Wat betreft het oorspronkelijke heidense van onze feestdagen: dat klopt hoor. De schotse oudvaders vierden ze daarom ook niet. Iemand als Jacobus Koelman was dezelfde mening toegedaan.

Simon schreef:Protestantse predikanten zijn geen kenners van het Hebreeuws noch joodse symboliek.
Daarom denk ik dat wij van de (messiaanse) joden meer kunnen leren, dan andersom.
Wij zijn slechts de wilde olijf, remember?
In datzelfde hoofdstuk leert Paulus ons om vooral niet hoogmoedig te zijn.

Ik weet niet precies hoe het met elk kerkverband zit, maar ten minste de predikanten van de CGK, HHK, en PKN GB hebben allemaal Hebreeuws gehad op hun opleiding. Met de predikantenopleidingen van overige kerkverbanden ben ik niet zo bekend, maar ik neem aan dat die ook gewoon de grondtalen moeten bestuderen. Waarom denk je gelijk dat ik hoogmoedig ben, als ik mijn twijfels heb bij een hoogst ongebruikelijke lezing, toevallig voorgesteld door een messiaanse Jood, van het eerste woord in Genesis? Sinds wanneer is 'toetst alles en behoudt het goede' hoogmoed? Waarom zou ik niet een vraagteken mogen stellen bij een bepaalde interpretatie die misschien gebruikelijk is in messiaans Joodse kringen? Waarom beschuldig je de mensen die dat doen gelijk van hoogmoed tegenover de Joden?

Overigens, om weer even on-topic te geraken, zo'n chiasme/chiastische structuur, die eswil als voorbeeld gaf is absoluut aanwezig in veel teksten uit het OT en zelfs ook in het NT. Ik denk dat het in sommige gevallen wel behulpzaam kan zijn voor bijbelstudie wanneer je iets weet van zulke literaire structuren die je in het OT kan vinden.

Afgewezen schreef:

Tiberius schreef:

Afgewezen schreef:

Simon schreef:leert de HC ook niet zo?

Dat is de vraag nog maar. De HC leert nergens dat we niet mogen werken op zondag.
Het woord 'sabbat', dat in Zondag 38 (over het vierde gebod) voorkomt, is in de Nederlandse vertaling tussengevoegd door Petrus Datheen. De oorspronkelijke, Duitse tekst heeft 'der Feiertag', dat is 'de feestdag' (vlg. dr. K. Runia, 'De zondag onder druk').

En wat zegt het Schatboek daarvan?

Als ik het goed begrepen heb (even snel geraadpleegd), beschouwt die de zondag wel als de NT sabbat, met verbod op het dagelijks werk. In dat geval vervalt de conclusie van Runia.

Ik kom nog even op deze post terug. Bij het Schatboek is het nl. de vraag wat nog van Ursinus zelf is en wat later door anderen is ingevoegd.
Er is een uitgave die het Schatboek heeft willen ontdoen van alle toevoegsels. Deze is van C. van Proosdij. Heeft iemand deze tot zijn beschikking? Wat staat in deze uitgave over het vierde gebod?

Is die op theologienet.nl staat niet van Ursinus dan?

Tiberius schreef:Is die op theologienet.nl staat niet van Ursinus dan?

Wat betreft die verlatinisering van namen:

''Toen het Latijn als lingua franca voor wetenschappelijke werken fungeerde, werden vaak de namen gelatiniseerd van auteurs die in het Latijn schreven. Het lag toen voor de hand de auteursnaam aan te passen aan die taal. Dit werd vooral de gewoonte in de vijftiende en zestiende eeuw, binnen de internationale wereld van humanisten en wetenschappers. Het aannemen van een gelatiniseerde naam was enerzijds een teken dat men nu behoorde tot de respublica litteraria (Republiek der letteren; d.i. de humanistische elite), maar anderzijds vaak ook een handige manier om zijn nederige afkomst te verbergen (dewelke vaak was af te leiden uit iemands doopnaam).[1] Een ander motief, vooral dan in latere eeuwen, was de wens om meer indruk te maken.
De latinisering kon gebaseerd zijn op de oorspronkelijke vorm van de naam, waaraan een Latijnse uitgang werd toegevoegd, bijvoorbeeld Jansenius voor Jansen, terwijl ook klinkers konden veranderen. In andere gevallen werd de naam van de geboortestad of -streek verlatijnst, bijvoorbeeld Aretinus voor d'Arezzo, Novomagius voor van Nijmegen enzovoort, of werd de familienaam letterlijk vertaald, bijvoorbeeld Latomus voor Masson ("metselaar").
Soms werd een Latijnse naam weer 'ontlatijnst'. Bijvoorbeeld toen Carolus Linnaeus in de adelstand werd verheven, veranderde hij zijn naam in Carl von Linné met het Duitse voorvoegsel von dat ook in andere Zweedse adellijke namen voorkomt.''

Vandaar dat die Statenvertaling natuurlijk ook deftig moest zijn...
Helaas is de beweegreden ''meer indruk maken en tot de elite behoren'', de nederige afkomst verbergen, verre van christelijk.
Ursinus was gewoon meneer de Beer.

Tiberius schreef:Is die op theologienet.nl staat niet van Ursinus dan?

Lang niet alle tekst, nee.
http://www.neocalvinisme.nl/hb/vk/hbvk0809rc.html