Gods liefde is groter dan onze zonden

[ndonselaar]

Beste RJ,

Het offer van Christus was algenoegzaam voor de ganse schepping.
Zijn liefde is hierin geopenbaard dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft. Oneindige zondaarsliefde. Hoe breed en hoe diep?
Het komt maar op één ding aan. Geloven wij in deze Middelaars Gods en der mensen, Jezus Christus en achten wij Zijn bloed, of verwerpen wij deze liefde en vertrappen wij Zijn bloed in ongeloof. Het is van tweeën één.
Is het dan belangrijk om te spreken of het hier betrof de wereld of de wereld van uitverkorenen, nee toch. Het komt tot ons allen 'Zie op Mij, Zie op Mij' Geloven wij Hem of niet?

[de Paus]

2. Alleen bij de uitverkorenen geldt dat Gods liefde groter is dan de zonden, en bij de verworpenen niet, want dat blijkt uit het feit dat Hij uitverkorenen ondanks hun voortgang in zonden, hen ontdekt en bekeert en de verworpenen laat en overgeeft in hun zonden.

We spreken op het nivo van de rechtvaardiging. Welnu: we worden gerechtvaardigd door te geloven in Jezus Christus. Door in Hem te geloven worden onze zonden ons niet toegerekend. Het draait er om of wij geloven of niet. Het draait er niet om of wij uitverkoren zijn of niet.

[Refojongere]

Bedankt voor jullie antwoorden,

Impliciet zeggen jullie ermee dat ik me maar niet in die dingen moet verdiepen. Toch voel ik een onbevredigend gevoel, sorry. Maar wat kan ik doen om dat gevoel te laten verdwijnen?

[roseline]

Origineel geplaatst door Refojongere
Bedankt voor jullie antwoorden,

Impliciet zeggen jullie ermee dat ik me maar niet in die dingen moet verdiepen. Toch voel ik een onbevredigend gevoel, sorry. Maar wat kan ik doen om dat gevoel te laten verdwijnen?

Mag ik je aanraden je er alsjeblieft wèl in te verdiepen? En dat aan de hand van de bijbel. Blijf onderzoeken en lezen, bidt om Gods Geest. Bidt en gij zult ontvangen, zoekt en gij zult vinden, klopt en gij zult opengedaan worden!

Gods liefde groter dan onze zonden?

Ik snap 'm niet helemaal.

God had de wereld zo lief dat Hij ons zijn eniggeboren Zoon gaf. Dááruit blijkt zijn liefde!

Wat gebeurde er met die Zoon? Hij gaf zijn bloed, leidde daarmee het nieuwe verbond in.

Wat is de werking van het bloed van Jezus Christus?
- bedekt het onze zonden? òf
- reinigt het ons van al onze ongerechtigheden? Zowel in het verleden gedane zonden als van de ongerechtigheid die nog leeft in mijn vlees?

Het antwoord staat bijvoorbeeld in 1 Joh. 1:5-10, 2:1-17.

Wat is het verschil tussen bedekken en reinigen? Als ik mijn kamer veeg en het vuil dat ik zie onder het vloerkleed schuif, is het vuil bedekt. Het is nog steeds aanwezig, en ik - omdat ik last heb van allergie - zal blijven niezen. Als ik echter mijn kamer veeg, het stof buiten in de prullebak gooi en daarna nog eens grondig mijn kamer dweil, dan reinig ik mijn kamer. Óók van dat vuil dat misschien nog niet eens te zien was.

En dát, dat laatste - de reiniging van alles wat met ongerechtigheid, onreinheid, huichelarij te maken heeft - dát is Gods grote liefde voor mij!!

Zijn bloed heeft een krachtige, overweldigende, reinigende werking. (Dat in tegendeel tot het bloed van bokken in het O.T. - dat kon de zonden niet wegnemen, slechts bedekken - Heb. 10:1). Daarom is dat offer van Jezus de grootste blijk van liefde die God aan de mens kon geven!

