Ja, morgen gaan we verder. Ik ga ook slapen. Tot morgen!

Ik ben blij met deze discussie.

Mensen, jullie weten (waarschijnlijk) ik kom altijd met citaten uit boeken/preken.

Deze keer Bunyan. Kennen jullie het boek Komen tot Jezus Christus?

Lijkt me een heel mooi boek, hij onderbouwt alles wat hij zegt met de Schrift.

Dit staat o.a. achter op het boek:
Bunyan laat zien wat komen tot Christus eigenlijk is. Op pastorale wijze gaat hij daarbij in op allerlei bezwaren die kunnen opkomen in het hart van christenen. Daarnaast beschrijft Bunyan uitvoerig wat er in Christus te vinden is. Een waardevol boek voor persoonlijk gebruik.

(vertaald door ds. A. Baars CG predikant te Middelharnis)

Ik zal nu niks uit het boek halen, wel iets uit een dagboek dat ik van Bunyan heb "een ding is nodig":
Hij handeld in het boek een aantal dagen over de tekst: Geloof in de Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden. Hand 16:31.
Dan schrijft hij o.a.:
Wilt u weten of u zo vrij mag zijn het met Gods genade te wagen? Dan zal ik u drie vragen voorleggen. Daaraan kunt u uzelf toetsen.
Ten eerste: Hebt u een open oog voor u zonden
Ten tweede: Bent u de zonden moe?
Ten derde: Wilt u, met heel uw hart, door Jezus Christus gered worden?
Dit zijn de vragen die ik u wilde stellen. Niet meer, maar ook niet minder.

Dit was het stukje.

Misschien heeft iemand er wat aan.
Misschien wil iemand het aan te raden boek lezen, het is maybe nog te koop....

Ik hoop dat mensen zich niet ergeren aan dit stukje, vergeef me maar, ik kan het niet nuttiger..

Ik citeer even niks uit het boek,

Ik zou 2 dingen willen stellen:
1. Iedereen mag tot Jezus gaan, en een ieder die gaat zál door Hem ontvangen worden
2. Niemand kán tot Jezus gaan, tenzij hij daartoe van de Vader, door een weg van ellendekennis, daartoe gedreven wordt

Jezus kwam voor zondaren. Weten we nog wel wat dat inhoudt? Het besef dáárvan zou ik ellendekennis willen noemen. Dat gaat dieper dan een verstandelijk weten, maar maakt ons bang, en drijft ons (als het goed is) uit tot Christus.

Oh, wat zijn we dwaas als we zonder blikken of blozen kunnen zeggen dat we zondaar zijn. Zondaar. Een woord dat inhoudloos is geworden, omdat we het elke zondag naar ons hoofd geslingerd krijgen. Omdat we eraan gewend zijn. Maar als je strax je bijbel leest, lees dan eens voor het woord zondaar het woord crimineel, dief, moordenaar, overspeler, Godhater, lafaard. En bedenk dan dat de Schrift over jou praat. Wordt je nu boos, verontwaardigd, en denk je nu: 'ventje, wie denk je wel niet wie je bent om zo over mij te spreken?'. Dan heb ik een tekst voor je: Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaren tot bekering (Luk 5:32). Wordt je nu bang, of verdrietig? Bij Jezus is plaats voor je. Jezus is gekomen om zondaren te roepen tot bekering!

[Aangepast op 31/5/2005 door memento]

Oorspronkelijk gepost door memento
Ik zou 2 dingen willen stellen:
1. Iedereen mag tot Jezus gaan, en een ieder die gaat zál door Hem ontvangen worden
2. Niemand kán tot Jezus gaan, tenzij hij daartoe van de Vader, door een weg van ellendekennis, daartoe gedreven wordt

Jezus kwam voor zondaren. Weten we nog wel wat dat inhoudt? Het besef dáárvan zou ik ellendekennis willen noemen. Dat gaat dieper dan een verstandelijk weten, maar maakt ons bang, en drijft ons (als het goed is) uit tot Christus.

