Mara schreef:

Luther schreef:

Mara schreef:Er kunnen tijden in het leven van Gods Volk zijn, dat ze niet aan kunnen gaan.
Waarom zou dat bij een ambtsdrager dan niet zo kunnen zijn?

Dat kan alleen als er sprake is van leven in de zonde. Onbeleden zonden dus.
En in het geval van tucht.
Alle andere redenen zijn meestal emotie-argumenten.

En als het argumenten zijn op basis van het gevoel, dan nog.
Ook Gods Volk kan in het donker lopen en achten ze zich onbekwaam om deel te nemen aan het H.A.

ejvl schreef:Het gaat niet eens zo zeer over het wel of niet aangaan, maar meer over ambtsdragers die belijden niet te kunnen sterven, dus God niet te kennen.
Terwijl als het over ambtsdragers gaat in de bijbel, er gesproken wordt over mannen vol van de Heilige Geest.
De vraag is dan, kunnen blinden blinden begeleiden, of vallen ze samen in de put?
De vraag is, wat moet er dan gebeuren met de kerk? Opheffen? Hoe verdrietig het ook is als er geen kandidaten zijn? Ambtsdragers lenen van andere gemeenten? Er zijn zoveel van die kleine gemeenten waar dit speelt...

Daar heb je zeker een punt!
Of, menen God ten volle te kennen, maar er toch naast te staan.
Als iemand rijk in zichzelf is, om zo maar te zeggen, kunnen er conflicten ontstaan.
Ik bedoel geen ruzie, maar besluiten genomen worden die niet wijs zijn, of waar verzet tegen is.

Gevoel.... We moeten onze zekerheid niet op gevoel bouwen!

Tiberius schreef:

-DIA- schreef:Afzetten is een groot woord.
Maar ik vraag me af hoe het zit met ambtsdragers die "niet herkiesbaar worden gesteld in verband met hun leeftijd". Kan men dit toelaten als betreffende ambtsdragers met vlijt en smaak hun ambt uitoefenen, en dan van de medebroeders te horen krijgen: U bent niet herkiesbaar vanwege uw leeftijd? Ik vraag me af of deze gang van zaken recht is...

In de praktijk is het zo (zover mij bekend), dat "niet herkiesbaar i.vm. leeftijd" bij de ambtsdrager zelf vandaan komt.
Het kan ook zijn, dat de kerkenraad moet besluiten om dat te doen. In dat geval zullen er moverende redenen zijn; bijvoorbeeld als iemand zelf denkt dat het goed gaat, maar dat zijn voorgaan in de eredienst niet langer sticht. Dan moet men dit toelaten, ja. Ik mag aannemen, dat je wel zoveel vertrouwen in je kerkenraad hebt, dat ze dat goed kunnen beoordelen.

Het fenomeen "rustende ouderling" is m.i. onzin. Een ouderling bekleedt een regeer-ambt. Als hij daartoe niet meer in staat is, is het niet gepast, dat hij toch nog aan de besluitvorming deelneemt.

Toch waren die hier in de Gereformeerde Gemeente van Rijssen. Denk slechts aan de vroegere ouderling Van der Stouw, die door iedereen geliefd was, kerkelijk en onkerkelijk. Voor hem had iedereen respect. Hij is tot aan dood ouderling gebleven, en zo zijn er meer te noemen.

Mara schreef:En als het argumenten zijn op basis van het gevoel, dan nog.
Ook Gods Volk kan in het donker lopen en achten ze zich onbekwaam om deel te nemen aan het H.A.

Dat behoort in de prediking gecorrigeerd te worden; want het zijn wel (herkenbare!) gevoelens die uiteindelijk ongeloof als wortel hebben. Als iemand permanent 'in het donker loopt' is het de vraag of iemand geschikt is om geestelijk leiding te geven aan een gemeente.

Nogmaals, de focus op de geestelijke staat van ambtsdragers als zodanig begrijp ik nooit zo goed. Moeten zij meer dan anderen Christus kennen? Nee, want niemand mag in zijn ongeloof voortgaan.

De focus lijkt meer te liggen op de ambtsdragers als getuigen, dan op het Woord dat zij mogen uitdragen. Begrijp me goed, ik pleit niet voor mensen die van zichzelf belijden dat ze Christus niet kennen. Maar een ouderling hoeft niet zijn eigen bekeringsgeschiedenis te komen vertellen; hij hoeft eenvoudig het Woord maar open te doen.

