Wellicht is mijn emailadres te weinig reformatorisch, maar ik kan het artikel niet naar mijzelf mailen.
De discussie lezend ben ik tot de conclusie gekomen dat er eigenlijk meerdere vragen naar voren komen:
1) Kan je het boek zonder gevaar lezen?
2) Kan je het boek gebruiken als uitleg bij de Statenvertaling
3) Is de Statenvertaling de enige goede Nederlandse vertaling
*) wellicht spelen er nog meer vragen, maar deze 3 springen eruit Daarnaast wordt er natuurlijk een discussie gevoerd rondom het artikel van Scholten, helaas kan ik daar nog niet aan deelnemen, omdat ik dat artikel nog niet kan lezen...

1) Ik heb het boek nooit volledig doorgenomen, wel zo nu en dan stukken gelezen of gehoord, en ik denk dat het niet zonder gevaar is om zonder betrouwbare vertaling of uitlegging dit boek te lezen. Herhaaldelijk staat er iets wezenlijk anders, en worden bepaalde tekstgedeelten uitgelegd vanuit een bepaalde gedachte, zonder dat daarbij recht wordt gedaan aan dat wat er in de grondtekst staat. (Ik kan de grondtaal niet lezen, mijn manier van uitzoeken is aldus: ik lees het gedeelte ook nog in de SV, ook in de NBG-vertaling, als ik die bij de hand heb, en vaak ook nog in de Willibrordvertaling.) Enkel wanneer je het boek als apocrief geschrift ziet, goed om te lezen, niet om op te bouwen, mag je het lezen, maar het is ZEKER niet geschikt om mensen die niet bekend zijn met de Bijbel er mee te laten beginnen.
2) Ook dit vind ik discutabel, daar de gedachte van de schrijvers van het boek regelmatig in strijd is met dat wat in onze belijdenisgeschriften staat. Ik kan het helaas niet direct met voorbeelden onderbouwen, maar ik heb ze wel gezien. (Lekkere manier van bewijzen:pu)
3) Hier denk ik dat er zeker meer goede Nederlandse vertalingen zijn, misschien niet met dezelfde hoge betrouwbaarheid, maar zeker zeer acceptabel (ook de SV bevat fouten, of de KJV, want deze twee spreken elkaar op bepaalde punten tegen). Zelf lees ik ook regelmatig in de Willibrordvertaling, ik heb alleen een studie-editie met inleidingen op de Bijbelboeken, en die inleidingen zijn om te huilen. Daarom kan ik helaas ook deze Bijbel niet aan mensen aanraden om te lezen als ze een Bijbel willen die ook door hun te begrijpen is. De NBG-vertaling kan mij persoonlijk niet bekoren, maar is op zich ook wel redelijk goed. Er is een andere keus voor de grondtekst gemaakt, maar ik denk dat deze keus niet per definitie beter of slechter is dan die van de SV-vertalers, wie zal ons zeggen welke versie van de grondtekst de juiste is.

Ziehier enkele gedachten van mij naar aanleiding van de vragen die ik heb bespeurt in de eerdere discussie

Inmiddels heb ik het artikel toch kunnen lezen. Het bevestigd voor mij mijn antwoorden op de vragen 1&2. Ik denk dat er in het artikel voorbeelden genoeg staan om het gebruik van het boek, in wat voor verband dan ook af te raden, ik overweeg zelfs mijn stelling dat je het wel apocrief mag lezen in te trekken.

Ik heb de discussie doorgelezen en ook een gedeelte van het artikel van Scholten al gelezen. Hij citeert echter een klein deeltje uit Het BOek en het zijn niet zozeer de woorden van Scholten die bij mij vragen oproepen. Maar eerst het citaat.

Abraham bij Mamre
Een voorbeeld (waarbij aangetekend, dat in Het Boek steeds Here met vier letters geschreven wordt):
De HERE verscheen opnieuw aan Abraham, die op dat moment bij het eikenbos van Mamre woonde. Op een warme zomermiddag zat Abraham in de opening van zijn tent en zag plotseling drie mannen aankomen. Hij kwam snel overeind en begroette hen. “Heren”, zei hij, “onderbreek uw reis hier even. Kijk eens, u kunt daar in de schaduw van die boom even uitrusten. Ik zal dan water halen om uw voeten op te frissen en u wat eten geven, zodat u er weer tegen kunt. Kom, ga even zitten.” “Fijn”, zeiden de reizigers dankbaar, “we maken graag gebruik van uw gastvrijheid.” (Gen. 18:1-5)
Dit leest ontegenzeggelijk gemakkelijker, maar een acceptabele stijl voor een bijbelvertaling is dit zeer bepaald niet. En wie dit gedeelte vergefijkt rnet de Statenvertaling, moet ook maar eens overwegen, of er met bepaalde woorden, ook niet tegelijk bepaalde gedachten in deze nieuwste vertaling verdwenen zijn.


