Marnix schreef:

Auto schreef:

Marnix schreef:Klopt, maar zoals eerder gezegd waren er bijvoorbeeld wel vrouwelijke profeten en Deborah was een richter, iemand die ook geestelijk leiding gaf aan het volk. Er wordt nu wel heel makkelijk geroepen: Zo zijn we het niet gewend, hoe komen ze er bij....

Daarnaast wordt terecht gewezen op de positie van diakenen, die anders is dan die van ouderlingen en predikanten. Het gaat niet om geestelijk leiding geven maar om het gebruiken van gaven en andere diaconale taken. Teksten zoals over de aanstelling van de oudsten gaan niet echt op aangezien dat niet om diaconaat gaat.

Ik vind juist het niet openstellen van de leidinggevende ambten voor vrouwen, maar dat ze wel deel mogen nemen in het diaconaat goed en volgens mij valt er vanuit de Bijbel en ook vanuit de Kerkorde niets tegenin te brengen. Daarnaast denk ik dat het ook goed is voor kleine gemeenten, waar het soms best lastig is om ambtsdragers te vinden omdat er soms wel mannelijke diakenen zijn die ook geschikt zouden zijn als ouderling.

Even een aanvulling .... waar richtte Debora? juist bij de tent, het volk kwam bij haar om advies te vragen. Zij ging zelf niet actief aan het werk. Vandaar dat Barak door de Heere werd aangesteld voor het werk wat hij moest doen.

Klopt, maar ze gaf wel leiding aan Israel:


4 En Debora, een vrouw die een profetes was, de vrouw van Lappidoth, die gaf in die tijd als richter leiding aan Israël.
5 Zij woonde onder de palmboom van Debora, tussen Rama en Bethel, in het bergland van Efraïm, en de Israëlieten gingen voor de rechtspraak naar haar toe.

Maar goed, het gaat over diaconaat, dat is misschien een ander verhaal. Waar lezen we overigens verder in de Bijbel over diaconaat? Huisman, je zegt dat de Bijbel niets zegt over vrouwen in het ambt, maar volgens mij is het dan juist goed dat er onderscheid is gemaakt tussen predikanten en ouderlingen, en diakenen aangezien de eerste twee leidinggevende en onderwijzende ambten betreft en het laatste niet.

Ik ben dan ook benieuwd naar Bijbelse tegenargumenten dat diaconaat ook slechts aan mannen voorbehouden zou zijn.

In de grondtekst staat ze sprak recht. Er staat niet dat ze leiding gaf. Ze was door de Heere begiftigt met een grote gave van wijsheid en inzicht. Hierdoor kwam het volk tot haar om haar uitspraak. Ze leidde israel niet op de wijze waarop deze tekst wordt gebruikt voor het ambt.

Auto schreef:

Marnix schreef:

Auto schreef:

Marnix schreef:Klopt, maar zoals eerder gezegd waren er bijvoorbeeld wel vrouwelijke profeten en Deborah was een richter, iemand die ook geestelijk leiding gaf aan het volk. Er wordt nu wel heel makkelijk geroepen: Zo zijn we het niet gewend, hoe komen ze er bij....

Daarnaast wordt terecht gewezen op de positie van diakenen, die anders is dan die van ouderlingen en predikanten. Het gaat niet om geestelijk leiding geven maar om het gebruiken van gaven en andere diaconale taken. Teksten zoals over de aanstelling van de oudsten gaan niet echt op aangezien dat niet om diaconaat gaat.

Ik vind juist het niet openstellen van de leidinggevende ambten voor vrouwen, maar dat ze wel deel mogen nemen in het diaconaat goed en volgens mij valt er vanuit de Bijbel en ook vanuit de Kerkorde niets tegenin te brengen. Daarnaast denk ik dat het ook goed is voor kleine gemeenten, waar het soms best lastig is om ambtsdragers te vinden omdat er soms wel mannelijke diakenen zijn die ook geschikt zouden zijn als ouderling.

Even een aanvulling .... waar richtte Debora? juist bij de tent, het volk kwam bij haar om advies te vragen. Zij ging zelf niet actief aan het werk. Vandaar dat Barak door de Heere werd aangesteld voor het werk wat hij moest doen.

