Hoi Zeeuw ea forummers,
Toch meen ik met mijn onderscheid aansluiting te hebben bij andere theologen. Of de aansluiting daarmee bijbels is dat is de vervolgvraag. Hierover wil ik uiteraard van gedachten wisselen. De eerste stelling is ook meteen de belangrijkste want hieruit volgen de andere stellingen min of meer.
Laten we eens lezen wat Th. v.d. Groe schrijft over de overtuiging:
Alle overtuiging van zonde is slechts een voorbereidend wettisch werk des Geestes om een mens gans uit zichzelven te leiden tot Christus ten einde hij Hem door een oprecht geloof, steunende op de beloften des Heiligen Geestes (...)
Dit vinden we ook in mindere mate dat wel bij Thomas Boston in zijn viervoudige staat.
Dat dit overeenkomsten vertoont met de uitdrijvende ellendekennis na ontvangen genade, ontken ik niet, toch is dit geheel anders in de beleving. Luther schrijft of spreekt eens heel mooi 'hoe aangevochten het geloof kan zijn, hoe groot het klein geloof ook kan zijn, op de bodem van het ongeloof horen we het zachte 'ja' uit de hemel'. Dit is een andere beleving als de overtuiging.
Groeten,
40 stellingen
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
-
Zeeuw
Beste Donselaar,
"Toch meen ik met mijn onderscheid aansluiting te hebben bij andere theologen. Of de aansluiting daarmee bijbels is dat is de vervolgvraag."
Je hebt me niet overtuigd; ik ben benieuwd naar die andere theologen.
Wat je hier van Van der Groe aanhaalt; is mijns inziens een poging van Van der Groe om aan te geven dat het wettisch werk tot doel heeft om Christus te omhelzen; en nooit opzichzelf staat. Ik zie hier niet de door jou gemaakte scheiding tussen niet-zaligmakende overtuiging en ellendekennis van Gods volk.
Hier nogmaals Van der Groe "Als die tijd der minne nu gekomen is, dat de arme verloren ziel van de doemwaardige zondaar, van het vlakke des velds zal aangenomen worden in de eeuwige liefdearmen van de Drie-enige God, en als zij nu ook de gelukzalige bruid van de Zone Gods gemaakt zal worden, nevens al de ware uitverkorenen, ziet, dan komt de Heilige Geest, met Zijn almachtige levensadem de dode zondaar krachtdadig aanblazen, en met Zijn hemelse genadestralen allerzaligst te verlichten. Hij gaat door middel van een zaligmakende overtuiging, die vastigheden van de satan en van de vijandige adamsnatuur aldaar nu al gelijkelijk opbreken en neemt het stenen hart weg....Hij openbaart daar ook de Heere Jezus Christus met Zijn glansrijke heerlijkheid en met de volheid van Zijn dierbare goddelijke genade en Hij opent de ogen van de zondaar om Hem, als zijn Algenoegzame, Hemelse Verlosser te aanschouwen. (Toetssteen).
M.i. ziet Van der Groe de wedergeboorte veel meer als proces waarbij zowel het een(overtuiging van zonde) als het ander (de geloofskennis van Christus) bij horen.
Zonder het een of het ander kun je niet spreken van een wedergeboorte.
Vandaar dat hij ergens anders ook zegt "geen overtuiging is zaligmakend dan die welke tot een dadelijk geloven en omhelzen van Christus leid".
Maar dat de overtuiging daarmee een puur-wettisch en niet zaligmakend iets is; ook al leid ze tot Christus; dat zie ik niet bij Van der Groe.
Even verder filosoferend over de stelling dat Van der Groe deze zaken bij elkaar wilde houden denk ik dat dat ook de reden was waarom hij uiteindelijk niet tegen Comrie is gaan schrijven toen deze ook duidelijk aangaf dat geloofsontvangen en geloosomhelzen wel te onderscheidden, maar niet te scheiden waren.
"Dat dit overeenkomsten vertoont met de uitdrijvende ellendekennis na ontvangen genade, ontken ik niet, toch is dit geheel anders in de beleving."
Dit is geen argument; de beleving of bevinding kan nooit een argument zijn; Sola Scriptura graag.
Ik geloof dat je hier de wet teveel scheid van het Evangelie. De wet kan wel (en moet ook heel duidelijk!) worden onderscheiden van het Evangelie; maar nooit geheel GEscheiden.
Als de overtuiging ALLEEN maar wet is; zonder iets van het Evangelie; dan zal de overtuiging ons nooit aan de voeten van Christus brengen; maar zal een zondaar in doodsangst en wanhoop doen wegvluchten in de armen van de wanhoop. Hoe kan het ook anders; de wet is immers de bediening des doods.
Daarom nogmaals; de wet kan niet zonder het Evangelie; en het Evangelie niet zonder de wet gepreekt worden. De wet is immers naar Schrift de dienstmaagd van het Evangelie.
Juist de samenwerking van enerzijds de wet die verschrikt; en anderszijds het Evangelie wat trekt; dat doet een mens naar Christus vluchten. En juist het Evangelie is het wat pas echt het hart verbreekt "ze zullen Mij aanschouwen die ze doorstoken hebben; en ze zullen over Hem bitterlijk rouwklagen gelijk men kermt om een eerstgeborene". Omdat het Zijn werk is om zowel door de Wet te verschrikken als door het Evangelie te trekken. Dat deze overtuiging anders is dan de ellendekennis van Gods volk; zou dat niet komen omdat Gods volk reeds tot een gelovig omhelzen van Christus mocht komen; en daar is dus duidelijk geloof. Terwijl dit geloof in de zaligmakende overtuiging nog een zeer klein en ongeoefend plantje is.
"was dan op in de genade en kennis, van onze Heere Jezus Christus".
Vr. groet
"Toch meen ik met mijn onderscheid aansluiting te hebben bij andere theologen. Of de aansluiting daarmee bijbels is dat is de vervolgvraag."
Je hebt me niet overtuigd; ik ben benieuwd naar die andere theologen.
