Ja dat geloof ik. Maar wat wil je daar mee zeggen?Geloof jij dat wij, ieder mens, van nature vol ongeloof zijn? Dat wij aards gericht zijn? En niet meer op God? Dat wij alleen maar doelmissers zijn! En tot niets anders in staat zijn?
Of denk je dat dat niet voor alle mensen geldt? En dat de Geest ons moet overtuigen daarvan?
Wanneer je dat echt gelooft. Hoe kan je dan tot je antwoord hiervoor komen?rekcor schreef:Ja dat geloof ik. Maar wat wil je daar mee zeggen?Geloof jij dat wij, ieder mens, van nature vol ongeloof zijn? Dat wij aards gericht zijn? En niet meer op God? Dat wij alleen maar doelmissers zijn! En tot niets anders in staat zijn?
Of denk je dat dat niet voor alle mensen geldt? En dat de Geest ons moet overtuigen daarvan?
Ik heb het idee dat we niet op dezelfde golflengte zitten, want mijn antwoord zou zijn: hoe kun jij het niet eens zijn met wat ik zeg?Sheba schreef:Wanneer je dat echt gelooft. Hoe kan je dan tot je antwoord hiervoor komen?rekcor schreef:Ja dat geloof ik. Maar wat wil je daar mee zeggen?Geloof jij dat wij, ieder mens, van nature vol ongeloof zijn? Dat wij aards gericht zijn? En niet meer op God? Dat wij alleen maar doelmissers zijn! En tot niets anders in staat zijn?
Of denk je dat dat niet voor alle mensen geldt? En dat de Geest ons moet overtuigen daarvan?
Wanneer je gelooft dat ons ongeloof de grootste zonde is. Ongeloof om te geloven wie en wat we buiten Christus zijn. En ongeloof van wat Christus voor ons wil zijn... Het ongeloof dat we nu al verloren zijn tenzij....) is het dan nog steeds je loopt klem bij het jezelf bekeren als God het niet verhoedt?
Waarop ik antwoordde: in de praktijk zal een onbekeerde m.i. niet altijd vastlopen.sheba schreef:Probeer je maar te bekeren. Je loopt vast, je kan het niet zelf. En dan blijft God alleen over.
Zoals jij het stelt laten we dan een voorbeeld nemen:rekcor schreef:
1. Een mens is onbekeerd.
2. God laat de mens zien dat hij onbekeerd is, en stopt vervolgens.
3. De mens weet dat hij onbekeerd is en probeert zichzelf te bekeren.
4. God laat de mens zien dat hij zichzelf niet kan bekeren (en stopt weer met handelen).
5. De mens weet dat hij zichzelf niet kan bekeren en komt in grote nood.
6. God laat de mens zien dat Christus uitkomst kan bieden (en stopt weer met handelen)
7. De mens gelooft dat Christus uitkomst kan bieden, maar nog niet dat Christus hem/haar uitkomst kan bieden (m.a.w. de persoon is nog steeds onbekeerd).
8. God laat de mens zien dat Christus ook hem/haar uitkomst kan bieden (en stopt weer met handelen)
9. De mens gelooft dat...
...
x. De mens is bekeerd
Let op: ik geloof zeker dat het zo kan gaan. Echter, ik geloof ook dat God stappen tussen 1 en x over kan slaan. (of bijv. stap 4-6, of 7-9, of 4-9). Hij is immers geheel vrijmachtig! Dat is wat ik probeerde te zeggen
Hoe kan een mens dankbaar zijn voor de Verlossing in Christus en daaruit leven zonder dat hij weet waarvan hij verlost is?rekcor schreef:Ik heb het idee dat we niet op dezelfde golflengte zitten, want mijn antwoord zou zijn: hoe kun jij het niet eens zijn met wat ik zeg?Sheba schreef:Wanneer je dat echt gelooft. Hoe kan je dan tot je antwoord hiervoor komen?rekcor schreef:Ja dat geloof ik. Maar wat wil je daar mee zeggen?Geloof jij dat wij, ieder mens, van nature vol ongeloof zijn? Dat wij aards gericht zijn? En niet meer op God? Dat wij alleen maar doelmissers zijn! En tot niets anders in staat zijn?
Of denk je dat dat niet voor alle mensen geldt? En dat de Geest ons moet overtuigen daarvan?
Wanneer je gelooft dat ons ongeloof de grootste zonde is. Ongeloof om te geloven wie en wat we buiten Christus zijn. En ongeloof van wat Christus voor ons wil zijn... Het ongeloof dat we nu al verloren zijn tenzij....) is het dan nog steeds je loopt klem bij het jezelf bekeren als God het niet verhoedt?
We noemen "wij, ieder mens, van nature vol ongeloof zijn? Dat wij aards gericht zijn? En niet meer op God? Dat wij alleen maar doelmissers zijn! En tot niets anders in staat zijn?" even "G" (van gereformeerd)
Jij schreef:
Waarop ik antwoordde: in de praktijk zal een onbekeerde m.i. niet altijd vastlopen.sheba schreef:Probeer je maar te bekeren. Je loopt vast, je kan het niet zelf. En dan blijft God alleen over.