Klopt, maar ze gaf wel leiding aan Israel:


4 En Debora, een vrouw die een profetes was, de vrouw van Lappidoth, die gaf in die tijd als richter leiding aan Israël.
5 Zij woonde onder de palmboom van Debora, tussen Rama en Bethel, in het bergland van Efraïm, en de Israëlieten gingen voor de rechtspraak naar haar toe.

Maar goed, het gaat over diaconaat, dat is misschien een ander verhaal. Waar lezen we overigens verder in de Bijbel over diaconaat? Huisman, je zegt dat de Bijbel niets zegt over vrouwen in het ambt, maar volgens mij is het dan juist goed dat er onderscheid is gemaakt tussen predikanten en ouderlingen, en diakenen aangezien de eerste twee leidinggevende en onderwijzende ambten betreft en het laatste niet.

Ik ben dan ook benieuwd naar Bijbelse tegenargumenten dat diaconaat ook slechts aan mannen voorbehouden zou zijn.

In de grondtekst staat ze sprak recht. Er staat niet dat ze leiding gaf. Ze was door de Heere begiftigt met een grote gave van wijsheid en inzicht. Hierdoor kwam het volk tot haar om haar uitspraak. Ze leidde israel niet op de wijze waarop deze tekst wordt gebruikt voor het ambt.

Zo zie je maar weer hoe je met een onjuiste vertaling op een dwaalspoor wordt gezet...

Marnix schreef: Ik ben dan ook benieuwd naar Bijbelse tegenargumenten dat diaconaat ook slechts aan mannen voorbehouden zou zijn.

Ik ben er zelf niet uit maar ik zie ook enige ruimte voor een vrouw als diaken. Maar op andere gronden.

In onze kerkstructuur is de diaken een onderdeel van de kerkenraad geworden en daardoor hangt de 'sfeer' van leidinggeven er om heen. In het formulier staat volgens mij ook dat zij samen een raad der kerk vormen.... m.i. met als doel hier leiding aan te geven. Alleen ik vraag me af of dit helemaal juist.

Als ik de brief aan Timotheus lees dan lijkt het erop dat de Diakenen gekozen worden door de ouderlingen en daarmee, qua gezag, onder de ouderlingen staan. Deze diakenen zijn in principe alleen voor de materiële noden. Hun taak is niet het leiding geven c.q. woordbediening. Op deze wijze ontstaat in Handelingen ook het ambt van diaken. Als praktische ontlasting van de apostelen zodat deze zich kunnen richten op de Woordverkondiging, gebed en het aansturen van de gemeente. Volgens mij zit het niet mogen bekleden van een ambt door een vrouw vanuit de bijbel in de zaken als leiding geven en woordbediening. Maar niet in het feit dat het een ambt is. Als het diakenschap primair als praktische ondersteuning van de ouderlingen gezien moet worden dan is het daarmee geen leiding geven of woordverkondiging en valt één van de belangrijkste argumeneten tegen een vrouwelijke diaken af.

Maar ik weet niet goed hoe vanuit de geschiedenis en de bijbel tegen het 'leidinggeven' van een diaken moet worden aangekeken. Van Stefanus staat dat deze grote tekenen en wonderen deed. Was dit vanuit zijn ambtelijke bediening of vanuit het ambt aller gelovigen. Moeten we zijn getuigen, wat er ongetwijfeld geweest is, zien als leren of is het de plicht die op iedere christen rust.

1 Tim 3:

8 diakenen insgelijks moeten eerbaar zijn, niet tweetongig, niet die zich tot veel wijns begeven, geen vuil-gewinzoekers
9 Houdende de verborgenheid des geloofs in een rein geweten.
10 En dat deze (diakenen) ook eerst beproefd worden, en dat zij daarna dienen, zo zij onbestraffelijk zijn.
11 De vrouwen insgelijks moeten eerbaar zijn, geen lasteraarster, wakker, getrouw in alles.
12 Dat de diakenen éner vrouwe mannen zijn, die hun kinderen en hun eigen huizen wel regeren

Ik heb bovenstaande teksten wel eens bekeken en kwam er achter dat je deze op verschillende wijze kan lezen.
De verzen 8 en 9 beschreven wie er in aanmerking komen voor het ambt van diaken. Vers 10 beschrijft dat deze specifiek getoetst moeten worden. Hierbij neig ik er naar dat dit de ouderlingen moeten zijn. Want deze geven immers leiding aan de gemeente en de diakenen staan hun bij.
Vervolgens wordt in vers 11 specifiek de vrouw genoemd. Je kan dit lezen als de vrouw van de mannelijke diaken. Maar je kan ook lezen dat het gaat over een vrouw die diaken is. Namelijk hiervoor worden nog specifiek een aantal eisen genoemd.