Wat je hier van Van der Groe aanhaalt; is mijns inziens een poging van Van der Groe om aan te geven dat het wettisch werk tot doel heeft om Christus te omhelzen; en nooit opzichzelf staat. Ik zie hier niet de door jou gemaakte scheiding tussen niet-zaligmakende overtuiging en ellendekennis van Gods volk.
Hier nogmaals Van der Groe "Als die tijd der minne nu gekomen is, dat de arme verloren ziel van de doemwaardige zondaar, van het vlakke des velds zal aangenomen worden in de eeuwige liefdearmen van de Drie-enige God, en als zij nu ook de gelukzalige bruid van de Zone Gods gemaakt zal worden, nevens al de ware uitverkorenen, ziet, dan komt de Heilige Geest, met Zijn almachtige levensadem de dode zondaar krachtdadig aanblazen, en met Zijn hemelse genadestralen allerzaligst te verlichten. Hij gaat door middel van een zaligmakende overtuiging, die vastigheden van de satan en van de vijandige adamsnatuur aldaar nu al gelijkelijk opbreken en neemt het stenen hart weg....Hij openbaart daar ook de Heere Jezus Christus met Zijn glansrijke heerlijkheid en met de volheid van Zijn dierbare goddelijke genade en Hij opent de ogen van de zondaar om Hem, als zijn Algenoegzame, Hemelse Verlosser te aanschouwen. (Toetssteen).
M.i. ziet Van der Groe de wedergeboorte veel meer als proces waarbij zowel het een(overtuiging van zonde) als het ander (de geloofskennis van Christus) bij horen.
Zonder het een of het ander kun je niet spreken van een wedergeboorte.
Vandaar dat hij ergens anders ook zegt "geen overtuiging is zaligmakend dan die welke tot een dadelijk geloven en omhelzen van Christus leid".
Maar dat de overtuiging daarmee een puur-wettisch en niet zaligmakend iets is; ook al leid ze tot Christus; dat zie ik niet bij Van der Groe.
Even verder filosoferend over de stelling dat Van der Groe deze zaken bij elkaar wilde houden denk ik dat dat ook de reden was waarom hij uiteindelijk niet tegen Comrie is gaan schrijven toen deze ook duidelijk aangaf dat geloofsontvangen en geloosomhelzen wel te onderscheidden, maar niet te scheiden waren.
"Dat dit overeenkomsten vertoont met de uitdrijvende ellendekennis na ontvangen genade, ontken ik niet, toch is dit geheel anders in de beleving."
Dit is geen argument; de beleving of bevinding kan nooit een argument zijn; Sola Scriptura graag.
Ik geloof dat je hier de wet teveel scheid van het Evangelie. De wet kan wel (en moet ook heel duidelijk!) worden onderscheiden van het Evangelie; maar nooit geheel GEscheiden.
Als de overtuiging ALLEEN maar wet is; zonder iets van het Evangelie; dan zal de overtuiging ons nooit aan de voeten van Christus brengen; maar zal een zondaar in doodsangst en wanhoop doen wegvluchten in de armen van de wanhoop. Hoe kan het ook anders; de wet is immers de bediening des doods.
Daarom nogmaals; de wet kan niet zonder het Evangelie; en het Evangelie niet zonder de wet gepreekt worden. De wet is immers naar Schrift de dienstmaagd van het Evangelie.
Juist de samenwerking van enerzijds de wet die verschrikt; en anderszijds het Evangelie wat trekt; dat doet een mens naar Christus vluchten. En juist het Evangelie is het wat pas echt het hart verbreekt "ze zullen Mij aanschouwen die ze doorstoken hebben; en ze zullen over Hem bitterlijk rouwklagen gelijk men kermt om een eerstgeborene". Omdat het Zijn werk is om zowel door de Wet te verschrikken als door het Evangelie te trekken. Dat deze overtuiging anders is dan de ellendekennis van Gods volk; zou dat niet komen omdat Gods volk reeds tot een gelovig omhelzen van Christus mocht komen; en daar is dus duidelijk geloof. Terwijl dit geloof in de zaligmakende overtuiging nog een zeer klein en ongeoefend plantje is.
"was dan op in de genade en kennis, van onze Heere Jezus Christus".
Vr. groet
-
Refojongere
"M.i. ziet Van der Groe de wedergeboorte veel meer als proces waarbij zowel het een(overtuiging van zonde) als het ander (de geloofskennis van Christus) bij horen."
En zo is het, dat is nu telkens dat verschil.
Ndonselaar gaat uit van: Geloofsomhelzing is de wedergeboorte, daarbuiten is alles niets.
Zeeuw zegt: "Maar de overtuiging behoort er ook wezenlijk bij."
Dat heb ik ook telkens willen benadrukken. En omdat de overtuiging er ook wezenlijk bijhoort, is het zo dat een mens in die overtuiging geestelijke kennis over zijn ware staat krijgt. Hij bevindt zichzelf namelijk dood en naakt en ellendig. Daarvoor moeten je WEL de ogen geopend worden!
Mensen die worstelen met het heil worden door ndonselaar ten onrechte per definitie afgeschilderd als verharde ongelovige mensen, in plaats dat we het herkennen als een werk van genade en enige tekenen van leven erin zien. Wij moeten echter daarom niet zeggen: U zit goed, maar wel moeten we hen meer hoop op uitkomst geven door beloften uit de Bijbel te gaan uitspreken! Wat ik nu zien is dat deze beloften ten onrechte worden onthouden, zoals: Jesaja 66:2 omdat er ten onrechte onderscheid gemaakt wordt tussen ellendekennis voor de geloofsomhelzing en die erna. Omdat alles buiten die bewuste omhelzing gesteld wordt als dood en natuurlijk, terwijl het juist tekenen zijn van het werk der genade, geestelijke kennnis, omdat het de Geest is die die verslagenheid en overtuiging werkt. En aan de vruchten van die overtuiging ook te merken is dat het geestelijk is: Christus wordt al begeerlijker en men gaat zichzelf meer en meer mishagen.