'Geliefden, nu zijn wij kinderen Gods en het is nog niet geopenbaard, wat wij zijn zullen, maar wij weten, dat, als Hij geopenbaard zal zijn, wij Hem gelijk zullen wezen, want wij zullen Hem zien gelijk Hij is. En een ieder, die deze hoop op Hem heeft, reinigt zich gelijk Hij rein is.' 1 Joh. 3:2-4.

'Gerechtigheid hebt Gij liefgehad en ongerechtigheid hebt Gij gehaat....' Heb. 1:9.

Gods gerechtigheid is zó overweldigend dat bij de openbaring daarvan alle ongerechtigheid op aarde vernietigd zal worden. Opgeruimd, schoongeveegd, verbrand, gereinigd. Geen duister kan voor Gods licht bestaan. Alle ongerechtigheid zal openbaar worden en alles zal gereinigd moeten worden wil de mens God behagen. Immers, Hij haat ongerechtigheid en zal dat blijven doen!

Maar Jezus' bloed, zijn liefde, reinigt mij van alle zonde en ongerechtigheid!

Groeten, Rose.

[Refojongere]

Hoi Roseline,

Zou je misschien ook kunnen ingaan op mijn vragen?
Groeten,
REFOjongere

[roseline]

Hoi Refojongere,

Zoals ik al zei: ik begrijp 'm niet helemaal.

MIJN VRAGEN:
1. Als God verklaart Ezau gehaat te hebben eer dat hij ook maar iets gedaan had. Hoe kunnen we dan zeggen dat Gods algemene liefde toch naar hem uitgaat?

Algemene liefde? Is Gods liefde dan op te delen in 'algemeen' en 'specifiek'?

2. Alleen bij de uitverkorenen geldt dat Gods liefde groter is dan de zonden,

Ja? In welke zin bedoel je dit?

- uitverkorenen mogen zondigen, want Gods liefde is groter dan hun zonden en Gods liefde bedekt hun zonden wel, de rest van de mensen heeft pech, want hun zonden worden helaas pindakaas niet bedekt...
- uitverkorenen krijgen van God de kracht - door het bloed van zijn Zoon - om zich te reinigen van alle gedane zonden in het verleden (deze worden hen niet toegerekend, hoe erg ze ook waren, ze worden dus niet verkozen op grond van hun werken) en van àlle ongerechtigheid die nog in het vlees woont, van de werkingen des lichaams, de leden die op aarde zijn (1 Joh. 1:5-10, 3:1-10, Kol 3:5, Rom. 8:12-13).

en bij de verworpenen niet, want dat blijkt uit het feit dat Hij uitverkorenen ondanks hun voortgang in zonden, hen ontdekt en bekeert en de verworpenen laat en overgeeft in hun zonden.

Aha? Uitverkorenen in hun voortgang in zonden? Een ieder die de ZONDE doet, doet de WETTELOOSHEID. Zonde = wetteloosheid. Doen uitverkorenen de wetteloosheid? Doen kinderen van God de wetteloosheid? Wat vermaant Paulus ons nu? 'Want gelijk gij uw leden gesteld hebt ten dienste van de wetteloosheid tot wetteloosheid, zo stelt nu uw leden ten dienste van de gerechtigheid tot heiliging.' Rom. 6. Er is geen middenweg. Wetteloosheid staat lijnrecht tegenover gerechtigheid en heiliging.

Lees 1 Joh. 3:1-10. Kan iemand die uit God geboren is, zondigen, en daarmee bedoelt de bijbel: de wetteloosheid doen?

Snappie? Voor mij zijn de vragen al totaal onwerkelijk.

Bloed reinigt een lichaam. Tenminste, in een gezond lichaam. Afvalstoffen worden weggevoerd naar de nieren, waardoor het bloed weer gezuiverd wordt en wederom door het lichaam gaat, de leden voorziet van zuurstof en voedingsstoffen, en de afvalstoffen afvoert. De afvalstoffen worden uitgescheiden.

