quote mathijs
Ik ken ook een huwelijk wat heel goed gaat tussen de gelovige vrouw en de ongelovige man, maar als het over kerk en God gaat, dan is de man (als ik het zo mag zeggen) des duivels. Dan is het geen leven meer in huis.
en wat nu als diegene over deze dingen wil praten en er vaak over begint? en je hele goede gesprekken heb over het geloof terwijl je dat met een ander niet hebt alleen met hem? en dan geen discussies maar gewoon een gesprek die ieder heeft die van de kerk is en een gesprek heeft met iemand van de kerk.
Een ongelijk huwelijk: verbiedt de bijbel het?
Mijns inziens is er toch een onderscheid tussen een ongelovig kerkmens en een ongelovige niet-kerkelijke (wellicht geen fijne termen, maar jullie begrijpen wat ik bedoel).
Het samenleven met een ongelovige niet-kerkenlijke brengt meer verleidingen met zich mee dan het samenleven met een ongelovig kerkmens. Paulus waarschuwt tegen het juk met de ongelovige uit de perceptie van het meegezogen worden in de zonden van de ongelovige (zie KT). Dit gevaar is denk ik onmiskenbaar groter (voor de partner en de eventuele kinderen van de ongelovige) bij een niet-kerkelijke.
Het samenleven met een ongelovige niet-kerkenlijke brengt meer verleidingen met zich mee dan het samenleven met een ongelovig kerkmens. Paulus waarschuwt tegen het juk met de ongelovige uit de perceptie van het meegezogen worden in de zonden van de ongelovige (zie KT). Dit gevaar is denk ik onmiskenbaar groter (voor de partner en de eventuele kinderen van de ongelovige) bij een niet-kerkelijke.
Die mening deel ik Pim. Zou toch raar zijn dat alleen bekeerde mensen emt elkaar konden trouwen. Dan zouden er niet veel mensen getrouwd zijn denk ik.Oorspronkelijk gepost door Pim
Mijns inziens is er toch een onderscheid tussen een ongelovig kerkmens en een ongelovige niet-kerkelijke (wellicht geen fijne termen, maar jullie begrijpen wat ik bedoel).
Het samenleven met een ongelovige niet-kerkenlijke brengt meer verleidingen met zich mee dan het samenleven met een ongelovig kerkmens. Paulus waarschuwt tegen het juk met de ongelovige uit de perceptie van het meegezogen worden in de zonden van de ongelovige (zie KT). Dit gevaar is denk ik onmiskenbaar groter (voor de partner en de eventuele kinderen van de ongelovige) bij een niet-kerkelijke.
-
Doortje
Jij oordeelt zonder mij of mijn vriend te kennen. Kan alleen maar een quote aanhalen uit een preek die ik laatst gehoord heb: mensen die zo oordelen hebben zelf weinig begrepen van Gods liefde.Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Ik snap niet eens waarom jij als gelovige (d.i. iemand die de Heere vreest. Die alleen God liefheeft met heel zijn hart), kan trouwen met een ongelovige (d.i. iemand die de duivel lief heeft). En ik snap helemaal niet dat je dat nog goed vindt ook. Dat je daar vrede mee hebt. Elkaar gewoon in je waarde laten.
Wat een vreselijk huwelijk!
Ik vraag me dan af als de persoon die zich gelovig noemt ook iid. gelovig is. Hoe kun je zo onbewogen en niet waarschuwend trouwen.
Gelovig en ongelovig
Hemel en hel
God en duivel
Water en vuur
Rechts en links
Je voelt wel aan, dat past nooit bij elkaar.
Het kan niet goed zijn, laat staan Bijbels. Ik lees in heel de Bijbelse geschiedenissen nooit dat een godvrezend persoon met een ongelovig iemand trouwde. Gebeurde dat wel, dan kwamen daar wel straffen op.
Ja, het kan voorkomen als je verliefd wordt op een ongelovig/kerkloos iemand.
En als het wederzijds is, dan moet er eerst maar eens heel veel gepraat worden voordat je besluit om verkering te nemen. En als er geen daad tot bekering komt, dan ook geen daad tot verkering!
Ik vraag me trouwens af. Heb je dan als gelovige nooit gebeden om een godvrezende jongen of meisje? Of hoeft God daar zich niet mee te bemoeien? En dan wel om een zegen vragen over het huwelijk in de kerk? Ik ben bang dat je om een vloek gaat vragen. Want het is niet naar de schrift! En wie God verlaat (ook als is het vroom. God ziet alles) heeft smart op smart te vrezen....
Ik ben er van overtuigd, als je alle dagen bid om een God vrezend meisje of jongen, dat je die krijgen zult. Maar misschien ook wel niet. Maar dan heeft de Heere daar een bedoeling mee. Er gebeurt immers niets zomaar. De Heere heeft overal een bedoeling mee. Maar wel een bedoeling waar mee Hij Zelf verheerlijkt wordt. En dat is ook het doel waartoe wij geschapen zijn. Tot Zijn eer leven. Ook in het huwelijk met je godvrezend echtgenote of echtgenoot, of ook met je ongelovige echtgenote of echtgenoot????? Je voelt wel aan hoop ik, dat dat niet mogelijk is.