[Veranderd op 19/11/02 door Refojongere]
En zo is het, dat is nu telkens dat verschil.
Ndonselaar gaat uit van: Geloofsomhelzing is de wedergeboorte, daarbuiten is alles niets.
Zeeuw zegt: "Maar de overtuiging behoort er ook wezenlijk bij."
Dat heb ik ook telkens willen benadrukken. En omdat de overtuiging er ook wezenlijk bijhoort, is het zo dat een mens in die overtuiging geestelijke kennis over zijn ware staat krijgt. Hij bevindt zichzelf namelijk dood en naakt en ellendig. Daarvoor moeten je WEL de ogen geopend worden!
Mensen die worstelen met het heil worden door ndonselaar ten onrechte per definitie afgeschilderd als verharde ongelovige mensen, in plaats dat we het herkennen als een werk van genade en enige tekenen van leven erin zien. Wij moeten echter daarom niet zeggen: U zit goed, maar wel moeten we hen meer hoop op uitkomst geven door beloften uit de Bijbel te gaan uitspreken! Wat ik nu zien is dat deze beloften ten onrechte worden onthouden, zoals: Jesaja 66:2 omdat er ten onrechte onderscheid gemaakt wordt tussen ellendekennis voor de geloofsomhelzing en die erna. Omdat alles buiten die bewuste omhelzing gesteld wordt als dood en natuurlijk, terwijl het juist tekenen zijn van het werk der genade, geestelijke kennnis, omdat het de Geest is die die verslagenheid en overtuiging werkt. En aan de vruchten van die overtuiging ook te merken is dat het geestelijk is: Christus wordt al begeerlijker en men gaat zichzelf meer en meer mishagen.
[Veranderd op 19/11/02 door Refojongere]
-
toy
Beste Refojongere,
Je stelt dat overtuigingen al deel uitmaken van leven (wedergeboorte).
Waarom wil je het ondoorgrondelijke werk van de Heilige Geest benoemen en hier het kenmerk van 'leven' aan geven? Alsof er in de Wet leven ligt. Echter de wet die dood en de Geest maakt levend. Als de Wet voor ons gaat leven is dit niet bij voorbaat al leven, er kan pas sprake zijn van leven als wij door het geloof zien op Jezus. Het eerste in het leven van een mens dat als 'leven' kan worden aangemerkt is het geloof! Pas dan zijn wij gerechtvaardigd. Hoe zou je kunnen stellen dat er voor de rechtvaardiging al leven is?
Waarom dit onderwerp zo belangrijk is: degenen die stellen dat overtuigingen, etc. tot de wedergeboorte behoren, leggen de nadruk op de bevindingen, ja de gevoelens van de mens! Echter het gaat niet om de mens, maar om het geloof dat Christus waar is.
Je stelt dat overtuigingen al deel uitmaken van leven (wedergeboorte).
Waarom wil je het ondoorgrondelijke werk van de Heilige Geest benoemen en hier het kenmerk van 'leven' aan geven? Alsof er in de Wet leven ligt. Echter de wet die dood en de Geest maakt levend. Als de Wet voor ons gaat leven is dit niet bij voorbaat al leven, er kan pas sprake zijn van leven als wij door het geloof zien op Jezus. Het eerste in het leven van een mens dat als 'leven' kan worden aangemerkt is het geloof! Pas dan zijn wij gerechtvaardigd. Hoe zou je kunnen stellen dat er voor de rechtvaardiging al leven is?
Waarom dit onderwerp zo belangrijk is: degenen die stellen dat overtuigingen, etc. tot de wedergeboorte behoren, leggen de nadruk op de bevindingen, ja de gevoelens van de mens! Echter het gaat niet om de mens, maar om het geloof dat Christus waar is.
-
Refojongere
"Hoe zou je kunnen stellen dat er voor de rechtvaardiging al leven is?"
Waarom krijg IK dat verwijt nou weer? Als ik zeg dat de Geest ontdekt aan zonde en doodstaat, dan worden je ogen toch geopend? Ik zeg dat de kennis der ellende (de overtuiging door Wet en Evangelie door de Geest) tot de wedergeboorte behoort. Dat zegt elke gereformeerde dominee. Stel ik dan leven voor de rechtvaardigmaking?
Waarom krijg IK dat verwijt nou weer? Als ik zeg dat de Geest ontdekt aan zonde en doodstaat, dan worden je ogen toch geopend? Ik zeg dat de kennis der ellende (de overtuiging door Wet en Evangelie door de Geest) tot de wedergeboorte behoort. Dat zegt elke gereformeerde dominee. Stel ik dan leven voor de rechtvaardigmaking?
Bij veel mensen en kerken wordt Christus het dak van het huis gezien en niet HET FUNDAMENT. Het eindpunt en niet het beginpunt. Mensen, ik kom het echt steeds meer tegen, ook hier op het forum. Heel het leven wordt er "gestreden" om uiteindelijk de Heere Jezus te mogen leren kennen. Hoe goed ook bedoelt. Maar het het is precies andersom. Het geloofsleven en godzalige leven vloeit uit Christus voort. Hij is Het Begin, De Deur, Het Fundament van de praktijk der godzaligheid. Nogmaals:niet het eindpunt, eindstation!!!!
Ik krijg soms het idee dat er hier reclame wordt gemaakt voor de ellende(ellendekennis, overtuigingen,etc). Waarom, waarom, waarom, wordt er zoveel reclame gemaakt, er wordt zelfs voor gestreden door sommigen, voor De Weg naar Christus. En zo weinig verteld wie Hij Zelf is en wil zijn. Er wordt allemaal gediscussieerd(en ik doe er zelf aan mee) over wat er eerder is, en wat daarna. Ik wil hier even een kort voorbeeld van een evangelist plaatsen wat misschien verhelderend voor sommigen kan zijn.