Waarom denk ik dat? Niet omdat het oneens ben met G (dat zij verre!), maar omdat ik geloof dat we een levende Heere hebben, die mensen tot leven kan wekken. Met andere woorden, de persoon loopt niet vast omdat God hem niet vast laat lopen, omdat God het hart van de persoon in kwestie levend maakt. Daar zit dus niets van de mens bij, het allemaal genade.
De manier waarop jij het verwoord komt op mij over als een vast, bijna mechanisch stappenplan, wat altijd op dezelfde manier verloopt/moet verlopen. Zoiets als:
1. Een mens is onbekeerd.
2. God laat de mens zien dat hij onbekeerd is, en stopt vervolgens.
3. De mens weet dat hij onbekeerd is en probeert zichzelf te bekeren.
4. God laat de mens zien dat hij zichzelf niet kan bekeren (en stopt weer met handelen).
5. De mens weet dat hij zichzelf niet kan bekeren en komt in grote nood.
6. God laat de mens zien dat Christus uitkomst kan bieden (en stopt weer met handelen)
7. De mens gelooft dat Christus uitkomst kan bieden, maar nog niet dat Christus hem/haar uitkomst kan bieden (m.a.w. de persoon is nog steeds onbekeerd).
8. God laat de mens zien dat Christus ook hem/haar uitkomst kan bieden (en stopt weer met handelen)
9. De mens gelooft dat...
...
x. De mens is bekeerd
Let op: ik geloof zeker dat het zo kan gaan. Echter, ik geloof ook dat God stappen tussen 1 en x over kan slaan. (of bijv. stap 4-6, of 7-9, of 4-9). Hij is immers geheel vrijmachtig! Dat is wat ik probeerde te zeggen
En nog meer verhalen:„Op een keer kwamen er een stuk of zes meisjes bij ons langs. Aan hun uiterlijk was duidelijk te zien dat ze reformatorisch waren. „Willen jullie een folder?” „Nee meneer, wij zijn al gelovig.” „Hebben jullie een Bijbel?” „Ja meneer, zelfs meerdere, en we gaan twee keer per zondag naar de kerk en soms doordeweeks nog een keer!” „O, dat vind ik erg fijn om te horen. Kennen jullie de Heere Jezus ook?” „Meneer, we begrijpen wel wat u bedoelt, maar wij hebben een heel ander geloof.” „Hoe is dat dan?” „Nee, daar willen we niet over praten, maar het is bij ons héél anders!” Toen liepen ze snel door. We hebben hen nagestaard met verdriet en vragen in ons hart.”
En misschien hebben ze nog gelijk ook. En wordt ze verteld om maar veel te zuchten en te kermen om God te vermurwen om genadig te zijn, met nog de mededeling dat Hij dat natuurlijk alleen bij zijn gunstgenoten doet.Curatorium schreef:En nog meer verhalen:„Op een keer kwamen er een stuk of zes meisjes bij ons langs. Aan hun uiterlijk was duidelijk te zien dat ze reformatorisch waren. „Willen jullie een folder?” „Nee meneer, wij zijn al gelovig.” „Hebben jullie een Bijbel?” „Ja meneer, zelfs meerdere, en we gaan twee keer per zondag naar de kerk en soms doordeweeks nog een keer!” „O, dat vind ik erg fijn om te horen. Kennen jullie de Heere Jezus ook?” „Meneer, we begrijpen wel wat u bedoelt, maar wij hebben een heel ander geloof.” „Hoe is dat dan?” „Nee, daar willen we niet over praten, maar het is bij ons héél anders!” Toen liepen ze snel door. We hebben hen nagestaard met verdriet en vragen in ons hart.”
http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... e_1_872088
Wil je even samenvatten wat de strekking van dit stuk is? Ik heb zelf de krant niet, maar ben wel benieuwd. En snap je bovenstaande omschrijving nog niet helemaal.DDD schreef:Heeft iemand in de Evangelisatiebijlage het stuk van ds. Labee gelezen? Ik was nogal verbaasd dat hij stelde dat het deputaatschap wel veel praatte over kerkplantingen en de vrucht van de werkzaamheden van de evangelisten, maar dat hij eigenlijk geen idee had waar het over ging. Terwijl dat toch helemaal niet zo ingewikkeld is? Dat is niet alleen mijn conclusie, hij stelde dat zelf. De oorzaak stond overigens op dezelfde pagina vermeld.
Over de reden waarom gemeentestichtingen van andere kerkverbanden zo veel buitenkerkelijken weten te trekken, durf ik niet veel te zeggen. Daarvoor weet ik te weinig af van kerkplantingsprojecten. Het is iets wat ons als deputaatschap bezighoudt. Wellicht speelt de wijze waarop de boodschap wordt gebracht een rol. In veel gevallen klinkt er: Sluit je bij ons aan, maak een keuze voor God en je bent een gelovige. Daarmee wordt tekortgedaan aan de radicaliteit van Gods Woord: dat de mens in zonde is ontvangen en geboren en niet voor God kan kiezen.