freek schreef:Toch vindt ik het wel eigenaardig. De Bijbel zegt dat we wedergeboren worden tot een LEVENDE hoop. Als ik dit allemaal zo lees lijkt het wel of de ellende met de wedergeboorte pas goed gaat beginnen. Het klinkt misschien een beetje oneerbiedig, maar is dit allemaal wel naar het Woord??

Deze reactie moet ik nog doordenken, maar mijn eerste gedachte die opkwan was (ook in het licht wat op ons forum hier al uitgebreid over geschreven is): Gezegende ellend(ig)e!

Niet om de ellende te "verheerlijken" of als fundament te gebruiken, maar wel te ervaren als een toeleiding tot Hem, die alle ellende kan wegnemen. Dan mag door Zijn genade die LEVENDE Hoop worden ervaren.

Zonderling,

't Is me nu meer duidelijk wat je bedoelt. Dat komt in ieder geval de discussie ten goede. Ik wilde niet die richting die jij nu aangeeft op gaan met deze tekst. Juist omdat de tekst voor mij persoonlijk niet duidelijk is. Maar het is wel dé definitie van wedergeboorte in de Schrift.

Ik had dus niet door dat je doelde op het feit dat mensen met deze schriftplaats aan wilden geven dat ze niet wisten wanneer ze wedergeboren waren. Ik dacht eerder dat je de kant op ging dat men met een beroep op deze schriftplaats wedergeboorte en kennis van de Middelaar niet samen kan laten vallen en dat je daartegen ageerde. Dan is de kanttekening voor meerderlei (of meerderlij?) uitleg vatbaar.

Wedergeboorte en geloof zijn ook onlosmakelijk met elkaar verbonden. Laten we het daar over eens zijn.

Matthew Henry schreef:2. That he works powerfully, and with evident effects: Thou hearest the sound thereof; though its causes are hidden, its effects are manifest. When the soul is brought to mourn for sin, to groan under the burden of corruption, to breathe after Christ, to cry Abba--Father, then we hear the sound of the Spirit, we find he is at work, as Acts 9:11, Behold he prayeth.

Je ziet dat Matthew Henry hier de wedergeboorte niet direct verbindt met de openbaring van Christus. Niet om nu de ene schrijver tegen de andere aan te wenden maar zoals jij stelt dat alle vaderen etc. dat leerden, zo is het blijkbaar niet.

Voor het overige: wat zou het fijn zijn indien een ieder eens de verklaring van zondag 7 van Comrie gelezen zou hebben. Dan zou gezien worden dat Comrie niet "op de dool geraakt is", maar schriftuurlijk uitlegt de verbinding tussen wedergeboorte, geloof en Christuskennis.

freek schreef:Toch vindt ik het wel eigenaardig. De Bijbel zegt dat we wedergeboren worden tot een LEVENDE hoop. Als ik dit allemaal zo lees lijkt het wel of de ellende met de wedergeboorte pas goed gaat beginnen. Het klinkt misschien een beetje oneerbiedig, maar is dit allemaal wel naar het Woord??

Maar wie ontkent hier dat we worden wedergeboren tot een LEVENDE hoop? Het geloof gaat werken en we gaan God geloven zowel in Zijn beloften als in Zijn bedreigingen.

Polemicus schreef:

caprice schreef:

Polemicus schreef:Dat is merkwaardig! Een kind in de wieg gaat werken? Wel de vergelijking vasthouden he!

Afgezien van dat een beeld wel eens mank kan lopen, is dit een zaak die niet meteen bij aanvang gestalte krijgt in de dadelijkheid, maar die kort er na plaats vindt.

Dus we zijn het erover eens dat zo'n beeld geen enkele kracht van argumentatie heeft. Dat bertekent dan, dat je eerst zult moeten aantonen uit de Heilige Schrift dat dit soort ideeën bestaansrecht hebben. Van de Groe zou zeggen: "Ik vertrouw dat dit zeker wel nooit zal gebeuren." Maar niet te snel, laat eens horen. Kan je één tekst noemen die dit rechtstreeks (dus niet door middel van 'schone analogieën') onderbouwt?

