Ik denk dat door het onvoorwaardelijk aanbod van genade iedereen schuldig staat tegenover God ja. Of je neemt Jezus als je Verlosser aan of je verwerpt Hem. Dat je Hem aanneemt, is genade. Als je Hem verwerpt is dat eigen schuld. Dat kan je niet kloppend krijgen.

"Want God zegt niet tegen iedereen van "hier heb Ik genade en neem die nu aan". Ook al leren we dat God dan ook nog het geloof moet geven om dit aan te nemen en dat alles uit genade zonder aanziens des persoons. Wat moet er dan van die mensen die onder de preek hebben gezeten en geprobeerd hebben het te pakken, maar niet konden, want God gaf het geloof niet??? Wat hebben die mensen straks veel te zeggen op de Oordeelsdag."

Allereerst, hoe leg je dan de volgende teksten uit:

1 Timotheus 2:3 Want dat is goed en aangenaam voor God, onzen Zaligmaker; 4 Welke wil, dat alle mensen zalig worden, en tot kennis der waarheid komen.

2 Petrus 3:9 De Heere vertraagt de belofte niet (gelijk enigen dat traagheid achten), maar is lankmoedig over ons, niet willende, dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen.

???

Mensen die onder de preek zitten en (om het met jouw woorden te zeggen) "geprobeerd hebben het te pakken" gaan niet verloren en krijgen het geloof. Anders zijn ze geveinsd. Iemand die in waarheid God zoekt, zal Hem altijd vinden.

Mensen hebben op de oordeelsdag niets te zeggen als ze niet naar de hemel gaan. Hun mond zal gestopt worden en ze zullen weten dat ze nooit gewild hebben! Daarin ligt hun schuld.

"Het is dus niet zo dat een aanbod van genade aan alle hoorders impliceert dat ook alle hoorders zalig worden, als ze dat zelf maar willen. Nee, het geloof is Gods gave, en het aanbod komt welmenend tot allen. En daarmee word de volle verantwoordelijkheid op de mens gelegd.
Daarmee is en blijft zalig worden een eenzijdig Godswonder. En daarmee is verloren gaan; eigen schuld "Gaat weg van Mij, die niet gewild heb, dat Ik Koning over u zijn zou""

In verband hiermee nog een mooie uitspraak van Spurgeon: "Als de belofte komt met kracht, komt de Kracht met de belofte" (vrij geciteerd). Hierin ligt het geheim!

"ten slotte vroeg je nog iets over de lijn van de Catechismus. Dat je die verschillend op kunt vatten. Nu, ik vat hem op zoals die er staat, in die volgorde en niet anders. ellende verlossing en dankbaarheid. Wet en Evangelie (dat werd in de discussie van 1953 omgedraaid door velen, toen werd het Evangelie en Wet, want toen leerde men dat men als men Christus ging leren kennen, dan een zondaar voor God werden, terwijl heel de Bijbel en de 3 formulieren ons juist de andere volgorde vertelden)."

Nog niet zo lang geleden prof. Verboom een rede hierover gehouden toen hij professor werd in Leiden. Hij heeft de drieslag van ellende, verlossing en dankbaarheid onderzocht. Je kan hem inderdaad chronologisch interpreteren, zoals jij nu doet. Dat is de lijn van ds. Kersten volgens Verboom. Het ene is voorwaarde voor het andere. Er is ook een Christocentrische uitleg (Kohlbrugge o.a.). Die zienswijze zegt: geen ware ellendekennis zonder kennis van Christus, geen ware verlossingskennis zonder kennis van Christus enz. Deze uitleg heeft mijn persoonlijke voorkeur (evenals die van Verboom overigens). Daar doelde ik bij mijn vraag aan jou op.

"Maar nu een wedervraag. De lijn van de Bijbel, hoe vat jij die op? Daar wordt gezien de veeeeeele kerkverbanden, kringen, gemeentes etc ook wel redelijk anders over gedacht, toch? "

Zou je deze vraag iets nader voor me toe willen lichten?

Beste Zeeuw,
het is toch zo dat God Zijn verbond heeft gesloten met Christus, in de eeuwigheid??
En in Christus met alle uitverkorenen. Dit alleen al is toch een bewijs dat de verbondsbeloften niet komen tot alle mensen, maar alleen tot de uitverkoren, de bondelingen!!

Ik geloof niet dat God met de ene hand iets aanbiedt aan de mens en met de andere hand terugtrekt.

