Al dan niet in combinatie met het woord redelijk.Erasmiaan schreef:Ik gebruik het woord billijk vrij regelmatig.vogeltje schreef:Zo hebben we over het een keer over ouderwets taalgebruik gehad. Eeen woordje als: billijk vind ik echt niet kunnen.
Je moet dicht bij de mensen blijven.
Een beetje een verhaal zoals "Henrikes". Je schrijft het wel erg leuk. Ik ben ook aan het voorlezen geslagen. 'k Heb je verhaal namelijk aan mijn vrouw voorgelezen.vlinder schreef:Even wat opmerkingen na het doorlezen van dit topic:
* Ik ervaar huisbezoek als fijn. Je kunt je zorgen, maar ook blijde dingen delen met de afvaardiging van de gemeente (van Christus).
* Ik heb het huisbezoek eerder ook zo ervaren als Henrikes beschreef op de eerste topicpagina.
* Ik ben er voorstander van dat mensen eerst even het rapport doorlezen. Ik heb het meegemaakt dat de ouderling tegen mijn ouders zeiden: wat fijn dat u het hele koppeltje kompleet erbij heeft (hij bedoelde alle kinderen). Mijn vader (met een ultra-eerbiedig gezicht) nou, inderdaad, dat is geen vanzelfsprekendheid tegenwoordig. Ik ben toen zo boos geworden. Ik had namelijk nog een jonger zusje die niet meer naar de kerk ging, die niet meer thuis woondje e.d., maar daar werd geen woord over gerept. In datzelfde gesprek vroeg de ouderling of het voor mij nog geen tijd werd eens na te denken over blijdenis doen. Ik zei toen: sorry hoor, maar ik heb u afgelopen jaar 3 keer een hand gegeven. 1 Keer bij belijdenis voor de kerkenraad, 1 keer voor de belijdenisdienst en 1 keer na de belijdenisdienst. Hij wist het niet meer. Ik vond dat echt heel vervelend. Ik ben geen nummer, maar een lidmaat. Een volgend huisbezoek: mijn zusje (toen 9 jaar) vroeg aan de ouderling: maar als je bekeerd bent, wil je dan nog wel naar verjaardagen en bruiloften? (de beste man heeft 14 kinderen, 10 getrouwd, heleboel kleinkinderen dus hij zal zeer regelmatig bruiloften en verjaardagen hebben) Zegt hij tegen mijn zusje: Nee kind, daar heb je dan niet meer zo'n behoefte aan.....Nou dat kind wil gelijk nooit meer bekeerd worden. Een feestje is namelijk op die leeftijd helemaal geweldig....I.p.v. dat hij zou zei: kind, in mijn hart is het altijd feest......
In onze eigen gemeente vind ik huisbezoek altijd heel fijn. (eerste keer bleven ze ruim 3 uur. Tweede keer had ik aangegeven om 22.30 uur naar mijn werk te moeten i.v.m. nachtdienst. Zegt de ouderling om 22.25 uur: zullen we even eindigen? Kan uw vrouw naar haar werk, praten wij nog even door...)
Vervolgens gaat het een half uur over studie en school. Dan gaan ze over naar het verenigingswerk (beginnend bij mn broertje) zo van: En, ..., wat vind je van de club? Broertje: Wel leuk. En weet je nog waar de preek van afgelopen zondag over ging? Ja jongen, het is belangrijk dat je een nieuw hart hebt. En dat tegen een knul van ruim 14 
OK, helder!hmprff schreef:Ik ervaar huisbezoek echt als opgeprikt zitten...Komen ze binnen, kijkt er altijd iig eentje nog op zijn 'spiekbriefje' en dan noemt hij de namen nog fout
Herhaling bij mn zusje... (16). Enzovoort. Vervolgens tegen degenen die belijdenis hebben gedaan nog een zinnetje... waarop ze dan bevestigend antwoorden...
...voor mij heeft het zo echt geen waarde...