En ik zou willen stellen dat dit 'bang zijn' geen jaren kan duren. Als dat wel zo is, als iemand jarenlang achter elkaar zegt zoekende te zijn, dan zal dat 'bang zijn' wel mee vallen en zit het uiteindelijk toch '2 turven te hoog'. Ik lees in de Bijbel nergens van mensen die jarenlang zoeken, zonder een gewillige Christus te vinden....

[Aangepast op 31/5/05 door Pim]

Ik lees steeds in allerlei postings, dat je tot Christus mag gaan, dat Hij gewillig is, enzovoort.
En dat is allemaal waar. "Wie wil, die kome; en wie dorst heeft, neme het water des levens om niet."
Maar wat nu als je geen voeten hebt om te gaan en geen handen om Christus aan te grijpen.
"Doe nu de stap", ja, maar hoe doe ik die stap? Wat zeg je tegen zulke mensen?

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Ik lees steeds in allerlei postings, dat je tot Christus mag gaan, dat Hij gewillig is, enzovoort.
En dat is allemaal waar. "Wie wil, die kome; en wie dorst heeft, neme het water des levens om niet."
Maar wat nu als je geen voeten hebt om te gaan en geen handen om Christus aan te grijpen.
"Doe nu de stap", ja, maar hoe doe ik die stap? Wat zeg je tegen zulke mensen?

Dan moet je ook niet zeggen dat je Christus zoekt en aanroept, want in de bijbel lees ik nergens dat de Zaligmaker niet luistert.

In de praktijk kan het inderdaad zo zijn dat iemand zijn/haar geloof niet voor geloof durft te houden. Dit is m.i. te wijten aan onkunde/omgeving/prediking droevige zaak. Men beluistere de themalezingen op PrekenWeb

Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Ik lees steeds in allerlei postings, dat je tot Christus mag gaan, dat Hij gewillig is, enzovoort.
En dat is allemaal waar. "Wie wil, die kome; en wie dorst heeft, neme het water des levens om niet."
Maar wat nu als je geen voeten hebt om te gaan en geen handen om Christus aan te grijpen.
"Doe nu de stap", ja, maar hoe doe ik die stap? Wat zeg je tegen zulke mensen?

Neem Heer, mijn beide handen
en leid mij voort...

Ik zet mijn treden in uw spoor, opdat mijn voet niet uit zou glijden, wil mij voor struikelen bevrijden en ga mij met Uw heillicht voor...

Oorspronkelijk gepost door memento
Ik zou 2 dingen willen stellen:
1. Iedereen mag tot Jezus gaan, en een ieder die gaat zál door Hem ontvangen worden
2. Niemand kán tot Jezus gaan, tenzij hij daartoe van de Vader, door een weg van ellendekennis, daartoe gedreven wordt

Jezus kwam voor zondaren. Weten we nog wel wat dat inhoudt? Het besef dáárvan zou ik ellendekennis willen noemen. Dat gaat dieper dan een verstandelijk weten, maar maakt ons bang, en drijft ons (als het goed is) uit tot Christus.

Oh, wat zijn we dwaas als we zonder blikken of blozen kunnen zeggen dat we zondaar zijn. Zondaar. Een woord dat inhoudloos is geworden, omdat we het elke zondag naar ons hoofd geslingerd krijgen. Omdat we eraan gewend zijn. Maar als je strax je bijbel leest, lees dan eens voor het woord zondaar het woord crimineel, dief, moordenaar, overspeler, Godhater, lafaard. En bedenk dan dat de Schrift over jou praat. Wordt je nu boos, verontwaardigd, en denk je nu: 'ventje, wie denk je wel niet wie je bent om zo over mij te spreken?'. Dan heb ik een tekst voor je: Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaren tot bekering (Luk 5:32). Wordt je nu bang, of verdrietig? Bij Jezus is plaats voor je. Jezus is gekomen om zondaren te roepen tot bekering!

