Oorspronkelijk gepost door Lecram


Ik stel me voor dat die adhd'er snel door z'n broertjes en zusjes ingedamd wordt.

Volgens mij heb jij niet echt een idee van wat ADHD inhoudt. Anders zou je deze opmerking niet maken.

wa

Kinderen zijn ten alle tijde gegeven. Een geschenk van God.

Ik sluit mij hier bij aan,



maar, ik vind een man die toestaat dat zijn vrouw 21 keer moet bevallen een bruut. Zo'n vrouw moet gewoon een kwakkelende gezondheid hebben. Zo'n man zou zich eens wat moeten verdiepen in de vruchtbare periodes van zijn vrouw en zich onthouden van de sexuele gemeenschap.

Oorspronkelijk gepost door Sabra

Oorspronkelijk gepost door Lecram


Ik stel me voor dat die adhd'er snel door z'n broertjes en zusjes ingedamd wordt.

Volgens mij heb jij niet echt een idee van wat ADHD inhoudt. Anders zou je deze opmerking niet maken.

Tsjonge, wat zijn er tegenwoordig weinig mensen op OSW die mij een beetje kennen.

Leuk onderwerp, ik kom uit een gezin van 10 kinderen. Tja het heeft voor mij meer voordelen dan nadelen gehad denk ik. Wel altijd veel moeten helpen, maar daar wordt je niet minder van. En wij als broers en zussen zijn wel een eenheid. Soms wel eens te misschien. Maar heeft ook iets ontzettend moois vind ik zelf. En ben nu de trotse moeder van 6 lieve maar ook heel drukke kinderen. En wat iemand schreef over elk kind genoeg aandacht kunnen geven, ja dat is heel belangrijk. Ik las eens van iemand met een groot gezin dat ze zich elke dag afvroeg of ze elk kind in de ogen heeft gekeken die dag. Dat heb ik wel onthouden. Aandacht voor elk kind speciaal, is denk ik heel belangrijk. En dat lijkt mij toch wel beetje moeilijk worden met 18 kinderen om je heen. Maar heb ook wel geleerd in mn leven dat je kinderen mag zien als een geschenk. Wij hebben zelf nog niet zo lang een kindje verloren na 17 weken zwangerschap. Toen hadden we dus al 5 kinderen. Nou de opmerkingen in het ziekenhuis waren toen echt niet allemaal even leuk. Mevrouw stop er toch mee, als je er toch al 5 hebt, enz. En toen we dus later nog een gezonde dochter kregen, waren we er misschien nog wel rijker mee dan onze eerste. Maar ik weet ook dat een vrouw, en natuurlijk ook de man, elke dag weer kracht moet krijgen om de o zo belangrijke en mooie taak naar behoren te kunnen vervullen.

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Marjan
Er heeft ooit in de Terdege een artikel gestaan over heel grote gezinnen. Ik herinner me een foto van zo'n gezin met 18 kinderen (het kunnen er een paar meer zijn) die in een rijtje tegen de dijk stonden. Zoveel wassen elke week, twee wasmachines trouwens, de meisjes 's morgens als een treintje staan om elkaars haar te vlechten, zoveel broden elke week, zoveel emmers chocoladepasta.
Wat ik niet snap, is hoe je als ouders elk kind voldoende aandacht geeft. De praktische dingen zullen nog wel gaan, daar groei je in. Maar hoe kun je elk kind apart liefde geven, en rekening houden met hem/haar? En wat doe je als er een met adhd of zo tussen zit? Dan loopt de boel in de soep volgens mij.

Ik stel me voor dat die adhd'er snel door z'n broertjes en zusjes ingedamd wordt.

Ik denk dat zo'n gezin binnen de kortste keren overhoop ligt door een adhd'er. Die reageert namelijk op elke prikkel. Bedenk dan maar eens hoe dat er aan toe gaat met twaalf of veertien of meer mensen in één huis. Plus dat een adhd'er zich slecht in bedwang kan houden... Grote narigheid dus.