Volgens mij geven mensen niet echt aan dat ze problemen hebben met het spreken over hun relatie met God.Luther schreef: Maar nu even de spiegel naar onszelf: Hoe komt het dat we het met z'n allen zo moeilijk vinden om over onze verhouding tot de Heere te spreken?
Tijdens huisbezoek dient er op basis van openheid en gelijkwaardigheid een gesprek gevoerd te worden. Elke vorm van autoriteit zal verhinderen dat mensen zich volledig open willen stellen voor hetgeen binnen in hen leeft.Tweede vraag: Hoe zouden jullie het liefst huisbezoek willen?
Volgens mij niet. Weet wel dat er opbouwende conferenties of bijeenkomsten zijn.Mister schreef:Zijn er eigenlijk cursussen of iets dergelijks waar ambtsdragers kunnen leren hoe een goed huisbezoek in elkaar steekt
Ik durf van mijzelf te zeggen dat ik, sinds dat de Heere mij weer terugbracht in de gemeente er veel vrijer over kan en mag praten. Niet alleen met ambtsdragers maar ook onderling.Luther schreef: Maar nu even de spiegel naar onszelf: Hoe komt het dat we het met z'n allen zo moeilijk vinden om over onze verhouding tot de Heere te spreken?
Tweede vraag: Hoe zouden jullie het liefst huisbezoek willen?
Je blijft grappig, Luther.Luther schreef:Dank Ander voor de uitleg over het bloempje; maar nu snap ik nog minder de overeenkomst tussen dit bloempje en huisbezoek.Afgewezen schreef:Aha. Bedankt. Ik ben het eigenlijk wel met refo eens, al zal het niet voor alle soorten huisbezoek gelden. Persoonlijk ervaar ik het als een vrij zinloze sessie.Ander schreef:Bloempjes van Catharina
De bloempjes van Catharina zijn vernoemd naar de vrouw van de Tsaar, die op een mooie winterse dag uit haar raam kijkt op het plein van het paleis. Catherina ziet daar mooie sneeuwklokjes staan midden op het plein waar veel soldaten passeren. Bijna stapt er een kozak per ongeluk op een sneeuwklokje. Om dat te voorkomen roept ze een soldaat en geeft hem de opdracht om naast het bloempje te gaan staan om zo te vermijden, dat iemand erop zal trappen.
Jaren gaan voorbij met een soldaat midden op het plein, geen bloempjes meer te zien, Catharina weet het niet meer, maar de soldaat staat er nog. Bij navraag waarom hij daar staat weet eigenlijk niemand het. Maar ze laten hem daar staan, want er zal toch wel een reden voor zijn.
@ Afgewezen: Ik weet dat je het niet prettig vindt wat ik nu ga zeggen: Maar als het huisbezoek in jullie gemeente zonder uitzondering zo negatief ervaren wordt, dan dien je je te vervoegen bij je kerkenraad en dit aan de orde te stellen in een gesprek, nadat je eerst in een brief uitvoerig hebt toegelicht op welke punten het huisbezoek een verandering behoeft. (En dan niet antwoorden: Dat heeft geen zin...
In de GG was in 2004 een ambtsdragerconferentie "Ambt en gesprek". De verslagen van deze conferentie zijn in boekvorm gebundeld. In wezen zijn huisbezoeken ambtelijke gesprekken in een wat specifieke context.Mister schreef:Zijn er eigenlijk cursussen of iets dergelijks waar ambtsdragers kunnen leren hoe een goed huisbezoek in elkaar steekt
Ik zeg: verplichte stof voor een nieuwe ambtsdrager binnen jullie gemeenten. (en mogelijk daarbuiten)Tiberius schreef:In de GG was in 2004 een ambtsdragerconferentie "Ambt en gesprek". De verslagen van deze conferentie zijn in boekvorm gebundeld. In wezen zijn huisbezoeken ambtelijke gesprekken in een wat specifieke context.Mister schreef:Zijn er eigenlijk cursussen of iets dergelijks waar ambtsdragers kunnen leren hoe een goed huisbezoek in elkaar steekt
Daarin wordt aangegeven, dat elk ambtelijk gesprek, in ieder geval huisbezoek, in de binnenkamer begint. Hoe meer werk er in de binnenkamer is verricht, hoe gemakkelijker het huisbezoek zal verlopen, zowel van de zijde van de ambtsdrager die op huisbezoek komt als van de leden die huisbezoek krijgen.