Voel me zwaar gekwetst en dat mag je best weten. Ik vraag me af waar jij het lef vandaan haalt om te twijfelen aan het feit of ik wel echt gelovig ben. Als jij zelf beweert om christen te zijn, is jouw reactie niet de goede manier om met je medemens om te gaan. Vind dit heel ver gaan... Door mensen die reageren zoals jij het doet heeft mijn vriend juist zoiets van: fijne mensen die christenen, daar wil ik echt bijhoren (NOT!)
[Aangepast op 11/10/04 door Doortje]
[Aangepast op 11/10/04 door Doortje]
-
moderne gelovige
Doortje: Ik voel helemaal met je mee!
Sommige antwoorden zoals hier gegeven verdien je niet.
Matthijs: is dit nu de liefde die je voorstaat?
Laat ik me beter uitdrukken: zonder je overtuiging op te geven kun je het toch anders brengen.
Heb je zelfs overigens kinderen? enfin de rest van mijn vragen laat zich raden...
Zal ik jullie eens (beknopt) iets vertellen:
Ds. van Estrik, ja die nu Hersteld Hervormd is, heeft mede gezorgd dat mijn hedendaagse echtgenootte en ik nog steeds bij elkaar zijn!
En ja wij zijn later RK getrouwd. Ik begrijp wel dat hij deze dienst niet kon bezoeken.
Maar heeft wel de uiteindelijke stap tot een huwelijk positief gestimuleerd.
Matthijs: er is ook nog zoiets als gebed.
We zouden als we stil worden voor Hem, en ik neem aan dat jij dat ook doet, vragen of de Heer voor Doortje en haar vriend uitkomst wil geven.
Doortje sterkte!
Sommige antwoorden zoals hier gegeven verdien je niet.
Matthijs: is dit nu de liefde die je voorstaat?
Laat ik me beter uitdrukken: zonder je overtuiging op te geven kun je het toch anders brengen.
Heb je zelfs overigens kinderen? enfin de rest van mijn vragen laat zich raden...
Zal ik jullie eens (beknopt) iets vertellen:
Ds. van Estrik, ja die nu Hersteld Hervormd is, heeft mede gezorgd dat mijn hedendaagse echtgenootte en ik nog steeds bij elkaar zijn!
En ja wij zijn later RK getrouwd. Ik begrijp wel dat hij deze dienst niet kon bezoeken.
Maar heeft wel de uiteindelijke stap tot een huwelijk positief gestimuleerd.
Matthijs: er is ook nog zoiets als gebed.
We zouden als we stil worden voor Hem, en ik neem aan dat jij dat ook doet, vragen of de Heer voor Doortje en haar vriend uitkomst wil geven.
Doortje sterkte!
-
gerrit de 2e
- Berichten: 754
- Lid geworden op: 15 dec 2003, 22:38
- Contacteer:
Ik denk dat dit mooi geciteerd is. Geen verbod maar een waarschuwing tot bescherming van de gelovigen. In die trant hebben de geboden voor de gelovigen nut!Nogmaals dit is de liefde van de Heere die ons wil beschermen voor al het verdriet wat meestal voortkomt als je tegen deze waarschuwing in gaat!
"Rijkdom geeft geen wijsheid, maar vervangt het "
Afgezien van een rijtje bijvoegelijk naamwoorden die Matthijs volgens mij beter had kunnen weglaten blijft het voor heel veel mensen moeilijk om gewoon te lezen wat iemand wil zeggen, zonder gelijk helemaal uit hun dak te gaan. Het is leuk om sociaal en aardig tegenover elkaar te zijn etc. maar als iemand iets onbijbels vind, en hij zegt dit (op een felle manier, maar de bijbel is eveneens heel erg fel op sommige punten) ga dan gewoon op zijn argumenten in ipv een geweldig beledigd gezicht te trekken en een boos verhaal te beginnen.
Als je werkelijk zo'n waarde hecht aan liefde en respect voor de medemensen; laat dat dan blijken door - zelfs als iemand iets zegt wat volgens jou totaal niet door de beugel kan - niet diezelfde fout te maken. Of is dat ineens heel moeilijk?
Als je werkelijk zo'n waarde hecht aan liefde en respect voor de medemensen; laat dat dan blijken door - zelfs als iemand iets zegt wat volgens jou totaal niet door de beugel kan - niet diezelfde fout te maken. Of is dat ineens heel moeilijk?
-
moderne gelovige
Ja Jongere: maar toch is het de toon die de muziek maakt. Zeker op een forum.
Vermanen, niets mis mee, je weet waar OSW en haar leden voor staat.
Maar ik mis echt daadwerkelijke steun er in.
Uit de Bijbel citeren en afkeuren is in dit geval net iets te kort door de bocht!