Jullie hebben gelezen of gehoord dat er in Rusland een televisiemast in brand is gevlogen. Je weet dat er reddingswerkzaamheden vereist waren om die mensen, die op 300 of 400 meter hoogte op zo’n plateau stonden, te redden. Stel je voor dat op 400 meter hoogte mensen staan die schreeuwden om hulp, omdat ze niet naar beneden kunnen. Opeens komt er een helikopter van boven, die een touwladder neerlaat. De mensen wordt toegeroepen om dat touw te grijpen, opdat ze opgetrokken kunnen worden. Maar kijk nu, daar staat een man te staren naar de helikopter en de touwladder. Hij denkt: “Ja, maar wacht nu eens even, wat is nu eigenlijk eerder. Dat ik inzie dat ik gered moet worden omdat ik anders ter pletter val in die peilloze diepte of de gedachte bij die piloot om mij te redden. Wat is eerder: mijn inzicht of hun redpoging?â€
Ik krijg soms het idee dat er hier reclame wordt gemaakt voor de ellende(ellendekennis, overtuigingen,etc). Waarom, waarom, waarom, wordt er zoveel reclame gemaakt, er wordt zelfs voor gestreden door sommigen, voor De Weg naar Christus. En zo weinig verteld wie Hij Zelf is en wil zijn. Er wordt allemaal gediscussieerd(en ik doe er zelf aan mee) over wat er eerder is, en wat daarna. Ik wil hier even een kort voorbeeld van een evangelist plaatsen wat misschien verhelderend voor sommigen kan zijn.
Jullie hebben gelezen of gehoord dat er in Rusland een televisiemast in brand is gevlogen. Je weet dat er reddingswerkzaamheden vereist waren om die mensen, die op 300 of 400 meter hoogte op zo’n plateau stonden, te redden. Stel je voor dat op 400 meter hoogte mensen staan die schreeuwden om hulp, omdat ze niet naar beneden kunnen. Opeens komt er een helikopter van boven, die een touwladder neerlaat. De mensen wordt toegeroepen om dat touw te grijpen, opdat ze opgetrokken kunnen worden. Maar kijk nu, daar staat een man te staren naar de helikopter en de touwladder. Hij denkt: “Ja, maar wacht nu eens even, wat is nu eigenlijk eerder. Dat ik inzie dat ik gered moet worden omdat ik anders ter pletter val in die peilloze diepte of de gedachte bij die piloot om mij te redden. Wat is eerder: mijn inzicht of hun redpoging?â€
Want de zaligmakende genade Gods is verschenen aan alle mensen.(SV, Titus 2:11)
-
Refojongere
Je hebt HELEMAAL GELIJK Grace! Absoluut. En ongetwijfeld is het waar dat velen als een mond-christen sterven! O, zeker, daar moet voor gewaarschuwd worden.
Aan de andere kant is het evenzeer waar dat de nadere reformatoren ook oog hadden voor de 'zwakken in het geloof' of de 'kleinen in de genade' die zichzelf niet voor bekeerd kunnen houden en waarlijk vaak niet verder komen dan: Och, wierd mijn ziel door U gered!
Is dat geloof of ongeloof? Of mogen we hen alleen zalig spreken als ze bewust en klaar zoals een sterkgelovige weten dat ze van Christus zijn en ze verzekerd zijn dat NIETS hun zal kunnen scheiden van de liefde Gods?
Daarom is het zo belangrijk zielen te behandelen overeenkomstig hun karakter. Dat is niet discussieren van: Ja, hoe komt een mens tot Christus? zeg jij.
En nu...als de eis des geloofs in volle kracht op een arme ziel komt en die ziet dat hij het nooit en te nimmer kan? Wat dan? Toch maar zielen leiden tot Christus? Toch maar vertellen hoe het er in de bekommerde ziel aan toe gaat en hoe hij heeft te handelen?
Zeggen: Geloof in de Heere Jezus behoeft nadere uitleg. Wat is het geloof, wanneer geloof je echt, de inhoud, de praktijk, de zielsworstelingen die eraan vooraf gaan, het heeft er allemaal mee te maken.
Kijk, en die zijde wordt weer vergeten. Want inderdaad, die oproep om tot Christus te komen is niet om gezellig over te discussieren, maar het moet per direct gehoorzaamd worden. In dat geval heb je gelijk.
Maar nu wordt er dus weer geen rekening gehouden met zielen die hun onwil en onmacht beleven en soms jaren blijven worstelen. Jullie noemen het ongeloof...Jezus het gekrookte riet.
Aan de andere kant is het evenzeer waar dat de nadere reformatoren ook oog hadden voor de 'zwakken in het geloof' of de 'kleinen in de genade' die zichzelf niet voor bekeerd kunnen houden en waarlijk vaak niet verder komen dan: Och, wierd mijn ziel door U gered!
Is dat geloof of ongeloof? Of mogen we hen alleen zalig spreken als ze bewust en klaar zoals een sterkgelovige weten dat ze van Christus zijn en ze verzekerd zijn dat NIETS hun zal kunnen scheiden van de liefde Gods?
Daarom is het zo belangrijk zielen te behandelen overeenkomstig hun karakter. Dat is niet discussieren van: Ja, hoe komt een mens tot Christus? zeg jij.
En nu...als de eis des geloofs in volle kracht op een arme ziel komt en die ziet dat hij het nooit en te nimmer kan? Wat dan? Toch maar zielen leiden tot Christus? Toch maar vertellen hoe het er in de bekommerde ziel aan toe gaat en hoe hij heeft te handelen?
Zeggen: Geloof in de Heere Jezus behoeft nadere uitleg. Wat is het geloof, wanneer geloof je echt, de inhoud, de praktijk, de zielsworstelingen die eraan vooraf gaan, het heeft er allemaal mee te maken.
Kijk, en die zijde wordt weer vergeten. Want inderdaad, die oproep om tot Christus te komen is niet om gezellig over te discussieren, maar het moet per direct gehoorzaamd worden. In dat geval heb je gelijk.
Maar nu wordt er dus weer geen rekening gehouden met zielen die hun onwil en onmacht beleven en soms jaren blijven worstelen. Jullie noemen het ongeloof...Jezus het gekrookte riet.