Argumentatie waarvan? Nogmaals gezegd, het gaat om de geestelijke lering die er in de gelijkenissen verklaard ligt, en die gelijkenissen zijn die 'schone analogiën'.
Statelijk is de ziel in Christus ingelijfd, maar dat wil nog niet zeggen dat men geestelijk al zo ver geleerd en doorgeleid is in de weg der zaligheid en kennis van Christus. Ook moet de mens dan nog afgebroken worden in zichzelf, opdat die gezegende Middelaar gestalte mag gaan verkrijgen in het leven, en dat gebeurt in een ontdekkende weg, waar plaatsgemaakt wordt voor Hem. De zekerheid is in Hem, maar de verzekering is een zaak die niet meteen plaats heeft gevonden bij de wedergeboorte. Dat is een weg, waar de Petrus van spreekt in zijn tweede brief, het eerst hoofdstuk en daarvan het tiende vers: Daarom, broeders, benaarstigt u te meer, om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen.
De kanttekeningen spreken hier ook duidelijke taal.

Polemicus schreef:

caprice schreef:

Polemicus schreef:Juist, dus geestelijk leven zonder de kennis van Christus. Dat kind is al lang uit de wieg en volop aan het werk, en nog altijd kent het zijn oudste broer niet. ...

Ik weet niet of je hier de vergelijking van Christus als oudste broer kunt noemen, al wordt wel van Christus gezegd 'dat Hij Zijn broederen in alles gelijk geworden is, uitgenomen de zonde'. De zondaar gaat werken, en hoe harder hoe liever, want hoe eerder dat hij doodgewerkt is.

Ach ja, zo zie je wat ervan komt om maar een beetje losjes op de klank af en wat gemoedelijk te beschrijven. Kan je het mij ook aanwijzen in de bekeringen van Lydia, Timotheus, de stokbewaarder, Paulus, de moordenaar aan het kruis en de kamerling van Candacé? (Ik noem maar even een paar voorbeelden). Zo niet, dat kan het net zo goed ook anders. Of is het misschien niet eens normaal als het gaat zoals je stelt?

Het zuiver schriftuurlijk om te stellen dat de mens een oude en een nieuwe natuur heeft na ontvangen wederbarende genade, en dat die een strijd te voeren hebben. Dat nieuwe leven dat uit God is, dat is volmaakt. Maar de oude mens, dat vlees moet afgebroken worden. En dat gaat in een vleeskruisigende weg waarin de Heere Zijn Kerk leidt. En die oude natuur heeft het werkverbond verbroken, en wil ook in een weg van werken zalig worden. Daarom gaat hij in het leven reformeren en bekeren, maar hij moet er achter komen dat de Heere een afgesneden zaak doet op aarde, en dat daar de dood onder geschreven moet worden, want ik word zo graag ergens iets mee he. De hoogmoed is zo verschrikkelijk. In het paradijs was die al de oorzaak van het de zondeval, altijd maar boven God menen te staan, maar het is nu juist zo groot als de Heere dat in geeft te leven, want dat bewaart voor de uitleving.

Dat de voorbeelden van de personen uit Gods Woord die u noemt ook zo'n leven omdroegen, kunnen we ongetwijfeld vaststellen, omdat zij zeker ook geen vreemdeling waren van de bevindelijke kennis aan de inhoud der Psalmen, waar men Gods kinderen in het hart kijkt. Dat zij ook die strijd hadden kunnen wij verklaard zien in de 32e, 51e, 119e, 130e, en vele andere Psalmen.

Polemicus schreef:

caprice schreef:

Polemicus schreef:En waar blijft nu de duidelijke taal van de Heilige Schrift: zovelen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden, te worden?! Ja, kinderen ...

vervolg: Welke niet uit den bloede, noch uit den wil des vleses, noch uit den wil des mans, maar uit God geboren zijn.
De schenking gaat aan de aanneming vooraf.
Dat is juist dat liefelijke, die kinderen Gods, dat is iets teers. In de wedergeboorte wordt dat geloofsvermogen geschonken, maar in de beoefening is er de geloofsdaad. Lees ook de kanttekeningen eens bij deze tekst.

