketenen des satans, verlost van het donker, en komt Barthimeus lichamelijk, maar ook geestelijk tot het Licht. Daar ging Barthimeus innerlijk verloren, stierf hij aan de wet, en ging Christus in hem leven. Wat wilt gij dat ik u doen zal? Heere, opdat ik ziende mocht worden! En hij werd ziende, en......volgde Hem. Kijk GDR, en dat is nu de vrucht van het ware zaligmakende geloof. Pas daar worden zij volgelingen van Jezus CHristus, en ontvangen zij het ambt/harnas aller gelovigen.

En Jezus zeide tot hem: Word ziende; uw geloof heeft u behouden. En terstond werd hij ziende, en volgde Hem, God verheerlijkende. En al het volk, dat ziende, gaf Gode lof, Lukas 18:38-43.

Volgens mij lezen we weinig over de geestelijke staat van Bartimeus. Jezus zegt slechts: Uw geloof heeft u behouden. Er staat niet dat hij tot geloof kwam toen Jezus langs kwam lopen. Misschien geloofde hij al wel. Misschien kende hij hem niet en begon de "toeleidende weg" pas recent, toen hij van Jezus hoorde. Je koppelt de genezing van hem nu direct aan zijn wedergeboorte en dat is nogal hypothetisch. De Bijbel zegt daar niet zoveel over dus laten we hier geen inlegkunde gaan toepassen... om onze dogma's te onderbouwen...

Marnix schreef:

Zit daar dan niets tussen? Is er dan geen weg tot Christus? Jawel, dat is de zgn. toeleidende weg, waarbij het de goedertierenheden des Heeren zijn, die hem tot bekering leiden. Hoelang kan dat duren? Bij Barthimeus duurde het (meen ik) 38 jaar. Al die tijd zat hij als een uitziende ziel aan die weg naar Jericho. Maar, toen Christus voorbij ging, ging hij pas roepen vanuit een onhoudbare nood. Pas daar riep de Vader hem inwendig tot de geloofsgemeenschap met Christus, Rom. 8:30. Door iedereen werd hij ontmoedigd, waarna de Vader hem nog meer tot Hem trok, en hij nog luidkeelser ging roepen: "Gij Zone Davids, ontferm U mijner!" Kijk beste GDR, en dit roepen kon Christus niet weerstaan, want al wat de Vader Hem gegeven heeft, zal tot Hem komen. En die alzo tot Hem mag komen, wordt in die stonde verlost van de diensthuis der wet. Daar heeft de bloedwreker afgedaan. Verlost van de ketenen des satans, verlost van het donker, en komt Barthimeus lichamelijk, maar ook geestelijk tot het Licht. Daar ging Barthimeus innerlijk verloren, stierf hij aan de wet, en ging Christus in hem leven. Wat wilt gij dat ik u doen zal? Heere, opdat ik ziende mocht worden! En hij werd ziende, en......volgde Hem. Kijk GDR, en dat is nu de vrucht van het ware zaligmakende geloof. Pas daar worden zij volgelingen van Jezus CHristus, en ontvangen zij het ambt/harnas aller gelovigen.

En Jezus zeide tot hem: Word ziende; uw geloof heeft u behouden. En terstond werd hij ziende, en volgde Hem, God verheerlijkende. En al het volk, dat ziende, gaf Gode lof, Lukas 18:38-43.

Volgens mij lezen we weinig over de geestelijke staat van Bartimeus. Jezus zegt slechts: Uw geloof heeft u behouden. Er staat niet dat hij tot geloof kwam toen Jezus langs kwam lopen. Misschien geloofde hij al wel. Misschien kende hij hem niet en begon de "toeleidende weg" pas recent, toen hij van Jezus hoorde. Je koppelt de genezing van hem nu direct aan zijn wedergeboorte en dat is nogal hypothetisch. De Bijbel zegt daar niet zoveel over dus laten we hier geen inlegkunde gaan toepassen... om onze dogma's te onderbouwen...

Golden deze onderstaande woorden dan alleen voor de (gelovige) Galatiers, en niet voor de blinde Barthimeus...??

Doch eer het geloof kwam, waren wij onder de wet in bewaring gesteld, en zijn besloten geweest tot op het geloof, dat geopenbaard zou worden. Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden. Maar als het geloof gekomen is, zo zijn wij niet meer onder den tuchtmeester, Gal. 3:23-25.