De ESV geeft de voorkeur aan de uitleg dat het de vrouw van de mannelijke diaken is. De reden hiervoor is dat de versen 8-10 betrekking hebben op een mannelijke diaken en vers 12 ook. Dan zou het vreemd zijn dat vers 11 ineens over een vrouw gaat. Maar de ESV geeft de andere uitleg wel als optie.

Je zou ook kunnen beargumenteren. Vers 8-10 gaan over de eisen voor het bekleden het ambt, ongeacht man of vrouw. Daarna volgt nog een speicifieke eis indien het een vrouw betreft (vers 11) en als het een man betreft (vers 12). Maar moet een vrouwelijk diaken dan niet met één man getrouwd zijn of een man niet eerbaar zijn? Dat zou dan mogelijk te maken kunnen hebben met het feit dat de in vers 11 genoemde zaken over het algemeen zaken betreffen waar vrouwen makkelijk in struikelen en vers 12 zaken m.b.t. mannen.

Maar om eerlijk te zijn...ik weet het niet.

Okee, het Griekse woord Diakonon wordt gebruikt met betrekking tot Febe, dit is de vrouwelijke vorm van een woord, wat op andere plekken in het NT wel met diaken is vertaald.

Democritus noemt hier trouwens teksten die in de kerkgeschiedenis wel eens gebruikt zijn als argument tegen ongetrouwde diakenen.

Hoe zit het eigenlijk met roomse pastoors, bisschoppen en paus Zijn er geen ambitieuze nonnen ?

Tiberius schreef:

Auto schreef:

Marnix schreef:

Auto schreef: Even een aanvulling .... waar richtte Debora? juist bij de tent, het volk kwam bij haar om advies te vragen. Zij ging zelf niet actief aan het werk. Vandaar dat Barak door de Heere werd aangesteld voor het werk wat hij moest doen.

Klopt, maar ze gaf wel leiding aan Israel:


4 En Debora, een vrouw die een profetes was, de vrouw van Lappidoth, die gaf in die tijd als richter leiding aan Israël.
5 Zij woonde onder de palmboom van Debora, tussen Rama en Bethel, in het bergland van Efraïm, en de Israëlieten gingen voor de rechtspraak naar haar toe.

Maar goed, het gaat over diaconaat, dat is misschien een ander verhaal. Waar lezen we overigens verder in de Bijbel over diaconaat? Huisman, je zegt dat de Bijbel niets zegt over vrouwen in het ambt, maar volgens mij is het dan juist goed dat er onderscheid is gemaakt tussen predikanten en ouderlingen, en diakenen aangezien de eerste twee leidinggevende en onderwijzende ambten betreft en het laatste niet.

Ik ben dan ook benieuwd naar Bijbelse tegenargumenten dat diaconaat ook slechts aan mannen voorbehouden zou zijn.

In de grondtekst staat ze sprak recht. Er staat niet dat ze leiding gaf. Ze was door de Heere begiftigt met een grote gave van wijsheid en inzicht. Hierdoor kwam het volk tot haar om haar uitspraak. Ze leidde israel niet op de wijze waarop deze tekst wordt gebruikt voor het ambt.

Zo zie je maar weer hoe je met een onjuiste vertaling op een dwaalspoor wordt gezet...

Flauw hoor. En ondertussen weet jij blijkbaar helemaal niet wat "richters" en "richten" betekent. Over onduidelijke vertalingen gesproken.... Overigens zeggen de SV en de HSV ongeveer hetzelfde. Ik heb even verder gelezen en dan zie je bijvoorbeeld in Ruth 1:

1 Now it came to pass in the days when the judges ruled, that there was a famine in the land.(KJV)

Richten gaat verder dan "recht spreken" maar heeft ook duidelijk te maken met leidinggeven, sturen (het volk op God richten).