Op het moment dat het bloed het vuil in de bloedbaan bedekt in plaats van reinigt, dan blijven er dus afvalstoffen in het bloed achter die daar niet behoren. Zo ontstaan ontstekingsprocessen wat zelfs kan leiden tot bloedvergiftiging... en tot de dood. (Rom. 6:23)

Afvalstoffen moeten uitgescheiden worden! Die kunnen niet blijven bestaan.

Zeker niet in het lichaam van Jezus Christus... Het meest volmaakte lichaam, goed en gezond functionerend, waardoor bloed gepompt wordt met een krachtige, reinigende werking...

Dát is Gods liefde voor mij!

Groeten, Rose.

[Veranderd op 28/10/02 door roseline]

[gerrit de 2e]

Ik heb wel eens gehoord dat Ezou gehaat werd omdat hij de verbondserfenis minachtte.
deze tekst komt ook pas in Mattheus voor. Dus achteraf zou God dan zeggen; Ezau haat ik omdat hij mijn goedheid verwierp.
In Mal. is het ook al een keer gezegd, maar dan meer verbonds/volks-matig.
Ik durf er zelf overigens niet achter te staan.

[parsifal]

een vraag waarvan ik zelf niet weet wat het antwoord is: Heeft Romeinen 9, in het bijzonder de tekst over Jacob en Ezau ook niet voornamelijk betrekking op de volkeren die uit Jacob en Ezau voortkomen?

Ezau heeft zelf Jacob toch niet direct gediend?

(Hiermee wil ik de uitverkiezing niet tot volkeren beperken, Efeze en Johannes en eigenlijk de hele bijbel geven een heel duidelijk beeld van verkiezing, maar het gaat puur om deze tekst en het verband met haten.)

Vaya con Dios,

parsifal

[Toeschouwer]

Anemoon,
Jacob heb ik liefgehad en Ezau heb ik gehaat de uitleg die jij geeft brengt ons denk ik op het goede spoor. Ter aanvulling citeer ik uit een intervieuw met ds. R. Kok in 1953 meen ik geschorst als predikant in de Ger. Gem. die zegt in dit intervieuw: "Jezus zegt in Johannes 3:16: Alzo lief heeft God de wereld gehad....Bij die wereld hoort ook Ezau. God had Ezau ook lief. Maar Ezau verwierp het eerstgeboorterecht. God ziet de dingen altijd in hun geheel. Vandaar deze uitdrukking die alleen maar gezien mag worden in het gehele verband". Dan de volgende vraag van de intervieuwer. Lijkt dat niet veel op de oude remonstrantse dwaling dat God verkiest uit voorgezien geloof en goede werken? Dat wijs ik volstrekt af. Niettemin mogen wij nooit de verkiezing los maken van Christus. Noch de verwerping van de zonden. Anders balanden we in het krankzinnegegesticht. God verkiest in Christus en verwerpt in de zonden. Te begrijpen is dit niet allemaal, maar wel te geloven.

[Refojongere]

er zit een denkfout in deze topic
oftewel een uitlegfout
het is me al vaker opgevallen dat de woorden: 'jacob heb Ik liefgehad en ezau heb Ik gehaat', verkeerd worden uitgelegd en toegepast

wanneer er in de bijbel staat: wie niet haat zijn vader en moeder ..... kan mijn dicipel niet zijn
betekent dat dan dat we onze ouders moeten haten, op de manier zoals wij in hedendaags nederlands het woord 'haten' verstaan?

immers: nee
dat woord haten heeft in die tekst deze betekenis: hoger waarderen, op een hogere plaats stellen, meer liefhebben dan God

dus: we mogen niet onze ouders meer liefhebben dan God
maar we moeten ze op een lagere plaats zetten
zoiets betekent het woord haten

en nu terug naar: jacob heb Ik liefgehad en ezau heb Ik gehaat

dat betekent dat God jacob op een hogere plaats stelde dan ezau, namelijk omdat Hij wilde dat jacob het eerstgeboorterecht zou krijgen en ezau niet!

hij stelde dus jacob boven ezau


kijk, nu komt het allemaal in een heel ander licht te staan en ik denk dat hier een sleuteltje is om uit de problematiek van deze topic te komen

waarom haal ik deze topic weer naar boven?
omdat er regelmatig sprake is van die spraakverwarring over deze tekst

nog een bewijs uit de schrift?
kain en abel
let er eens op dat de Here op een gegeven moment tegen kain zegt: kain, is er niet, indien gij weldoet, verhoging?en zo gij niet weldoet, de zonde ligt aan de deur.