Over opdragen van het probleem in gebed hoor je vrijwel niemand!
Vermanen, niets mis mee, je weet waar OSW en haar leden voor staat.
Maar ik mis echt daadwerkelijke steun er in.
Uit de Bijbel citeren en afkeuren is in dit geval net iets te kort door de bocht!
Over opdragen van het probleem in gebed hoor je vrijwel niemand!
-
england
Mee eens, maar toch.... Liefde is het slikken van iemands te scherpe woorden.. En dta valt niet mee. In deze maatschappij, en de kerken hebben daar een flinke dosis van mee gekregen! is het zo dat een ieder het recht heeft te zeggen wat ie wil.. Dus als jij je beledigd voelt, in plaats van de andere wang toe te keren heb je het recht om minstens even hard terug te slaan met woorden....En ik erken hetzelfde te doen vaak..Als ik vind dat iemand iets tegen me zegt waardoor ik me gekwets voelt, in plaats van het beste van iemand te denken, en iemand nog steeds lief te hebben! denk ik: wie denkt ie wel niet dat ie is! Hoe haalt ie et in z'n hoofd om zoiets tegen MIJ te zeggen.......!
Maar dan nog iets, ik weet niet of het zo bedoeld is, maar je zegt dat er niks gezegd wordt over het opdragen in gebed. Mag je voor iets bidden waarvan de Bijbel duidelijk maakt dat het tegen Gods wil/advies/gebod/verzoek is?
Met andere woorden, mag je om Gods zegen vragen als je als gelovige met een ongelovige man/vrouw het huwelijksbootje in wil stappen? Als je dus bewust tegen de leer van de Bijbel ingaat, mag je dan alsnog erom bidden en je relatie tot God opdragen...?
En Tukker, veel kerkelijke huwelijken zijn tussen twee ongelovigen, en dus gaat dat Bijbel gedeelte niet over hen... Of, zoals een dominee vaak zei: wel van kamp, maar niet van Koning verandert.... Dus al ben je erg serieus, en doe je geen hele erge vreemde dingen etc, dan nog val je helaas niet onder 'gelovigen'. Reken je zo iemand toch als gelovige dan zul je moeten stelen dat je nog met de duivel zelf mag trouwen, want die gelooft ook...
En dingen die gezegd zijn zijn erg hard, en niemand vindt het leuk om te lezen dat die spetter nou niet door kan gaan omdat ie toevallig niet bekeerd is... Maar Wie komt op de eerste plek??? En dan kan ik helemaal meevoelen, en ik weet uit ervaring hoe moeilijk het kan zijn.. Maar hebben we in Jezus niet een medelijdende Hogepriester, die in alles verzocht geweest is zoals wij, maar dan zonder zonden? Denk je niet dat Hij naar onze klacht wil horen, en dat we bij Hem troost kunnen vinden?!
Een van mijn lievelingspsalmen is psalm 145 vers 5, en als er iets is dat moeilijk is denk ik daar aan:
De Heer is recht in al Zijn weg en werk,
Zijn goedheid kent in 't gans heelal geen perk.
Hij is nabij de ziel die tot Hem zucht;
Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht,
dat ongeveinsd in 't midden der ellenden
zich naar Gods troon met zijn gebeen blijft wenden.
Hij geeft de wens van allen die Hem vrezen:
hen bede heeft Hij nimmer afgewezen!
Ik denk dat dit vers het alles goed samen vat! Hij geeft de wens van allen die Hem vrezen.. Dus als we op Hem vertrouwen , ook in het vinden van een man/vrouw, dan zal Hij ons niet beschamen!
En als we in een moeilijk huwelijk belandt zijn? Ook dan is Hij getrouw, en wat hebben die mensen ons gebed nodig! Wat een verdriet kan dat geven, en wat een pijn en spijt! Maar ook dan wil God vergeven en helen en helpen!
Maar betekend dat dat we er dan maar moedwillig in moeten stappen? Zo van: waar de zonde meerder geworden is, daar is de genade veel meer overvloedig geweest....wat zullen wij dan zeggen? Zullen wij in de zonde blijven, opdat de genade te meerder worde? Dat zij verre... (Romeinen 5:20, 6:1-2.)
Toch denk ik dat er meer gebed moet zijn voor jonge mensen! Het valt niet mee om staande te blijven...Liefde is een raar iets, het kan de rede verblinden... Alles lijkt mogelijk, en een jongen wil alles wel beloven, zelfs als dat betekend dat ie twee keer mee naar de kerk moet etc...
En zoals gezegd was, het is wel ander als iemand wel kerkelijk is, maar toch, ook dan als het goed is is er een wereld van verschil tussen de twee.. En zo iemand is in Gods ogen nog steeds ongelovig, al lijkt dat wat hard te verteren voor veel kerkgangers! Maar er is geen tussen hemel voor nette kerkmensen, en dus zullen we Gode meer gehoorzaam moeten zijn dan mensen, ook onszelf....