Wel goed lezen graag: geen kindschap Gods zonder aannemen (actus). Dus er is verstrijkt geen tijd tussen de inplanting van het geloofsvermogen (de habitus) en de daad van het geloof (actus). Dus kort en goed: je kunt niet van een waar geloof spreken, als er niet is: het aannemen van Christus. Comrie zou er nog bijvoegen: op het aanbod, maar dat is misschien een beetje teveel van het goede.

God werkt vrijmachtig en soeverein naar Zijn verkiezend welbehagen de zaligheid uit in de harten der verkorenen, Zijn Naam ter eer, en hun zielen tot zaligheid. Hij plant dat geloof in, in het hart in de wedergeboorte, het geloofsvermogen. De actus is inderdaad de daad, de beoefening van het geloof.
Om dit met een aards voorbeeld te verduidelijken; Men kan een goed ontwikkelde smaak hebben, maar er kan pas wat geproefd worden als er wat smaakvols op de tong gelegd wordt.

Een waar geloof werkt ongetwijfeld áltijd op Christus aan. Hij is het Voorwerp des geloofs. Van harte mee eens. Maar wat gelooft die zondaar nu juist bij de aanvang van het geestelijke leven in de wedergeboorte? Dat hij verdoemelijk ligt voor God, en de eeuwige dood verdiend heeft. Dát gelooft hij. Niet direct dat Christus ook zijn Verlosser is daarvan, want daarin is hij nog niet onderwezen.

Polemicus schreef:

caprice schreef:

Polemicus schreef:Het klinkt allemaal erg rechtzinnig, maar het komt er dan toch maar op neer, dat het getuigenis van de Heilige Schrift toch racidicaal wordt verdraaid. Want er is geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn, ook niet in de vierschaar der consciëntie. En in de vergelijking van de parels zie ik toch echt geen enkel spoor van het verloren gaan onder Gods recht. De koopman ruilt toch immers alles voor Jezus? Ik begrijp dit soort analogieën werkelijk niet. Maar het zal wel een waarheid achter de waarheid zijn. Merkwaardige exegese.

Dit is geen exegese, maar het trekken van een geestelijke lering uit deze gelijkenis. En er ís geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn. Dat beweerde ik ook niet. Want in de wedergeboorte wordt een mens afgesneden van Adam, en ingeplant ín Christus. Dat dat in het leven nog nader uitgewerkt wordt in de oefeningen des geloofs is nog een andere zaak.

Juist, dan gaan we het nog wat breder trekken. De vergelijking van de parelkoopman staat in de context van vele vergelijkingen:

a. Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een mens, die goed zaad zaaide in zijn akker.
b. Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan het mosterdzaad, hetwelk een mens heeft genomen en in zijn akker gezaaid;
c. Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een zuurdesem, welken een vrouw nam en verborg in drie maten meels, totdat het geheel gezuurd was.
d. Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een schat, in den akker verborgen, welken een mens gevonden hebbende, verborg dien, en van blijdschap over denzelven, gaat hij heen, en verkoopt al wat hij heeft, en koopt dienzelven akker.
e. Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman, die schone paarlen zoekt;
f. Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een net, geworpen in de zee, en dat allerlei soorten van vissen samenbrengt;

Kan je uit één van die gelijkenissen de lering trekken dat God de zondaar, die in Christus is ingelijfd (habitus) en reeds gemeenschap heeft geoefend met Christus door het geloof (actus) en de toevlucht tot Hem heeft genomen, alsnog door God wordt gedagvaard en verloren moet gaan onder Gods recht? Het mag ook met een rechtstreeks schriftbewijs.

'Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid', sprak de Leraar der Gerechtigheid. Waren die al verzadigd dan? Nee, 'want zij zullen verzadigd worden'. De Heere heeft geen volk van 'grote-stappen-snel-thuis' hoor. Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op den Naam des HEEREN betrouwen, en op een andere plaats: Zij zullen komen met geween, en met smekingen zal Ik hen voeren; Ik zal hen leiden aan de waterbeken, in een rechte weg, waarin zij zich niet zullen stoten; want Ik ben Israël tot een Vader, en Efraïm is Mijn eerstgeborene.
De Heere houdt Zijn volk laag aan de grond. Die lopen niet met zakken vol met tekstjes en versjes, en hebben niet altijd een oog op de Middelaar of hebben het altijd, de hemel op aarde. Nee, de dagen der duisternis zullen vele zijn. Het is een volk dat in duisternis wandelt (zíj zullen het Licht zien), en dat wandelen wijst op een voortdurende bezigheid. Die Middelaar is een verborgen Persoon, en dat is een zaak waar velen niet meer van horen willen vandaag. Want dat kan het vrome vlees niet behagen. Maar dat moet er ook aan hoor. Ons redeneren ook. Het valt mij zwaar om over zulke zaken te spreken. Beter is het om ze te beleven, om wat van die liefde Gods te mogen kennen. Dat redeneren is ook maar zo verstandelijk en koud. Maar hoe ligt het in het hart? Kent u en ik Hem, Die te kennen het eeuwige leven is? Want daar zal het op aankomen op weg en reis naar de eeuwigheid. We kunnen er wel heel ons leven mee bezig zijn, en er van spreken, maar dan zullen we nog eeuwig verloren moeten gan met een waarheid die eeuwig tegen ons getuigen zal. We zullen er uit geleefd moeten hebben, uit Hem, wil het wel zijn. En dan is de Heere vrijmachtig in Zijn werking. Wij kunnen Hem niet binden. De Heere heeft ons wel aan Zijn Woord gebonden, maar Zelf is Hij er niet aan gebonden. En dan weet ik wel dat ik arm ben in alles wat ik schrijf. Het is allemaal zo gebrekkig. Want wij zijn van gisteren en weten niet. Maar het zou een wonder zijn als de Heere er nog in mee komt.
Mochten we maar door Hem geleerd worden, en onderwezen worden in deze heilgeheimenissen, tot onze troost, maar boven alles tot roem van Zijn deugden en de eer van Zijn heilige naar waarde nooit genoeg volprezen Naam.

Erasmiaan schreef:

freek schreef:Toch vindt ik het wel eigenaardig. De Bijbel zegt dat we wedergeboren worden tot een LEVENDE hoop. Als ik dit allemaal zo lees lijkt het wel of de ellende met de wedergeboorte pas goed gaat beginnen. Het klinkt misschien een beetje oneerbiedig, maar is dit allemaal wel naar het Woord??

Maar wie ontkent hier dat we worden wedergeboren tot een LEVENDE hoop? Het geloof gaat werken en we gaan God geloven zowel in Zijn beloften als in Zijn bedreigingen.

Inderdaad. Dat is nu het geheim. De droefheid naar God, maar er wordt zúlk een liefde in het hart uitgestort tot Die onbekende God, dat de wereld ál haar waarde en glans verliest, en de vreugde ín die droefheid is groter dan alle aardse vreugde en genot. Zo iemand is bedorven voor de wereld.

caprice schreef:Inderdaad. Dat is nu het geheim. De droefheid naar God, maar er wordt zúlk een liefde in het hart uitgestort tot Die onbekende God, dat de wereld ál haar waarde en glans verliest, en de vreugde ín die droefheid is groter dan alle aardse vreugde en genot. Zo iemand is bedorven voor de wereld.

Dit is nu juist die spreekwoordelijke pijl die De Heere in het hart van een zondaar schiet.
Maar die pijl wordt wel in het liefdesbloed gedoopt.

En dan in je vorige post, hoeveel waarheid er ook in mag staan , laten we uitkijken voor een bevindelijke leer waar we geen rekening houden met de veelkleurigheid van de werkingen van Gods Geest, waar we geen rekening houden met karakters, leeftijden , omstandigheden culturen enz, enz.
Het is zo makkelijk gezegd : God bekeert zijn volk altijd op de zelfde manier.
Nee zoals er velen bladeren hangen aan een boom, en geen blad is hetzelfde, zo is het nu ook in Gods gemeente.

