Marcus Phillipus schreef:
We dreigen nu off topic te raken, maar het volgende wil ik niet ongezegd laten:
Wat nu als je in de situatie verkeerd dat je geen flink inkomen hebt, dus bijvoorbeeld een uitkering ingevolge de Bijstandswet....??? Je wordt net zo hard meegezogen door de economie, maar je kunt je kind(eren) niet geven wat je oh zo graag zou willen.......
Weet je wel hoe je je dan voelt: tekortschieten tegenover je kind(eren)???
Ik weet dat niet persoonlijk, omdat ik geen kinderen heb. Ik kan me er wél iets bij voorstellen, omdat ik 'toevallig' een bijstandsmoeder ken die van 600 Euro (netto) in de maand moet rondkomen. Bovendien kan ik het me goed voorstellen, omdat ik wéét wat armoede is. En dat was toen ik en mijn zusjes volop in de pubertijd zaten. Toch is er nooit een onvertogen woord gevallen, omdat je als kind wíst dat je ouders je het één en ander graag gunde, en dat het hun pijn deed dat dat niet kon. (Je leerde overigens met weinig tevreden te zijn en de zaken te relativeren) Maar wat niet gaat, gáát gewoon niet. Zo simpel is dat, en daar moet je eerlijk in zijn. Je moet prioriteiten (durven) stellen, en als kinderen daar geen begrip voor hebben, dan zijn ze het egoïsme zelve, en walgelijk verwend.