Maar in plaats van te schelden etc kunnen we maar beter voor jongelui bidden dat God hun ogen gericht houdt op Christus. Christus, die voor hun gestorven is, en die nou alles ervoor overhad om hun zalig te maken.. Zal Hij dan niet verder zorgen?
Maar dan nog iets, ik weet niet of het zo bedoeld is, maar je zegt dat er niks gezegd wordt over het opdragen in gebed. Mag je voor iets bidden waarvan de Bijbel duidelijk maakt dat het tegen Gods wil/advies/gebod/verzoek is?
Met andere woorden, mag je om Gods zegen vragen als je als gelovige met een ongelovige man/vrouw het huwelijksbootje in wil stappen? Als je dus bewust tegen de leer van de Bijbel ingaat, mag je dan alsnog erom bidden en je relatie tot God opdragen...?
En Tukker, veel kerkelijke huwelijken zijn tussen twee ongelovigen, en dus gaat dat Bijbel gedeelte niet over hen... Of, zoals een dominee vaak zei: wel van kamp, maar niet van Koning verandert.... Dus al ben je erg serieus, en doe je geen hele erge vreemde dingen etc, dan nog val je helaas niet onder 'gelovigen'. Reken je zo iemand toch als gelovige dan zul je moeten stelen dat je nog met de duivel zelf mag trouwen, want die gelooft ook...
En dingen die gezegd zijn zijn erg hard, en niemand vindt het leuk om te lezen dat die spetter nou niet door kan gaan omdat ie toevallig niet bekeerd is... Maar Wie komt op de eerste plek??? En dan kan ik helemaal meevoelen, en ik weet uit ervaring hoe moeilijk het kan zijn.. Maar hebben we in Jezus niet een medelijdende Hogepriester, die in alles verzocht geweest is zoals wij, maar dan zonder zonden? Denk je niet dat Hij naar onze klacht wil horen, en dat we bij Hem troost kunnen vinden?!
Een van mijn lievelingspsalmen is psalm 145 vers 5, en als er iets is dat moeilijk is denk ik daar aan:
De Heer is recht in al Zijn weg en werk,
Zijn goedheid kent in 't gans heelal geen perk.
Hij is nabij de ziel die tot Hem zucht;
Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht,
dat ongeveinsd in 't midden der ellenden
zich naar Gods troon met zijn gebeen blijft wenden.
Hij geeft de wens van allen die Hem vrezen:
hen bede heeft Hij nimmer afgewezen!
Ik denk dat dit vers het alles goed samen vat! Hij geeft de wens van allen die Hem vrezen.. Dus als we op Hem vertrouwen , ook in het vinden van een man/vrouw, dan zal Hij ons niet beschamen!
En als we in een moeilijk huwelijk belandt zijn? Ook dan is Hij getrouw, en wat hebben die mensen ons gebed nodig! Wat een verdriet kan dat geven, en wat een pijn en spijt! Maar ook dan wil God vergeven en helen en helpen!
Maar betekend dat dat we er dan maar moedwillig in moeten stappen? Zo van: waar de zonde meerder geworden is, daar is de genade veel meer overvloedig geweest....wat zullen wij dan zeggen? Zullen wij in de zonde blijven, opdat de genade te meerder worde? Dat zij verre... (Romeinen 5:20, 6:1-2.)
Toch denk ik dat er meer gebed moet zijn voor jonge mensen! Het valt niet mee om staande te blijven...Liefde is een raar iets, het kan de rede verblinden... Alles lijkt mogelijk, en een jongen wil alles wel beloven, zelfs als dat betekend dat ie twee keer mee naar de kerk moet etc...
En zoals gezegd was, het is wel ander als iemand wel kerkelijk is, maar toch, ook dan als het goed is is er een wereld van verschil tussen de twee.. En zo iemand is in Gods ogen nog steeds ongelovig, al lijkt dat wat hard te verteren voor veel kerkgangers! Maar er is geen tussen hemel voor nette kerkmensen, en dus zullen we Gode meer gehoorzaam moeten zijn dan mensen, ook onszelf....
Maar in plaats van te schelden etc kunnen we maar beter voor jongelui bidden dat God hun ogen gericht houdt op Christus. Christus, die voor hun gestorven is, en die nou alles ervoor overhad om hun zalig te maken.. Zal Hij dan niet verder zorgen?
-
gvdham
Het valt mij op dat tussen de mensen die reageren ook mensen zijn die het persoonlijk betreft. Dit is wat het topic erg persoonlijk maakt. Wat mij persoonlijk dwars zit is wat velen wel aanhalen, zwart-wit, hemel-hel...
Als je dit op een andere manier zou bekijken, en als uitgangspunt neemt dat deze discussie niet over wat te doen voor het huwelijk, maar wat te doen na het huwelijk met een ongelovige.
Als je reacties op die manier bekijkt kom je tot de conclusie dat de "gelovige" uit het gemengde huwelijk een niet te herstellen fout heeft gemaakt. Moet de "gelovige" dan ook als ongelovige bestempeld worden?
