Leeruitspraken Generale Synode GG 1931

[Thea]

Ik zie eerlijk gezegd niet een principieel verschil tussen de uitspraken uit 1931 en wat Boston erover zegt. Verbond is gesloten in eeuwigheid, maar aanbieding vindt plaats in de tijd aan alle hoorders. Dat zeggen ze beiden. Het enige verschil is, dat de beloften niet aan iedereen worden aangeboden.

[DDD]

Waar lees je dat laatste in de leeruitspraken?

[Thea]

Oh sorry, staat dat er niet in? Maar is volgens mij wel visie.

[TSD]

Oh sorry, staat dat er niet in? Maar is volgens mij wel visie.

Later is daarover een boeken uitgekomen van de Generale Synode.

Even kort vereenvoudigd gezegd: In de GG wordt onderscheid gemaakt tussen de verbondsbeloften (de beloften zonder de voorwaarde van bekering en geloof erbij, vaak beginnend met “Ik zal”)

En de evangeliebeloften (beloften met voorwaarde van bekering en geloof, zoals: Wend u naar Mij toe en wordt behouden enz.)

De eerste categorie wordt gezien als alleen voor de uitverkorenen, de laatste categorie wordt aangeboden aan allen, met bevel van bekering en geloof.

[GerefGemeente-lid]

Oh sorry, staat dat er niet in? Maar is volgens mij wel visie.

Later is daarover een boeken uitgekomen van de Generale Synode.

Even kort vereenvoudigd gezegd: In de GG wordt onderscheid gemaakt tussen de verbondsbeloften (de beloften zonder de voorwaarde van bekering en geloof erbij, vaak beginnend met “Ik zal”)

En de evangeliebeloften (beloften met voorwaarde van bekering en geloof, zoals: Wend u naar Mij toe en wordt behouden enz.)

De eerste categorie wordt gezien als alleen voor de uitverkorenen, de laatste categorie wordt aangeboden aan allen, met bevel van bekering en geloof.

Juist.

En daarop is vandaag de dag ontzettend veel vijandschap. Ik hoorde er pas nog een student over, die het ook zo uitlegde. En ik merkte gewoon de spanning die er in de lucht hing.

[DDD]

Oh sorry, staat dat er niet in? Maar is volgens mij wel visie.

Nee, dat staat er niet in.

[DDD]

Oh sorry, staat dat er niet in? Maar is volgens mij wel visie.

Later is daarover een boeken uitgekomen van de Generale Synode.

Even kort vereenvoudigd gezegd: In de GG wordt onderscheid gemaakt tussen de verbondsbeloften (de beloften zonder de voorwaarde van bekering en geloof erbij, vaak beginnend met “Ik zal”)

En de evangeliebeloften (beloften met voorwaarde van bekering en geloof, zoals: Wend u naar Mij toe en wordt behouden enz.)

De eerste categorie wordt gezien als alleen voor de uitverkorenen, de laatste categorie wordt aangeboden aan allen, met bevel van bekering en geloof.

Juist.

En daarop is vandaag de dag ontzettend veel vijandschap. Ik hoorde er pas nog een student over, die het ook zo uitlegde. En ik merkte gewoon de spanning die er in de lucht hing.

En terecht. Want het is een volkomen onnodige onderscheiding waarvoor allang andere benamingen bestonden in de gereformeerde theologie.

En daarnaast horen zulke dingen niet op de preekstoel.

[Jeremiah]

Oh sorry, staat dat er niet in? Maar is volgens mij wel visie.

Later is daarover een boeken uitgekomen van de Generale Synode.

Even kort vereenvoudigd gezegd: In de GG wordt onderscheid gemaakt tussen de verbondsbeloften (de beloften zonder de voorwaarde van bekering en geloof erbij, vaak beginnend met “Ik zal”)

En de evangeliebeloften (beloften met voorwaarde van bekering en geloof, zoals: Wend u naar Mij toe en wordt behouden enz.)

De eerste categorie wordt gezien als alleen voor de uitverkorenen, de laatste categorie wordt aangeboden aan allen, met bevel van bekering en geloof.

Juist.

