memento schreef:Tot nu toe is niemand ingegaan op mijn argumenten:
De argumenten voor de medicale uitleg van zalven met olie:
1. Het zalven van zieken met olie komt in de Schrift zo voor (gelijkenis van de barmhartige Samaritaan), ritualistische betekenis komt niet voor
2. Zalven van zieken met olie komt in buiten-Bijbelse bronnen uit de tijd van het NT voor als medicijn (ritualistische betekenis komt niet voor)
3. Er zijn geen bronnen uit de Vroege Kerk die wijzen op de ritualistische/sacramentele omgang met "zalven met olie".
4. Het bezwaar van de toevoeging "in de naam des Heeren" is eenvoudig te verklaren, vanuit de in de Schrift veel voorkomende gedachte dat ook de zaken van het lichaam door een christen "in de naam des Heeren" gedaan worden.
Argumenten 1 en 2 zijn relevant, omdat het nogal apart is, om een bepaald Grieks woord anders te interpreteren dan in het NT of buiten-Bijbelse literatuur gebruikelijk is. Dat kan en mag alleen als daar zwaarwegende exegetische argumenten voor zijn. Tot nu toe zijn die in deze topic nog niet genoemd.
Markus 6: 12 En uitgegaan zijnde, predikten zij, dat zij zich zouden bekeren.
13 En zij wierpen vele duivelen uit, en zalfden vele kranken met olie,16 en maakten hen gezond.
Het gaat hier over zaken die in de macht van de discipelen lagen, want de discipelen maakten hen gezond. En toch werden ze gezalfd met olie. De genezing wordt niet voor niets niet aan de olie toegeschreven. De genezing wordt aan de discipelen toegeschreven. Het zalven slaat dus op iets dat te maken heeft met de macht van de discipelen. Die macht is van de Heere gegeven. En het zalven met olie kan dat heel goed symboliseren. Denk aan David, die niet van zichzelf gezalfd was, maar door de Heere. (Zalfde Jezus daarom misschien níet met olie, omdat Hij Zelf de Gezalfde was?)
Dit gaat in tegen jouw punt 1 (wat overigens niet meer is dan een cirkelredenering. Je argument is dat wat je moet bewijzen..)
En het is helemaal niet gek als er dingen die buiten het geloofsleven een niet-rituele betekenis hebben binnen het geloofsleven als ritueel gebruikt worden. Zie bijvoorbeeld het water van de doop, of het brood van het heilig avondmaal.
Over je punt 2. Die ken ik ook niet. Er zijn wel binnenbijbelse bronnen uit het OT voor het rituele gebruik van olie.
Uit de lezing van drs. Martha Sebens, aangegeven door Tiberius:
De kerkvader Chrysostomus (vierde eeuw) vat het zalven op als teken van reiniging, zoals in de
verzoeningsrite van Lev. 14,15-20. (Over het priesterschap III,6).
Iemand die melaats geweest was, moest zich tonen aan de priester. De priester moest onderzoeken
of hij echt genezen is (Lev. 14,3).
Als hij inderdaad genezen was, moest hij gereinigd worden voordat hij weer in de tempel mocht
komen. De priester streek olie op z'n rechteroorlel, rechterduim, rechter grote teen en op z'n hoofd.
Zo voltrok de priester de verzoeningsrite (Lev. 14,17-18).