Is het niet zo dat jullie hier zeggen dat de als het lichaam 1 word na het huwelijk het sterke af zal zwakken? Is het verbieden van een kerkelijk huwelijk (de drang van de gelovige om niet met zijn 2-en, maar juist met zijn 3-en een huwelijk te starten) niet juist de eerste stap om op een wreede manier het sterke geloof af te zwakken?
Is er iemand die beseft, dat als je graag je huwelijk met God wilt delen en hem wilt betrekken in je huwelijk, dat het erg zwaar valt dat dit niet mogelijk is? Het vragen om een zegen gaat misschien ver, maar de drang het huwelijk niet samen, maar mer zijn 3-en te starten kan toch aanwezig zijn.
Wie is de kerk dan om dit af te kappen. Is er dan geen onwil vanuit de kerk om alsnog te kijken wat er van te maken is? Moet dit gezin, dat met God wilde starten maar niet mocht dan maar als verloren beschouwd worden? Moeten alle pogingen van het gezin om toch na de gemaakte fout (al is dit in twijfel te trekken) afgekapt worden? Is het echt de bedoeling van de bijbel en Zijn wil om deze mensen na te blijven wijzen of is het misschien christelijker om blij te zijn met alle pogingen die gedaan worden om het leven volgens de bijbel en met respect voor Hem te leven?
Als je dit op een andere manier zou bekijken, en als uitgangspunt neemt dat deze discussie niet over wat te doen voor het huwelijk, maar wat te doen na het huwelijk met een ongelovige.
Als je reacties op die manier bekijkt kom je tot de conclusie dat de "gelovige" uit het gemengde huwelijk een niet te herstellen fout heeft gemaakt. Moet de "gelovige" dan ook als ongelovige bestempeld worden?
Is het niet zo dat jullie hier zeggen dat de als het lichaam 1 word na het huwelijk het sterke af zal zwakken? Is het verbieden van een kerkelijk huwelijk (de drang van de gelovige om niet met zijn 2-en, maar juist met zijn 3-en een huwelijk te starten) niet juist de eerste stap om op een wreede manier het sterke geloof af te zwakken?
Is er iemand die beseft, dat als je graag je huwelijk met God wilt delen en hem wilt betrekken in je huwelijk, dat het erg zwaar valt dat dit niet mogelijk is? Het vragen om een zegen gaat misschien ver, maar de drang het huwelijk niet samen, maar mer zijn 3-en te starten kan toch aanwezig zijn.
Wie is de kerk dan om dit af te kappen. Is er dan geen onwil vanuit de kerk om alsnog te kijken wat er van te maken is? Moet dit gezin, dat met God wilde starten maar niet mocht dan maar als verloren beschouwd worden? Moeten alle pogingen van het gezin om toch na de gemaakte fout (al is dit in twijfel te trekken) afgekapt worden? Is het echt de bedoeling van de bijbel en Zijn wil om deze mensen na te blijven wijzen of is het misschien christelijker om blij te zijn met alle pogingen die gedaan worden om het leven volgens de bijbel en met respect voor Hem te leven?
-
jacob
Beste gvdham,Oorspronkelijk gepost door gvdham
Het valt mij op dat tussen de mensen die reageren ook mensen zijn die het persoonlijk betreft. Dit is wat het topic erg persoonlijk maakt. Wat mij persoonlijk dwars zit is wat velen wel aanhalen, zwart-wit, hemel-hel...
Als je dit op een andere manier zou bekijken, en als uitgangspunt neemt dat deze discussie niet over wat te doen voor het huwelijk, maar wat te doen na het huwelijk met een ongelovige.
Als je reacties op die manier bekijkt kom je tot de conclusie dat de "gelovige" uit het gemengde huwelijk een niet te herstellen fout heeft gemaakt. Moet de "gelovige" dan ook als ongelovige bestempeld worden?
Is het niet zo dat jullie hier zeggen dat de als het lichaam 1 word na het huwelijk het sterke af zal zwakken? Is het verbieden van een kerkelijk huwelijk (de drang van de gelovige om niet met zijn 2-en, maar juist met zijn 3-en een huwelijk te starten) niet juist de eerste stap om op een wreede manier het sterke geloof af te zwakken?
Is er iemand die beseft, dat als je graag je huwelijk met God wilt delen en hem wilt betrekken in je huwelijk, dat het erg zwaar valt dat dit niet mogelijk is? Het vragen om een zegen gaat misschien ver, maar de drang het huwelijk niet samen, maar mer zijn 3-en te starten kan toch aanwezig zijn.
Wie is de kerk dan om dit af te kappen. Is er dan geen onwil vanuit de kerk om alsnog te kijken wat er van te maken is? Moet dit gezin, dat met God wilde starten maar niet mocht dan maar als verloren beschouwd worden? Moeten alle pogingen van het gezin om toch na de gemaakte fout (al is dit in twijfel te trekken) afgekapt worden? Is het echt de bedoeling van de bijbel en Zijn wil om deze mensen na te blijven wijzen of is het misschien christelijker om blij te zijn met alle pogingen die gedaan worden om het leven volgens de bijbel en met respect voor Hem te leven?