Beste allemaal,

1. Ik verwijs door naar dit topic en stel voor daar verder te gaan:
http://www.omsionswil.nl/forum2/viewthread.php?tid=1933

2. Kent iemand de serie van ds. C. den Boer van alle NT-ische bijbelboeken die hij voor de EO-microfoon heeft uitgesproken. Daar heeft hij heel duidelijk beargumenteerd waarom haten ook echt haten is in die context.

3. Haten betekent volgens Pied niet 'op de tweede plaats stellen' als je "Maleachi 1:2-4 leest.
Maleachi 1:2-4, "Ik heb u liefgehad, zegt de HEERE ; maar gij zegt: Waarin hebt Gij ons liefgehad?
Was niet Ezau Jakobs broeder? spreekt de HEERE; nochtans heb Ik Jakob liefgehad. En Ezau heb Ik gehaat;" = op de tweede plaats gesteld? "en Ik heb zijn bergen gesteld tot een verwoesting, en zijn erve voor de draken der woestijn. Ofschoon Edom zeide: Wij zijn verarmd, doch wij zullen de woeste plaatsen weder bouwen; alzo zegt de HEERE der heirscharen: Zullen zij bouwen, zo zal Ik afbreken; en men zal hen noemen: Landpale der goddeloosheid, en een volk, op hetwelk de HEERE vergramd is tot in eeuwigheid."
Als ik dit lees, denk ik dat het vervangen van 'haten' door 'op de tweede plaats stellen' wel heel erg eufemistisch is!"

4. Uit de context van Romeinen 9:13 wordt er voortdurend een tegenstelling gemaakt: Meerdere - mindere / liefhebben - haten / goeds-kwaads

Kanttekeningen: Omdat het woord 'dienen' niet klaar genoeg scheen, om de verkiezing van Jakob en de verwerping van Ezua in Gods voornemen uit te drukken, zo brengt de apostel deze plaats, Mal. 1:2, er nog bij, tot verklaring van het eerste, en bewijst dat deze dienst of onderwerping van Ezau aan Jakob met Gods eeuwige en onverdiende liefde jegens Jakob en rechtvaardige haat tegen Ezau gevoegd was; zoals uit het volgende breder blijkt."

Dat het niet op de verkiezing van volkeren alleen kan duiden blijkt uit de verzen 14 e.v. van Romeinen 9 waar Paulus de verkiezing ook op Farao betrekt (een persoon).

Met Groet,
Refojongere

[parsifal]

[Dat het niet op de verkiezing van volkeren alleen kan duiden blijkt uit de verzen 14 e.v. van Romeinen 9 waar Paulus de verkiezing ook op Farao betrekt (een persoon).

Met Groet,
Refojongere

Toch is Farao hier in de eerste plaats de vertegenwoordiger van Egypte. Het volk dat Israel gevangen hield. Vanaf vers 25 gaat het bijvoorbeeld heel duidelijk over volkeren. In ieder geval als de verkiezing ter sprake komt.

Vaya con DIos,

Parsifal

[gravo]

(door Refojongere)

MIJN VRAGEN:
1. Als God verklaart Ezau gehaat te hebben eer dat hij ook maar iets gedaan had. Hoe kunnen we dan zeggen dat Gods algemene liefde toch naar hem uitgaat?
2. Alleen bij de uitverkorenen geldt dat Gods liefde groter is dan de zonden, en bij de verworpenen niet, want dat blijkt uit het feit dat Hij uitverkorenen ondanks hun voortgang in zonden, hen ontdekt en bekeert en de verworpenen laat en overgeeft in hun zonden.