-
toy
Het blijven steken in onwil en onmacht behoort nog steeds tot het ongeloof!!! Als er bij ons onwil is, Christus wil onze wil ombuigen, ja vernieuwen. Vertrouwen wij onszelf toe aan Christus, ook in deze? Of vinden wij het wel prettig om te kunnen zeggen: ik ervaar hoe onwillig ik ben.Origineel geplaatst door Refojongere
Maar nu wordt er dus weer geen rekening gehouden met zielen die hun onwil en onmacht beleven en soms jaren blijven worstelen. Jullie noemen het ongeloof...Jezus het gekrookte riet.
Deze derde groep van mensen die je probeert te creeëren, bestaat gewoonweg niet. Je vertrouwt of op jezelf en je eigen kunnen, of je vertrouwt jezelf toe aan Christus (de één met meer twijfels dan de ander). De Heere Jezus spreekt nooit positief over hen, die hun vertrouwen niet op Hem gesteld hebben.
Dit is misbruik maken van de bijbel.
Het is leven (in Christus) of dood.
-
england
Idd, Toy! Je ziet dat Christus tijedns zijn leven vaak vraagt aan mensen: gelooft gij dat Ik u kan geneze? Dan krijg je mensen met een sterk geloof, die zeggen dat Hij niet eens mee hoeft, maar alleen zeggen dat de persoon beter is... Maar dan heb je er ook die zeggen: Ik geloof, Heere, kom mijn ongelovigheid te hulp...
Natuurlijk heb je mensen die jaren worstelen... Waarom? Omdat ze niet op God durven vertrouwen... Ze durven niet te geloven dat Hij hun kan zaligmaken...Omdat ze op eigen zonden zien, eigen onwilligheid... Maar wat onmogelijk is bij de mensen is mogelijk bij God...Maar dat durven ze niet te geloven...! En toch, hoe goed we het ook kunnen begrijpen, immers, wie van ons kan begrijpen dat God nou uitgerekend ons stil gezet heeft... Maar hoe goed we deze mensen kunnen begrijpen, ongeloof is en blijft zonden, omdat het nog steeds God tot een leugenaar stelt...Immers, Hj zegt dat AL wie tot Hem komt, Hij zal Niemand uitwerpen... En dat AL wie de Naam des Heeren zal aanroepen, ZAL zalig worden...Dus ik hoor daar niet bij? Want ik ben te slecht, of ik roep niet hard genoeg, of niet lang genoeg, of niet ernstig genoeg, of....
Natuurlijk stoot je dat soort mensen niet weg, door ze te zeggen: je moet gewoon geloven... Maar wel moet je hun de beloften voor houden, en zoals Grace zegt: Christus is niet het einddoel van het leven, iets waar je je naar op werkt... Dat als je maar ver genoeg doorgeleid bent, wie weet mag je dan wel eens een blik op Hem slaan...
Er was jaren terug een koorddanser die een metalen koord gespannen had boven de Niagra watrevallen. Hij liep met een kruiwagen over het koord heen en weer. Toen vroeg hij aan een van de toeschouwers: Geloof je dat ik jou in deze kruiwagen veilig over dit koord kan rijden? Ja, dat geloofde de man wel... Stap maar in dan, zei de koorddanser... Nee, dat deed de man toch maar niet... Geloofde hij dan dat het kon? Vertrouwde hij het? Nee, anders was hij wel ingestapt... Weet je wie wel instapte? De moeder van de koorddanser. Zij vertrouwde op haar zoon...
Natuurlijk heb je mensen die jaren worstelen... Waarom? Omdat ze niet op God durven vertrouwen... Ze durven niet te geloven dat Hij hun kan zaligmaken...Omdat ze op eigen zonden zien, eigen onwilligheid... Maar wat onmogelijk is bij de mensen is mogelijk bij God...Maar dat durven ze niet te geloven...! En toch, hoe goed we het ook kunnen begrijpen, immers, wie van ons kan begrijpen dat God nou uitgerekend ons stil gezet heeft... Maar hoe goed we deze mensen kunnen begrijpen, ongeloof is en blijft zonden, omdat het nog steeds God tot een leugenaar stelt...Immers, Hj zegt dat AL wie tot Hem komt, Hij zal Niemand uitwerpen... En dat AL wie de Naam des Heeren zal aanroepen, ZAL zalig worden...Dus ik hoor daar niet bij? Want ik ben te slecht, of ik roep niet hard genoeg, of niet lang genoeg, of niet ernstig genoeg, of....
Natuurlijk stoot je dat soort mensen niet weg, door ze te zeggen: je moet gewoon geloven... Maar wel moet je hun de beloften voor houden, en zoals Grace zegt: Christus is niet het einddoel van het leven, iets waar je je naar op werkt... Dat als je maar ver genoeg doorgeleid bent, wie weet mag je dan wel eens een blik op Hem slaan...
Er was jaren terug een koorddanser die een metalen koord gespannen had boven de Niagra watrevallen. Hij liep met een kruiwagen over het koord heen en weer. Toen vroeg hij aan een van de toeschouwers: Geloof je dat ik jou in deze kruiwagen veilig over dit koord kan rijden? Ja, dat geloofde de man wel... Stap maar in dan, zei de koorddanser... Nee, dat deed de man toch maar niet... Geloofde hij dan dat het kon? Vertrouwde hij het? Nee, anders was hij wel ingestapt... Weet je wie wel instapte? De moeder van de koorddanser. Zij vertrouwde op haar zoon...
-
Refojongere
Beste England,
Natuurlijk heb je mensen die jaren worstelen... Waarom? Omdat ze niet op God durven vertrouwen... Ze durven niet te geloven dat Hij hun kan zaligmaken...Omdat ze op eigen zonden zien, eigen onwilligheid... Maar wat onmogelijk is bij de mensen is mogelijk bij God...Maar dat durven ze niet te geloven...!