@lien75: of deze mensen ambtsdrager mogen zijn, laat ik aan henzelf over. Heeft een ambtsdrager die gekozen is, reden om te zeggen: ik bedank, want ik ken Christus niet? Ik zou dat voor mezelf moeilijk vinden. Hij zou ook (misschien beter) kunnen zeggen: ik ben door de gemeente, mitsdien door God Zelf (als hij dat in zijn eigen hart zo ervaart), gekozen en ik neem het aan, al loop ik klem met de vraag of dat eigenlijk wel kan. Met Kohlbrugge zou ik dan zeggen: Vervloekt en verloren ben ik en zo heb ik het Lam nodig!

Notabene suggereren sommigen hier dat de gemeente dan maar opgeheven moet worden. Wat, opgeheven?! Extra bidstonden organiseren zou ik zeggen! Bestorm als gemeente de troon der genade! Verwacht het van het Woord, niet van mensen!

Opheffen kan niet. Het kerkelijke werk moet zijn voortgang hebben. Vooral een grote gemeente!
Als ik het formulier tot bevestiging van ambtsdragers lees, dan kan toch niet zomaar iedereen kandidaat gesteld worden.
Men zei wel eens: Als het goud ontbreekt wordt het zilver, en als het zilver ontbreekt wordt het koper. en zo ga je door
tot je hout hebt. Maar we kunnen toch niet zomaar een kerk sluiten? Als er geen ambtsdragers meer van goud zijn
denk ik toch dat we dan toch met minder moeten doen. Dat lijkt me wel de realiteit.

-DIA- schreef:Opheffen kan niet. Het kerkelijke werk moet zijn voortgang hebben. Vooral een grote gemeente!
Als ik het formulier tot bevestiging van ambtsdragers lees, dan kan toch niet zomaar iedereen kandidaat gesteld worden.
Men zei wel eens: Als het goud ontbreekt wordt het zilver, en als het zilver ontbreekt wordt het koper. en zo ga je door
tot je hout hebt. Maar we kunnen toch niet zomaar een kerk sluiten? Als er geen ambtsdragers meer van goud zijn
denk ik toch dat we dan toch met minder moeten doen. Dat lijkt me wel de realiteit.

Ik heb hierbij maar één vraag: Waar in de Bijbel lees je dat de kerk gerechtigd is om tot zilver, koper, hout af te dalen?

eilander schreef:Nogmaals, de focus op de geestelijke staat van ambtsdragers als zodanig begrijp ik nooit zo goed. Moeten zij meer dan anderen Christus kennen? Nee, want niemand mag in zijn ongeloof voortgaan.

De focus lijkt meer te liggen op de ambtsdragers als getuigen, dan op het Woord dat zij mogen uitdragen. Begrijp me goed, ik pleit niet voor mensen die van zichzelf belijden dat ze Christus niet kennen. Maar een ouderling hoeft niet zijn eigen bekeringsgeschiedenis te komen vertellen; hij hoeft eenvoudig het Woord maar open te doen.

@lien75: of deze mensen ambtsdrager mogen zijn, laat ik aan henzelf over. Heeft een ambtsdrager die gekozen is, reden om te zeggen: ik bedank, want ik ken Christus niet? Ik zou dat voor mezelf moeilijk vinden. Hij zou ook (misschien beter) kunnen zeggen: ik ben door de gemeente, mitsdien door God Zelf (als hij dat in zijn eigen hart zo ervaart), gekozen en ik neem het aan, al loop ik klem met de vraag of dat eigenlijk wel kan. Met Kohlbrugge zou ik dan zeggen: Vervloekt en verloren ben ik en zo heb ik het Lam nodig!

Notabene suggereren sommigen hier dat de gemeente dan maar opgeheven moet worden. Wat, opgeheven?! Extra bidstonden organiseren zou ik zeggen! Bestorm als gemeente de troon der genade! Verwacht het van het Woord, niet van mensen!

Toch is een van de eisen voor een ambtsdrager vol te zijn van de Geest! En dat gaat niet ongemerkt! En ja dan zal het tot bedanken moeten komen. Niet om dan maar te rusten... Maar inderdaad eerst zijn roeping en verkiezing vast te maken. Naarstig!
Wanneer iemand meent buiten te staan, kan die ook nooit zeggen toch geroepen te zijn!