En dan Caprice heb jij ook eens onder een prediking gezeten waar je dit ook niet hoorde !

Het gevaar in deze beschrijvingen is dat we de ellendigheid en de somberheid als kenmerk van het ware beschrijven , dat we de vreugde die er is in Christus te kort doen.
Terwijl er liefde is, die zoeter is dan de bitterheid van onszelf mishagen , want die liefde naar een onbekende God, is dat werkelijk zo ?
Er is dan al enige kennis aan Hem , anders kunnen we Hem niet liefhebben !
Veelal zijn het begripsbepalingen die verschillend gebruikt en opgevat worden.
We moeten in dit alles zo uitkijken dat we twijfel verheffen tot het ware.
Twijfel is zonde !
En dan blijft er idd een volk over wat ellendig is in zichzelf, maar dan die wonderlijke komma : Die zullen op de naam Des Heeren betrouwen.
Dat is het leven , en daarvan zouden we moeten getuigen , en dat zou in het middelpunt moeten staan.

En van het verborgen zijn van de Middelaar, dat is idd waar , in het kennen van Zijn volmaaktheid .
Pas na dit leven zal Gods volk pas in volmaaktheid de Middelaar kennen en bewonderen en aanbidden.
Maar vergeet niet dat als de Middelaar voor ons verborgen is dat we geen Leven hebben.
Want er zal iets moeten zijn van die geheiiligde geloofs kennis, (idd geen verstands kennis alleen !) van die Middelaar.
Want dat alleen is de ware grond, en zonder Jezus is er geen leven maar een eeuwig zielsverderf !

Joh 17 : 3 En dit is het eeuwige leven(6), dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt.

En dan staat er in de kanttekeningen :
(6) het eeuwige leven,
Dat is, de weg en het middel om tot het eeuwige leven te komen is de rechte kennis Gods en des Middelaars Jezus Christus, namelijk vergezeld met een vast vertrouwen; gelijk dit woord ook genomen wordt


De weg en het middel tot het komen in het eeuwige leven is dus die ware en rechte Kennis !
Laten we dan de verborgenheid van die Middelaar in de juiste context gebruiken !

Wel ben ik het van harte met je eens dat het tere zaken zijn die beter beleefd dan beredeneerd kunnen worden.
Maar laten we uitkijken voor een gemoedelijke bevinding die meer is gestoeld op onze ervaringen, die o zo bedriegelijk kunnen zijn, dan op wat in Gods Woord en bij de oudvaders geleerd wordt

Erasmiaan schreef:Zonderling,

't Is me nu meer duidelijk wat je bedoelt. Dat komt in ieder geval de discussie ten goede. Ik wilde niet die richting die jij nu aangeeft op gaan met deze tekst. Juist omdat de tekst voor mij persoonlijk niet duidelijk is. Maar het is wel dé definitie van wedergeboorte in de Schrift.

O.k., gelukkig.
Dat Johannes 3:8 dé definitie zou geven van wedergeboorte in de Schrift vind ik wat stellig uitgedrukt. Vers 5 en 6 horen er ook bij. En er zijn ook nog veel andere teksten en gedeelten over de wedergeboorte in de Bijbel.

Ik had dus niet door dat je doelde op het feit dat mensen met deze schriftplaats aan wilden geven dat ze niet wisten wanneer ze wedergeboren waren.

O.k., maar wel een kleine correctie: Ik had niet over 'wanneer', maar 'of' iemand wedergeboren is. Meerdere malen heb ik mensen met een beroep op Johannes 3:8 horen zeggen dat velen zelf niet weten of ze wedergeboren zijn en het toch zijn. Daar ging het mij om.

Wedergeboorte en geloof zijn ook onlosmakelijk met elkaar verbonden. Laten we het daar over eens zijn.

Erasmiaan, ik ben blij dat te horen. Maar er wordt in jullie gemeenten toch ook onderscheid gemaakt tussen hebbelijk geloven en dadelijk geloven? Ik bedoel dat ook het dadelijk geloven bij de wedergeboorte hoort (in de volwassenen). Zonder wedergeboorte kan er geen geloof/geloven zijn, maar andersom geldt dat toch evenzeer.