Worstelaars om de zekerheid van het heil, dat het ook voor hun is, die niet durven 'mijnen', het zijn geen ONgelovigen, maar ZWAKgelovigen. Tenminste, als het in waarheid is, en dat heeft altijd kentekenen, waarvan de voornaamste is: de zucht om schulduitdelging gaat altijd gepaard met zucht om vernieuwing naar Gods beeld om Gode te behagen, en: Jezus Christus is onnoemelijk heerlijk en wordt onnoemelijk verheerlijkt in dat leven!
Betekent dat dat een iedere gelovige dan zeker weet dat hij bekeerd is? Nee toch? Of moet je een bepaalde ervaring hebben meegemaakt England, een soort van moment dat je zei: Ja, en nu kies ik voor Jezus/Nu neem ik Hem aan/Nu vertrouw ik geheel en al op Hem. Dat gaat vaak in de weg der geleidelijkheid.
Ja, ongeloof is te herkennen aan het feit dat het zegt: God kan me niet zaligmaken. Maar ware gelovigen zeggen: Bij de Heere is alles mogelijk! Maar betekent dat dan dat ze verzekerd zijn dat ze gered zijn? Ik? Wedergeboren? En de vruchten dan?
"En dat AL wie de Naam des Heeren zal aanroepen, ZAL zalig worden...Dus ik hoor daar niet bij? Want ik ben te slecht, of ik roep niet hard genoeg, of niet lang genoeg, of niet ernstig genoeg, of...."
Wat is het aanroepen van de Naam des Heeren England? Wat houdt het in? Niet een ieder die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen. Het is niet de HEERE die niet vertrouwd wordt bij de ZWAKgelovigen, maar het is de vraag: Ben ik waarlijk ingelijfd in Christus, heb ik een waar geloof? Daar stap je niet zomaar overheen, dan is Geest en Woord voor nodig om een mens te verzekeren van hun heil.
Beste Toy,
"Het blijven steken in onwil en onmacht behoort nog steeds tot het ongeloof!!! Als er bij ons onwil is, Christus wil onze wil ombuigen, ja vernieuwen. Vertrouwen wij onszelf toe aan Christus, ook in deze? Of vinden wij het wel prettig om te kunnen zeggen: ik ervaar hoe onwillig ik ben."
Onbewust schaar je door je laatste zinnetje toch weer degenen die onwilligheid en onmacht beleven onder de valse lijdelijkheid. Maar je bent hier niet de enige hoor. Ik kan je wel volgen, Jezus bestraft Petrus toen hij over het water liep en in de zee zonk ook om zijn kleingeloof. En ook de Hebreers werden beschuldigd dat ze in hun kinderschoenen bleven staan.
Maar toch, een ieder mag toch beleven dat ze "Zonder Jezus niets kunnen doen". Zijn de ware gelovigen niet allemaal overtuigd van hun onmacht en onwil OOK na ontvangen genade! Ik zeg het nog maar eens: Het schijngeloof kan altijd alles, wil altijd alles en heeft altijd alles. Het ware geloof ontvangt alles uit de hand des Vaders, kan niets, ervaart dat hij uit zichzelf zo onwillig is, maar weet dat als de HEERE der heirscharen overkomt, hij alles kan door Zijn kracht alleen. De ware gelovige moet belijden dat hij geloof moet ontvangen. Dan is het niet: Wilt u me helpen bekeerd te worden, maar nog verder: Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn/Och wierd mijn ziel door U gered.
Deze derde groep van mensen die je probeert te creeëren, bestaat gewoonweg niet. Je vertrouwt of op jezelf en je eigen kunnen, of je vertrouwt jezelf toe aan Christus (de één met meer twijfels dan de ander). De Heere Jezus spreekt nooit positief over hen, die hun vertrouwen niet op Hem gesteld hebben.
Ik creeer geen derde groep naast bekeerd/onbekeerd, maar het is wel zo dat een mens onder de trekkingen van Gods Geest kan komen te verkeren, waarop langzaam maar zeker alle fundamenten voor de zaligheid worden geslecht, alle hoogmoed wordt weggenomen, alle wereldsgezindheid afneemt en het vertrouwen op Christus toeneemt. Vanwege...de uitgestorte liefde Gods, de wedergeboorte. Houdt diegene het altijd zelf voor geloof? Nee. Zijn alle overtuigingen en bekommeringen voor geloof te houden. Nee. Men kan eenvoudigweg niet zeggen: bekeerd/onbekeerd. Wel is er een droefheid naar God tot bekering. Allen die nog worstelen om zekerheid om geopende ogen omdat ze beleven in een nood- en doodstaat te verkeren, zijn die ongelovig? Je stelt weer van wel. De wedergeboorte gaat niet in een dag, of laat ik het zo zeggen: de verandering en verbrijzeling van het hart wordt niet op een dag beleefd. Gewoonlijk.
Groeten,
REFOjongere
Natuurlijk heb je mensen die jaren worstelen... Waarom? Omdat ze niet op God durven vertrouwen... Ze durven niet te geloven dat Hij hun kan zaligmaken...Omdat ze op eigen zonden zien, eigen onwilligheid... Maar wat onmogelijk is bij de mensen is mogelijk bij God...Maar dat durven ze niet te geloven...!
Worstelaars om de zekerheid van het heil, dat het ook voor hun is, die niet durven 'mijnen', het zijn geen ONgelovigen, maar ZWAKgelovigen. Tenminste, als het in waarheid is, en dat heeft altijd kentekenen, waarvan de voornaamste is: de zucht om schulduitdelging gaat altijd gepaard met zucht om vernieuwing naar Gods beeld om Gode te behagen, en: Jezus Christus is onnoemelijk heerlijk en wordt onnoemelijk verheerlijkt in dat leven!
Betekent dat dat een iedere gelovige dan zeker weet dat hij bekeerd is? Nee toch? Of moet je een bepaalde ervaring hebben meegemaakt England, een soort van moment dat je zei: Ja, en nu kies ik voor Jezus/Nu neem ik Hem aan/Nu vertrouw ik geheel en al op Hem. Dat gaat vaak in de weg der geleidelijkheid.