Ik zeg helemaal niet dat de mens zelf wat moet doen, want dat kan geen enkel mens. Enkel genade ja. Dat is het. Dat ben ik ook met je eens.
Net zoals Christus niet voor alle mensen gestorven is, zo biedt God ook niet aan alle mensen Zijn genade.
Dat welmenende, ja daar twijfel ik ook wel eens aan. Aan de ene kant denk ik dan dat God gezegd heeft geen behagen te hebben in het verloren gaan van de mens. Maar aan de andere kant heeft God al van eeuwigheid besloten wie zalig wordt en wie niet. En ik geloof echt niet dat God dan ook die mensen die al voorbestemd zijn om verloren te gaan, Zijn rijke genade aanbiedt, die ze toch nooit aan zullen kunnen nemen. Dat is in mijn ogen hetzelfde als een aangelijnde hond een stuk worst voorhouden, maar dan wel net buiten zijn bereik.

Maar hoe verschillend we er over denken. Ook mijn mening is dat als Ds Kersten nog geleefd had, waarschijnlijk nooit die breuk in de Ger. Gem geweest was.


Trouwens, er wordt ivm het algemene onvoorwaardelijk aanbod, vaak aangehaald joh 3:16 waar gesproken wordt over "de wereld"
2 opmerkingen dat deze belofte alleen al niet aan alle mensen komt:
1) er staat achteraan "OPDAT" en niet "OMDAT". Dit geeft een wereld van verschil. Omdat geeft een verklaring, opdat geeft een voorwaarde. De voorwaarde is dus dat er geloof is. Nu dat geloof krijgen toch alleen de uitverkorenen.
2) er wordt met "wereld ook de uitverkorenen bedoelt. Waar ik dat uit opmaak? Wel lees de kanttekeningen maar. Die verwijzen o.a. ook naar 1 Joh. 2:2 waar we lezen:
En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld.
Lees hier ook de kanttekeningen: onze, daar bedoelt de apostel zichzelf en de andere apostelen mee.
Bij de gehele wereld zegt de kanttekening:
der gehele wereld.
Dat is, van alle mensen, die in de ganse wereld uit alle volken, Joh. 11:52; Openb. 5:9, nog in Hem zullen geloven. Want dat Hij alle en een ieder mens in de gehele wereld met God niet verzoent, blijkt zo uit de ervaring, als ook daaruit, dat Hij niet voor alle en voor een ieder mens den Vader heeft gebeden, Joh. 17:9, maar
alleen voor degenen, die in Hem zullen geloven;
Joh. 17:20.

Men geeft hier duidelijk aan dat hier dus alleen die tot geloof zullen komen bedoelt worden. De uitverkorenen dus.
Als de belofte van het verbond al niet op ieder de mens gericht is , dan wordt het verbond toch zelf ook niet op ieder mens gericht.
Ja uitwendig wel, maar de onbekeerde leven ook uitwendig onder het verbond, waarbij hen de weg tot de zaligheid voorgesteld wordt onder de eis tot bekering.
Maar het inwendige, het wezenlijke aanbod zal toch alleen maar tot de uitverkorenen zijn. Want als God iets werkelijk aangeeft om aan te nemen, dan zal die ook de handen des geloofs geven om het aan te nemen.

De term voorwaardelijk slaat dus niet op dat de mens de ene gesteldheid of de andere moet hebben gehad om het zichzelf toe te eigenen.
De term slaat meer op de voorwaarde die God stelt, die Hij zelf gesteld heeft in de eeuwigheid, die Hij zelf aan de Zoon gegeven heeft.

Laten we daar wel vast aan houden, dat het allemaal genade is en dat we God vrij moeten laten. Dit is het moeilijkste en dat kan geen mens. Want wie kan het er mee eens zijn dat God Jacob liefgehad heeft en Ezau gehaat heeft???

Goed, ik zag net dat elders op deze site ook iets gezegd is over de oratie van prof. dr. W. Verboom 'een oude drieslag van een theologisch paradigma'. Voor de nauwkeurigheid zal ik dat nu hier ook weergeven. Prof. Verboom heeft hiervoor 70 verklaringen onderzocht en voorzichtig geconcludeerd dat de visie van Dr. Kohbrugge het meest recht doet aan de Heidelberger.
Mijn opmerking over Christocentrische uitleg en die van Kohlbrugge is niet helemaal juist. Ik doelde op model 4 en niet op model 5!

Hij heeft die 70 verklaringen onderverdeeld in 5 modellen:

Model 1 (bevindelijk-chronologische opvatting)
De 3 genoemde stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid moeten op een bevindelijke (innig doorleefde) wijze gekend worden om getroost te zijn. En deze beleving draagt een chronologisch karakter. Dus eerst ellende, daarna verlossing en dan dankbaarheid.
Voorbeeld: Catechismusverklaring van J.H. Kersten.
Er bestaat ook een nuancering van dit model. Men heeft dan wel oog voor het bevindelijke en bevindelijk-chronologische maar wijst het voorwaardelijke karakter hiervan af. Namen die hierbij horen zijn o.a. I. Kievit, R. v. Kooten, C. Blenk, W.H. Velema, C. Harinck.