Matthew Henry schreef:2. That he works powerfully, and with evident effects: Thou hearest the sound thereof; though its causes are hidden, its effects are manifest. When the soul is brought to mourn for sin, to groan under the burden of corruption, to breathe after Christ, to cry Abba--Father, then we hear the sound of the Spirit, we find he is at work, as Acts 9:11, Behold he prayeth.

Je ziet dat Matthew Henry hier de wedergeboorte niet direct verbindt met de openbaring van Christus. Niet om nu de ene schrijver tegen de andere aan te wenden maar zoals jij stelt dat alle vaderen etc. dat leerden, zo is het blijkbaar niet.

Ik geloof wel dat Christus aan de verloren zondaar geopenbaard moet worden, maar misschien moeten we eenvoudiger spreken van een bevindelijke kennis van Christus. Zo zou ik mij liever uitdrukken. En ik geloof zeker dat Henry dat ook bedoelde in het stukje dat je citeerde. Hij maakt het zelfs het roepen Abba, Vader niet los van de wedergeboorte en het werk van de Heilige Geest.

Daarnaast ben ik er inderdaad van overtuigd dat onze vaderen leerden dat er geen wedergeboorte is zonder de bevindelijke kennis en toe-eigening van Christus. Misschien dat ik later nog eens iets hierover kan plaatsen uit de Reformatoren en andere gedeelten.

Voor het overige: wat zou het fijn zijn indien een ieder eens de verklaring van zondag 7 van Comrie gelezen zou hebben. Dan zou gezien worden dat Comrie niet "op de dool geraakt is", maar schriftuurlijk uitlegt de verbinding tussen wedergeboorte, geloof en Christuskennis.

Toch krijg je bij Comrie meermalen het gevoel dat hij één en ander 'uit elkaar' haalt. Verder verschilt onze waardering van Comrie. Hij staat voor mij zeker niet op één lijn met de Reformatoren, Dordtse Synode, Leidse professoren, Boston, de Erskines, Van der Groe en anderen. Maar goed, laten we daar nu maar niet over discussiëren.

M.vr.gr.,
Zonderling

freek schreef:Toch vindt ik het wel eigenaardig. De Bijbel zegt dat we wedergeboren worden tot een LEVENDE hoop. Als ik dit allemaal zo lees lijkt het wel of de ellende met de wedergeboorte pas goed gaat beginnen. Het klinkt misschien een beetje oneerbiedig, maar is dit allemaal wel naar het Woord??

Als God Zijn hand op een zondaar legt om hem (haar) tot bekering te brengen, brengt Hij hem eerst zijn situatie onder ogen, maakt hem begerig naar genade en verheerlijkt op Zijn tijd Zijn Zoon in die zondaar.
Dán is zo iemand wedergeboren tot een levende hoop.

geledu schreef:

caprice schreef:Inderdaad. Dat is nu het geheim. De droefheid naar God, maar er wordt zúlk een liefde in het hart uitgestort tot Die onbekende God, dat de wereld ál haar waarde en glans verliest, en de vreugde ín die droefheid is groter dan alle aardse vreugde en genot. Zo iemand is bedorven voor de wereld.

Dit is nu juist die spreekwoordelijke pijl die De Heere in het hart van een zondaar schiet.
Maar die pijl wordt wel in het liefdesbloed gedoopt.

En dan in je vorige post, hoeveel waarheid er ook in mag staan , laten we uitkijken voor een bevindelijke leer waar we geen rekening houden met de veelkleurigheid van de werkingen van Gods Geest, waar we geen rekening houden met karakters, leeftijden , omstandigheden culturen enz, enz.
Het is zo makkelijk gezegd : God bekeert zijn volk altijd op de zelfde manier.
Nee zoals er velen bladeren hangen aan een boom, en geen blad is hetzelfde, zo is het nu ook in Gods gemeente.

En dan Caprice heb jij ook eens onder een prediking gezeten waar je dit ook niet hoorde !