Zie ook de kanttekeningen:

Richters: Versta, geen landsheren of koningen, noch ook die het ordinaire richterambt bedienden of recht spraken tussen den man en zijn naaste, hetwelk verbleef bij de stammen, volgens de orde van God, door Mozes ingesteld, maar die het publieke recht van Gods volk tegen hun verdrukkers en vijanden uitvoerden en hen van hun hand verlosten, den godsdienst zuiverden en in reinheid behielden, en de republiek van Israël bij hare vrijheid beschermden en in gemene zaken met hun dienst en goeden raad bijstonden.

En WIkipedia:

De naam ontleent het boek aan het onderwerp, het behandelt de geschiedenis van het Hebreeuwse volk tijdens de periode van de mensen die de titel "richter" droegen. Het woord richter is afgeleid van het woord "rechter". Deze mensen spraken recht, maar gaven ook praktische leiding. Het Hebreeuwse werkwoord betekende oorspronkelijk "handelen als Goddelijk rechter", en werd toegepast op God (Gen. 18:25), en op Mozes als speciaal gevolmachtigde wetgever en rechter in Israël (Ex. 18:13,16). In dit boek is de titel rechters (shôphatîm) geleidelijk aan van toepassing geraakt op de leiders van Israël. In de Septuaginta wordt het als "hè tôn kritôn bíblos" of "tôn kritôn" vertaald, in het Latijn "liber Judicum" of "Judicum".

Wel grappig dat Marnix de argumentatie voor het toestaan van vrouwelijke diakenen in de Kerk uit het OT moet halen.........

Marnix weet in ieder geval wel wat het woord Richter(en) inhoudt klaarblijkelijk.

Marie-Henriëtte schreef:Marnix weet in ieder geval wel wat het woord Richter(en) inhoudt klaarblijkelijk.

Dat vraag ik me af. Volgens mij peilt hij het verschil niet goed.
Erg nauwkeurig heb ik het niet onderzocht, maar in zekere zin bezaten de rechters toch niet het regeer-ambt. Lees ook maar dat wat de SV erover zegt in Marnix' post. En als je bij Ruth 1 in de SV leest dan staat er toch echt iets anders dan in de KJV. Een koning kan wel rechtspreken (1 Sam 8:20), maar een rechter kan niet koning zijn.

Als we nadenken over wat er gebeurde toen het volk een koning wilde wordt ook het essentiële verschil tussen de rechter en de koning duidelijk. Zie 1 Samuël 8. Die dingen die de koning kon doen golden niet voor de rechter.

10 Samuel nu zeide al de woorden des HEEREN het volk aan, hetwelk een koning van hem begeerde.
11 En zeide: Dit zal des konings wijze zijn, die over u regeren zal: hij zal uw zonen nemen,17 dat hij hen zich stelle tot zijn wagen, en tot zijn ruiteren, dat zij voor zijn wagen henen lopen;
12 En dat hij hen zich stelle tot oversten der duizenden, en tot oversten der vijftigen; en dat zij zijn akker ploegen,18 en dat zij zijn oogst oogsten, en dat zij zijn krijgswapenen maken, mitsgaders zijn wapentuig.
13 En uw dochteren zal hij nemen tot apothekeressen, en tot keukenmaagden,19 en tot baksters.
14 En uw akkers, en uw wijngaarden, en uw olijfgaarden, die de beste zijn, zal hij nemen, en zal ze aan zijn knechten geven.20
15 En uw zaad,21 en uw wijngaarden zal hij vertienen, en hij zal ze aan zijn hovelingen,22 en aan zijn knechten geven.
16 En hij zal uw knechten, en uw dienstmaagden, en uw beste jongelingen, en uw ezelen nemen, en hij zal zijn werk daarmede doen.
17 Hij zal uw kudden vertienen; en gij zult hem tot knechten zijn.
18 Gij zult wel te dien dage roepen, vanwege uw koning, dien gij u zult verkoren hebben, maar de HEERE zal u te dien dage niet verhoren.
19 Doch het volk weigerde Samuels stem te horen; en zij zeiden: Neen,23 maar er zal een koning over ons zijn.

Auto schreef:

Marnix schreef:

Auto schreef:

Marnix schreef:Klopt, maar zoals eerder gezegd waren er bijvoorbeeld wel vrouwelijke profeten en Deborah was een richter, iemand die ook geestelijk leiding gaf aan het volk. Er wordt nu wel heel makkelijk geroepen: Zo zijn we het niet gewend, hoe komen ze er bij....