Model 2 (vanuit de leer van de veronderstelde wedergeboorte)
Het gedoopte, wedergeboren kind, wordt zich op een gegeven moment bewust een zondaar te zijn, verlost te zijn door Jezus Christus en geroepen tot dankbaarheid. Door de bekering komt het tot de actus, de doorbraak in het bewustzijn van deze kennis. Deze kennis is nogal rationeel gekleurd. Het verstandelijke en bewustzijn spelen een grote rol. Daardoor wordt het bevindelijke element afgeremd.
De ellende, verlossing en dankbaarheid zijn hier een organisch geheel, anders dan in model 1.
Voorbeelden: A. Kuyper, B.Wielinga.
Herman Bavinck heeft kritiek op dit model verwoord in zijn artikelenserie: Roeping en wedergeboorte. Om de oppervlakkigheid tegen te gaan werd gepleit voor het aanvullen met het element van zelfonderzoek. (b.v. A.G. Honig)

Model 3 (vanuit verbond, opvatting 1)
Het verbond speelt hier een dominante rol. Men had behoefte aan objectieve feiten als basis voor het geloof. Een exponent van dit objectieve denken vormt de heilshistorische theologie van K. Schilder, waarbij de heilsfeiten in de Heilige Schrift de vaste grond vormen voor de heilsbeleving.
Gods belofte van heil geldt op objectieve wijze voor heel de gemeente, ook voor kinderen. Deze belofte van heil brengt ook de eis tot geloof met zich mee. Zonder het gelovige antwoord van de mens is het verbond niet volledig.
Net als in model 2 vormen de ellende, verlossing en dankbaarheid hier een geheel. Ook is hier de kennis van ellende en verlossing nogal rationeel van aard. De dankbaarheid krijgt in dit model veel aandacht . Wie Gods belofte van heil aanneemt is een dankbaar mens en moet dat in de praktijk brengen in een leven van geboden en gebeden.

Model 4 (vanuit verbond, opvatting 2)
Dit model komt vanuit het theologisch gedachtengoed van P.J. Hoedemaker. In tweede instantie is hier ook de invloed van H.F. Kohlbrugge bijgekomen.
Het verbond was voor Hoedemaker de basis van de kinderdoop en daarmee van heel het leven van het geloof. Het geloof van de mens is hierbij nodig, maar in tegenstelling met model 3, staat of valt het verbond daar niet mee. De kennis van ellende, verlossing en dankbaarheid functioneert hier geheel binnen de gemeente als de plaats waar Gods verbondsbeloften gelden. In het verbond staat Christus centraal. Alle kennis van deze drie stukken is met Hem verbonden. In dit model staat de theologische dimensie centraal en wordt er maar weinig aandacht besteed aan ervaringskennis.
Voorbeeld: T.L. Haitjema
Onder invloed van Kohlbrugge komt de belevingsdimensie van de drieslag meer aan de orde. De ellende wordt aan de voet van Christus, in het licht van het kruis geleerd. Ook heeft Kohlbrugge oog voor de praktijk van het geloofsleven. De dankbaarheid wordt niet afzonderlijk, los van Christus, gethematiseerd. De vruchten der dankbaarheid zijn pas in tweede instantie voor de gelovigen een teken van oprecht geloof. Het belangrijkste houvast ligt in Gods beloften. Zonder dit is het andere drijfzand.
Voorbeeld: A. de Reuver.

Model 5 (de christocentrische opvatting)
Dit model is de opvatting zoals geïnspireerd door de theologie van K. Barth en zijn denken 'vanuit het midden'. Volgens Barth is zondag 1 de geloofsbelijdenis van de door Christus verloste mens. De verzoening door Christus is het grote midden van de geschiedenis. Erbuiten heeft de mensheid geen zelfstandige betekenis. Het heil draagt universele trekken. In Hem heeft de mens als schepsel van God van meet af aan het oordeel achter zich. Vanuit deze christologische scheppingsleer is de geschiedenis van de mensheid: verbondsgeschiedenis, heilsgeschiedenis. De kennis van de verlossing staat hier voorop, daarna komt pas de kennis van ellende.
Bij K.H. Miskotte is de kennis van ellende, verlossing en dankbaarheid ook ervaringskennis. Maar zowel ellendekennis als dankbaarheid kunnen slechts bezien worden vanuit de verzoening door Christus.