[Aangepast op 31/5/2005 door memento]

Ik herken er nix van en vind het een vreemde posting. God dreigt en blaast niet. Verder voeg je in de tweede stelling iets toe aan de Schrift waarvoor de Heere Jezus ernstig waarschuwt in het boek Openbaringen.....
God lokt en nodigt. De meeste zondaren (zijn we allmaal) zwichten voor Gods Liefde en genade.
Ik althans wel. Of ik dan geen ellende kennis heb? tuurlijk wel. Maar het was ook voor mij een struikelblok. Ik werd er moe van om te bidden om zonde en schuldbesef, totdat ik iemand hoorde roepen,- ja Gods Zoon zelf: "komt allen tot mij, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven." Ik ben in Zijn armen gevlogen. En nu zing ik: ik heb de ware rust gevonden...

[Aangepast op 31/5/05 door Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door memento
Ik zou 2 dingen willen stellen:
1. Iedereen mag tot Jezus gaan, en een ieder die gaat zál door Hem ontvangen worden
2. Niemand kán tot Jezus gaan, tenzij hij daartoe van de Vader, door een weg van ellendekennis, daartoe gedreven wordt

Jezus kwam voor zondaren. Weten we nog wel wat dat inhoudt? Het besef dáárvan zou ik ellendekennis willen noemen. Dat gaat dieper dan een verstandelijk weten, maar maakt ons bang, en drijft ons (als het goed is) uit tot Christus.

Oh, wat zijn we dwaas als we zonder blikken of blozen kunnen zeggen dat we zondaar zijn. Zondaar. Een woord dat inhoudloos is geworden, omdat we het elke zondag naar ons hoofd geslingerd krijgen. Omdat we eraan gewend zijn. Maar als je strax je bijbel leest, lees dan eens voor het woord zondaar het woord crimineel, dief, moordenaar, overspeler, Godhater, lafaard. En bedenk dan dat de Schrift over jou praat. Wordt je nu boos, verontwaardigd, en denk je nu: 'ventje, wie denk je wel niet wie je bent om zo over mij te spreken?'. Dan heb ik een tekst voor je: Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaren tot bekering (Luk 5:32). Wordt je nu bang, of verdrietig? Bij Jezus is plaats voor je. Jezus is gekomen om zondaren te roepen tot bekering!

Waarom toch altijd dat schema dat nergens in de bijbel is terug te vinden? Angst is een slechte raadgever. Het is de liefde die trekt.

Dat tweede punt is een typisch geval van inlegkunde. Je verdraait een tekst waarin niet over ellendekennis wordt gesproken.

Maakte Jezus Levi bang toen Hij langs het tolhuis liep? Of was zijn woord een nodiging? En zo zijn er veel meer voorbeelden (Zacheus, kom af, ik moet vandaag in je huis zijn)

Trek dat keurslijf eens uit en laat je overweldigen door de Zoon van God die waarlijk vrij maakt!

Oorspronkelijk gepost door memento
Ik zou 2 dingen willen stellen:
1. Iedereen mag tot Jezus gaan, en een ieder die gaat zál door Hem ontvangen worden
2. Niemand kán tot Jezus gaan, tenzij hij daartoe van de Vader, door een weg van ellendekennis, daartoe gedreven wordt

Jezus kwam voor zondaren. Weten we nog wel wat dat inhoudt? Het besef dáárvan zou ik ellendekennis willen noemen. Dat gaat dieper dan een verstandelijk weten, maar maakt ons bang, en drijft ons (als het goed is) uit tot Christus.

Eens!
Al blijf ik wel ellendekennis en zondekennis scheiden.

Bunyan heeft het ook niet over zondekennis, maar over besef van verlorenheid buiten Christus. Dat vind ik veel evenwichtiger klinken. Met de term zondekennis gaat heel veel fout. Zoals ik al eerder schreef, zondekennis komt vooral pas na de vereniging met Christus.

Oorspronkelijk gepost door Gian

Oorspronkelijk gepost door memento
Ik zou 2 dingen willen stellen:
1. Iedereen mag tot Jezus gaan, en een ieder die gaat zál door Hem ontvangen worden
2. Niemand kán tot Jezus gaan, tenzij hij daartoe van de Vader, door een weg van ellendekennis, daartoe gedreven wordt

Jezus kwam voor zondaren. Weten we nog wel wat dat inhoudt? Het besef dáárvan zou ik ellendekennis willen noemen. Dat gaat dieper dan een verstandelijk weten, maar maakt ons bang, en drijft ons (als het goed is) uit tot Christus.