En daarop is vandaag de dag ontzettend veel vijandschap. Ik hoorde er pas nog een student over, die het ook zo uitlegde. En ik merkte gewoon de spanning die er in de lucht hing.

Dan wordt de verkiezing toch aan de voorkant gezet? Iedereen moet dan bij zichzelf te rade gaan of ie uitverkoren is.

[Valcke]

Oh sorry, staat dat er niet in? Maar is volgens mij wel visie.

Later is daarover een boeken uitgekomen van de Generale Synode.

Even kort vereenvoudigd gezegd: In de GG wordt onderscheid gemaakt tussen de verbondsbeloften (de beloften zonder de voorwaarde van bekering en geloof erbij, vaak beginnend met “Ik zal”)

En de evangeliebeloften (beloften met voorwaarde van bekering en geloof, zoals: Wend u naar Mij toe en wordt behouden enz.)

De eerste categorie wordt gezien als alleen voor de uitverkorenen, de laatste categorie wordt aangeboden aan allen, met bevel van bekering en geloof.

Het is de vraag of dit onderscheid in theologische zin zo moet worden gemaakt. Ik begrijp de bedoeling wel, maar het onderscheid is toch merkwaardig, om de volgende redenen:

- Wat in het Evangelie aangeboden wordt (Christus, de vergeving van zonden, de vernieuwing van het leven, kortom de zaligheid en het eeuwige leven) is wat de inhoud betreft niet anders dan de beloften van het verbond. Alle verbondsbeloften zijn te verkrijgen door een gelovige omhelzing van het Evangelie.

- Het verschilt zit (naar ik geloof) niet in de beloften op zich, maar in de relatie van de persoon tot de beloften. Het is het verschil dat Boston en de Erskine's maakten in 'recht van toegang' (het aanbod) en 'recht van bezit (zij die daadwerkelijk de beloften bezitten).

- Wie zegt dat de verbondsbeloften niet in het Evangelie worden aangeboden, maakt daarom m.i. een valse tegenstelling. Het Evangelie biedt alle beloften in Christus aan, en geen enkele belofte is daarvan uitgesloten. Echter, alleen degene die deze aanbieding (door de genade van de Heilige Geest) met een gelovig hart omhelst, wordt in het dadelijke bezit van deze beloften gesteld. Diezelfde beloften die eerst aangeboden werden, zijn nu voor hem absolute beloften. De genadebeloften zijn zelf niet veranderd, maar wel de betrekking van de zondaar tot deze beloften.

Ik houd het dan toch liever bij hoe de Marrow men hierover spraken.

[Posthoorn]

Iemand als Bunyan maakt onderscheid tussen 'absolute beloften' en 'voorwaardelijke beloften'. Ik denk dat je zo het gewraakte onderscheid in de GG moet zien.
Mijns inziens kunnen absolute beloften niet omhelsd worden, maar alleen voorwaardelijke.

Dr. Woelderink noemde die absolute beloften 'profetieën'. En de voorwaardelijke beloften, die mocht je van hem uitsluitend beloften noemen.

[Valcke]

—

[TSD]

En terecht. Want het is een volkomen onnodige onderscheiding waarvoor allang andere benamingen bestonden in de gereformeerde theologie.

En daarnaast horen zulke dingen niet op de preekstoel.

Als het al onnodig zou zijn, dan zou de kritiek zich daartoe kunnen beperken, maar dat doet het niet.

Daarnaast komen zulke dingen ook nauwelijks op de preekstoel, ze staan in een dogmatisch boekje. Ik heb deze onderscheiding nog nooit in een preek gehoord waarin deze onderscheiding letterlijk is benoemd.

Dan wordt de verkiezing toch aan de voorkant gezet? Iedereen moet dan bij zichzelf te rade gaan of ie uitverkoren is.

Nee, je moet het boekje maar eens lezen. Voor alle evangeliebeloften geldt: worden aangeboden aan allen.

Alleen als er bijv staat: Ik zal Mijn wetten in Uw harten inschrijven, dan spreken we in de visie van de GG niet over een evangeliebelofte maar een verbondsbelofte, dit geldt Gods kinderen en zo wordt dat ook gepreekt.