Ja, ongeloof is te herkennen aan het feit dat het zegt: God kan me niet zaligmaken. Maar ware gelovigen zeggen: Bij de Heere is alles mogelijk! Maar betekent dat dan dat ze verzekerd zijn dat ze gered zijn? Ik? Wedergeboren? En de vruchten dan?
"En dat AL wie de Naam des Heeren zal aanroepen, ZAL zalig worden...Dus ik hoor daar niet bij? Want ik ben te slecht, of ik roep niet hard genoeg, of niet lang genoeg, of niet ernstig genoeg, of...."
Wat is het aanroepen van de Naam des Heeren England? Wat houdt het in? Niet een ieder die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen. Het is niet de HEERE die niet vertrouwd wordt bij de ZWAKgelovigen, maar het is de vraag: Ben ik waarlijk ingelijfd in Christus, heb ik een waar geloof? Daar stap je niet zomaar overheen, dan is Geest en Woord voor nodig om een mens te verzekeren van hun heil.
Beste Toy,
"Het blijven steken in onwil en onmacht behoort nog steeds tot het ongeloof!!! Als er bij ons onwil is, Christus wil onze wil ombuigen, ja vernieuwen. Vertrouwen wij onszelf toe aan Christus, ook in deze? Of vinden wij het wel prettig om te kunnen zeggen: ik ervaar hoe onwillig ik ben."
Onbewust schaar je door je laatste zinnetje toch weer degenen die onwilligheid en onmacht beleven onder de valse lijdelijkheid. Maar je bent hier niet de enige hoor. Ik kan je wel volgen, Jezus bestraft Petrus toen hij over het water liep en in de zee zonk ook om zijn kleingeloof. En ook de Hebreers werden beschuldigd dat ze in hun kinderschoenen bleven staan.
Maar toch, een ieder mag toch beleven dat ze "Zonder Jezus niets kunnen doen". Zijn de ware gelovigen niet allemaal overtuigd van hun onmacht en onwil OOK na ontvangen genade! Ik zeg het nog maar eens: Het schijngeloof kan altijd alles, wil altijd alles en heeft altijd alles. Het ware geloof ontvangt alles uit de hand des Vaders, kan niets, ervaart dat hij uit zichzelf zo onwillig is, maar weet dat als de HEERE der heirscharen overkomt, hij alles kan door Zijn kracht alleen. De ware gelovige moet belijden dat hij geloof moet ontvangen. Dan is het niet: Wilt u me helpen bekeerd te worden, maar nog verder: Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn/Och wierd mijn ziel door U gered.
Deze derde groep van mensen die je probeert te creeëren, bestaat gewoonweg niet. Je vertrouwt of op jezelf en je eigen kunnen, of je vertrouwt jezelf toe aan Christus (de één met meer twijfels dan de ander). De Heere Jezus spreekt nooit positief over hen, die hun vertrouwen niet op Hem gesteld hebben.
Ik creeer geen derde groep naast bekeerd/onbekeerd, maar het is wel zo dat een mens onder de trekkingen van Gods Geest kan komen te verkeren, waarop langzaam maar zeker alle fundamenten voor de zaligheid worden geslecht, alle hoogmoed wordt weggenomen, alle wereldsgezindheid afneemt en het vertrouwen op Christus toeneemt. Vanwege...de uitgestorte liefde Gods, de wedergeboorte. Houdt diegene het altijd zelf voor geloof? Nee. Zijn alle overtuigingen en bekommeringen voor geloof te houden. Nee. Men kan eenvoudigweg niet zeggen: bekeerd/onbekeerd. Wel is er een droefheid naar God tot bekering. Allen die nog worstelen om zekerheid om geopende ogen omdat ze beleven in een nood- en doodstaat te verkeren, zijn die ongelovig? Je stelt weer van wel. De wedergeboorte gaat niet in een dag, of laat ik het zo zeggen: de verandering en verbrijzeling van het hart wordt niet op een dag beleefd. Gewoonlijk.
Groeten,
REFOjongere
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Ik zie toch dat er misverstanden gaan ontstaan, betreffende mijn stellingen. Misschien dat onderstaande helpt.
Ds. Paul schrijft in zijn boek ‘de zekerheid van het geloof’ en citeert daarbij Kohlbrugge: Kinderen, de Heidelberger, houd daaraan vast (...) Daar zijn vriendinnen bij ingebrepen, dat begrijpt u. Houd daaraan vast, aan die drie stukken, ellende, verlossing en dankbaarheid. Die staan niet voor niets in deze volgorde. Niet zoals Karl Barth zegt: Door de kennis van de verlossing zie ik mijn ellende pas, want door de wet is de kennis der ellende. (Rom. 3) Alleen in Romeinen 3:20 staat: ‘Daarom zal uit de werken der wet geen vlees gerechtvaardigd worden, voor Hem; want door de wet is de kennis der zonde.’
Horatius Bonar schrijft / zegt in een predikatie dit:
Een bange ziel zegt soms: ‘O, had ik maar overtuigingen, dan zou ik wel vrede hebben. Helaas, helaas u weet niet wat u zegt. Overtuigingen zijn wel dierbaar, maar op zich brengen ze geen vrede, maar oorlog. Zij zijn dierbaar, maar zijn de Zaligmaker niet.
Laat ik voorop stellen dat ik het geheel eens ben met Ds. H. Paul, immers door de wet is de kennis der zonde, want schrijft Paulus ergens anders door de wet is de zonde weder levend geworden.
Toch begrijpen sommigen mij niet als ik stel dat er toch verschil is in de ellende of misschien nog beter geformuleerd in het ‘begrip ellende.’
