Afgewezen schreef:Tsja. Het is maar de vraag of de jongeren van de ouderen moeten leren of de ouderen van de jongeren.
Het eerste lijkt mij een bijbelse lijn, het tweede niet.
Wat overigens wel betekent dat op de opvoeders (in de ruimste zin van het woord) de plicht rust hun geloofsgoed, hun normen en hun waarden werkelijk 'over te dragen', zodat jongeren die zich ook werkelijk 'eigen' kunnen maken.
En wat het dragen van rokken en het zingen van hele noten betreft: ook hierover kunnen de 'ouderen' wellicht zinvolle dingen doorgeven aan de generatie die na hen volgt.

Het is helemaal niet de vraag of ouderen van jongeren moeten leren of jongeren van ouderen. Je mag van elkaar leren.... jongeren van ouderen omdat ze zoveel levenservaring hebben en wijsheid, ouderen van jongeren omdat ze energiek zijn, minder vastzitten aan allerlei dingen. De hand kan niet tegen de voet zeggen: Ik heb je niet nodig... en de voet kan dat niet tegen de hand zeggen. Als oud en jong heb je elkaar nodig, en waarom wordt er met die kwaliteiten van jongeren vaak zo weinig gedaan?

Je bent samen kerk... dat houdt ook in dat je rekening met elkaar houdt, jongeren met ouderen, maar ook andersom. Er is niet 1 groep die goed is (ouderen) en die andere groep (jongeren) moet net zo worden als hen. Kijk je er wel zo tegenaan, dan zie je jongeren dus als een nog onontwikkelde (of onderontwikkelde) groep waar je pas later wat aan hebt. Waarom worden ze dan zo weinig ingezet en aangesproken... net alsof ze er eigenlijk gewoon nog niet bijhoren? Ze moeten zich maar aanpassen aan stijlen en vormen die ze totaal onbekend zijn, aan taal die ze nooit spreken... aan muziek die ze niet waarderen... en krijgen telkens te horen: Later ga je dat ook wel waarderen. Gek he, dat jongeren soms zo moedeloos worden van de kerk en dat zovelen het er niet uithouden.

Vergeet niet dat ouderen ook van jongeren kunnen leren. Niet zozeer als het gaat om kennis... maar wel om hoe met dingen om te gaan. Ouderen zitten vaak vaster in tradities en geschiedenis dan jongeren bijvoorbeeld... willen vaak ontzettend lang over dingen vergaderen en ze evalueren etc. waar jongeren alles snel willen veranderen. Wat kan je dan van elkaar leren? Jongeren kunnen van ouderen leren niet overhaast dingen te doen, ouderen kunnen van jongeren leren niet tot in de treure te blijven praten zonder iets te veranderen. Hou je rekening met elkaar, dan kom je ergens in het goede midden uit. Zo moeten jongeren en ouderen met elkaar omgaan.... maar we komen momenteel totaal niet in het midden uit want er wordt langs elkaar geleefd, niet naar elkaar geluisterd. (En dat is de andere kant van wat je zegt over wat ouderen jongeren kunnen vertellen over tradities. Dat kunnen ze zeker en dat is ook goed, maar wordt er ook geluisterd naar jongeren waarom ze dat niet zo superbelangrijk vinden en niet altijd met die traditie meegaan? Momenteel is het pas goed als ze die tradities volledig overnemen... anders is er iets grondig mis.

Unionist schreef:Bloemen voor S.D. Post!

tja familie he!!! 8)

Afgewezen schreef:... en het zingen van hele noten betreft: ook hierover kunnen de 'ouderen' wellicht zinvolle dingen doorgeven aan de generatie die na hen volgt.

Altijd al willen weten wat er zinvol is aan de hele noten. Ben benieuwd.

wim schreef:

Afgewezen schreef:... en het zingen van hele noten betreft: ook hierover kunnen de 'ouderen' wellicht zinvolle dingen doorgeven aan de generatie die na hen volgt.

Altijd al willen weten wat er zinvol is aan de hele noten. Ben benieuwd.

Vroeger was dat eerbiedig en respectvol...

Maar ja, als die voorouders net zo goed naar hun voorouders hadden geluisterd als jongeren dat tegenwoordig moeten, waren ze nooit aan die hele noten begonnen.

Dat was gewoon een stukje rebellie, schoppen tegen tradities, dingen veranderen die vroeger anders waren. Moet je tegenwoordig eens proberen

Afgewezen schreef:Tsja. Het is maar de vraag of de jongeren van de ouderen moeten leren of de ouderen van de jongeren.
Het eerste lijkt mij een bijbelse lijn, het tweede niet.
Wat overigens wel betekent dat op de opvoeders (in de ruimste zin van het woord) de plicht rust hun geloofsgoed, hun normen en hun waarden werkelijk 'over te dragen', zodat jongeren die zich ook werkelijk 'eigen' kunnen maken.
En wat het dragen van rokken en het zingen van hele noten betreft: ook hierover kunnen de 'ouderen' wellicht zinvolle dingen doorgeven aan de generatie die na hen volgt.