Eens!
Al blijf ik wel ellendekennis en zondekennis scheiden.

Bunyan heeft het ook niet over zondekennis, maar over besef van verlorenheid buiten Christus. Dat vind ik veel evenwichtiger klinken. Met de term zondekennis gaat heel veel fout. Zoals ik al eerder schreef, zondekennis komt vooral pas na de vereniging met Christus.

Laten we oppassen voor verwarring die ontstaat door de woordjes die we geven aan verschillende begrippen. Als we spreken over ellendekennis en zondekennis is dat risico niet klein.

Overigens denk ik dat we zullen moeten weten dat onze ellende een gevolg is van onze zonde. Want alleen dan kan die kennis uitdrijven tot Christus als Zaligmaker. Er wordt wel heel veel over ellende gesproken die ook wel opgelost zou kunnen worden met het winnen van de loterij of een wat betere gezondheid. Maar die kennis is op onszelf gericht. Het gaat om (wat ik dan maar zondekennis noem) zondekennis die het besef geeft dat we zondigen tegen een heilige God. En dat we voor de gevolgen daarvan alleen buiten onszelf moeten zoeken, bij Christus. Die zondekennis moet ons uitdrijven uit de wereld en uit onszelf om het bij Hem te zoeken. Want als wij niet uitgedreven worden tot Christus gaan we Hem echt niet vanzelf zoeken. We blijven van onszelf altijd zoeken in het aardse en in onszelf.

Ik denk dat we kennis van onze zonden moeten hebben ("besef van verlorenheid buiten Christus" is ook een goede aanduiding, besef van verlorenheid en kennis van zonde kunnen niet zonder elkaar bestaan denk ik?). Als we God nodig hebben voor onze aardse zorgen is dat op zich mooi. Het is goed om het van Hem te verwachten. Maar het gaat erom dat we Hem gaan zoeken omdat we weten een Borg nodig te hebben voor onze ziel.

De diepte van die kennis is een moeilijk punt. 't Is al vaker gezegd op OSW. Als ze uitdrijft tot Christus is het goed. Daarna, aan de voet van het kruis, zal de verdieping van die kennis van de geweldige omvang onze zonden wel verder gaan. Maar dan hebben we over het stuk van de heiligmaking.

[Aangepast op 31/5/05 door limosa]

Oorspronkelijk gepost door memento
Ik zou 2 dingen willen stellen:
1. Iedereen mag tot Jezus gaan, en een ieder die gaat zál door Hem ontvangen worden
2. Niemand kán tot Jezus gaan, tenzij hij daartoe van de Vader, door een weg van ellendekennis, daartoe gedreven wordt

Jezus kwam voor zondaren. Weten we nog wel wat dat inhoudt? Het besef dáárvan zou ik ellendekennis willen noemen. Dat gaat dieper dan een verstandelijk weten, maar maakt ons bang, en drijft ons (als het goed is) uit tot Christus.

Oh, wat zijn we dwaas als we zonder blikken of blozen kunnen zeggen dat we zondaar zijn. Zondaar. Een woord dat inhoudloos is geworden, omdat we het elke zondag naar ons hoofd geslingerd krijgen. Omdat we eraan gewend zijn. Maar als je strax je bijbel leest, lees dan eens voor het woord zondaar het woord crimineel, dief, moordenaar, overspeler, Godhater, lafaard. En bedenk dan dat de Schrift over jou praat. Wordt je nu boos, verontwaardigd, en denk je nu: 'ventje, wie denk je wel niet wie je bent om zo over mij te spreken?'. Dan heb ik een tekst voor je: Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaren tot bekering (Luk 5:32). Wordt je nu bang, of verdrietig? Bij Jezus is plaats voor je. Jezus is gekomen om zondaren te roepen tot bekering!