De apostel zegt hiermee dat, een ziel niet kan geloven, zolang hij nog onder de heerschappij is van de dienthuis der wet. Waarom niet? Omdat die ziel daar besloten is tot op het geloof. Hij kan niet geloven, al zou hij willen, lees ook Rom. 7:6. Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren Daarom is de H.Geest, in dat uurtje der minne, alwaar de Vader die verkoren zondaar innerlijk tot de geloofsgemeenschap met Christus roept, door Zijn trekkende liefde, de Planter c.q. de Schepper van het zaligmakende geloof in Jezus Christus. De Heilige Geest, c.q. de verworven Geest van Christus, neemt het uit Hem, en verkondigt het Zijn verkoren volk, Joh. 16:13-15, Rom. 8:9.

DWW schreef:

Marnix schreef:

Zit daar dan niets tussen? Is er dan geen weg tot Christus? Jawel, dat is de zgn. toeleidende weg, waarbij het de goedertierenheden des Heeren zijn, die hem tot bekering leiden. Hoelang kan dat duren? Bij Barthimeus duurde het (meen ik) 38 jaar. Al die tijd zat hij als een uitziende ziel aan die weg naar Jericho. Maar, toen Christus voorbij ging, ging hij pas roepen vanuit een onhoudbare nood. Pas daar riep de Vader hem inwendig tot de geloofsgemeenschap met Christus, Rom. 8:30. Door iedereen werd hij ontmoedigd, waarna de Vader hem nog meer tot Hem trok, en hij nog luidkeelser ging roepen: "Gij Zone Davids, ontferm U mijner!" Kijk beste GDR, en dit roepen kon Christus niet weerstaan, want al wat de Vader Hem gegeven heeft, zal tot Hem komen. En die alzo tot Hem mag komen, wordt in die stonde verlost van de diensthuis der wet. Daar heeft de bloedwreker afgedaan. Verlost van de ketenen des satans, verlost van het donker, en komt Barthimeus lichamelijk, maar ook geestelijk tot het Licht. Daar ging Barthimeus innerlijk verloren, stierf hij aan de wet, en ging Christus in hem leven. Wat wilt gij dat ik u doen zal? Heere, opdat ik ziende mocht worden! En hij werd ziende, en......volgde Hem. Kijk GDR, en dat is nu de vrucht van het ware zaligmakende geloof. Pas daar worden zij volgelingen van Jezus CHristus, en ontvangen zij het ambt/harnas aller gelovigen.

En Jezus zeide tot hem: Word ziende; uw geloof heeft u behouden. En terstond werd hij ziende, en volgde Hem, God verheerlijkende. En al het volk, dat ziende, gaf Gode lof, Lukas 18:38-43.

Volgens mij lezen we weinig over de geestelijke staat van Bartimeus. Jezus zegt slechts: Uw geloof heeft u behouden. Er staat niet dat hij tot geloof kwam toen Jezus langs kwam lopen. Misschien geloofde hij al wel. Misschien kende hij hem niet en begon de "toeleidende weg" pas recent, toen hij van Jezus hoorde. Je koppelt de genezing van hem nu direct aan zijn wedergeboorte en dat is nogal hypothetisch. De Bijbel zegt daar niet zoveel over dus laten we hier geen inlegkunde gaan toepassen... om onze dogma's te onderbouwen...

Golden deze onderstaande woorden dan alleen voor de (gelovige) Galatiers, en niet voor de blinde Barthimeus...??

Doch eer het geloof kwam, waren wij onder de wet in bewaring gesteld, en zijn besloten geweest tot op het geloof, dat geopenbaard zou worden. Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden. Maar als het geloof gekomen is, zo zijn wij niet meer onder den tuchtmeester, Gal. 3:23-25.

De apostel zegt hiermee dat, een ziel niet kan geloven, zolang hij nog onder de heerschappij is van de dienthuis der wet. Waarom niet? Omdat die ziel daar besloten is tot op het geloof. Hij kan niet geloven, al zou hij willen, lees ook Rom. 7:6. Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren Daarom is de H.Geest, in dat uurtje der minne, alwaar de Vader die verkoren zondaar innerlijk tot de geloofsgemeenschap met Christus roept, door Zijn trekkende liefde, de Planter c.q. de Schepper van het zaligmakende geloof in Jezus Christus. De Heilige Geest, c.q. de verworven Geest van Christus, neemt het uit Hem, en verkondigt het Zijn verkoren volk, Joh. 16:13-15, Rom. 8:9.

Dat betekent niet dat het je niet gerechtvaardigd kon zijn. Hoe kan anders van Abraham geschreven worden dat hij geloofde en daardoor rechtvaardig werd gerekend? En dat zovelen door het geloof gerechtvaardigd waren? Door het offer van Christus is dat veranderd, zijn we niet meer onder de wet maar onder de genade. Maar als Bartimeus al geloofde maar nog geen genezing had, van Jezus Christus hoort en ook in Hem ging geloven en als Hij dan langs komt, daarom naar Hem roept, kan je dan zeggen: zijn wedergeboorte begint als hij wordt genezen? Of als hij Jezus gaat roepen? Misschien wilde hij dat al jaren doen.... Maar kon hij door zijn blindheid Hem niet opzoeken in Galilea of Jeruzalem.