1 Tim. 4:12 Niemand verachte uw jonkheid, maar wees een voorbeeld der gelovigen in woord, in wandel, in liede, in de geest, in geloof, in reinheid.

Afgewezen schreef:Tsja. Het is maar de vraag of de jongeren van de ouderen moeten leren of de ouderen van de jongeren.
Het eerste lijkt mij een bijbelse lijn, het tweede niet.
Wat overigens wel betekent dat op de opvoeders (in de ruimste zin van het woord) de plicht rust hun geloofsgoed, hun normen en hun waarden werkelijk 'over te dragen', zodat jongeren die zich ook werkelijk 'eigen' kunnen maken.
En wat het dragen van rokken en het zingen van hele noten betreft: ook hierover kunnen de 'ouderen' wellicht zinvolle dingen doorgeven aan de generatie die na hen volgt.

Heeeeeeeel lang geleden konden alleen de ouderen (ivm levenswijsheid/-ervaring) iets leren aan jongeren. Tegenwoordig hebben we ook boeken en andere informatiedragers. Ouderdom is volgens mij al een poosje niet meer de hoogst mogelijke vorm van wijsheid........

Pim schreef:

Afgewezen schreef:Tsja. Het is maar de vraag of de jongeren van de ouderen moeten leren of de ouderen van de jongeren.
Het eerste lijkt mij een bijbelse lijn, het tweede niet.
Wat overigens wel betekent dat op de opvoeders (in de ruimste zin van het woord) de plicht rust hun geloofsgoed, hun normen en hun waarden werkelijk 'over te dragen', zodat jongeren die zich ook werkelijk 'eigen' kunnen maken.
En wat het dragen van rokken en het zingen van hele noten betreft: ook hierover kunnen de 'ouderen' wellicht zinvolle dingen doorgeven aan de generatie die na hen volgt.

Heeeeeeeel lang geleden konden alleen de ouderen (ivm levenswijsheid/-ervaring) iets leren aan jongeren. Tegenwoordig hebben we ook boeken en andere informatiedragers. Ouderdom is volgens mij al een poosje niet meer de hoogst mogelijke vorm van wijsheid........

Naar Gods Woord hebben wij de plicht de jongeren te catechiseren:
Spreuken 22:6
Leer den jongen de eerste beginselen naar den eis zijns wegs; als hij ook oud zal geworden zijn, zal hij daarvan niet afwijken.


De opvoeding schenkt als het goed is leiding. Leiding naar het Woord des Heeren. Ze moet schenken, stellen, het verbod en gebod.
Je hebt je kinderen toch voor te houden dat wij verloren liggen in een staat van verdoemenis. En dat er een eeuwigheidswonder plaats zal moeten grijpen om behouden te worden.

Pim schreef:

Afgewezen schreef:Tsja. Het is maar de vraag of de jongeren van de ouderen moeten leren of de ouderen van de jongeren.
Het eerste lijkt mij een bijbelse lijn, het tweede niet.
Wat overigens wel betekent dat op de opvoeders (in de ruimste zin van het woord) de plicht rust hun geloofsgoed, hun normen en hun waarden werkelijk 'over te dragen', zodat jongeren die zich ook werkelijk 'eigen' kunnen maken.
En wat het dragen van rokken en het zingen van hele noten betreft: ook hierover kunnen de 'ouderen' wellicht zinvolle dingen doorgeven aan de generatie die na hen volgt.

Heeeeeeeel lang geleden konden alleen de ouderen (ivm levenswijsheid/-ervaring) iets leren aan jongeren. Tegenwoordig hebben we ook boeken en andere informatiedragers. Ouderdom is volgens mij al een poosje niet meer de hoogst mogelijke vorm van wijsheid........

Slaat even in één posting het hele opvoedingsfundament onder ons vandaan......

Pim schreef:

Afgewezen schreef:Tsja. Het is maar de vraag of de jongeren van de ouderen moeten leren of de ouderen van de jongeren.
Het eerste lijkt mij een bijbelse lijn, het tweede niet.
Wat overigens wel betekent dat op de opvoeders (in de ruimste zin van het woord) de plicht rust hun geloofsgoed, hun normen en hun waarden werkelijk 'over te dragen', zodat jongeren die zich ook werkelijk 'eigen' kunnen maken.
En wat het dragen van rokken en het zingen van hele noten betreft: ook hierover kunnen de 'ouderen' wellicht zinvolle dingen doorgeven aan de generatie die na hen volgt.