Ik zat me dat ook net af te vragen. En dan niet zozeer een inhoudelijke toerusting (ik weet dat dat bestaat), maar meer de zogenaamde 'soft skills'. Een soort communicatietraining dus. Want volgens mij gaat het daar vooral mis en is het niet zozeer een gebrek aan inhoud. Als je tegen een opstandig puberend jongetje van 16 zegt dat ie een nieuw hartje nodig heeft, heb je inhoudelijk volkomen gelijk, maar de vraag is of zo'n ventje je dan serieus neemt. Volgens mij valt er voor veel ambtsdragers op tactisch en psychologisch gebied nog wel wat winst te boeken.Mister schreef:Zijn er eigenlijk cursussen of iets dergelijks waar ambtsdragers kunnen leren hoe een goed huisbezoek in elkaar steekt
Ik was al bang voor dit inhoudelijk zeer sterke antwoord.Afgewezen schreef:Je blijft grappig, Luther.Luther schreef:@ Afgewezen: Ik weet dat je het niet prettig vindt wat ik nu ga zeggen: Maar als het huisbezoek in jullie gemeente zonder uitzondering zo negatief ervaren wordt, dan dien je je te vervoegen bij je kerkenraad en dit aan de orde te stellen in een gesprek, nadat je eerst in een brief uitvoerig hebt toegelicht op welke punten het huisbezoek een verandering behoeft. (En dan niet antwoorden: Dat heeft geen zin...
Mooi antwoord, fluitje! Ik denk dat je hier een mooie omschrijving geeft van het ideale huisbezoek, zoals mij dat ook voor ogen staat.fluitje schreef:Hoe zou ik het huisbezoek willen?Luther schreef: Maar nu even de spiegel naar onszelf: Hoe komt het dat we het met z'n allen zo moeilijk vinden om over onze verhouding tot de Heere te spreken?
Tweede vraag: Hoe zouden jullie het liefst huisbezoek willen?
In ieder geval niet in zwarte pakken. Kom alsjeblieft als jezelf. Sta als ambtsdrager open en durf ook jezelf kwetsbaar op te stellen.
Dan ontstaat er een open gesprek en dan vanuit Gods Woord waarmee begonnen mag worden.
En houd het niet alleen bij dat ene huisbezoek in het jaar.
Een kort gesprekje na de dienst, in de supermarkt kan ook veel betekenen.
Zorg dat je contact blijft houden met je, hoe moet ik dat zeggen, schapen.
Ik verwacht zeker geen ouderling die de wijsheid in pacht heeft en perse gelijk moet hebben. Ik verwacht allereerst een ouderling die luistert en die zijn kudde kent.
@ Afgewezen: ik snap de grap in ieder geval niet. Wat is er zo lachwekkend aan de handreiking van Luther?Luther schreef:Ik was al bang voor dit inhoudelijk zeer sterke antwoord.Afgewezen schreef:Je blijft grappig, Luther.Luther schreef:@ Afgewezen: Ik weet dat je het niet prettig vindt wat ik nu ga zeggen: Maar als het huisbezoek in jullie gemeente zonder uitzondering zo negatief ervaren wordt, dan dien je je te vervoegen bij je kerkenraad en dit aan de orde te stellen in een gesprek, nadat je eerst in een brief uitvoerig hebt toegelicht op welke punten het huisbezoek een verandering behoeft. (En dan niet antwoorden: Dat heeft geen zin...