Daarnaast wordt terecht gewezen op de positie van diakenen, die anders is dan die van ouderlingen en predikanten. Het gaat niet om geestelijk leiding geven maar om het gebruiken van gaven en andere diaconale taken. Teksten zoals over de aanstelling van de oudsten gaan niet echt op aangezien dat niet om diaconaat gaat.

Ik vind juist het niet openstellen van de leidinggevende ambten voor vrouwen, maar dat ze wel deel mogen nemen in het diaconaat goed en volgens mij valt er vanuit de Bijbel en ook vanuit de Kerkorde niets tegenin te brengen. Daarnaast denk ik dat het ook goed is voor kleine gemeenten, waar het soms best lastig is om ambtsdragers te vinden omdat er soms wel mannelijke diakenen zijn die ook geschikt zouden zijn als ouderling.

Even een aanvulling .... waar richtte Debora? juist bij de tent, het volk kwam bij haar om advies te vragen. Zij ging zelf niet actief aan het werk. Vandaar dat Barak door de Heere werd aangesteld voor het werk wat hij moest doen.

Klopt, maar ze gaf wel leiding aan Israel:


4 En Debora, een vrouw die een profetes was, de vrouw van Lappidoth, die gaf in die tijd als richter leiding aan Israël.
5 Zij woonde onder de palmboom van Debora, tussen Rama en Bethel, in het bergland van Efraïm, en de Israëlieten gingen voor de rechtspraak naar haar toe.

Maar goed, het gaat over diaconaat, dat is misschien een ander verhaal. Waar lezen we overigens verder in de Bijbel over diaconaat? Huisman, je zegt dat de Bijbel niets zegt over vrouwen in het ambt, maar volgens mij is het dan juist goed dat er onderscheid is gemaakt tussen predikanten en ouderlingen, en diakenen aangezien de eerste twee leidinggevende en onderwijzende ambten betreft en het laatste niet.

Ik ben dan ook benieuwd naar Bijbelse tegenargumenten dat diaconaat ook slechts aan mannen voorbehouden zou zijn.

In de grondtekst staat ze sprak recht. Er staat niet dat ze leiding gaf. Ze was door de Heere begiftigt met een grote gave van wijsheid en inzicht. Hierdoor kwam het volk tot haar om haar uitspraak. Ze leidde israel niet op de wijze waarop deze tekst wordt gebruikt voor het ambt.

Van dat laatste zou ik nog maar niet al te snel uitgaan. Misschien weet je hoe de rechtspraak er in het OT aan toe ging? De oudsten van de stad zaten in de poort (lees bijv. Ruth 3). Op hen rustte de leiding. Dat Deborah hier rechtspreekt houdt veel meer in dan een rechterlijke macht in onze tijd. Rechter zijn en legeraanvoerder en leiding geven aan het land hoorden allemaal bij elkaar. Wat Deborah wel duidelijk maakt is dat het eigenlijk een schande is dat er geen mannen de leiding nemen. Het land is werkelijk diep gezakt. Als Barak vervolgens een bange wezel blijkt, dan profeteert Deborah dat de eer van de overwinning zal gaan naar een vrouw! Een vrouw die niet eens een Israelitische is. Berggeitje (Jael) is haar naam.

Uit de hele context van Richteren 4 blijkt hoe belangrijk Deborah wel niet is. Barak gehoorzaamd haar, ongehoord voor een man in een zo paternalistische cultuur! Dat mensen uit heel Israel naar haar toekomen geeft wel aan ze bijzondere hoogachting genoot. Ze was blijkbaar opperrechter in het land. Dat ze deur niet uitgaat heeft niets te maken met dat ze haar diensten niet aanbiedt omdat ze zich bescheiden opstelt. Het heeft juist zoals al gezegd te maken met het feit dat ze oneerbiedig gezegd geen enkele PR nodig heeft.

Precies. Het woord "richten" gaat verder dan wat een huidige rechter doet. Zie ook de Bijbeltekst die ik uit de KJV heb geciteerd: De judges ruled. Ruled (en in de HSV "gaven leiding") gaat een stuk verder dan alleen de rechtspraak, zoals Theoloog ook goed uitwerkt. En in de verhalen in Richteren zien we ook dat de Richters veel meer deden dan rechtspreken, maar ook in het gevecht en geestelijk leiding gaven en het volk onderwezen.

