Oorspronkelijk gepost door Hendrikus
De gezangenkwestie heeft door de eeuwen heen de gemoederen al vaak bezig gehouden. Daar moeten we niet te licht over denken.
De tegenstanders, zij die zich willen beperken tot uitsluitend de psalmen, verdedigen hun standpunt meestal met het argument dat ze alleen willen zingen wat rechtstreeks uit de Bijbel afkomstig is en dus Goddelijk geïnspireerd is. Helemaal consequent gaan ze daar overigens niet mee om: naast het Onze Vader en de drie cantica (de lofzangen van Maria, Zacharias en Simeon) zingt men immers ook de geloofsbelijdenis, de avondzang, de bedezang voor de predikatie), allemaal teksten die niet rechtstreeks uit de Bijbel afkomstig zijn. En ook aan de berijmde Tien Geboden wordt als laatste vers een bede (Och of wij Uw geboon volbrachten) gezongen die gewoon door de berijmers is toegevoegd.
Als er wordt voorgesteld om nog andere schriftgedeelten te berijmen en die dan als gezang toe te voegen (de lofzang van Hanna bijvoorbeeld), dan stuit dit ook op verzet: er zijn nu eenmaal mensen die gewoon alles bij het oude willen houden en elke vorm van vernieuwing afwijzen) inderdaad, meestal op gevoelsargumenten.
Men zegt wel dat de gezangen slechts de geloofsuiting kunnen zijn van een bepaalde tijd, en dat ze dus na enige verloop van tijd aanvulling behoeven, terwijl de psalmen nooit verouderen. Enerzijds zou ik daar tegenin willen brengen dat bepaalde psalmen nooit gezongen worden omdat ze ook zeer specifiek voor bepaalde omstandigheden zijn bedoeld (denk bijvoorbeeld aan de wraakpsalmen), anderzijds sluiten we met zo'n argument van tijdgebondenheid meteen de ogen voor het feit dat de kerkgeschiedenis door de eeuwen heen vele ijzersterke liederen heeft voortgebracht die anno 2005 wat mij betreft gewoon tot de kerkelijke standaardliteratuur behoren. En dan gaat het niet over recente liedjes op vlot klinkende melodietjes, maar over klassieke liederen als "Een vaste burg", "Alle roem is uitgesloten", "Ontwaakt gij die slaapt" etc.
We moeten absoluut zorgvuldig en voorzichtig omgaan met de gevoelens van onze medechristenen. Maar we moeten ook nuchter zijn op z'n tijd. Wat zijn ten diepste de argumenten voor die vier ouderlingen om op te stappen? Zouden ze ook zijn opgestapt als 't ging om een besluit om voortaan de psalmen ritmisch te gaan zingen die men voorheen niet-ritmisch zong? Is het alleen maar verzet tegen verandering, of hebben ze werkelijk steekhoudende argumenten tegen het zingen van gezangen? En zo ja, zijn die argumenten gewogen?
Want, laten we eerlijk zijn: het ene gezang is het andere niet. Zowel inhoudelijk als muzikaal kun je bij menig gezang levensgrote vraagtekens plaatsen. Ik zou zeker niet klakkeloos de deur willen openzetten voor alle mogelijke gezangen, liederen en liedjes, want dan haal je naast allerlei schitterende parels ook een heleboel muzikale en geestelijke armoede binnen. Maar een selectief gebruik van gezangen binnen de eredienst, daar ben ik beslist niet tegen.
Juist ja, enkele jaren geleden is onder veel protest daar ook het ritmisch zingen ingevoerd. Ik moet zeggen de keren dat ik er geweest ben was het een complete puinhoop met zingen, omdat men niet weet of men nu een hele of een halve noot moet zingen en dan nog maar om te zwijgen bij zeer moeilijke Psalmen.
Voor die tijd ging dat redelijk goed maar na het ritmisch zingen houden velen hun mond, gewoon omdat ze het niet weten.
Ritmisch een vooruitgang? In mijn ogen is het daar een achteruitgang geweest.
Zo denk ik dat men nu heeft gedacht over het invoeren van gezangen zingen. Ik heb het idee dat deze mensen er beslist niets inzien en er nu maar het bijltje bij neer leggen, omdat men anders een grote twistende gemeente gaat worden.
Bijzaken worden verheven tot hoofdzaken en vreemd dat die bijzaken nu juist altijd wel doorgedrukt moeten worden, nooit zal men zeggen: joh het zijn maar bijzaken en als anderen het daar nu echt moeilijk mee hebben dan houden we het toch zo. nee dat heb ik nog nooit meegemaakt, de bijzaak wordt altijd als hoofdzaak doorgedrukt.