Misschien denk ik wel krom of fout, of zou ik er niet eens over moeten nadenken. Maar wie kan antwoord geven?

Binnen de afspraak, dat de Bijbelse leer een begrijpelijk en navolgbaar systeem is, zijn je vragen denk ik helemaal niet zo vreemd. Immers, er moet toch na lang speuren, waarbij we Schrift met Schrift vergelijken, een oplossing te vinden zijn voor dit moelijke probleem waar in de kern bijna alle serieuze topivs op OSW over gaan. Het probleem namelijk van Gods verkiezing en de verantwoordelijkheid van de mens.

Het is goed om te beseffen, dat veel gereformeerd protestanten als het ware zijn getraind en geprogrammeerd om leerstellig tot oplossingen te komen. De primaire reactie in alle kerk- en leergedingen is steeds geweest: studeren, bewijzen uit de Bijbel, combineren, redeneren, systematiseren: kortom de scholastieke methode als gevolg van de reformatorische ontdekkingen.

Daar is niets mis mee, zij het dat er een aantal geheimen omtrent God, zijn Raad, Zijn Wil ook daadwerkelijk voor mensen onkenbaar zijn en blijven. Zelfs Jezus heeft die grens (over de wederkomst) met zoveel woorden aangegeven.

In een systematisch denken komt onherroepelijk de grens van ons begrijpen, en kennen in zicht bij dit soort kwesties. Twee grootheden kunnen en moeten in ons besef metr elkaar verbonden blijven: verantwoordelijkheid van de mensen en raadsbesluit van God of: mens-zijn van Christus en God-zijn van Christus.

Op zo'n moment blijkt echter dat een allesomvattende oplossing voor al die vragen helemaal niet de kern is van wat de Bijbel ons wil bijbrengen. Want wie kan nu bijvoorbeeld de Drie-eenheid echt begrijpen en uitleggen. De oecumenische formulering is knap, maar het blijft een benadering van de onkenbare waarheid.

De bedoeling van de Bijble ligt veel meer in het vlak van het aanspreken, overtuigen en veranderen van het hart van de mens.

De enige remedie om niet teleurgesteld de moeilijke vragen in een hoek te gooien, de harp aan de wilgen te hangen en een somber, gefrustreerd mens te worden, is zich met hart en ziel over te geven aan deze Machtige, Barmhartige en Onnavolgbare God, die alle ongedachte combinaties toch kan combineren. Zondaren in Zijn nabijheid!

Het type bekering van Thomas, die eerst heel analytisch begint: 'als ik niet mijn vinger in de wonden....enz". Maar dan door de ontmoeting zelf volledig door de knieen gaat. Mijn Heer en mijn God!

Hier staat de dogmatiek machteloos, want hier spreekt niet de mens de leerstellig juiste woorden, maar hier spreekt de Heilige Geest, God zelf dus, de geloofswoorden in het hart van Thomas.

Dat moet heerlijk voor hem geweest zijn: zijn Meester, Heer, Heiland en God te ontmoeten en alle analytisch scepsis van zich af te voelen vallen.

Advies dus: denk gerust na over de vragen, waar zoveel theologen hun hoofd al over gebroken hebben, maar maak vooral werk van het ontvangen van een gebroken hart. Dat levert kennis op, die op de ervaring van Gods ontferming is gebaseerd. Het is het begin van een eeuwig kennen van God.

Liefde is het, vrede en vreugde.

Je kunt je dan niet meer voorstellen dat je jezelf zolang hebt blindgestaard op die leerstellige puzzels.

[elbert]

Zeg gravo, misschien iets voor het topic Grenzen aan het theologiseren/de dogmatiek?

Ik ben zelf namelijk nogal geinteresseerd in die grensgebieden. Waar houdt de theologie (of bijv. ook de christelijke ethiek) op en op welk moment moeten we zeggen: "dit is iets waar God alleen het antwoord op weet"? Ik ben weleens bang dat we te gauw dingen zeggen te weten (het omgekeerde kan trouwens ook) en daar conclusies aan verbinden.