Oorspronkelijk gepost door Marjan

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Marjan
Er heeft ooit in de Terdege een artikel gestaan over heel grote gezinnen. Ik herinner me een foto van zo'n gezin met 18 kinderen (het kunnen er een paar meer zijn) die in een rijtje tegen de dijk stonden. Zoveel wassen elke week, twee wasmachines trouwens, de meisjes 's morgens als een treintje staan om elkaars haar te vlechten, zoveel broden elke week, zoveel emmers chocoladepasta.
Wat ik niet snap, is hoe je als ouders elk kind voldoende aandacht geeft. De praktische dingen zullen nog wel gaan, daar groei je in. Maar hoe kun je elk kind apart liefde geven, en rekening houden met hem/haar? En wat doe je als er een met adhd of zo tussen zit? Dan loopt de boel in de soep volgens mij.

Ik stel me voor dat die adhd'er snel door z'n broertjes en zusjes ingedamd wordt.

Ik denk dat zo'n gezin binnen de kortste keren overhoop ligt door een adhd'er. Die reageert namelijk op elke prikkel. Bedenk dan maar eens hoe dat er aan toe gaat met twaalf of veertien of meer mensen in één huis. Plus dat een adhd'er zich slecht in bedwang kan houden... Grote narigheid dus.

Soms lijkt het er op dat ieder kind met een beetje energie als ADHDer wordt gezien. 10 jaar geleden had nog niemand ervan gehoord en nu heeft bijna ieder gezin er één.
Ik kan me eerder voorstellen dat het een grote wissel trekt op een (groot) gezin als er een (zwaar) gehandicapt kind in het gezin aanwezig is. Die heeft relatief meer andacht nodig dan gezonde kinderen.

Oorspronkelijk gepost door Marjan

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Marjan
Er heeft ooit in de Terdege een artikel gestaan over heel grote gezinnen. Ik herinner me een foto van zo'n gezin met 18 kinderen (het kunnen er een paar meer zijn) die in een rijtje tegen de dijk stonden. Zoveel wassen elke week, twee wasmachines trouwens, de meisjes 's morgens als een treintje staan om elkaars haar te vlechten, zoveel broden elke week, zoveel emmers chocoladepasta.
Wat ik niet snap, is hoe je als ouders elk kind voldoende aandacht geeft. De praktische dingen zullen nog wel gaan, daar groei je in. Maar hoe kun je elk kind apart liefde geven, en rekening houden met hem/haar? En wat doe je als er een met adhd of zo tussen zit? Dan loopt de boel in de soep volgens mij.

Ik stel me voor dat die adhd'er snel door z'n broertjes en zusjes ingedamd wordt.

Ik denk dat zo'n gezin binnen de kortste keren overhoop ligt door een adhd'er. Die reageert namelijk op elke prikkel. Bedenk dan maar eens hoe dat er aan toe gaat met twaalf of veertien of meer mensen in één huis. Plus dat een adhd'er zich slecht in bedwang kan houden... Grote narigheid dus.

Dan maar een extra dosering Concerta/Ritalin bij groot gezin.

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Marjan

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Marjan
Er heeft ooit in de Terdege een artikel gestaan over heel grote gezinnen. Ik herinner me een foto van zo'n gezin met 18 kinderen (het kunnen er een paar meer zijn) die in een rijtje tegen de dijk stonden. Zoveel wassen elke week, twee wasmachines trouwens, de meisjes 's morgens als een treintje staan om elkaars haar te vlechten, zoveel broden elke week, zoveel emmers chocoladepasta.
Wat ik niet snap, is hoe je als ouders elk kind voldoende aandacht geeft. De praktische dingen zullen nog wel gaan, daar groei je in. Maar hoe kun je elk kind apart liefde geven, en rekening houden met hem/haar? En wat doe je als er een met adhd of zo tussen zit? Dan loopt de boel in de soep volgens mij.

Ik stel me voor dat die adhd'er snel door z'n broertjes en zusjes ingedamd wordt.

