-DIA- schreef:Oké dan, als dat zo gaat, dan geloof ik! Ik moet geloven, oké. Met je eens.Ik steek mijn hand op en ik ben behouden?
Dan neem het aan en ik heb het! Eenvoudig.. op het eerste gezicht dan.
Maar hoe zal een mens tot God kunnen genaken en leven? Hoe wordt de hitte van Gods gramschap geblust?
Stel dat ik dat ga geloven omdat me gezegd wordt dat te moeten doen. En dat zie ik om me heen ook gebeuren.
De een heeft een godsdienstige gedachte en bouwt daar een geloof op. De ander werd eens wat emotioneel en
bouwt daar zijn geloof is. Een ander is als door een wonder beter geworden van een ernstig ziekbed, en bouwt daar
een geloof op. Ook al zeggen ze dat ze in Christus geworteld en gegrond zijn. Dat snap ik dus niet
Is dat een waarachtig geloof? Nee toch? het is enkel de theorie waar de praktijk ten enenmale ontbreek.
Of zie ik dat weer verkeerd? Er is zeker onderscheiden geloof. Zou Judas een ongelovige zijn geweest?
Of Thomas? In feite gelooft ieder mens, zelfs een atheïst en de duivelen ook? Is dat het? Nee want dat is immers
meer een historisch geloven? Toch hadden zowel Judas als Thomas en zelfs de duivelen een geloof.
Maak het om te beginnen niet moeilijker dan nodig:
Waar geloof is een stellig weten waardoor ik alles voor betrouwbaar houd, wat God ons in zijn Woord geopenbaard heeft.
Tegelijk is het een vast vertrouwen, dat de Heilige Geest door het evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen aan anderen, maar ook aan mij vergeving van de zonden, eeuwige gerechtigheid en eeuwig heil door God geschonken zijn, enkel uit genade, alleen op grond van de verdienste van Christus.
De duivelen kunnen met het eerste nog wel meegaan. Maar niet met het tweede. Dat is het verschil.
En het kan ook niet zo zijn dat mensen zeggen te geloven, maar dat het niets met ze doet. Het geloof leeft in je hart. Het verandert je dus helemaal. Geloof werkt dus door in je leven.
Dat wil trouwens niet zeggen dat je vragen moet stellen bij de manier waarop mensen tot geloof gebracht zijn. God kan daar van alles voor gebruiken. Wij weten niet hoe God mensen bekeert (zie DL 3/4, art.13). Vandaar deels mijn afkeer van mensen die precies menen te weten hoe diep men zich wel of niet boetvaardig moet tonen voordat iets geloof genoemd kan worden, van bijlslagen, of wat dan ook. Dat komt niet aan ons.
Is het dan een kwestie van je hand opsteken en het hebben?
Ja, en nee.
Ja, want het is geheel gratis. Genade kost je niets. Dat is het mooie. Geen enkele verdienste van onze kant (let maar eens op: vrijwel elke dwaling komt er op neer dat we op een of andere manier zelf iets zouden moeten doen, of verdienen). Je steekt je hand op, en je bent behouden. Inderdaad. Dat is wat het doopformulier 'pleiten' noemt.
Nee, want het mag dan wel gratis zijn, het kost je wel je leven. Je steekt je hand op, en je bent behouden... maar als het daarbij blijft, klopt er iets totaal niet.
Want als je dit echt gelooft, komt er een heleboel op gang. Ook daarover kan je in de DL een en ander vinden. De Geest komt in je wonen, en 'eigent ons toe wat wij in Christus hebben'. Gratis is niet goedkoop. Niet voor Christus, die er zwaar voor heeft betaald, maar ook niet voor de christen, die er zijn oude leven bij inschiet.
Nee ook, want 'even je hand opsteken' en jezelf bekeren, dat doe je niet. God zelf doet dat, door de werking van de Heilige Geest. Maar let wel op, hoe er in onze belijdenisgeschriften (lees: de Dordtse Leerregels) over gesproken wordt. Bijvoorbeeld DL3/4 art.9 en 10, waar dit aan de orde komt. In art. 9 wordt al gesproken van wel of niet aannemen, en in art.10 wordt uitgelegd dat bekering niet aan de mens kan worden toegeschreven. Je doet het dus wel, maar je doet het zelf niet. Maar het is wel een soort conclusie achteraf: zij die bekeerd worden moeten zich er niet op beroemen dat ze het zelf gedaan hebben.
Gemakkelijk is het dus allemaal niet. Je kunt er ook niet te goedkoop over spreken (en eigenlijk vind ik dat je dat op deze manier wel doet). Opnieuw: lees de DL, H5, art. 9-12, waar een stuk 'geloofsleven' wordt omschreven. Met name 10 en 11, waar er op wordt gehamerd dat de zekerheid van het geloof buiten onszelf, maar in de beloften die de Schrift zo overvloedig geeft, en waaruit vervolgens een soort geruststelling voor aanvechtingen wordt gepresenteerd. Daar blijkt ook het belang van het niet zelf gedaan te hebben: de bekering en wedergeboorte zijn uit God zelf, en Hij draait dat niet terug.