Wat doet nu de Wet? De Wet die dondert, die Wet die vervloekt. De Wet laat geen enkele ruimte voor de zondaar. Hier komt openbaar het tekstwoord ‘door de wet is de zonde weder levend geworden’. De Wet des Heeren die zegt ons: schuldig, doodschuldig! Denk nou niet dat de Wet enige ruimte geeft, of zoals soms gezegt wordt dat er hier al een Evangelie in ligt. De Wet vervloekt en meer kan ze niet. Waarom niet? Wel omdat in de Wet de allervolmaakste wil van God is uitgedrukt. Wij kunnen die Wet niet houden en als deze Wet onze zonde levend maakt, dan krijgen we te maken met een vervloekende Wet. Dit noemen we ook wel de ‘overtuiging’. Ik ga er nu vervolgens niet op wat de verhouding Wet/Evangelie is, mij ging het erom wat de Wet doet.
Laten we nu eens lezen wat David uitroept in Psalm 51 ‘Want ik ken mijn overtredingen , en mijn zonde is steeds voor mij.’ David was gevallen. Hij die genoemd wordt de man naar Gods hart was in de zonde gevallen. Nu is het wel zo dat al Gods volk zal beamen wat de dichter van Psalm 130 zegt: Zo Gij, HEERE! de ongerechtigheden gadeslaat; HEERE! wie zal bestaan? Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt.’ Kijk en wat is nu het verschil? Dat is het vervolg ‘maar bij U is vergeving’. Deze ellendekennis is de kennis die Gods volk hier op aarde voortdurend leert. Daar komt geen einde aan, ja toch wel als ze aan komen aan de eeuwige stranden waar ze het eeuwig mogen uitwonderen dat God heeft omgezien naar zulkéén.
De vloekspraak van de Wet komt echter wel aan zijn eind. Wanneer? Als de mens door het geloof Christus omhelst in de beloften van Zijn Woord.
Misschien dat ik nu wat duidelijker over kom, is het niet zo dan hoor ik het wel.
Groeten,
Ds. Paul schrijft in zijn boek ‘de zekerheid van het geloof’ en citeert daarbij Kohlbrugge: Kinderen, de Heidelberger, houd daaraan vast (...) Daar zijn vriendinnen bij ingebrepen, dat begrijpt u. Houd daaraan vast, aan die drie stukken, ellende, verlossing en dankbaarheid. Die staan niet voor niets in deze volgorde. Niet zoals Karl Barth zegt: Door de kennis van de verlossing zie ik mijn ellende pas, want door de wet is de kennis der ellende. (Rom. 3) Alleen in Romeinen 3:20 staat: ‘Daarom zal uit de werken der wet geen vlees gerechtvaardigd worden, voor Hem; want door de wet is de kennis der zonde.’
Horatius Bonar schrijft / zegt in een predikatie dit:
Een bange ziel zegt soms: ‘O, had ik maar overtuigingen, dan zou ik wel vrede hebben. Helaas, helaas u weet niet wat u zegt. Overtuigingen zijn wel dierbaar, maar op zich brengen ze geen vrede, maar oorlog. Zij zijn dierbaar, maar zijn de Zaligmaker niet.
Laat ik voorop stellen dat ik het geheel eens ben met Ds. H. Paul, immers door de wet is de kennis der zonde, want schrijft Paulus ergens anders door de wet is de zonde weder levend geworden.
Toch begrijpen sommigen mij niet als ik stel dat er toch verschil is in de ellende of misschien nog beter geformuleerd in het ‘begrip ellende.’
Wat doet nu de Wet? De Wet die dondert, die Wet die vervloekt. De Wet laat geen enkele ruimte voor de zondaar. Hier komt openbaar het tekstwoord ‘door de wet is de zonde weder levend geworden’. De Wet des Heeren die zegt ons: schuldig, doodschuldig! Denk nou niet dat de Wet enige ruimte geeft, of zoals soms gezegt wordt dat er hier al een Evangelie in ligt. De Wet vervloekt en meer kan ze niet. Waarom niet? Wel omdat in de Wet de allervolmaakste wil van God is uitgedrukt. Wij kunnen die Wet niet houden en als deze Wet onze zonde levend maakt, dan krijgen we te maken met een vervloekende Wet. Dit noemen we ook wel de ‘overtuiging’. Ik ga er nu vervolgens niet op wat de verhouding Wet/Evangelie is, mij ging het erom wat de Wet doet.
Laten we nu eens lezen wat David uitroept in Psalm 51 ‘Want ik ken mijn overtredingen , en mijn zonde is steeds voor mij.’ David was gevallen. Hij die genoemd wordt de man naar Gods hart was in de zonde gevallen. Nu is het wel zo dat al Gods volk zal beamen wat de dichter van Psalm 130 zegt: Zo Gij, HEERE! de ongerechtigheden gadeslaat; HEERE! wie zal bestaan? Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt.’ Kijk en wat is nu het verschil? Dat is het vervolg ‘maar bij U is vergeving’. Deze ellendekennis is de kennis die Gods volk hier op aarde voortdurend leert. Daar komt geen einde aan, ja toch wel als ze aan komen aan de eeuwige stranden waar ze het eeuwig mogen uitwonderen dat God heeft omgezien naar zulkéén.
De vloekspraak van de Wet komt echter wel aan zijn eind. Wanneer? Als de mens door het geloof Christus omhelst in de beloften van Zijn Woord.
Misschien dat ik nu wat duidelijker over kom, is het niet zo dan hoor ik het wel.
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
england
Sorry, Voorbijganger, ik bedoelde precies wat jij zei... helaas komen intonaties niet door als je schrijft...
Wat ik bedoelde wat: natuurlijk ga je dat soort zielen niet wegstoten door te zeggen dat... Je moet dat dus niet doen/ zeggen, want inderdaad, zoals jij zegt, stoot je ze weg...!
Ik hoop dat je 'em nu snapt? Sorry hoor, misschien moeten we een forum hebben waar je een boodschap kan inspreken...?
Wat ik bedoelde wat: natuurlijk ga je dat soort zielen niet wegstoten door te zeggen dat... Je moet dat dus niet doen/ zeggen, want inderdaad, zoals jij zegt, stoot je ze weg...!
Ik hoop dat je 'em nu snapt? Sorry hoor, misschien moeten we een forum hebben waar je een boodschap kan inspreken...?
-
JGP