Wat betreft dergelijke beloften is het verschil met bijv. “Zoek Mij en leef” of “zoekt en gij zult vinden” toch duidelijk?

Er staat in de Bijbel zélf geen bevel van bekering en/of geloof bij. Het doet aan het evangelieaanbod niets af.

- Het verschilt zit (naar ik geloof) niet in de beloften op zich, maar in de relatie van de persoon tot de beloften. Het is het verschil dat Boston en de Erskine's maakten in 'recht van toegang' (het aanbod) en 'recht van bezit (zij die daadwerkelijk de beloften bezitten).

- Wie zegt dat de verbondsbeloften niet in het Evangelie worden aangeboden, maakt daarom m.i. een valse tegenstelling. Het Evangelie biedt alle beloften in Christus aan, en geen enkele belofte is daarvan uitgesloten. Echter, alleen degene die deze aanbieding (door de genade van de Heilige Geest) met een gelovig hart omhelst, wordt in het dadelijke bezit van deze beloften gesteld. Diezelfde beloften die eerst aangeboden werden, zijn nu voor hem absolute beloften. De genadebeloften zijn zelf niet veranderd, maar wel de betrekking van de zondaar tot deze beloften.

Het onderscheid tussen verbondsbeloften en evangeliebeloften dateert van ná de scheuring in 1953. Het wordt ook alleen geleerd in de GG, niet in de GGiN. Ik houd het dan toch liever bij hoe de Marrow men hierover spraken.

Ik snap je punt. Ik kan zelf ook prima leven met het dogmatische onderscheid wat de Marrow-men maken.

Tegelijkertijd vind ik het voordeel van het onderscheid in evangeliebeloften en verbondsbeloften dat het dicht bij de letterlijke teksten in de Bijbel blijft. Bij de ene categorie vindt je namelijk ook in de Bijbel geen bevel van bekering en/of geloof, maar ligt de nadruk op het eenzijdige van Gods genadewerk. En ik kan dan toch echt niet anders zeggen als dat dit toch niet voor iedere hoorder geldt, maar alleen degenen die in het genadeverbond zijn begrepen.

Tegelijkertijd vind ik dat in het geheel geen aangelegen punt omdat beide onderscheidingen kunnen uitmonden in dezelfde prediking, ik kan daarom ook vrijmoedig achter het onderscheid van evangeliebeloften en verbondsbeloften staan. Het perkt de aanbieding van het evangelie niet in.

[TSD]

Iemand als Bunyan maakt onderscheid tussen 'absolute beloften' en 'voorwaardelijke beloften'. Ik denk dat je zo het gewraakte onderscheid in de GG moet zien.
Mijns inziens kunnen absolute beloften niet omhelsd worden, maar alleen voorwaardelijke.

Dr. Woelderink noemde die absolute beloften 'profetieën'. En de voorwaardelijke beloften, die mocht je van hem uitsluitend beloften noemen.

Precies. Er wordt vaak net gedaan of in de GG iets nieuws bedacht is, terwijl deze benadering ook oude papieren heeft.

[Valcke]

—

[Posthoorn]

Wie Christus door het geloof omhelst, omhelst in Hem ook alle beloften die de Vader aan Christus gedaan heeft. En dat zijn ook absolute beloften: de beloften die alleen de uitverkorenen gelden. Want wie Christus door het geloof omhelzen mag, is uitverkoren.

Beloften moeten daarom niet onderscheiden worden in wel/niet aangeboden, maar moeten wel onderscheiden worden in het recht van bezit (de beloften die God aan de uitverkorenen in Christus doet) en het recht van toegang (de beloften die God in het Evangelie doet). De "stof" (materie) van deze beide perspectieven zijn één en dezelfde weldaden.

Het misverstand zit daarin dat men absolute beloften als het ware 'lostrekt' van Christus als publiek Persoon. Dat kan helemaal niet.

Dat is geen misverstand. Ook Christus wordt in de voorwaardelijke belofte 'aangeboden', in de absolute belofte 'beloofd'. Het feit dat Christus een publiek Persoon is, betekent niet dat er dus geen onderscheid in de beloften zou zijn die over Hem gaan. Dat gaat gewoon over iets anders.