Heeeeeeeel lang geleden konden alleen de ouderen (ivm levenswijsheid/-ervaring) iets leren aan jongeren. Tegenwoordig hebben we ook boeken en andere informatiedragers. Ouderdom is volgens mij al een poosje niet meer de hoogst mogelijke vorm van wijsheid........

Well, dat durf ik te betwijfelen. Wat van ouderen te leren valt, is praktische levenswijsheid. En het liefst toegepast op een specifieke situatie. Jongeren zijn soms ietwat overmoedig, en een afremmende opmerking (met een toelichting uit eigen ervaringen) is dan soms leerzaam. En dat is iets waar andere 'informatie-dragers' niet zo goed in zijn...

Ik kom laatste tijd vaak bij mijn oma over de vloer, omdat mijn vriendin daar nu in huis woont, en dan hoor je natuurlijk nogal wat verhalen van oma. Maar iets wat ikzelf heel leerzaam vindt, is het vermogen om te nuanceren. Hoe meer ellende en blijdschap iemand heeft meegemaakt, des te beter kan hij/zij beschrijven wat voor hem nu belangrijk is in dit leven.

Wat betreft opvoeden, dat is natuurlijk het overdragen van waarden en normen. Echter, niet alleen wat wel en niet 'hoort', maar veel belangrijker: 'waarom'. Want wat hebben we aan mensen die alles doen omdat het 'hoort', en niet vanwege een vaste overtuiging in hun gemoed. En dat is iets wat ik zeer waardeer aan mijn generatie: die vraagt de waarom vraag. Heel concreet, heel onbevangen, heel recht-voor-zn-raap. En dat vormt voor velen uit de hen onderwijzende generatie een probleem. En wel, omdat zij het waarom vaak niet zo precies weten, omdat zij zijn opgevoed met het domweg navolgen van wat je geleerd was.

En of de jeugd de ouderen wat te leren heeft? Zeker. Maar ouderen behoren niet door de jeugd opgevoed te worden. En wat ouderen van jongeren kunnen leren? Well, ik denk:
1. De kritische manier van denken. (a) Niets zomaar aannemen als de waarheid, maar (b) toetsen aan de kennisbronnen (die oa. via internet uitvoerig te raadplegen zijn) die men tot zijn beschikking heeft.
2. De vrije manier van denken. Ouderen denken vaak vanuit hun tradities, jongeren veel minder. Jongeren zijn vaak op zoek naar de diepere betekenis zonder zich al te veel te bekommeren om de vorm, terwijl ouderen vaak te veel in de vorm blijven hangen.


PS> Ik heb hier nogal gegeneraliseerd, zowel over die jongeren als over ouderen.

Dort schreef:

Pim schreef:

Afgewezen schreef:Tsja. Het is maar de vraag of de jongeren van de ouderen moeten leren of de ouderen van de jongeren.
Het eerste lijkt mij een bijbelse lijn, het tweede niet.
Wat overigens wel betekent dat op de opvoeders (in de ruimste zin van het woord) de plicht rust hun geloofsgoed, hun normen en hun waarden werkelijk 'over te dragen', zodat jongeren die zich ook werkelijk 'eigen' kunnen maken.
En wat het dragen van rokken en het zingen van hele noten betreft: ook hierover kunnen de 'ouderen' wellicht zinvolle dingen doorgeven aan de generatie die na hen volgt.

Heeeeeeeel lang geleden konden alleen de ouderen (ivm levenswijsheid/-ervaring) iets leren aan jongeren. Tegenwoordig hebben we ook boeken en andere informatiedragers. Ouderdom is volgens mij al een poosje niet meer de hoogst mogelijke vorm van wijsheid........

Naar Gods Woord hebben wij de plicht de jongeren te catechiseren:
Spreuken 22:6
Leer den jongen de eerste beginselen naar den eis zijns wegs; als hij ook oud zal geworden zijn, zal hij daarvan niet afwijken.


De opvoeding schenkt als het goed is leiding. Leiding naar het Woord des Heeren. Ze moet schenken, stellen, het verbod en gebod.
Je hebt je kinderen toch voor te houden dat wij verloren liggen in een staat van verdoemenis. En dat er een eeuwigheidswonder plaats zal moeten grijpen om behouden te worden.

Ze hebben de taak ons te leren, te onderwijzen... dat klopt... Maar wel in de eerste beginselen naar de eis zijns wegs zoals het er staat. In het Bijbelse evangelie en wat God van ons vraagt... en niet in het "evangelie" van de menselijke tradities... Daarnaast staat er dat je jongeren dit moet leren... en dat doe je door ze te betrekken, serieus te nemen... en ze aan te spreken...