Willem schreef:Wel grappig dat Marnix de argumentatie voor het toestaan van vrouwelijke diakenen in de Kerk uit het OT moet halen.........

Als je goed (en onbevooroordeeld) had gelezen had je gezien dat ik op dit punt doorging maar heb aangegeven dat dit niet een sterk argument voor vrouwelijke diakenen is.

Democritus schreef:

Marnix schreef: Ik ben dan ook benieuwd naar Bijbelse tegenargumenten dat diaconaat ook slechts aan mannen voorbehouden zou zijn.

Ik ben er zelf niet uit maar ik zie ook enige ruimte voor een vrouw als diaken. Maar op andere gronden.

In onze kerkstructuur is de diaken een onderdeel van de kerkenraad geworden en daardoor hangt de 'sfeer' van leidinggeven er om heen. In het formulier staat volgens mij ook dat zij samen een raad der kerk vormen.... m.i. met als doel hier leiding aan te geven. Alleen ik vraag me af of dit helemaal juist.

Als ik de brief aan Timotheus lees dan lijkt het erop dat de Diakenen gekozen worden door de ouderlingen en daarmee, qua gezag, onder de ouderlingen staan. Deze diakenen zijn in principe alleen voor de materiële noden. Hun taak is niet het leiding geven c.q. woordbediening. Op deze wijze ontstaat in Handelingen ook het ambt van diaken. Als praktische ontlasting van de apostelen zodat deze zich kunnen richten op de Woordverkondiging, gebed en het aansturen van de gemeente. Volgens mij zit het niet mogen bekleden van een ambt door een vrouw vanuit de bijbel in de zaken als leiding geven en woordbediening. Maar niet in het feit dat het een ambt is. Als het diakenschap primair als praktische ondersteuning van de ouderlingen gezien moet worden dan is het daarmee geen leiding geven of woordverkondiging en valt één van de belangrijkste argumeneten tegen een vrouwelijke diaken af.

Maar ik weet niet goed hoe vanuit de geschiedenis en de bijbel tegen het 'leidinggeven' van een diaken moet worden aangekeken. Van Stefanus staat dat deze grote tekenen en wonderen deed. Was dit vanuit zijn ambtelijke bediening of vanuit het ambt aller gelovigen. Moeten we zijn getuigen, wat er ongetwijfeld geweest is, zien als leren of is het de plicht die op iedere christen rust.

Ben je het dan ook niet eens met artikel 30 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis? Dan moet je maar eens kijken of je van dit forum afscheid moet nemen.

1 Tim 3:

8 diakenen insgelijks moeten eerbaar zijn, niet tweetongig, niet die zich tot veel wijns begeven, geen vuil-gewinzoekers
9 Houdende de verborgenheid des geloofs in een rein geweten.
10 En dat deze (diakenen) ook eerst beproefd worden, en dat zij daarna dienen, zo zij onbestraffelijk zijn.
11 De vrouwen insgelijks moeten eerbaar zijn, geen lasteraarster, wakker, getrouw in alles.
12 Dat de diakenen éner vrouwe mannen zijn, die hun kinderen en hun eigen huizen wel regeren

Ik heb bovenstaande teksten wel eens bekeken en kwam er achter dat je deze op verschillende wijze kan lezen.
De verzen 8 en 9 beschreven wie er in aanmerking komen voor het ambt van diaken. Vers 10 beschrijft dat deze specifiek getoetst moeten worden. Hierbij neig ik er naar dat dit de ouderlingen moeten zijn. Want deze geven immers leiding aan de gemeente en de diakenen staan hun bij.
Vervolgens wordt in vers 11 specifiek de vrouw genoemd. Je kan dit lezen als de vrouw van de mannelijke diaken. Maar je kan ook lezen dat het gaat over een vrouw die diaken is. Namelijk hiervoor worden nog specifiek een aantal eisen genoemd.

De ESV geeft de voorkeur aan de uitleg dat het de vrouw van de mannelijke diaken is. De reden hiervoor is dat de versen 8-10 betrekking hebben op een mannelijke diaken en vers 12 ook. Dan zou het vreemd zijn dat vers 11 ineens over een vrouw gaat. Maar de ESV geeft de andere uitleg wel als optie.

