Geplaatst: 07 aug 2007, 12:22
Ik ben wel benieuwd waar je uit afleidt dat ik een wettische heiligmaking zou voorstaan. Misschien moet ik mijn woorden dan wat zorgvuldiger kiezen.
Wettische heiligmaking is het God-dienen onder het juk van de wet. Aangezien ik daar juist een tegen-boodschap aan wil geven aan de hand van de Schrift, rees bij mij de bovenstaande vraag/opmerking op. En wat betreft slaaf... ik heb er geen moeite mee als je dienstknecht of dienaar wilt gebruiken. Maar let op de eigenschappen van een slaaf... zijn positie... zijn functioneren.
Het verschil wordt namelijk nog groter in 'gevoelswaarde' als we de verbinding leggen tussen werknemer en slaaf. Mijn collega zei een aantal weken in een gesprek: "Ik ben van mezelf en niet van de directeur!" Dát is precies wat ik bedoel! In het woord dienstknecht zouden we ook nog een vrije dienstknecht kunnen verstaan die dienst doet bij een baas of landeigenaar... in het woord ligt niet opgesloten dat hij zelf geen rechten heeft. Als slaaf van Christus heb je géén rechten dan die de Heer je verleent. En dat zijn er zo ontzettend veel zoveel zegeningen en rechten die God ons in Christus verleent... daar zijn onze rechten vermeende rechten niks bij. Zo mooi wat staat in Efeze 1:3 'Gezegend zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegening in den hemel in Christus.' Daar ligt niet een angstig of bekrompen iets in, maar juist het vreugdevolle leven. Ik zelf vind dit leven het heerlijkste en mooiste wat er is. Ware vreugde is het om Hem met heel je hart te dienen. Toch ervaar ik dat bepaald altijd zo, omdat dit zelfde vreugdevolle leven alleen maar vreugdevoller wordt na de mate ik aan mij zelf sterf. Het is zo logisch als wat, zou ik zeggen. Wanneer ik nog vol ben van mezelf, is er weinig plaats voor God. Wanneer ik leeg ben, dán kan Gods Geest mij vervullen. En daar zit bij mij een groot 'probleem'. Ik wil dolgraag een vreugdevol leven in het liefhebben van de Heere. Alleen mijn vlees bevalt de goddelijke condities niet! Ik wil zoveel dingen van de Heere, maar de weg waarin God dit wil geven zijn voor mijn vlees bepaald niet aangenaam. Het betekent de dood aan het vlees en het leven aan de geest. Het vlees wil best wel aan heiligmaking 'doen'. Zolang het vlees maar blijft bestaan of liever nog: de hoofdrol krijgt in de heiligmaking. In mijn beleving zit dáár het grote keerpunt! De vraag is aan ons als gelovigen die verlangen naar een heilig en oprecht leven voor Gods aangezicht, in welke weg, met welk motief, uit welke bron wij de kracht putten om ons leven te heiligen en te reinigen. Misschien is het wel samen te vatten in het volgende:
wettische heiligmaking:
-God dienen in het vlees (onafhankelijk van God leven)
ware heiligmaking:
-God dienen in de geest (afhankelijk van God optreden)
Dat ik de Heilige Geest niet direct genoemd heb, wil niet zeggen dat Hij er niets mee te maken heeft. Sterker nog... ik ben blij dat je na het lezen van het artikel tot de conclusie komt:
"We hebben de Heilige Geest hierin nodig!"
Wettische heiligmaking is het God-dienen onder het juk van de wet. Aangezien ik daar juist een tegen-boodschap aan wil geven aan de hand van de Schrift, rees bij mij de bovenstaande vraag/opmerking op. En wat betreft slaaf... ik heb er geen moeite mee als je dienstknecht of dienaar wilt gebruiken. Maar let op de eigenschappen van een slaaf... zijn positie... zijn functioneren.
Het verschil wordt namelijk nog groter in 'gevoelswaarde' als we de verbinding leggen tussen werknemer en slaaf. Mijn collega zei een aantal weken in een gesprek: "Ik ben van mezelf en niet van de directeur!" Dát is precies wat ik bedoel! In het woord dienstknecht zouden we ook nog een vrije dienstknecht kunnen verstaan die dienst doet bij een baas of landeigenaar... in het woord ligt niet opgesloten dat hij zelf geen rechten heeft. Als slaaf van Christus heb je géén rechten dan die de Heer je verleent. En dat zijn er zo ontzettend veel zoveel zegeningen en rechten die God ons in Christus verleent... daar zijn onze rechten vermeende rechten niks bij. Zo mooi wat staat in Efeze 1:3 'Gezegend zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegening in den hemel in Christus.' Daar ligt niet een angstig of bekrompen iets in, maar juist het vreugdevolle leven. Ik zelf vind dit leven het heerlijkste en mooiste wat er is. Ware vreugde is het om Hem met heel je hart te dienen. Toch ervaar ik dat bepaald altijd zo, omdat dit zelfde vreugdevolle leven alleen maar vreugdevoller wordt na de mate ik aan mij zelf sterf. Het is zo logisch als wat, zou ik zeggen. Wanneer ik nog vol ben van mezelf, is er weinig plaats voor God. Wanneer ik leeg ben, dán kan Gods Geest mij vervullen. En daar zit bij mij een groot 'probleem'. Ik wil dolgraag een vreugdevol leven in het liefhebben van de Heere. Alleen mijn vlees bevalt de goddelijke condities niet! Ik wil zoveel dingen van de Heere, maar de weg waarin God dit wil geven zijn voor mijn vlees bepaald niet aangenaam. Het betekent de dood aan het vlees en het leven aan de geest. Het vlees wil best wel aan heiligmaking 'doen'. Zolang het vlees maar blijft bestaan of liever nog: de hoofdrol krijgt in de heiligmaking. In mijn beleving zit dáár het grote keerpunt! De vraag is aan ons als gelovigen die verlangen naar een heilig en oprecht leven voor Gods aangezicht, in welke weg, met welk motief, uit welke bron wij de kracht putten om ons leven te heiligen en te reinigen. Misschien is het wel samen te vatten in het volgende:
wettische heiligmaking:
-God dienen in het vlees (onafhankelijk van God leven)
ware heiligmaking:
-God dienen in de geest (afhankelijk van God optreden)
Dat ik de Heilige Geest niet direct genoemd heb, wil niet zeggen dat Hij er niets mee te maken heeft. Sterker nog... ik ben blij dat je na het lezen van het artikel tot de conclusie komt:
"We hebben de Heilige Geest hierin nodig!"