Op scholen hebben ze dat al wel door. Men wil jongeren daar wat leren dus worden ze aangesproken.. op cathechisatie gebeurt het bijvoorbeeld ook wel... maar in de kerk lijkt het als je kijkt naar hoe strak men vasthoudt aan vormen en zo die zo ver van ze afstaan wel alsof men die jongeren helemaal niks te zeggen heeft en ze maar zelf moeten leren en als ze dan ouder zijn zullen ze al die dingen wel waarderen....

Wat boeken en zo betreft, ook hierin gaat het om het doorgeven van levenservaring en wijsheid die met de jaren is gekomen... Het is geen vervanging of perfectionering van de taak van ouders en mensen sdie boven je gesteld zijn... maar een verbreding hiervan.

Dort schreef:En dat is iets wat ik zeer waardeer aan mijn generatie: die vraagt de waarom vraag. Heel concreet, heel onbevangen, heel recht-voor-zn-raap. En dat vormt voor velen uit de hen onderwijzende generatie een probleem. En wel, omdat zij het waarom vaak niet zo precies weten, omdat zij zijn opgevoed met het domweg navolgen van wat je geleerd was.

Godfried Bomans schreef hierover (en dan ging het in zijn geval over de R.K.-traditie): 'er is in de familie een kistje dat van generatie op generatie eerbiedig wordt doorgegeven maar dat niemand ooit openmaakt. Als iemand dan uiteindelijk het deksel eraf haalt, blijkt het leeg te zijn’.

Nu denk ik niet dat dit voor alle gereformeerde traditie geldt, maar wel voor - met name - de uiterlijkheden.

rekcor schreef:[Godfried Bomans schreef hierover (en dan ging het in zijn geval over de R.K.-traditie): 'er is in de familie een kistje dat van generatie op generatie eerbiedig wordt doorgegeven maar dat niemand ooit openmaakt. Als iemand dan uiteindelijk het deksel eraf haalt, blijkt het leeg te zijn’.

Dit gaat over godsdienst zonder een geloofsrelatie met een opgestane en levende Jezus.

Miscanthus schreef:

rekcor schreef:[Godfried Bomans schreef hierover (en dan ging het in zijn geval over de R.K.-traditie): 'er is in de familie een kistje dat van generatie op generatie eerbiedig wordt doorgegeven maar dat niemand ooit openmaakt. Als iemand dan uiteindelijk het deksel eraf haalt, blijkt het leeg te zijn’.

Dit gaat over godsdienst zonder een geloofsrelatie met een opgestane en levende Jezus.

Zit daar ook niet het probleem van de gereformeerde gezindte?

memento schreef:

Miscanthus schreef:

rekcor schreef:[Godfried Bomans schreef hierover (en dan ging het in zijn geval over de R.K.-traditie): 'er is in de familie een kistje dat van generatie op generatie eerbiedig wordt doorgegeven maar dat niemand ooit openmaakt. Als iemand dan uiteindelijk het deksel eraf haalt, blijkt het leeg te zijn’.

Dit gaat over godsdienst zonder een geloofsrelatie met een opgestane en levende Jezus.

Zit daar ook niet het probleem van de gereformeerde gezindte?

Ja en volgens mij komt dat door een prediking die over van alles en nog wat gaat, maar niet over Jezus, en de kracht en de reikweidte van Zijn opstanding.

Miscanthus schreef:

memento schreef:

Miscanthus schreef:

rekcor schreef:[Godfried Bomans schreef hierover (en dan ging het in zijn geval over de R.K.-traditie): 'er is in de familie een kistje dat van generatie op generatie eerbiedig wordt doorgegeven maar dat niemand ooit openmaakt. Als iemand dan uiteindelijk het deksel eraf haalt, blijkt het leeg te zijn’.

Dit gaat over godsdienst zonder een geloofsrelatie met een opgestane en levende Jezus.

Zit daar ook niet het probleem van de gereformeerde gezindte?

Ja en volgens mij komt dat door een prediking die over van alles en nog wat gaat, maar niet over Jezus, en de kracht en de reikweidte van Zijn opstanding.

daar gaan we weer, maar het klopt wel.

ooit had ik afscheid genomen omdat ik het er niet op wilde wagen. Allerlei suffe wetjes volgen en dan nog naar de hel verdwijnen.

nu sta ik heel anders in deze dingen. Maar ik wil maar niet te veel denken aan mijn gedachten van toen. Ze lijken toch wel aardig te kloppen.........

brrrrrrr