Nee, dat is iets wat ik inderdaad ook hoor in de prediking, en ik ben het ook met je eens.

geledu schreef:Het gevaar in deze beschrijvingen is dat we de ellendigheid en de somberheid als kenmerk van het ware beschrijven , dat we de vreugde die er is in Christus te kort doen.
Terwijl er liefde is, die zoeter is dan de bitterheid van onszelf mishagen , want die liefde naar een onbekende God, is dat werkelijk zo ?
Er is dan al enige kennis aan Hem , anders kunnen we Hem niet liefhebben !

Die liefde die in het hart uitgestort wordt kán inderdaad niet buiten Christus omgaan, want alles wat tot de zaligheid van node is, is door Hem verworven, en wordt door de Heilige Geest ook toegepast. Dit is dus inderdaad een vrucht van de arbeid van Christus, maar het is niet zo dat de ziel dat ook altijd meteen ziet. Daar krijgt hij doorgaans later licht over. Daarin is de Heere echter ook vrij.

geledu schreef:Veelal zijn het begripsbepalingen die verschillend gebruikt en opgevat worden.
We moeten in dit alles zo uitkijken dat we twijfel verheffen tot het ware.
Twijfel is zonde !
En dan blijft er idd een volk over wat ellendig is in zichzelf, maar dan die wonderlijke komma : Die zullen op de naam Des Heeren betrouwen.
Dat is het leven , en daarvan zouden we moeten getuigen , en dat zou in het middelpunt moeten staan.

Inderdaad mogen we (en dat zal ik nooit willen) een pleidooi voeren voor twijfel, want dat is inderdaad zonde. Twijfel is niet het ware. Maar nooit twijfel is geen kenmerk ván het ware. Want als er nooit bestrijding is van satan of de strijd van de tweemens of met de wereld, dan mag men het wel eens goed nakijken tussen de Heere en zijn ziel. De Kerk heeft hier een strijd te voeren op deze aarde, maar Hij heeft de wereld overwonnen. Daarom behoeven ze niet te vrezen. Het lichaam kan met wel doden, maar de ziel niet. Strijdt de goede strijd des geloofs.

geledu schreef:En van het verborgen zijn van de Middelaar, dat is idd waar , in het kennen van Zijn volmaaktheid .
Pas na dit leven zal Gods volk pas in volmaaktheid de Middelaar kennen en bewonderen en aanbidden.

Inderdaad. Hier moeten de Zijnen vaak in de duisternis hun wegje gaan, maar daar zal het eeuwig licht wezen.

geledu schreef:Maar vergeet niet dat als de Middelaar voor ons verborgen is dat we geen Leven hebben.
Want er zal iets moeten zijn van die geheiiligde geloofs kennis, (idd geen verstands kennis alleen !) van die Middelaar.
Want dat alleen is de ware grond, en zonder Jezus is er geen leven maar een eeuwig zielsverderf !

Joh 17 : 3 En dit is het eeuwige leven(6), dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt.

En dan staat er in de kanttekeningen :
(6) het eeuwige leven,
Dat is, de weg en het middel om tot het eeuwige leven te komen is de rechte kennis Gods en des Middelaars Jezus Christus, namelijk vergezeld met een vast vertrouwen; gelijk dit woord ook genomen wordt


De weg en het middel tot het komen in het eeuwige leven is dus die ware en rechte Kennis !
Laten we dan de verborgenheid van die Middelaar in de juiste context gebruiken !

Ik doelde op die verborgenheid van de Middelaar, dat Hij wel geopenbaard is geworden aan de ziel, en dat er een tijd uit geleefd mocht worden, maar dat het daarna weer duister geworden is in het leven, en dat het de verzuchting met de dichter wel eens kan zijn; och wierd ik derwaarts weer geleid.

geledu schreef:Wel ben ik het van harte met je eens dat het tere zaken zijn die beter beleefd dan beredeneerd kunnen worden.
Maar laten we uitkijken voor een gemoedelijke bevinding die meer is gestoeld op onze ervaringen, die o zo bedriegelijk kunnen zijn, dan op wat in Gods Woord en bij de oudvaders geleerd wordt

Inderdaad. Dat sta ik ook niet voor, maar ik hoop dat dat bekend is.