De kerk is een instituut wat niet zo heel belangrijk is. Je hebt veel verschillende kerken. Maar er is maar 1 bijbel. En die wijst het af. Het is geenzins de bedoeling van de bijbel mensen na te wijzen of af te wijzen. Dat is zonde. Maar zonde zelf mag wel worden afgewezen.
praktisch
Als jullie trouwen zonder dat jij je aansluit bij je vriendin haar kerk en zonder enige affniniteit met het christelijk geloof dan wijs ik (als ik mag spreken voor een christen die de bijbel als het Woord van God bestempelt) dat af. Ik veroordeel jullie daad. Maar ik veroordeel jullie zelf niet. Ik vind het dus niet verstandig dat jullie dat doen maar ik ben niet beter dan jullie en ik zal dus nooit en te nimmer mijn neus voor jullie ophalen.
Hebben jullie weleens over het huwelijk heen gekeken. Hoe zijn jullie van plan jullie kinderen op te voeden. Zeg je vrouw straks; Nee jongen ik wil dat je niet naar de kroeg gaat, ik wil dat je naar de kerk gaat. Komt de jongen bij jou, en zeg jij dan, ach je moeder is een beetje zwaar op de hand. Je mag best naar de kroeg hoor en je hoeft niet naar de kerk want daar geloof ik ook niet in.
Kijk dit is maar een voorbeeld, maar waarschijnlijk gaat het wel gebeuren. Ik kan je nu al vertellen dat je vrouw daar straks erg veel verdriet van zal hebben. Dat heeft elke christen moeder die haar kinderen ziet wegglijden. We geloven namelijk dat ieder mens geoordeeld zal worden om zijn daden. En iemand die in zonde leeft en niet gelooft in Christus, die zal niet naar de hemel gaan.
Kijk dan kan voor jou natuurlijk heel zwaar lijken maar voor iemand die dat oprecht gelooft is dat uitermate zwaar om mee om te gaan.
en ik hoop dat je gewoon met je vriendin naar de kerk gaat. En ik hoop nog meer dat je zelf ook een levend geloof mag krijgen. Dat zou helemaal geweldig zijn. Want er kan pas een 3-eenheid zijn als alle 3 de partijen dat ook werkelijk willen.
met vr gr
Jacob
[Aangepast op 11/10/04 door jacob]
beste mensen,
Als jullie mijn achtergrond wisten, dan kon je misschien een beetje mijn reactie begrijpen. Maar wat ik gezegd heb meen ik. Je mag het harteloos, liefdeloos en oordelen vinden. Ik heb dat al wel vaker naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Ik vind het allemaal best. Maar ik vond het zelf meer waarschuwen en heb geprobeerd om duidelijk te maken dat gelovige en ongelovige niet past bij elkaar.
Ik vind het erg vervelend dat er nu weer op uit komt dat je onbekeerd door het leven mag gaan. Ik hoop dat men beseft dat Gods rechterstoel een seconde van ons vandaan is.
Nou voor de goede orde zal ik dan nog even wat citeren wat Alie Hoek-vanKooten voor adviezen geeft. Je mag het ook liefdeloze adviezen noemen.
Vraag: Ik ben verliefd op een jongen die ik ken van mijn bijbaantje als vakkenvuller. Volgens mij ziet hij mij ook wel zitten, maar ik ken hem nog bijna niet want ik zie hem maar 1x in de week en dan ben je ook hard aan het werk en spreek ik hem ook niet echt. Dat is dus al een probleem, maar dat zou vanzelf wel goed kunnen komen. Maar volgens mij is hij ook niet christelijk! Wat nu? Mijn ouders zeggen, denk ik, als ik het vertel dat ik er niet aan moet beginnen. Maar het is een hele leuke jongen! Kunt u een advies geven?
Antwoord: Als je hem weer ziet en spreekt, kun je zo ongemerkt eens over de zondag gaan praten. Als hij dan bijvoorbeeld zegt, dat hij dan altijd gaat voetballen, dan weet je meteen hoe laat het is.
Ik kan je dan alleen maar sterk adviseren om niet toe te geven aan die verliefdheid. Het is misschien nu al moeilijk om het af te bouwen, maar hoe verder die relatie zich ontwikkelt, des te moeilijker het wordt. En echt, een huwelijk tussen een gelovige en ongelovige levert in verreweg de meeste gevallen alleen maar heel erg veel problemen op. Dus begin er dan niet aan.
Alie Hoek-van Kooten
Vraag: Gisteren vertelde een vriend van me dat hij verliefd op me is. Hij is niet christelijk en ik weet niet of het dan wel een goed idee is om hem beter te leren kennen. Ik weet dat hopen dat hij gaat geloven erg naïef is, maar ik kan hem toch wel een kans geven?