Hierbij een citaat uit het stuk over model 4:

"Hier nu treedt de lijn naar voren die geïnspireerd is door de theologie van H.F. Kohlbrugge. In deze lijn legt men wel nadruk op de belevingsdimensie van de drieslag, waardoor het strakke verbondsmodel van Hoedemakers volgelingen genuanceerd wordt. Het gaat dan vooral om de eigen plaats van de ellendekennis. Enerzijds staat Kohlbrugge pal naast Hoedemaker als hij zegt dat de ellendekennis, die uit de wet geleerd wordt, geen zelfstandige plaats heeft. De ellende wordt volgens Kohlbrugge aan de voet van Christus, in het licht van het kruis geleerd. Dat heeft A. de Reuver ons geleerd (noot 101). Anderzijds heeft Kohlbrugge oog voor de praktijk van het geloofsleven, dat wil zeggen: de beleving van de drieslag. Kohlbrugge kan heel onbevangen over een chronologische volgorde in de kennis spreken: eerst van ellende, dan van verlossing en dan van dankbaarheid. Maar deze volgorde draagt - anders dan bij Kersten in het eerste model - nooit een voorwaardelijk karakter. Kohlbrugge's opvatting van de chronologie is er niet een a priori, maar alleen een a posteriori. Door heel de twintigste eeuw heen is deze Kohlbruggiaanse opvatting van de verhouding van kennis van de drieslag bewaard gebleven. Hier zouden veel namen genoemd kunnen worden. Ik noem slechts die van A. de Reuver. Hij benadrukt dat er alleen voor een gebroken hart plaats is voor troost, maar tegelijk dat de gebrokenheid erkend wordt in het licht van het herstel door Christus.
Noot 101: Wat Kohlbrugge hiermee dunkt ons bedoelt te zeggen, is dat Christus' genade het hart verbreekt door de tweeledigheid van Wet en Evangelie, in die zin dat de aanklacht van de Wet tot haar diepste ernst komt door het Evangelie. De tweeledigheid van Wet en Evangelie vindt haar eenheid en samenhang in Christus."

"Maar nu een wedervraag. De lijn van de Bijbel, hoe vat jij die op? Daar wordt gezien de veeeeeele kerkverbanden, kringen, gemeentes etc ook wel redelijk anders over gedacht, toch? "

Zou je deze vraag iets nader voor me toe willen lichten?

Nu dezelfde vraag als jij mij stelde over de catechismus. Het is maar net hoe je zelf interpreteerd wat er staat. daarom zijn ook alle verschillende leren ontstaan!!
Doordat iedereen er maar wat van maakt.
Ik ben het trouwens niet eens met die Verboom dan, en met jou ook niet. De catechismus begint met de vragen wat nodig is te weten om zalig te leven en te sterven en dan zeggen de opstellers: Ten EERSTE hoe groot mijn zonden en ellende zijn, daarna wordt pas de verlossing genoemd (CHRISTUS).
Een duidelijk lijn denk ik die niet bedoeld is om in een andere volgorde te zetten.

Oorspronkelijk gepost door Hans van Gemerden
Ik denk dat door het onvoorwaardelijk aanbod van genade iedereen schuldig staat tegenover God ja. Of je neemt Jezus als je Verlosser aan of je verwerpt Hem. Dat je Hem aanneemt, is genade. Als je Hem verwerpt is dat eigen schuld. Dat kan je niet kloppend krijgen.

Wat ik alleen nog even toe wil voegen is dat we niet moeten spreken van: Of aannemen, of verwerpen. We hebben Hem al verworpen, in het Paradijs!!! We gaan dus niet verloren, we liggen verloren!!
En voorwaarde of geen voorwaarde. De mens heeft zich niet te meten aan de voorwaarden die God stelt! Maar aan zijn eigen verantwoordelijkheid. Dus voorwaardelijk of onvoorwaardelijk, dat doet niets af van de verantwoordelijkheid van de mens en ook niet van de onmacht van de mens!!!

Inderdaad geeft de HC aan dat er een volgorde is. Dit lijkt mij een logische volgorde meer dan een chronologische. In het leven van de gelovige wisselen de drie stukken elkaar voortdurend af. Het is niet zo dat je eerst 10 jaar ellende hebt, daarna 20 jaar verlossen en de rest van je leven je alleen maar dankt.

Verder ben ik zou ik PeterB willen vragen waar hij de verantwoordelijkheid van de mens ziet liggen. "Gij hebt niet gewild dat Ik Koning over u zijn zou!" Dr. Steenblok wilde de genade alleen aanbieden aan hen die tekenen van ware boetvaardigheid betoonden. Dat is een voorwaardelijk Evangelie! Dat is ook de grote fout van Steenblok geweest. Als de genade niet aangeboden wordt in de evangeliebelofte kan de ongelovige geen ongeloof verweten worden (wat de grootste zonde is van de ongelovigen) .

btw heb je het boek gelezen?

