Ik kan me groen en geel ergeren aan mensen die ik al bijna mijn hele leven, (en zij mij) hebben gekend...heel veel dingen samen hebben beleefd...leuke en vervelende dingen..., en ze mij nu geen blik meer waardig keuren, omdat ik niet met hun "niveau" ben mee gegroeid, of ooit van kerk ben veranderd
Misschien is ergeren niet het goede woord, maar het maakt me echt verdrietig

ja, verdrietig is dat. Soms voel je dat ineens weer heel hevig.

Orchidee schreef:Ik kan me groen en geel ergeren aan mensen die ik al bijna mijn hele leven, (en zij mij) hebben gekend...heel veel dingen samen hebben beleefd...leuke en vervelende dingen..., en ze mij nu geen blik meer waardig keuren, omdat ik niet met hun "niveau" ben mee gegroeid, of ooit van kerk ben veranderd
Misschien is ergeren niet het goede woord, maar het maakt me echt verdrietig

Helaas, dat gebeurt, heel herkenbaar.
Toch maar proberen om zelf wel te blijven groeten.
En als zij je dan niet willen zien, ligt dat voor hen, en niet voor jou.
Maar verdrietig is het zeker!

van die halfronde keien die ze op de hoek van een stoepje zetten, en kids die vechten op de achterbank (Deze combi kan je 1500 euro lichter maken )

*girly* schreef:van die halfronde keien die ze op de hoek van een stoepje zetten, en kids die vechten op de achterbank (Deze combi kan je 1500 euro lichter maken )

Volgens mij vergeet je er nog één en een heel belangrijke: de bestuurder.

refo schreef:

*girly* schreef:van die halfronde keien die ze op de hoek van een stoepje zetten, en kids die vechten op de achterbank (Deze combi kan je 1500 euro lichter maken )

Volgens mij vergeet je er nog één en een heel belangrijke: de bestuurder.

I know, ik deed het zelf, ik had 3x aan die kei gedacht, ik stap in de auto, die kleintjes beginnen te vechten op de achterbank, en ik vergeet op slag die kei, en gooide iets te snel m'n stuur om...Ja oer-stom, ik weet 't...Maar daarom baal ik er nog niet minder van

dat mijn lunch nog op de keukentafel ligt.

Zita schreef:dat mijn lunch nog op de keukentafel ligt.

dat is toch geen probleem? gewoon aan tafel gaan zitten, zou ik zeggen

Hendrikus schreef:

Zita schreef:dat mijn lunch nog op de keukentafel ligt.

dat is toch geen probleem? gewoon aan tafel gaan zitten, zou ik zeggen

Ze zit vast op school..

Zita schreef:dat mijn lunch nog op de keukentafel ligt.

Die van mij is al een uur op.

Tijd voor een cupasoupie

refo schreef:

Zita schreef:dat mijn lunch nog op de keukentafel ligt.

Die van mij is al een uur op.

Tijd voor een cupasoupie

mijn lunch wacht inderdaad nog enige uren. Tijd voor een cupasoepie.

Ongeduldige mensen die lastige mails sturen. Voordat ik een weloverwogen antwoord heb gegeven, heb ik 'm alweer aan de telefoon.

Er is niet zo veel wat me echt ergert
Het meest is wel de selectieve verontwaardiging die velen (wereld en godsdienst) meer en meer tonen ten aanzien van christenen.

Ongereformeerde uitspraken van RF-ers.

dat ik zin in taart heb, maar dat is eigenlijk niet goed.