Antwoord: Ik zou eerst tegen hem zeggen dat het geloof ontzettend belangrijk voor je is. Je zou hem in alle rust en eerlijkheid kunnen vragen hoe hij daar tegen aan kijkt. Als het antwoord ontkennend is, dan zou ik niet aan die verkering beginnen, want anders ga je een heel moeilijk huwelijksleven tegemoet.
Mocht hij wel interesse hebben, dan zou ik eerst een vriendschapsperiode willen aangaan en veel met hem over het geloof praten om te zien of hij er echt serieus mee wil omgaan.
Alie Hoek-van Kooten
Vraag: Ik heb een heel groot probleem: ik ben verliefd, hopeloos verliefd op een jongen die onkerkelijk is en ik heb het er met hem over gehad. Maar hij zegt: het ligt aan jou en jij moet beslissen. Ik vind het zo moeilijk, ik weet niet wat ik moet doen.
Antwoord: Wat moeilijk voor je als je zo verliefd bent en die jongen kennelijk ook wel wil, maar helaas onkerkelijk is. Toch zou ik je willen zeggen dat je indien hij niet van plan is om kerkelijk met je mee te gaan, je er beter maar niet aan kunt beginnen.
Ik zeg dat niet makkelijk omdat ik weet hoe intens verliefd jonge mensen kunnen zijn. Dat zal dan best heel veel strijd kosten om die verliefdheid weer af te bouwen, maar verliefdheid gaat altijd weer over. Als je echter trouwt met iemand die nergens aan doet, wordt het nog veel moeilijker, zeker als er kinderen komen.
Alie Hoek- van Kooten
Als jullie mijn achtergrond wisten, dan kon je misschien een beetje mijn reactie begrijpen. Maar wat ik gezegd heb meen ik. Je mag het harteloos, liefdeloos en oordelen vinden. Ik heb dat al wel vaker naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Ik vind het allemaal best. Maar ik vond het zelf meer waarschuwen en heb geprobeerd om duidelijk te maken dat gelovige en ongelovige niet past bij elkaar.
Ik vind het erg vervelend dat er nu weer op uit komt dat je onbekeerd door het leven mag gaan. Ik hoop dat men beseft dat Gods rechterstoel een seconde van ons vandaan is.
Nou voor de goede orde zal ik dan nog even wat citeren wat Alie Hoek-vanKooten voor adviezen geeft. Je mag het ook liefdeloze adviezen noemen.
Vraag: Ik ben verliefd op een jongen die ik ken van mijn bijbaantje als vakkenvuller. Volgens mij ziet hij mij ook wel zitten, maar ik ken hem nog bijna niet want ik zie hem maar 1x in de week en dan ben je ook hard aan het werk en spreek ik hem ook niet echt. Dat is dus al een probleem, maar dat zou vanzelf wel goed kunnen komen. Maar volgens mij is hij ook niet christelijk! Wat nu? Mijn ouders zeggen, denk ik, als ik het vertel dat ik er niet aan moet beginnen. Maar het is een hele leuke jongen! Kunt u een advies geven?
Antwoord: Als je hem weer ziet en spreekt, kun je zo ongemerkt eens over de zondag gaan praten. Als hij dan bijvoorbeeld zegt, dat hij dan altijd gaat voetballen, dan weet je meteen hoe laat het is.
Ik kan je dan alleen maar sterk adviseren om niet toe te geven aan die verliefdheid. Het is misschien nu al moeilijk om het af te bouwen, maar hoe verder die relatie zich ontwikkelt, des te moeilijker het wordt. En echt, een huwelijk tussen een gelovige en ongelovige levert in verreweg de meeste gevallen alleen maar heel erg veel problemen op. Dus begin er dan niet aan.
Alie Hoek-van Kooten
Vraag: Gisteren vertelde een vriend van me dat hij verliefd op me is. Hij is niet christelijk en ik weet niet of het dan wel een goed idee is om hem beter te leren kennen. Ik weet dat hopen dat hij gaat geloven erg naïef is, maar ik kan hem toch wel een kans geven?
Antwoord: Ik zou eerst tegen hem zeggen dat het geloof ontzettend belangrijk voor je is. Je zou hem in alle rust en eerlijkheid kunnen vragen hoe hij daar tegen aan kijkt. Als het antwoord ontkennend is, dan zou ik niet aan die verkering beginnen, want anders ga je een heel moeilijk huwelijksleven tegemoet.
Mocht hij wel interesse hebben, dan zou ik eerst een vriendschapsperiode willen aangaan en veel met hem over het geloof praten om te zien of hij er echt serieus mee wil omgaan.
Alie Hoek-van Kooten
Vraag: Ik heb een heel groot probleem: ik ben verliefd, hopeloos verliefd op een jongen die onkerkelijk is en ik heb het er met hem over gehad. Maar hij zegt: het ligt aan jou en jij moet beslissen. Ik vind het zo moeilijk, ik weet niet wat ik moet doen.
