Zoals ik in onderstaande post al aangaf, ben ik benieuwd naar de persoonlijke beweegredenen mijner zijds, die je in mijn commentaren schijnt te lezen. Ik zal sec een antwoord proberen te geven op wat ik hierboven citeerde.Het valt me tevens op dat de materie rond het fenomeen homoseksualiteit je behoorlijk bezig houdt. Hoe komt dat zo? Want eigenlijk vind ik het jammer dat je een standpunt inneemt die je, om één of andere reden, niet wilt loslaten. Persoonlijk proef ik er een stukje angst uit.
Waarom homofilie me zo interesseert (zeg: intrigeert), komt voort uit een sterk meelevend gevoel met enkele van mijn goede vrienden, die ook écht homo/lesbisch zijn. De manier waarop zij door hun ouders, verdere familie, dominee, kerkelijke gemeenschap, etc. zijn behandeld, zijn uiterst treurig. Ik denk ook niet dat de Heere het zó heeft bedoeld. Om concreet te worden, zal ik een voorbeeld uit het leven geven:
Mijn beste vriend is homofiel. Ik ken hem al driekwart van mijn leven, en al die tijd was het mij duidelijk dat hij “andersâ€