Ik denk dat zo'n gezin binnen de kortste keren overhoop ligt door een adhd'er. Die reageert namelijk op elke prikkel. Bedenk dan maar eens hoe dat er aan toe gaat met twaalf of veertien of meer mensen in één huis. Plus dat een adhd'er zich slecht in bedwang kan houden... Grote narigheid dus.

Soms lijkt het er op dat ieder kind met een beetje energie als ADHDer wordt gezien. 10 jaar geleden had nog niemand ervan gehoord en nu heeft bijna ieder gezin er één.
Ik kan me eerder voorstellen dat het een grote wissel trekt op een (groot) gezin als er een (zwaar) gehandicapt kind in het gezin aanwezig is. Die heeft relatief meer andacht nodig dan gezonde kinderen.

Het lijkt er op dat dit topic volkomen gaat ontsporen, maar ik kan het niet laten om hier op te reageren.
Ik weet vanuit mijn eigen gezin wat adhd is, en dan heeft mijn zoon het nog maar in lichte mate maar hij kreeg/krijgt me aan het eind van mijn latijn. Zo'n kind opvoeden is gewoon topsport.
Kennelijk ken je deze aandoening gewoon niet, anders zou je er niet zo'n makkelijk oordeel over hebben.

Soms lijkt het er op dat ieder kind met een beetje energie als ADHDer wordt gezien. 10 jaar geleden had nog niemand ervan gehoord en nu heeft bijna ieder gezin er één.
Ik kan me eerder voorstellen dat het een grote wissel trekt op een (groot) gezin als er een (zwaar) gehandicapt kind in het gezin aanwezig is. Die heeft relatief meer andacht nodig dan gezonde kinderen.

Dat men nu de diagnose kan stellen van ADHD ligt niet aan het feit dat het een verkapt 'modeverschijnsel' is, zoals jij denkt, maar de medische/psychologische kennis is toegenomen.

Ik vind het nogal cru om maar te stellen dat het allemaal wat overdreven is omdat men het vroeger niet deed/kon, deze diagnose stellen.

Oorspronkelijk gepost door Marjan

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Marjan

Oorspronkelijk gepost door Lecram Ik stel me voor dat die adhd'er snel door z'n broertjes en zusjes ingedamd wordt.

Ik denk dat zo'n gezin binnen de kortste keren overhoop ligt door een adhd'er. Die reageert namelijk op elke prikkel. Bedenk dan maar eens hoe dat er aan toe gaat met twaalf of veertien of meer mensen in één huis. Plus dat een adhd'er zich slecht in bedwang kan houden... Grote narigheid dus.

Soms lijkt het er op dat ieder kind met een beetje energie als ADHDer wordt gezien. 10 jaar geleden had nog niemand ervan gehoord en nu heeft bijna ieder gezin er één.
Ik kan me eerder voorstellen dat het een grote wissel trekt op een (groot) gezin als er een (zwaar) gehandicapt kind in het gezin aanwezig is. Die heeft relatief meer andacht nodig dan gezonde kinderen.

Het lijkt er op dat dit topic volkomen gaat ontsporen, maar ik kan het niet laten om hier op te reageren.
Ik weet vanuit mijn eigen gezin wat adhd is, en dan heeft mijn zoon het nog maar in lichte mate maar hij kreeg/krijgt me aan het eind van mijn latijn. Zo'n kind opvoeden is gewoon topsport.
Kennelijk ken je deze aandoening gewoon niet, anders zou je er niet zo'n makkelijk oordeel over hebben.

Ik heb het niet over de echte gevallen, maar over de gevallen die het gevolg zijn van de trend.

Overigens zie je sowieso een tendens dat kinderen brutaler en vrijer zijn naar de ouders. Mijn kinderen doen soms dingen die ik vroeger niet hoefde te flikken.
Onlangs hoorde ik dat kinderen tijdens de les ook veel vrijer kunnen/mogen bewegen dan vroeger. Wij merken dat thuis, doordat de kinderen nauwelijks meer stil kunnen zitten.