"Nu dezelfde vraag als jij mij stelde over de catechismus. Het is maar net hoe je zelf interpreteerd wat er staat. daarom zijn ook alle verschillende leren ontstaan!!
Doordat iedereen er maar wat van maakt.
Ik ben het trouwens niet eens met die Verboom dan, en met jou ook niet. De catechismus begint met de vragen wat nodig is te weten om zalig te leven en te sterven en dan zeggen de opstellers: Ten EERSTE hoe groot mijn zonden en ellende zijn, daarna wordt pas de verlossing genoemd (CHRISTUS).
Een duidelijk lijn denk ik die niet bedoeld is om in een andere volgorde te zetten."

Je eigenlijke vraag is dus of ik in het licht van de Bijbel eerst het werk van de wet wil zien (ellendekennis) en die wet als tuchtmeester tot Christus (verlossing) beschouw? Je doelt in ieder geval op een bepaalde chronologische lijn. Als ik je nu fout begrijp moet je dat zeggen.

Ik ben hier erg voorzichtig in. Ken je het boek "Des Christens groot interest" van Guthrie?
Ellendekennis is niet altijd een voorwaarde voor Christuskennis (ook niet chronologisch gezien). Dat vind ik en dat zegt Guthrie ook. Als voorbeeld haalt hij hier Zacheus en Timotheus aan. Ik zie de lijn van de Catechismus dus niet strikt chronologisch. Wel moeten alle drie de onderdelen aanwezig zijn!

Oorspronkelijk gepost door PeterB
En voorwaarde of geen voorwaarde. De mens heeft zich niet te meten aan de voorwaarden die God stelt! Maar aan zijn eigen verantwoordelijkheid. Dus voorwaardelijk of onvoorwaardelijk, dat doet niets af van de verantwoordelijkheid van de mens en ook niet van de onmacht van de mens!!!

Het spijt me, dit kan ik echt niet volgen. Wat bedoel je er precies mee?

Beste PeterB,

Er is al heel veel over gesproken. Toch herken ik een zinnetje van jou, je hebt dat eerder aangehaald:

Ik geloof niet dat God met de ene hand iets aanbiedt aan de mens en met de andere hand terugtrekt.

Nu, dat ben ik met je eens. Wat ik niet met je eens ben is dat we Christus reeds in het Paradijs verworpen hebben! Dat was onmogelijk, omdat Christus nog niet nodig was in de staat van rechtheid in het Paradijs!
Nu, wat hebben wij dan wel gedaan? Wij hebben gezondigd tegen Gods wet en daarmee hebben wij tegen God gekozen.

Maar wat is het wonder nu? Gaat God zich terugtrekken? Nee! God zocht Adam op, en de mens probeerde weg te vluchten. En zo is het vandaag ook:
God blijft staan met het aanbod van genade, omdat Christus' bloed genoegzaam is om de zonden van de gehele wereld te verzoenen. Laten wij Hem staan? Verwerpen wij Christus door niet in te gaan op het aanbod der genade?

Als je op zo'n grote zaligheid geen acht geeft, hoe zul je dan Gods toorn ooit kunnen ontvluchten? God houdt niets terug, wij wel! Dat is de vijandschap.

Als God Zijn genade aan ons aanbiedt, dan is het aan ons de verantwoordelijkheid om op dat aanbod in te gaan. Gaan wij daar niet op in, dan zal het na ons sterven gezegd worden: Gij hebt niet gewild!

Oorspronkelijk gepost door Mart01
Inderdaad geeft de HC aan dat er een volgorde is. Dit lijkt mij een logische volgorde meer dan een chronologische. In het leven van de gelovige wisselen de drie stukken elkaar voortdurend af. Het is niet zo dat je eerst 10 jaar ellende hebt, daarna 20 jaar verlossen en de rest van je leven je alleen maar dankt.

Verder ben ik zou ik PeterB willen vragen waar hij de verantwoordelijkheid van de mens ziet liggen. "Gij hebt niet gewild dat Ik Koning over u zijn zou!" Dr. Steenblok wilde de genade alleen aanbieden aan hen die tekenen van ware boetvaardigheid betoonden. Dat is een voorwaardelijk Evangelie! Dat is ook de grote fout van Steenblok geweest. Als de genade niet aangeboden wordt in de evangeliebelofte kan de ongelovige geen ongeloof verweten worden (wat de grootste zonde is van de ongelovigen) .

btw heb je het boek gelezen?

