Afgewezen schreef:Gal. 3:29 En als u van Christus bent, dan bent u Abrahams nageslacht en overeenkomstig de belofte erfgenamen.
(Maar ik denk niet dat je je hierdoor laat overtuigen. :wink: )
Eerst een opmerking vooraf. Als je wilt weten hoe er in het verleden over het verbond gedacht werd, lees dan het boek "Afwachten of verwachten" van dr. K. van der Zwaag. In deel 3 wordt uitvoerig beschreven de standpunten van uit de volle breedte van de Gereformeerde gezindte, echt iets is voor de fijnproevers onder ons.
Maar nu hfd. 3 uit de brief aan de Galaten.
In Lukas 3 gaat het geslachtsregister van de Messias terug tot Adam, de zoon van God, het verbond der genade omvat de gelovigen van alle tijden en plaatsen,zowel voor als na de dood van Christus.
Maar omdat de Verlosser naar zijn mensheid uit het geslacht van Abraham geboren moest worden heeft dit genadeverbond eeuwenlang zijn bedding in het verbond met Abraham gehad. Deze verbonden hebben dan ook vele beloften met elkaar gemeen en vielen toen praktisch samen. De Jood is van nature een kind van het verbond met Abraham (Hand.3:25), maar heeft zonder het geloof van Abraham nog geen deel aan de belofte van het Evangelie dat God tevoren aan Abraham verkondigd en op Christus bevestigd heeft (Gal.3:8).
Het is dit Evangelie en niet het verbond met Abraham dat na de dood van Christus tot alle volken is uitgebreid Gedurende de tijd van Israëls verharding vergadert de Heere door de prediking van het Evangelie en het getuigenis van de Heilige Geest Zijn gemeente uit Joden en heidenen, terwijl Zijn verbond met Abraham buiten de kerk om gewoon doorloopt. Daarom heeft Hij de eeuwen door, het land voor het volk en het volk voor het land bewaard.
Maar al is de geboorte van de Messias vervulling van de belofte aan Abraham, dat neemt niet weg dat Gods verbond met Abraham specificaties kent die nooit op de kerk zijn overgegaan. Want als God Zijn beloften vervult en Israël herstelt gaat dit volk niet naar de hemel, maar zij zullen wonen in het land dat Hij hun vaderen gegeven heeft Ezech 36:
26 En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwen geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart geven.
27 En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u; en Ik zal maken, dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen, en Mijn rechten zult bewaren en doen.
28 En gij zult wonen in het land, dat Ik uw vaderen gegeven heb, en gij zult Mij tot een volk zijn, en Ik zal u tot een God zijn.
Deze beloften hebben dus betrekking op het land Kanaän, de stad Jeruzalem, de troon van David en de tempeldienst. Het komt bij de profeten zelfs niet op om land en volk van elkaar te scheiden. De zaligheid is uit de Joden (Joh. 4:22) omdat de Zaligmaker uit de Joden is, maar de uit deze Zaligmaker geboren Gemeente is wel het nieuwtestamentische volk van God, maar niet de nieuwtestamentische voortzetting van het historische Israël. Rom. 4 leert ons duidelijk dat zowel voor de Jood als voor de heiden geldt: Alleen uit genade en alleen door het geloof, maar als de Schrift over Israël spreekt dan wordt daar, tenzij uit de context anders blijkt, altijd het Joodse volk, het etnische Israël mee bedoeld. Dit Israël heeft zijn Messias niet aangenomen Joh.1:11, is tot de wet der rechtvaardigheid niet gekomen Rom.9:31. Het zijn de afgebroken takken van de olijfboom, die niet Israël, maar de Messias van Israël is Rom.11:24. De gelovigen uit de heidenen vormen, samengevoegd met de gelovige Joden, dus niet het nieuwe, "geestelijke" Israël, maar het mystieke lichaam van Christus waar Paulus van spreekt in Efeze 3:9,10.
Het gaat hier dan ook om een andere relatie met dezelfde Zaligmaker. Het koninkrijk Gods is gelaagd, het omvat veel meer dan alleen de kerk. Het omvat hemel en aarde Math. 6:10. De gemeente als het lichaam van Christus behoort net zo goed tot het koninkrijk Gods als Israël Koll.1:13, maar het gaat om twee verschillende heilsorganen met een onderscheiden positie in het Koninkrijk Gods. Daarom wordt Christus in de Schrift nooit de Koning van de Kerk genoemd; Hij is de Koning Israëls Jes. 44:6.
Paulus leert ons dus in Galaten 3 dat het verbond is bevestigd op Jezus de Messias. Zelfs het verbond tussen mensen doet niemand te niet vers 15, hoeveel te meer kan aan Gods verbond Israël niets worden afgedaan. Het betrekken van het zaad op Jezus de Messias, zoals Paulus doet, doet de belofte aan het Joodse volk niet teniet, integendeel, daardoor krijgt de belofte juist kracht.
Maar in 5 jaar forummen heb ik wel eens het een en ander genoemd zien worden 
)