Geroepen tot het ambt, tot heraut van de Koning. kan alleen als je die Koning werkelijk tot je Koning hebt en herkent! Zo niet, dan ben je heraut van een andere koning! Dan ben je nog in de macht van koning Satan! Zo scherp ligt het! En dan zal je de mensen misleiden!
Ik meen Kohlbrugge toch redelijk goed te kennen. En hij zal nooit zeggen dat iemand ambtsdrager kan worden met een geloof dat nog in de toekomst ligt of wat er helemaal niet is...
Wbt het goud en zilver verhaal van Dia. Dat gaat hier niet mee op! Het is heraut zijn van de Koning of niet! Je bent geen halve heraut!


Wbt gemeente zijn.
Wat twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn....
Dar zal Hij ook zijn. En dan zullen er vast en zeker ook mannen geroepen worden tot het ambt! Geschikt gemaakt worden tot het ambt! Op Gods tijd!
Maar we mogen volgens mij nooit zeggen.... Dan maar ambtsdragers zonder het waarzaligmakend geloof!

eilander schreef:Nogmaals, de focus op de geestelijke staat van ambtsdragers als zodanig begrijp ik nooit zo goed. Moeten zij meer dan anderen Christus kennen? Nee, want niemand mag in zijn ongeloof voortgaan.

De focus lijkt meer te liggen op de ambtsdragers als getuigen, dan op het Woord dat zij mogen uitdragen. Begrijp me goed, ik pleit niet voor mensen die van zichzelf belijden dat ze Christus niet kennen. Maar een ouderling hoeft niet zijn eigen bekeringsgeschiedenis te komen vertellen; hij hoeft eenvoudig het Woord maar open te doen.

@lien75: of deze mensen ambtsdrager mogen zijn, laat ik aan henzelf over. Heeft een ambtsdrager die gekozen is, reden om te zeggen: ik bedank, want ik ken Christus niet? Ik zou dat voor mezelf moeilijk vinden. Hij zou ook (misschien beter) kunnen zeggen: ik ben door de gemeente, mitsdien door God Zelf (als hij dat in zijn eigen hart zo ervaart), gekozen en ik neem het aan, al loop ik klem met de vraag of dat eigenlijk wel kan. Met Kohlbrugge zou ik dan zeggen: Vervloekt en verloren ben ik en zo heb ik het Lam nodig!

Notabene suggereren sommigen hier dat de gemeente dan maar opgeheven moet worden. Wat, opgeheven?! Extra bidstonden organiseren zou ik zeggen! Bestorm als gemeente de troon der genade! Verwacht het van het Woord, niet van mensen!

Het is zeer ernstig eilander, althans dat vind ik.
Als iemand God niet kent, is hij een vijand van God, vijanden van God mogen toch geen ambtsdragers zijn?
Als iemand blind is, hoe kan hij dan leiding geven?
Iedereen moet God kennen, helemaal eens, maar een ambtsdrager is toch wel wat bijzonders, vol van de Heilige Geest, zo staat het trouwens ook in de DKO.
Met de opmerking over bidstonden ben ik het van harte eens.

Luther schreef:

-DIA- schreef:Opheffen kan niet. Het kerkelijke werk moet zijn voortgang hebben. Vooral een grote gemeente!
Als ik het formulier tot bevestiging van ambtsdragers lees, dan kan toch niet zomaar iedereen kandidaat gesteld worden.
Men zei wel eens: Als het goud ontbreekt wordt het zilver, en als het zilver ontbreekt wordt het koper. en zo ga je door
tot je hout hebt. Maar we kunnen toch niet zomaar een kerk sluiten? Als er geen ambtsdragers meer van goud zijn
denk ik toch dat we dan toch met minder moeten doen. Dat lijkt me wel de realiteit.

Ik heb hierbij maar één vraag: Waar in de Bijbel lees je dat de kerk gerechtigd is om tot zilver, koper, hout af te dalen?

Voor zover ik weet letterlijk nergens.
Toch hebben verschillende predikanten dit geciteerd, waar het citaat dan ook van was.
En op zich hadden ze wel gelijk.