De weergave van de geschiedenis van Het Boek doet niet onder voor een bijbelvertelling op een degelijke reformatorische school. Wat is het verschil met het lezen van het BOek en een bijbelvertelling (of zelfs een kinderbijbel)?

Oorspronkelijk gepost door Mart01
Ik heb de discussie doorgelezen en ook een gedeelte van het artikel van Scholten al gelezen. Hij citeert echter een klein deeltje uit Het BOek en het zijn niet zozeer de woorden van Scholten die bij mij vragen oproepen. Maar eerst het citaat.

Abraham bij Mamre
Een voorbeeld (waarbij aangetekend, dat in Het Boek steeds Here met vier letters geschreven wordt):
De HERE verscheen opnieuw aan Abraham, die op dat moment bij het eikenbos van Mamre woonde. Op een warme zomermiddag zat Abraham in de opening van zijn tent en zag plotseling drie mannen aankomen. Hij kwam snel overeind en begroette hen. “Heren”, zei hij, “onderbreek uw reis hier even. Kijk eens, u kunt daar in de schaduw van die boom even uitrusten. Ik zal dan water halen om uw voeten op te frissen en u wat eten geven, zodat u er weer tegen kunt. Kom, ga even zitten.” “Fijn”, zeiden de reizigers dankbaar, “we maken graag gebruik van uw gastvrijheid.” (Gen. 18:1-5)
Dit leest ontegenzeggelijk gemakkelijker, maar een acceptabele stijl voor een bijbelvertaling is dit zeer bepaald niet. En wie dit gedeelte vergefijkt rnet de Statenvertaling, moet ook maar eens overwegen, of er met bepaalde woorden, ook niet tegelijk bepaalde gedachten in deze nieuwste vertaling verdwenen zijn.


De weergave van de geschiedenis van Het Boek doet niet onder voor een bijbelvertelling op een degelijke reformatorische school. Wat is het verschil met het lezen van het BOek en een bijbelvertelling (of zelfs een kinderbijbel)?

Zou je ter verduidelijking (eventueel puntsgewijs) even aan willen geven wat er mis is met bovenstaand bijbelgedeelte Mart?


Een 'breekje' van Breekijzertje

ik zeg niet dat iets mis mee is. Maar het gaat me nu even om het principe. In een bijbelvertelling op een refoschool worden ook andere woorden gebruikt. Dit gedeelte uit het boek kan zo uit een dergelijke vertelling komen. Ik vraag dus nu naar het principiele onderscheid tussen het aanhoren van een vertelling en het lezen van het Boek.

Duidelijk?

Hallo Keimpe en Mart,
Allereerst bedankt voor jullie reacties. De anderen laten niets meer van zich horen, ik ben blij dat jullie wel feedback geven.

Keimpe,
Ik gebruik alleen de Statenvertaling. Kom ik er dan niet uit, dan zoek ik via Kanttekeningen, Strong’s Codering, Matthew Henry, Dächsel of Calvijn verder. Je hebt meer verstand van Bijbelvertalingen dan ik, dus ook meer recht van spreken. Ik benadruk je conclusie bij punt 1: “Enkel wanneer je het boek als apocrief geschrift ziet, goed om te lezen, niet om op te bouwen, mag je het lezen, maar het is ZEKER niet geschikt om mensen die niet bekend zijn met de Bijbel er mee te laten beginnen.â€

Ha Pied, ik snap je kritiek en deel het eigenlijk ook wel. Blijft wel staan dat dit in de praktijk volgens mij niet heel veel af zal wijken van een bijbelvertelling.

Maar goed, dan kom je uit bij de vraag aan welke criteria kinderbijbels moeten voldoen. Een vak apart. Ik vraag me af of ze hier op de PABO aandacht aan bestden.

Weet iemand dat?