refo schreef:Als mensen iets beloven moet je het nog maar afwachten of er iets van terecht komt. Moeten we Gods beloften ook zo bezien? Hij belooft wel, maar je weet niet of Hij het zal nakomen?
Ik heb niet voor niets het Werk van de Heilige Geest hierin benadrukt. De Doop is een sacrament. Een sacrament is om geloof te versterken. Geloof dat er al is. Dus het geloof van de ouders!
Het geloof dat alles wat God belooft ja en amen is.
Het geloof dat met de DL vertrouwt op wat in H1-7 staat als kinderen overlijden zonder dat de vruchten van de wedergeboorte zijn gezien.
Het geloof dat evengoed weet dat de wedergeboorte niet overgeslagen kan worden. En dat er niet vooruitgelopen kan worden op de wedergeboorte omdat het Gods Werk is.
Het geloof dat desondanks vertrouwt op God.
HC Vraag 21: Wat is waar geloof?
Antwoord: Waar geloof is een stellig weten waardoor ik alles voor betrouwbaar houd, wat God ons in zijn Woord geopenbaard heeft.
Tegelijk is het een vast vertrouwen, dat de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij vergeving van de zonden, eeuwige gerechtigheid en eeuwig heil door God geschonken zijn,
enkel uit genade, alleen op grond van de verdienste van Christus.
En vergeet niet dat de gelovige hier spreekt! En dat dit opgesteld is om de kinderen te leren. Kinderen in geloof opvoeden tot geloof. In de middelijke weg. Niet een kind voor gelovig verklaren, maar een kind opvoeden zoals God dat geboden heeft en Hem het geloof laten geven. We zullen voor onze kinderen net zomin arminiaans moeten zijn als voor onszelf!
Ik neem alvast aan dat je dat niet gelooft.
Dat neem je dus verkeerd aan.
Dan is de belofte alleen voor de gelovigen.
Als de belofte voor niet-gelovigen is, dan zeg je dat alle gedoopten zalig zijn. Dat is wat Rome leert.
Nu zijn het juist de reformatoren geweest die daar een dwaling hebben gezien. Je gaat me toch niet proberen wijs te maken dat we die kant op moeten?
Maar wat houdt een belofte dan nog in? Dat gelovigen zalig worden? Maar dat wisten we al. De Reformatie heeft ons (weer) geleerd dat zondaren zalig worden.
Precies. Iedereen die gelooft wordt zalig.
Iedereen die in Christus gelooft, wel te verstaan.
Een geloof in de belofte omdat Christus als Borg garant staat voor Gods Recht en daarom genade kan aannemen zonder iets van zichzelf mee te nemen. Zonder dat hij of zij iets
hoeft of
moet.
Zonder Borg kun je de belofte niet geloven.
Als iemand zegt te geloven zonder de Borg te kennen, dan gelooft hij niet. Dan weet hij van het verbond, dan weet hij van Christus, dan weet hij van de Verzoening, van het teken en zegel, maar hij weet dan net zoveel als staat in Jak. 2:19: "
Gij gelooft, dat God een enig God is; gij doet wel; de duivelen geloven het ook, en zij sidderen.".
Niet ontdekte (=lees onbewust gerechtvaardigde) zondaren.
Niet ontdekte zondaren worden zalig. Gelukkig wel. Daarom is er hoop. Daarom is het teken en zegel zo vol van Gods Liefde. Daarin bevestigt Hij dat!
Maar er is meer.
Ik stel daarbij:
Ontdekte zondaren
zijn zalig!
Gelovigen
zijn ontdekt. Dáár
is het vervuld. De zaligheid begint hier op aarde, direct bij de levendmaking. De blijdschap van de Christen is hierin gelegen. Hierin doet Paulus de gelovigen zien op de uitverkiezende Liefde van God.
David schrijft in Psalm 119: "
Ontdek mijn ogen, dat ik aanschouwe de wonderen van Uw wet. ".
Psalm 32 staat helemaal in dit teken.
Lees Calvijn, Brakel, enz. Je kent het rijtje wel. En al hun tijdgenoten die de gereformeerde leer brachten.
Zij leren allemaal wat ik hier schrijf.
Of je het er mee eens bent, of niet, dit is de lijn van de reformatie.