Ik heb ook niet gezegd dat we eerst 10 jaar ellende etc en dan pas de rest. Daar hebben we nu de dagelijkse bekering. Iedere keer weer op onze plaats gebracht moeten worden.

De verantwoordelijkheid van de mens ligt hierin, niet alleen dat deze mens het Evangelie niet wil nalopen en omarmen, hoewel hij dat niet kan, maar die ligt voornamelijk in het feit dat we van God afgevallen zijn, Hem moedwillig de rug toegekeerd hebben en dat TERWIJL WE STAANDE KONDEN BLIJVEN, want zo waren we geschapen. Laten we niet vergeten dat al hebben wij onze kant van het werkverbond verbroken, God kan vanwege Zijn heilig Recht niet van Zijn kant van het werkverbond afstappen!!! Daarin ligt de verantwoordelijkheid van de mens!!!

Als Dr Steenblok de genade zou moeten aanbieden dan zou er niemand zalig worden. God biedt genade voor boetvaardige zondaren (en dan wel in verschillende mate, uiteraard).
Ik herhaal nog maar een keer Ps 51:18-19
18
Want Gij hebt geen lust tot offerande, anders zou ik ze geven; in brandofferen hebt Gij geen behagen.
19
De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten.

En ik lees nergens in de Bijbel van iemand die niet boetvaardig tot God kwam en toen genade gevoelde. God zet de mens eerst stil bij zijn bestaan! Zondaar. Dat zal de mens eerst in gaan leven. (met die "uitzondering" die ik niet kan verklaren en dat is Johannes de Doper)

Ik lees zaligsprekingen in de Bijbel van Christus zelf:
1
En Jezus, de schare ziende, is geklommen op een berg, en als Hij nedergezeten was, kwamen Zijn discipelen tot Hem.
2
En Zijn mond geopend hebbende, leerde Hij hen, zeggende:
3
Zalig zijn de armen van geest; want hunner is het Koninkrijk der hemelen.
4
Zalig zijn die treuren; want zij zullen vertroost worden.
5
Zalig zijn de zachtmoedigen; want zij zullen het aardrijk beerven.
6
Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid; want zij zullen verzadigd worden.
7
Zalig zijn de barmhartigen; want hun zal
barmhartigheid geschieden.
8
Zalig zijn de reinen van hart; want zij zullen God zien.
9
Zalig zijn de vreedzamen; want zij zullen Gods kinderen genaamd worden.
10
Zalig zijn die vervolgd worden om der
gerechtigheid wil; want hunner is het Koninkrijk der hemelen.
11
Zalig zijt gij, als u de mensen smaden, en
vervolgen, en liegende alle kwaad tegen u spreken, om Mijnentwil.

Zo spreekt Ds Kersten ook in zijn boekje over het Kort Begrip dat de wet is de tuchtmeester tot Christus, niet het Evangelie. De wet zal eerst gebruikt worden. Die zal de Heilige Geest gebruiken om de mens zijn staat te laten inzien. En daarna pas zal de Heilige Geest het verkondigde Evangelie toe gaan passen. Maar met de wet gaat Hij plaats maken voor Christus. En niet anders.
Lees alle oude schrijvers er maar op na, allemaal gaan zie hier van uit.

Hans, ik zal het boek van Guthrie een proberen te pakken te krijgen.
Een ander boek waar ik graag op zou willen wijzen is John Bunyans Christenreis. Die laat denk ik wel heel duidelijk zien dat er een bepaalde volgorde is Gods handelen.

Misschien voor de duidelijkheid nog even:
de voorwaarde die ik (en ook Dr Steenblok destijds) nastond, die stel(de) ik/hij zelf niet. God stelt die voorwaarde. En God creëert ook die voorwaarde. Want Hij wordt gevonden van degenen die niet naar Hem vragen / zoeken. Hij zoekt ze zelf. Hij trekt ze "uit de macht der duisternis".

Beste PeterB

"het is toch zo dat God Zijn verbond heeft gesloten met Christus, in de eeuwigheid?? "

Inderdaad, mee eens.

"En in Christus met alle uitverkorenen. "

Ook mee eens.

"Dit alleen al is toch een bewijs dat de verbondsbeloften niet komen tot alle mensen, maar alleen tot de uitverkoren, de bondelingen!! "

Absoluut niet mee eens. Je noemt hier ook de naam van ds.Kersten. Ds.Kersten heeft zeer kort voor zijn sterven een boekje uitgegeven, van de gebr.Erskine en Fisher. Daarin word onderscheiden tussen het wezen van het verbond, en de bediening ervan. Dezelfde leer vind je overigens ook in het in 1931 door ds.Kersten uitgegeven boek over het genadeverbond van Thomas Boston.
Opvallend trouwens dat dr.Steenblok geen van beide werken citeerde..