-DIA- schreef:

Luther schreef:

-DIA- schreef:Opheffen kan niet. Het kerkelijke werk moet zijn voortgang hebben. Vooral een grote gemeente!
Als ik het formulier tot bevestiging van ambtsdragers lees, dan kan toch niet zomaar iedereen kandidaat gesteld worden.
Men zei wel eens: Als het goud ontbreekt wordt het zilver, en als het zilver ontbreekt wordt het koper. en zo ga je door
tot je hout hebt. Maar we kunnen toch niet zomaar een kerk sluiten? Als er geen ambtsdragers meer van goud zijn
denk ik toch dat we dan toch met minder moeten doen. Dat lijkt me wel de realiteit.

Ik heb hierbij maar één vraag: Waar in de Bijbel lees je dat de kerk gerechtigd is om tot zilver, koper, hout af te dalen?

Voor zover ik weet letterlijk nergens.
Toch hebben verschillende predikanten dit geciteerd, waar het citaat dan ook van was.
En op zich hadden ze wel gelijk.

En waar op grond van de Heilige Schrift hadden zij gelijk? Waar heb jij dat terug kunnen vinden?

lien75 schreef:

-DIA- schreef:

Luther schreef:

-DIA- schreef:Opheffen kan niet. Het kerkelijke werk moet zijn voortgang hebben. Vooral een grote gemeente!
Als ik het formulier tot bevestiging van ambtsdragers lees, dan kan toch niet zomaar iedereen kandidaat gesteld worden.
Men zei wel eens: Als het goud ontbreekt wordt het zilver, en als het zilver ontbreekt wordt het koper. en zo ga je door
tot je hout hebt. Maar we kunnen toch niet zomaar een kerk sluiten? Als er geen ambtsdragers meer van goud zijn
denk ik toch dat we dan toch met minder moeten doen. Dat lijkt me wel de realiteit.

Ik heb hierbij maar één vraag: Waar in de Bijbel lees je dat de kerk gerechtigd is om tot zilver, koper, hout af te dalen?

Voor zover ik weet letterlijk nergens.
Toch hebben verschillende predikanten dit geciteerd, waar het citaat dan ook van was.
En op zich hadden ze wel gelijk.

En waar op grond van de Heilige Schrift hadden zij gelijk? Waar heb jij dat terug kunnen vinden?

Wat er niet is dat kunnen wij mensen niet maken. Of wel dan?

Bedankt voor de bewijzen uit de Schrift Dia

Maar wat er niet is, waarzaligmakend geloof. Kunnen wij inderdaad niet maken.
Dat geloof is echter wel noodzakelijk voor het ambt! Dus het is hier geen kwestie van ipv goud dan maar zilver. Nee, hier is ipv goud helemaal niets!
Wanneer je mag leven vanuit een waarzaligmakend geloof, heb je goud! Eerbiedig gezegd.

Iedereen blijft toch over de staat van de ambtsdragers spreken. Niemand zegt iets over het Woord dat ze hebben te brengen. Heeft het Woord geen kracht omdat een ambtsdrager er zelf niets van kent? Dat lijkt mij een dubieuze stelling.

ejvl schreef: Het is zeer ernstig eilander, althans dat vind ik.
Als iemand God niet kent, is hij een vijand van God, vijanden van God mogen toch geen ambtsdragers zijn?
Als iemand blind is, hoe kan hij dan leiding geven?
Iedereen moet God kennen, helemaal eens, maar een ambtsdrager is toch wel wat bijzonders, vol van de Heilige Geest, zo staat het trouwens ook in de DKO.
Met de opmerking over bidstonden ben ik het van harte eens.

Dit was ook mijn vraag/opmerking. Als je jezelf al zo graag wilt bedriegen is het fijn als er dan een ambtsdrager is die wel zelf de Waarheid uit bevinding kent.

Aan de andere kant zijn er ook ambtsdragers, door de Heere uitgestoten, die geen zaligmakende genade kennen. Zou dit dan tot oordeel zijn? Of zou God daar nog mensen onder trekken?

eilander schreef:Iedereen blijft toch over de staat van de ambtsdragers spreken. Niemand zegt iets over het Woord dat ze hebben te brengen. Heeft het Woord geen kracht omdat een ambtsdrager er zelf niets van kent? Dat lijkt mij een dubieuze stelling.

Eilander, waar in de Schrift kan jij vinden dat er geen waarzaligmakend geloof nodig is voor een ambtsdrager?