Je zou ook kunnen beargumenteren. Vers 8-10 gaan over de eisen voor het bekleden het ambt, ongeacht man of vrouw. Daarna volgt nog een speicifieke eis indien het een vrouw betreft (vers 11) en als het een man betreft (vers 12). Maar moet een vrouwelijk diaken dan niet met één man getrouwd zijn of een man niet eerbaar zijn? Dat zou dan mogelijk te maken kunnen hebben met het feit dat de in vers 11 genoemde zaken over het algemeen zaken betreffen waar vrouwen makkelijk in struikelen en vers 12 zaken m.b.t. mannen.

Maar om eerlijk te zijn...ik weet het niet.

Willem heeft het hier al eerder geciteerd: toen er in de Handelingen diakenen moesten komen moest er gezocht worden naar mannen, vol van de Heilige Geest. Verder gaan vers 8 en 9 over mannen. Want in vers tien staat: de vrouwen moeten insgelijks eerbaar zijn. En vers 12 laat er helemaal geen onduidelijkheid over bestaan: de diakenen Dus: alle diakenen moeten éner vrouw man zijn. Je gaat toch hopelijk op basis van deze tekst niet zeggen dat een huwelijk tussen twee vrouwen geoorloofd is?

Wat mij betreft is hoe jij op deze manier omgaat met wat taalkundig in de tekst gelezen kan worden op of over het randje (dit noem ik met recht: wegexegetiseren). Zeker als je daarbij in aanmerking neemt wat huisman heeft gezegd: nergens in het Nieuwe Testament wordt het ambt door een vrouw uitgeoefend.

Maar goed, ik begrijp dat het een soort proefballonnetje is (hoewel het opmerkelijk is dat hier serieus over wordt gedacht).

Wat me zelf een betere optie lijkt is als men de groep diakenen binnen de kerkenraad terugbrengt naar een klein aantal, die deelnemen in de kerkenraad en "hoofd diaconie" zijn. Je kan dan vrouwen in de gemeente diaconale functies geven, wat me niet onbijbels lijkt, zonder ze deel te laten nemen aan de kerkenraad, zodat je geen vrouwen in het ambt hebt, maar ze wel op diaconaal vlak inzet. Omdat je nu als diaken automatisch ook in de kerkenraad komt wordt een grote groep kerkleden uitgesloten van functies, puur omdat ze dan ook in de kerkenraad zouden komen. Zo hou je het leiding geven bij de man (wat inderdaad Bijbels is) en kan je wel de gaven van man en vrouw beter in de kerk inzetten.

Erasmiaan schreef: Willem heeft het hier al eerder geciteerd: toen er in de Handelingen diakenen moesten komen moest er gezocht worden naar mannen, vol van de Heilige Geest. Verder gaan vers 8 en 9 over mannen. Want in vers tien staat: de vrouwen moeten insgelijks eerbaar zijn. En vers 12 laat er helemaal geen onduidelijkheid over bestaan: de diakenen Dus: alle diakenen moeten éner vrouw man zijn. Je gaat toch hopelijk op basis van deze tekst niet zeggen dat een huwelijk tussen twee vrouwen geoorloofd is?

Mijn vraag aan jou is of je op grond van deze tekst zegt dat ongetrouwde mannen geen diaken mogen zijn?

parsifal schreef:

Erasmiaan schreef: Willem heeft het hier al eerder geciteerd: toen er in de Handelingen diakenen moesten komen moest er gezocht worden naar mannen, vol van de Heilige Geest. Verder gaan vers 8 en 9 over mannen. Want in vers tien staat: de vrouwen moeten insgelijks eerbaar zijn. En vers 12 laat er helemaal geen onduidelijkheid over bestaan: de diakenen Dus: alle diakenen moeten éner vrouw man zijn. Je gaat toch hopelijk op basis van deze tekst niet zeggen dat een huwelijk tussen twee vrouwen geoorloofd is?

Mijn vraag aan jou is of je op grond van deze tekst zegt dat ongetrouwde mannen geen diaken mogen zijn?

Nee, het gaat er om dat ze (als ze getrouwd zijn) er maar één vrouw op na houden. Lees ook de toelichting van ds. De Gier op het artikel in de DKO over ouderlingen en diakenen.