En natuurlijk gelden die woorden ook voor Bartimeus. Maar daarmee kunnen we nog niet met zekerheid vaststellen dat hij toen, op de dag van zijn genezing, ook werd wedergeboren ofzo. Dat zegt de Bijbel nergens.

DWW GIJ DAAST!

En leert niet de leer der vaderen...

lees de Dordtse Leerregels eens, waar gij rechtstreeks tegen in gaat!

DWW schreef:

Marnix schreef:

Zit daar dan niets tussen? Is er dan geen weg tot Christus? Jawel, dat is de zgn. toeleidende weg, waarbij het de goedertierenheden des Heeren zijn, die hem tot bekering leiden. Hoelang kan dat duren? Bij Barthimeus duurde het (meen ik) 38 jaar. Al die tijd zat hij als een uitziende ziel aan die weg naar Jericho. Maar, toen Christus voorbij ging, ging hij pas roepen vanuit een onhoudbare nood. Pas daar riep de Vader hem inwendig tot de geloofsgemeenschap met Christus, Rom. 8:30. Door iedereen werd hij ontmoedigd, waarna de Vader hem nog meer tot Hem trok, en hij nog luidkeelser ging roepen: "Gij Zone Davids, ontferm U mijner!" Kijk beste GDR, en dit roepen kon Christus niet weerstaan, want al wat de Vader Hem gegeven heeft, zal tot Hem komen. En die alzo tot Hem mag komen, wordt in die stonde verlost van de diensthuis der wet. Daar heeft de bloedwreker afgedaan. Verlost van de ketenen des satans, verlost van het donker, en komt Barthimeus lichamelijk, maar ook geestelijk tot het Licht. Daar ging Barthimeus innerlijk verloren, stierf hij aan de wet, en ging Christus in hem leven. Wat wilt gij dat ik u doen zal? Heere, opdat ik ziende mocht worden! En hij werd ziende, en......volgde Hem. Kijk GDR, en dat is nu de vrucht van het ware zaligmakende geloof. Pas daar worden zij volgelingen van Jezus CHristus, en ontvangen zij het ambt/harnas aller gelovigen.

En Jezus zeide tot hem: Word ziende; uw geloof heeft u behouden. En terstond werd hij ziende, en volgde Hem, God verheerlijkende. En al het volk, dat ziende, gaf Gode lof, Lukas 18:38-43.

Volgens mij lezen we weinig over de geestelijke staat van Bartimeus. Jezus zegt slechts: Uw geloof heeft u behouden. Er staat niet dat hij tot geloof kwam toen Jezus langs kwam lopen. Misschien geloofde hij al wel. Misschien kende hij hem niet en begon de "toeleidende weg" pas recent, toen hij van Jezus hoorde. Je koppelt de genezing van hem nu direct aan zijn wedergeboorte en dat is nogal hypothetisch. De Bijbel zegt daar niet zoveel over dus laten we hier geen inlegkunde gaan toepassen... om onze dogma's te onderbouwen...

Golden deze onderstaande woorden dan alleen voor de (gelovige) Galatiers, en niet voor de blinde Barthimeus...??

Doch eer het geloof kwam, waren wij onder de wet in bewaring gesteld, en zijn besloten geweest tot op het geloof, dat geopenbaard zou worden. Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden. Maar als het geloof gekomen is, zo zijn wij niet meer onder den tuchtmeester, Gal. 3:23-25.

De apostel zegt hiermee dat, een ziel niet kan geloven, zolang hij nog onder de heerschappij is van de dienthuis der wet. Waarom niet? Omdat die ziel daar besloten is tot op het geloof. Hij kan niet geloven, al zou hij willen, lees ook Rom. 7:6. Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren Daarom is de H.Geest, in dat uurtje der minne, alwaar de Vader die verkoren zondaar innerlijk tot de geloofsgemeenschap met Christus roept, door Zijn trekkende liefde, de Planter c.q. de Schepper van het zaligmakende geloof in Jezus Christus. De Heilige Geest, c.q. de verworven Geest van Christus, neemt het uit Hem, en verkondigt het Zijn verkoren volk, Joh. 16:13-15, Rom. 8:9.

1. Bedoelt Paulus met 'wij' in deze tekst wel de Galaten (heidenen), of bedoelt hij juist de christenen die van Joodse origine zijn?
2. Bedoelt Paulus zijn woorden over 'de wet als tuchtmeester' en 'in bewaring gesteld' heilshistorisch, heilsordelijk, of beide?

