Omdat je het vraagt: met het impliciete bedoel ik: het lijkt weer te geven dat je met schroom en twijfel aangeeft christen te zijn.Job schreef:Hallo Maanenschijn, bedankt voor je voorzichtige wijze van schrijven. Wat ervaar jij als impliciet eraan? Mogelijk kan ik nog iets verduidelijken. Ik heb soms best wel last van atheïstische gedachten. God weg willen denken uit mijn leven, zelf de touwtjes terugpakken ten diepste. Heilloos natuurlijk. Maar op een moment dat ik moet kiezen tussen christenzijn en atheisme, zou ik daar wel met schaamte aan denken en onwillekeurig gelijk mijn handen vouwen om om vergeving en voor het vervolg om bewaring te vragen.Maanenschijn schreef: ↑11 jan 2024, 22:45Ik zou er graag eens met je over doorpraten, maar denk dat het te persoonlijk wordt voor een forum.Job schreef:Omdat ik mezelf helaas regelmatig als atheïst leer kennen. Ik zie dit mezelf schrijven, het komt erg vroom over mogelijk, maar het is helaas realiteit.
Want impliciet zeg je best het één en ander. Ook wel herkenbaar.
Daarmee lijkt er onzekerheid te zijn over de verankering van je geloof. Onzekerheid over het heil van je ziel. Zo las ik het. Vandaar ook mijn voorzichtigheid.
Jouw verduidelijking geeft een iets andere achtergrond aan: ik lees het als een gebed om zondige gedachten te weren/ te vergeven. Dat geeft niet zo zeer twijfel over de vastheid van het geloof aan, maar verootmoediging van kwade gedachten.
Hoewel een beetje off-topic… kan het wel heel actueel zijn
Edit: zie nu je opvolgende reactie, ik denk dat het aansluit wat ik hier schreef.