Als het gaat om het wezen van het verbond, word daarin Christus gezien als de Borg en het Hoofd van het genadeverbond. Hij vervulde de voorwaarde van lijdelijke en dadelijke gehoorzaamheid voor Zijn uitverkorenen.
En daarom - zo zeggen de Erskines- zijn de verbondsbeloften in de eerste plaats aan Christus gedaan, en in Hem aan Zijn uitverkorenen. Tot zover komt dit overeen met jouw eerste 2 stellingen hierboven.
Maar dan spreken we over het wezen van het genadeverbond.

Daarna word gesproken over de bediening van het verbond. Deze bediening vind plaats in de prediking.
Deze bediening is van groot belang.

Want hoe komen nu de verbondsbeloften in bezit van de uitverkorenen ?

Kijk; en daar gebruikt de Heere de prediking en dus de bediening van het verbond voor. Het heeft Hem behaagd om door de dwaasheid van de prediking zalig te maken.

In die bediening vind geen boodschap plaats die bepaalde zondaren bij name noemt en aanwijst, en zegt: u bent een uitverkoren zondaar, en de beloften zijn alleen voor u!

Die bediening strekt zich volgens de Erskines uit tot alle hoorders zonder uitzondering!!

Letterlijk staat er dat die bediening plaatsvind in het algemeen aanbod van genade. En als het dan gaat over de verbondsbeloften; dan word er duidelijk gesteld dat deze in de aanbieding gepredikt worden aan alle hoorders !

Zeker, een aangeboden belofte is nog geen belofte in bezit. Toch mag je niets van die aanbieding aan alle hoorders afdoen.

Ik besef zeker wel dat dit niet consequent lijkt. Maar Gods Woord is ook geen logica, en theologie is wat anders dan wiskunde. Ik bedoel dat niet spottend, maar wel duidelijk.

En juist door de aanbieding van de beloften in het Evangelie, die tot allen komt, geeft de Heere Zijn uitverkorenen het geloof om daarop te pleiten en daar naar toe te vluchten. Niet beladen met beloften, maar als arme, doodschuldige en verloren zondaren.

De boodschap dat de beloften voor de uitverkorenen zijn, zal niemand de (geloofs!) vrijmoedigheid geven om daar naar toe te vluchten. Maar juist de onvoorwaardelijke nodiging in het Evangelie waarin gezegd word dat de grootste der zondaren welkom is, zonder onderscheid, geeft vrijmoedigheid om op Gods roepende stem te komen.

Ik bedoel dit: met de stelling (hoe waar ook!) dat de verbondsbeloften in Christus aan de uitverkorenen geschonken zijn; kan een verloren zondaar niets! Hij weet niet of hij uitverkoren is, en zal zicg daar zeker niet bij durven rekenen. Maar de Boodschap van onvoorwaardelijke genade geeft vrijmoedigheid om met David te zeggen "Heere, doe gelijk Gij gesproken hebt".

Zo gebruikt de Heere de bediening van het verbond, met zijn nodiging tot allen; om de uitverkorenen in het bezit van de zaligheid te brengen. En juist door die nodiging in de bediening, is elke hoorder zijn onschuld ontnomen.

Tenslotte; je noemde hier ook Bunyan. Ik heb eens een prachtig stukje van hem gelezen over de tekst "die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen". Hij zei dat als er gestaan had, dat er boetvaardigen, of bekeerde zondaren, of uitverkoren zondaren genodigd werden; dat het dan voor hem nooit gekund had. Maar juist de boodschap, dat wie tot Christus komt, hoe vuil, hoe slecht dan ook, dat Hij die geenszins zal uitwerpen; ja die Boodschap van Gods onvoorwaardelijke nodiging waarbij er niets in Bunyan vereist werd gaf hem vrijmoedigheid om tot Christus te komen.

"Trouwens, er wordt ivm het algemene onvoorwaardelijk aanbod, vaak aangehaald joh 3:16 waar gesproken wordt over "de wereld"

In de grondtekst word in het Grieks gesproken over 'kosmos'' . Dat ziet op de schepping. Het gaat dus niet over alle mensen hoofd voor hoofd, en het gaat ook niet over de uitverkorenen. Het gaat hier over Gods schepping, en die is veel breder dan alleen de mensen.
Zo ook spreekt de Schrift dat het ganse schepsel zucht als in barensnood, onder de vloek van de zonde. En die schepping heeft God zo liefgehad, dat Hij daarvoor Zijn Zoon zond. OP dat er eenmaal nieuwe hemelen en een nieuwe aarde zijn zullen, waarop gerechtigheid woont. En dat alles is verworven door Christus.