Weet jij hoe ik tot bekering kwam? De dominee preekte over de roeping van Mattheus en de Farizeeërs die klaagden over dat Jezus at met hoeren en tollenaars. Hoeren en tollenaars waren de laatste mensen die wat aan God konden aanbieden. Geen rechtvaardigheid, geen goede werken. Helemaal niets. Van velen kunnen we niet eens lezen dat ze (vooraf) berouw hadden van hun leven. En toch... Ja juist kwam Jezus deze mensen opzoeken. De herder zoekt de verloren schapen. En die verloren schapen zijn menselijkerwijs echt verloren. Dat is die jongen die altijd slaapt in de kerk na het uitgaan. Dat is dat meisje waarvan de buurt roddelt dat ze de afgelikte boterham is van het dorp. Jezus zocht ze op zoals die samaritaanse vrouw bij de put. Hij openbaarde zich als de Messias, maar ze begrepen het niet. Hij liet zien dat Hij van hun zonden wist en hun ogen gaan open. Vervolgens biedt Hij zich aan als het levende water en ze mogen drinken. Zo ging het ook met mij. Hij verkondigde mij het blijde evangelie. Hij opende mijn ogen voor mijn zonden, terwijl ik dood was. Hij boodt Zich aan en maakte mij levend. Toen at Hij met mij!
En je mag me best eens vragen per U2U wat ik allemaal uitgespookt had, want daar wordt je niet vrolijk van. Toch kwam Hij en nam mij aan.
En ja, ik moest mijn ware doodsstaat nog inleven, maar sloeg Efraïm ook niet na zijn bekering zich op de heup? Tis allemaal nog veel dieper geworden na die dag. Dat noem je opwassen in het geloof.

Het is dwaasheid om te denken dat je het allemaal nog niet zo sterk voelt en dat de weg tot Christus dan nog gesloten is. Ik probeerde al aan te geven dat iedereen ziek is en Christus nodig heeft.

Als je hem zoekt, probeer dan het Evangelie ergens te horen, want Gods Geest maakt mensen levent door het Evangelie. Iemand die dit uitermate goed kon vertellen was Spurgeon. Lees eens een preek van hem over de koperen slang. Wat krijgt het evangelie dan een diepte!

Oorspronkelijk gepost door Gian

Oorspronkelijk gepost door memento
Ik zou 2 dingen willen stellen:
1. Iedereen mag tot Jezus gaan, en een ieder die gaat zál door Hem ontvangen worden
2. Niemand kán tot Jezus gaan, tenzij hij daartoe van de Vader, door een weg van ellendekennis, daartoe gedreven wordt

Jezus kwam voor zondaren. Weten we nog wel wat dat inhoudt? Het besef dáárvan zou ik ellendekennis willen noemen. Dat gaat dieper dan een verstandelijk weten, maar maakt ons bang, en drijft ons (als het goed is) uit tot Christus.

Eens!
Al blijf ik wel ellendekennis en zondekennis scheiden.

Bunyan heeft het ook niet over zondekennis, maar over besef van verlorenheid buiten Christus. Dat vind ik veel evenwichtiger klinken. Met de term zondekennis gaat heel veel fout. Zoals ik al eerder schreef, zondekennis komt vooral pas na de vereniging met Christus.

Met ellendekennis bedoel ik het kennen van de échte ellende, nl. 'dat ik zonder God ben, geen hoop hebbende'.

Onder zondekennis versta ik: het zien dat ik zonde doe, en dat ik tot in de diepste vezel zondig ben. Deze kennis begint vóór de vereniging met Christus, maar krijgt haar diepte aan het voet van het kruis, als ik zie wat mijn zonden Christus gekost hebben...

Mensen, e e n vraag. Waarom achten velen de kennis van onze zonden niet nodig en willen toch de vergeving buiten die vernederende zondekennis ontvangen?

Het aanbod der genade blijft staan. De eis bekeert u (keert u af van uw zonden, haat ze!) en gelooft (neem de toevlucht) in Jezus, blijft net zo goed staan.

Genade wordt bewezen op het schavot. Want wanneer zal een natuurlijk mens om genade smeken? Als hij of zij inziet de straf en het oordeel verdiend te hebben. Gratie = u mag vrijuit gaan, omdat een ander de straf voor u gedragen heeft. Het heeft dus ook alles met het besef van veroordeeld te zijn en verdoemelijk te zijn te maken. Ik snap niet hoe mensen dat van elkaar los willen maken, het staat toch ook niet voor niets zo in de Bijbel al die termen?