Oorspronkelijk gepost door Sabra

Soms lijkt het er op dat ieder kind met een beetje energie als ADHDer wordt gezien. 10 jaar geleden had nog niemand ervan gehoord en nu heeft bijna ieder gezin er één.
Ik kan me eerder voorstellen dat het een grote wissel trekt op een (groot) gezin als er een (zwaar) gehandicapt kind in het gezin aanwezig is. Die heeft relatief meer andacht nodig dan gezonde kinderen.

Dat men nu de diagnose kan stellen van ADHD ligt niet aan het feit dat het een verkapt 'modeverschijnsel' is, zoals jij denkt, maar de medische/psychologische kennis is toegenomen.

Ik vind het nogal cru om maar te stellen dat het allemaal wat overdreven is omdat men het vroeger niet deed/kon, deze diagnose stellen.

Het lijkt erop dat jij mijn reactie niet goed leest.

Ik heb het niet over de echte gevallen, maar over de gevallen die het gevolg zijn van de trend.

Overigens zie je sowieso een tendens dat kinderen brutaler en vrijer zijn naar de ouders. Mijn kinderen doen soms dingen die ik vroeger niet hoefde te flikken.
Onlangs hoorde ik dat kinderen tijdens de les ook veel vrijer kunnen/mogen bewegen dan vroeger. Wij merken dat thuis, doordat de kinderen nauwelijks meer stil kunnen zitten.

De opmerking dat je kinderen soms dingen doen die jij vroeger niet hoefde te flikken viel me op. Dat kan namelijk twee dingen betekenen:
a. kinderen zijn veel mondiger/brutaler geworden
b. ouders van nu voeden anders op dan hun eigen ouders.

Als ik jouw opmerking zo lees gaat het over optie b. Jouw kinderen flikken het wel, kennelijk is jouw opvoedingsstijl anders dan die van jouw ouders.

Verder je opmerking over school. Inderdaad is het veel gangbaarder dat kinderen met van alles bezig zijn in de klas en dat ze niet een ochtend lang klassikaal werken. Dat geeft onrust in school, maar het komt wel tegemoet aan de individuele leerbehoefte van kinderen. Op de basisschool van mijn jongste hebben ze weektaken bijvoorbeeld. Ze leren zo plannen. Dat kan wel betekenen dat de een sommen maakt, de ander topo doet op de computer en de derde taal doet.
Kunnen ze daardoor thuis minder goed stilzitten? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Dat valt misschien ook weer onder optie b.

Oorspronkelijk gepost door Marjan

Ik heb het niet over de echte gevallen, maar over de gevallen die het gevolg zijn van de trend.

Overigens zie je sowieso een tendens dat kinderen brutaler en vrijer zijn naar de ouders. Mijn kinderen doen soms dingen die ik vroeger niet hoefde te flikken.
Onlangs hoorde ik dat kinderen tijdens de les ook veel vrijer kunnen/mogen bewegen dan vroeger. Wij merken dat thuis, doordat de kinderen nauwelijks meer stil kunnen zitten.

De opmerking dat je kinderen soms dingen doen die jij vroeger niet hoefde te flikken viel me op. Dat kan namelijk twee dingen betekenen:
a. kinderen zijn veel mondiger/brutaler geworden
b. ouders van nu voeden anders op dan hun eigen ouders.

Als ik jouw opmerking zo lees gaat het over optie b. Jouw kinderen flikken het wel, kennelijk is jouw opvoedingsstijl anders dan die van jouw ouders.

Verder je opmerking over school. Inderdaad is het veel gangbaarder dat kinderen met van alles bezig zijn in de klas en dat ze niet een ochtend lang klassikaal werken. Dat geeft onrust in school, maar het komt wel tegemoet aan de individuele leerbehoefte van kinderen. Op de basisschool van mijn jongste hebben ze weektaken bijvoorbeeld. Ze leren zo plannen. Dat kan wel betekenen dat de een sommen maakt, de ander topo doet op de computer en de derde taal doet.
Kunnen ze daardoor thuis minder goed stilzitten? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Dat valt misschien ook weer onder optie b.