Luther schreef: Jammer dat dat laatste argument steeds vaker klinkt op RF!
Het gaat voorwaar niet om kleine zaken. Dus ik hoop dat je even wilt meedenken over je eigen formulering.

Want lees even na wat je hier stelt: Er kunnen dus mensen zijn die wedergeboren zijn, levend gemaakt (en er zijn toch 2 toestanden: dood of levend?) en die levendgemaakten zijn nog onrein voor God, onverzoend, ongered? Terwijl de Heere Jezus Zelf zegt dat iemand die wedergeboren is, het Koninkrijk Gods zal zien (Joh. 3). Hoe kan iemand wiens zonden niet vergeven zijn, het Koninkrijk Gods zien?

Dat kan ook niet. Maar er kan beroering zijn in de beenderen en toch nog dode beenderen zijn.

Als ik dit lees:

Toen profeteerde ik, gelijk mij bevolen was, en er werd een geluid, als ik profeteerde, en ziet een beroering15! en de beenderen naderden, elk been tot zijn been16.

8 En ik zag, en ziet, en er werden zenuwen op dezelve, en er kwam vlees op; en Hij trok een huid boven over dezelve, maar er was geen geest in hen.

Dit waren tekenen en boden van Gods tegenwoordige majesteit en krachtige werking, gelijk in het volgende de wind.

15) beroering!
Of, schudding, beving, beweging. Anders: [aard]beving, waarvan het Hebreeuwse woord veel gebruikt wordt; doch ook van andere beroerten, gelijk onder Ezech. 38:19,20; Nah. 3:2.

16) zijn been.
Zodat de beenderen, die in het leven bij elkander in elk lichaam geweest waren, in dit gezicht weder samenkwamen; een levendige afbeelding van hetgeen God zal werken in de opstanding der doden.

Dan is er wel beweging in hen, maar het zijn nog steeds dode beenderen.

Dan staat er:

En Hij zeide tot mij: Profeteer tot den geest;18 profeteer, mensenkind! en zeg tot den geest: Zo zegt de Heere HEERE: Gij geest! kom aan van de vier winden,19 en blaas in deze gedoden,20 opdat zij levend worden.

Pas als de Geest des Heeren in hen blaast worden de dode beenderen levend.

albion schreef:
Pas als de Geest des Heeren in hen blaast worden de dode beenderen levend.

Maar dan zijn ze ook echt levend, wedergeboren, zalig!

En niet, zoals DWW stellen wil, dat ze dan eerst nog aan de wet sterven moeten, alsof we onze eigen zaligheid met onze werken van aan de wet sterven verdienen moeten....

Natuurlijk is het zo, dat we het vlees kruisigen moeten, en een nieuw en godzalig leven leiden moeten. Zoals ook de Heidelberger dat verwoordt:

88. Vr. In hoeveel stukken bestaat de waarachtige bekering des mensen?

Antw. In twee stukken: in de afsterving des ouden, en in de opstanding des nieuwen mensen (a).

a Rom. 6:1, 4, 5, 6. Ef. 4:22, 23, 24. Kol. 3:5, 6, 8, 9, 10. 1 Kor. 5:7. 2 Kor. 7:10.

--------------------------------------------------------------------------------

89. Vr. Wat is de afsterving des ouden mensen?

Antw. Het is een hartelijk leedwezen dat wij God door onze zonden vertoornd hebben, en die hoe langer hoe meer haten en vlieden (a).

a Rom. 8:13. Joël 2:13. Hos. 6:1

--------------------------------------------------------------------------------

90. Vr. Wat is de opstanding des nieuwen mensen?

Antw. Het is een hartelijke vreugde in God door Christus (a), en een ernstige lust en liefde om naar den wil Gods in alle goede werken te leven (b).

a Rom. 5:1 en 14:17. Jes. 57:15. b Rom. 6:10, 11. Gal. 2:20.

--------------------------------------------------------------------------------

91. Vr. Maar wat zijn goede werken?

Antw. Alleen die uit waar geloof (a), naar de wet Gods (b), alleen Hem ter eer geschieden (c), en niet die op ons goeddunken of op menseninzettingen gegrond zijn (d).

a Rom. 14:23. b Lev. 18:4. 1 Sam. 15:22. Ef. 2:10. c 1 Kor. 10:31. d Ez. 20:18, 19. Jes. 29:13. Matth. 15:7, 8, 9.

Dat is de ware bekering, maar, let wel, dat geschiedt in logische orde, na de levendmaking, roeping en rechtvaardigmaking. Die ware en dagelijkse bekering is in wezen de heiligmaking.

Dat is het Evangelie. Dat is wat ik geloof. Uit genade ben ik zalig geworden, niet door mijn eigen werken.

Maar dat is niet het evangelie van DWW.....