Groeten

Oorspronkelijk gepost door Admin
Mart01 ik zou het boek wat enige maanden nu uit is over het aanbod van Genade en Dr. Steenblok maar is lezen.

daarin staat goed verwoord wat dr Steenblok voorstond. En dat is toch wel even wat anders als dat jij zo even neerschrijft.

Beste Admin,


Wellicht heb je daarin gelijk en was ik erg kort door de bocht. Toch meen ik in deze mijn woorden die gedachten uitgedragen te hebben die ik aangaande de prediking van dr. Steenblok in het boek van ds. Harinck heb gevonden. Ik zal het nog eens nalezen. Het boek wat jij aandraagt zal ik ook proberen te lezen als ik het ergens tegen kom. Ik heb er inderdaad recensies van gelezen.

Grr,

Martijn

Oorspronkelijk gepost door PeterB
Ik heb ook niet gezegd dat we eerst 10 jaar ellende etc en dan pas de rest. Daar hebben we nu de dagelijkse bekering. Iedere keer weer op onze plaats gebracht moeten worden.

Voor de goede orde: Ook ik zie de wet voorafgaan aan de toepassing van het kruis van Christus. Ik zie echter geen extra-ordinaire, mystieke verlossingservaring, die staat na de schuldontdekking en waarna een mens waarlijk christen is. De wedergeboorte is het begin, maar niet nadrukkelijk als een punt in de tijd aan te wijzen. De kennis van ellende,verlossing en dankbaarheid verdiept zich gedurende het leven. Dat wordt ook wel dagelijkse bekering genoemd.

De verantwoordelijkheid van de mens ligt hierin, niet alleen dat deze mens het Evangelie niet wil nalopen en omarmen, hoewel hij dat niet kan, maar die ligt voornamelijk in het feit dat we van God afgevallen zijn, Hem moedwillig de rug toegekeerd hebben en dat TERWIJL WE STAANDE KONDEN BLIJVEN, want zo waren we geschapen. Laten we niet vergeten dat al hebben wij onze kant van het werkverbond verbroken, God kan vanwege Zijn heilig Recht niet van Zijn kant van het werkverbond afstappen!!! Daarin ligt de verantwoordelijkheid van de mens!!!

Dat is heel duidelijk, dank je wel. Ik zou je echter er wel op willen wijzen dat niet alleen de verantwoordelijkheid vanuit de schepping een rol speelt, maar ook de verantwoordelijkheid tov de verlossing die om niet aangeboden wordt in het Woord van God, door God zelf, en nog dichterbij gebracht door de predikanten. Inderdaad kan ds. Steenblok de genade niet aanbieden, maar ik mag hopen dat hij ook niet zijn boodschap maar de boodschap van Zijn God overbracht? De predikant is de mond van God tot de gemeente.

En ik lees nergens in de Bijbel van iemand die niet boetvaardig tot God kwam en toen genade gevoelde. God zet de mens eerst stil bij zijn bestaan! Zondaar. Dat zal de mens eerst in gaan leven. (met die "uitzondering" die ik niet kan verklaren en dat is Johannes de Doper)

Ik ben het helemaal met je eens dat de weg tot God een weg is van ware boetvaardigheid. Toch is die boetvaardigheid geen voorwaarde om het heil aan te mogen grijpen. Gelukkig niet. Tot boetvaardigheid ben ík niet in staat. Bovendien loochen je volgens mij op deze wijze ook de algenoegzaamheid van Christus. Het is niet alleen de verdienste van Christus, maar ook een beetje onze eigen boetvaardigheid (hoewel genade) waardoor de gerechtigheid verkregen wordt.

Een ander punt waar je niet op in gaat en waar ik nu wel graag een duidelijk antwoord op wil is: of de onboetvaardige ongeloof verweten kan worden. Geloven is het vertrouwen op GOds Woord en Zijn beloften, die gepredikt worden met bevel van bekering en geloof. Als de beloften niet op die wijze aangeboden worden kan de onboetvaardige geen ongeloof verweten worden, wat Christus de onboetvaardigen wel doet.

Misschien voor de duidelijkheid nog even:
de voorwaarde die ik (en ook Dr Steenblok destijds) nastond, die stel(de) ik/hij zelf niet. God stelt die voorwaarde. En God creëert ook die voorwaarde. Want Hij wordt gevonden van degenen die niet naar Hem vragen / zoeken. Hij zoekt ze zelf. Hij trekt ze "uit de macht der duisternis".

Wendt u naar Mij toe en wordt behouden alle gij einden der aarde. Ik weet niet precies waar het staat, maar daar wordt niet gezegd: wendt u naar mij toe alle gij boetvaardigen...!