Ik heb niet het idee dat ik anders opvoed dan mijn ouders als het gaat over gezag en gehoorzaamheid. Dus is het optie a.

Als je kijkt hoe je vroeger (20-30 jaar geleden) op school werkte, dan was het voornamelijk stilzitten en luisteren. Het gaat er niet om wat beter is voor het leergedrag, maar als je nu op school niet of nauwelijks leert stil te zitten, dan moet je dat als ouders meer je kinderen leren.

Ik zie overigens om mij heen dat kinderen het veel meer voor het zeggen hebben. Dat straalt dan weer uit op andere kinderen. Ik moet daar niets van hebben, maar ondervind er wel de gevolgen van.

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Sabra

Oorspronkelijk gepost door Lecram


Ik stel me voor dat die adhd'er snel door z'n broertjes en zusjes ingedamd wordt.

Volgens mij heb jij niet echt een idee van wat ADHD inhoudt. Anders zou je deze opmerking niet maken.

Tsjonge, wat zijn er tegenwoordig weinig mensen op OSW die mij een beetje kennen.

Doe er wat aan!

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Marjan

Ik heb het niet over de echte gevallen, maar over de gevallen die het gevolg zijn van de trend.

Overigens zie je sowieso een tendens dat kinderen brutaler en vrijer zijn naar de ouders. Mijn kinderen doen soms dingen die ik vroeger niet hoefde te flikken.
Onlangs hoorde ik dat kinderen tijdens de les ook veel vrijer kunnen/mogen bewegen dan vroeger. Wij merken dat thuis, doordat de kinderen nauwelijks meer stil kunnen zitten.

De opmerking dat je kinderen soms dingen doen die jij vroeger niet hoefde te flikken viel me op. Dat kan namelijk twee dingen betekenen:
a. kinderen zijn veel mondiger/brutaler geworden
b. ouders van nu voeden anders op dan hun eigen ouders.

Als ik jouw opmerking zo lees gaat het over optie b. Jouw kinderen flikken het wel, kennelijk is jouw opvoedingsstijl anders dan die van jouw ouders.

Verder je opmerking over school. Inderdaad is het veel gangbaarder dat kinderen met van alles bezig zijn in de klas en dat ze niet een ochtend lang klassikaal werken. Dat geeft onrust in school, maar het komt wel tegemoet aan de individuele leerbehoefte van kinderen. Op de basisschool van mijn jongste hebben ze weektaken bijvoorbeeld. Ze leren zo plannen. Dat kan wel betekenen dat de een sommen maakt, de ander topo doet op de computer en de derde taal doet.
Kunnen ze daardoor thuis minder goed stilzitten? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Dat valt misschien ook weer onder optie b.

Ik heb niet het idee dat ik anders opvoed dan mijn ouders als het gaat over gezag en gehoorzaamheid. Dus is het optie a.

Als je kijkt hoe je vroeger (20-30 jaar geleden) op school werkte, dan was het voornamelijk stilzitten en luisteren. Het gaat er niet om wat beter is voor het leergedrag, maar als je nu op school niet of nauwelijks leert stil te zitten, dan moet je dat als ouders meer je kinderen leren.

Ik zie overigens om mij heen dat kinderen het veel meer voor het zeggen hebben. Dat straalt dan weer uit op andere kinderen. Ik moet daar niets van hebben, maar ondervind er wel de gevolgen van.

Ik kan me niet voorstellen dat als je als kind de hele dag op school hebt stilgezeten, het makkelijk is om thuis ook nog eens rustig te zijn.
Ik zie zelf een grote oorzaak van problemen met kinderen in de maatschappij. Waar kunnen kinderen nog gewoon zichzelf zijn, lekker een balletje trappen, in een boom klimmen, wild gillen en spelen?