Antwoord: Wat moeilijk voor je als je zo verliefd bent en die jongen kennelijk ook wel wil, maar helaas onkerkelijk is. Toch zou ik je willen zeggen dat je indien hij niet van plan is om kerkelijk met je mee te gaan, je er beter maar niet aan kunt beginnen.
Ik zeg dat niet makkelijk omdat ik weet hoe intens verliefd jonge mensen kunnen zijn. Dat zal dan best heel veel strijd kosten om die verliefdheid weer af te bouwen, maar verliefdheid gaat altijd weer over. Als je echter trouwt met iemand die nergens aan doet, wordt het nog veel moeilijker, zeker als er kinderen komen.
Alie Hoek- van Kooten
-
gvdham
hoi Jacob,
dank voor je reactie, maar het voorbeeld wat je geeft is typisch een voorbeeld die iedereen geeft en wat ik bedoelde erg zwart/wit.
Ik han mij de reactie wel voorstellen, maar wil wel proberen uit te leggen waarom ik het er niet mee eens ben.
Veel dingen heben wij het al over gehad, ik heb een christelijke opvoediing gehad, maar mijn ouders gingen al neit meer naar de kerk. Het is misschien wel erg naief, maar verder als zeggen dat ik denk dat er iets is kan ik niet doen. Ik kan ook zeker niet niet zeggen dat er niets is.
Uiteraard zal bij sommige dingen een tussenweg gekozen worden. Maakt mijn vriendin dat een slechtere gelovige of christen of zelfs een ongelovige?
Laatst op vakantie zaten wij bij een bergriviertje op zondag. Het water was aantrekkelijk en ik wilde wel een duik nemen. Waarom niet op zondag genieten van de dingen die Hij ons heeft geschonken. Omdat wel duidelijk was dat ik graag wilde zei ze van doe maar.. Ik man de duik en vroeg haar ook om erin te komen. Uiteindelijk zei ze dat ze dan niet op zondag wilde. Ik was erg boos en gefrustreerd. Waarom dan niet meteen zeggen dat je die mening hebt zodat ik er rekening mee kan houden. Later toen we het er ove hadden heb ik verteld dat mijn frustratie juist voortkwam uit hetit dat het nu niet belangrijk leek, maar dat op het moment dat er kinderen zijn dit wel erg moeilijk word. Dan trekken de kinderen naar een van de ouders toe en krijg je verdeeldheid.
Misschien dat je hierdoor beter inzien dat ik het moeilijk vind dat iedereen zo zwart/wit kijkt. Het gaat om wederzijds respect. Als ik er tegen was, dan zou ik gewoon gaan zwemmen en haar vanuit het water voor gek verklaren. Als ik anti was zou ik eerst nog even langs een kerk gaan en daar de mensen die daar zaten voor gek verklaren en een spandoek tegen het gebouw plaatsen. Waarom is het niet mogelijk neutraal tegen het geloof aan te kijken en het te respecteren.
dank voor je reactie, maar het voorbeeld wat je geeft is typisch een voorbeeld die iedereen geeft en wat ik bedoelde erg zwart/wit.
Ik han mij de reactie wel voorstellen, maar wil wel proberen uit te leggen waarom ik het er niet mee eens ben.
Veel dingen heben wij het al over gehad, ik heb een christelijke opvoediing gehad, maar mijn ouders gingen al neit meer naar de kerk. Het is misschien wel erg naief, maar verder als zeggen dat ik denk dat er iets is kan ik niet doen. Ik kan ook zeker niet niet zeggen dat er niets is.
Uiteraard zal bij sommige dingen een tussenweg gekozen worden. Maakt mijn vriendin dat een slechtere gelovige of christen of zelfs een ongelovige?
Laatst op vakantie zaten wij bij een bergriviertje op zondag. Het water was aantrekkelijk en ik wilde wel een duik nemen. Waarom niet op zondag genieten van de dingen die Hij ons heeft geschonken. Omdat wel duidelijk was dat ik graag wilde zei ze van doe maar.. Ik man de duik en vroeg haar ook om erin te komen. Uiteindelijk zei ze dat ze dan niet op zondag wilde. Ik was erg boos en gefrustreerd. Waarom dan niet meteen zeggen dat je die mening hebt zodat ik er rekening mee kan houden. Later toen we het er ove hadden heb ik verteld dat mijn frustratie juist voortkwam uit hetit dat het nu niet belangrijk leek, maar dat op het moment dat er kinderen zijn dit wel erg moeilijk word. Dan trekken de kinderen naar een van de ouders toe en krijg je verdeeldheid.
Misschien dat je hierdoor beter inzien dat ik het moeilijk vind dat iedereen zo zwart/wit kijkt. Het gaat om wederzijds respect. Als ik er tegen was, dan zou ik gewoon gaan zwemmen en haar vanuit het water voor gek verklaren. Als ik anti was zou ik eerst nog even langs een kerk gaan en daar de mensen die daar zaten voor gek verklaren en een spandoek tegen het gebouw plaatsen. Waarom is het niet mogelijk neutraal tegen het geloof aan te kijken en het te respecteren.
-
gvdham