Bussemaker: vrouw te veel afhankelijk van man

[Orchidee]

Per ochtendje?
Hier kost het meer per uur.

[JolandaOudshoorn]

Per ochtendje?
Hier kost het meer per uur.

Hier is PSZ ook erg duur. Veel mensen kunnen het inderdaad niet meer betalen. Maar je ziet dan ook weer andere alternatieven opkomen. Zo ken ik een groepje moeders die om de zoveel weken een groepje kinderen bij hen thuis laat spelen. Soort PSZ maar dan thuis en bij toerbeurt.

[Dodo]

Ik betaalde vroeger (kinderen zijn nu in de twintig) vijftig gulden per maand. Dan hadden ze per week een ochtend en een middag. Nu is dat ruim vijftig euro per maand, heb ik gehoord. Toch een heel bedrag voor een jong gezin.
Zo'n groepje als Jolanda beschrijft, klinkt ook leuk. Alleen hebben ze dan niet zoveel ruimte, fietsjes en vingerverf...

[Mara]

Per ochtendje?
Hier kost het meer per uur.

Officieel waren het 2 uurtjes, lang genoeg voor peuters.
Maar je bracht ze 10 minuutjes van tevoren en halen duurt ook wel effies.
Ik zei al, het wordt gerund door vrijwilligers in een soort kerkzaal, ik denk dat het ook was bedoeld als een soort evangelisatieproject.
Kindjes leerden zo christelijke liedjes en Bijbelverhalen. Er zaten kindjes van ouders die nergens aan deden, dat was ook niet verplicht.
En wie echt die 16 gulden (nu euro) per maand niet kon betalen, mocht toch het kindje brengen. En dan af en toe eventueel iets in de pot doen.

[merel]

Buiten het feit dat de psz erg duur is in bepaalde regio's, kan je je ook afvragen of er op dit moment voldoende aandacht is voor alle kinderen. Hier in de regio gaat de aandacht vooral uit naar kinderen met een taalachterstand. Kinderen die dat niet hebben, worden daar de dupe van. Ik ken mensen die hun kinderen van de psz hebben afgehaald en bewust naar een kdv hebben gedaan, omdat het kind daar veel meer werd uitgedaagd.

[merel]

De vraag is in 2012 gesteld op RW, ds Kempeneers gaf toen dit antwoord:
De kinderopvang zoals die in onze maatschappij functioneert, staat op gespannen voet met de Bijbel. Voor alle duidelijkheid, ik versta onder kinderopvang iets anders dan groep 0 van de basisschool. Ik heb het over kinderen van enkele maanden tot een jaar of 4.

De achtergrond van de opvang voor deze kinderen en het gebruik er van zijn niet primair gericht op het welzijn van het kind. De meeste ouders die hier gebruik van maken, doen dit omdat ze een probleem hebben. De lat voor de vaste lasten is dermate hoog (gelegd), dat die voor één ouder niet te halen is. In veel gevallen is dit onnodig. Men zou wel met minder financiën kunnen doen, maar men wil het niet. Men wil graag dat mooie (en iets te dure) huis hebben. Of men wil toch graag meerdere keren per jaar op vakantie. Of die tweede auto. Enzovoorts. Anderen hebben het geld misschien niet direct nodig, maar men wil toch ook in het maatschappelijke leven blijven meedraaien. Als huisvrouw tel je toch niet echt mee.

Vanuit deze gedachtengang wordt er voor de kinderen een ‘oplossing’ gezorgd. Zo wordt er ook echt over gesproken. En dat veronderstelt dat kinderen toch een soort probleem vormen. Iemand heeft eens gezegd dat het begrip moeder vervangen lijkt te worden door "een vrouw die een kind heeft." Het is misschien wat sterk uitgedrukt, maar het stemt wel tot nadenken. Maar bij kinderopvang lijkt het in veel gevallen meer te gaan om zelfontplooiing dan om het welzijn van het gezin. En dat is een heel belangrijke reden waarom christenen het af moeten wijzen.

En dan is er ook nog de vraag waar het kind naar toe moet. Sommigen brengen hun kind(eren) bij oma. Of men huurt een oppasmoeder. Anderen brengen hun kind naar de kinderopvang. Ik ga niet uitgebreid schrijven over de gevolgen daarvan voor het kind. Dat moeten pedagogen en psychologen maar doen. Maar ik durf te stellen dat ieder kind liever bij zijn moeder is. Het kiest er zelf niet voor. En het loopt dus in zijn jonge leven al tegen frustraties aan. Een jong kind heeft de liefde, aandacht etc. van zijn moeder zo nodig. Zelfs een oma kan dit niet geven. Ik denk trouwens dat het voor oma’s ook niet goed is als ze nog in de kinderen zitten. Overal is een tijd voor. Maar ook dat is weer een apart probleem.

Tot nu toe heb ik het over zaken die nog niet echt specifiek Bijbels zijn. ook in de seculiere wereld zijn er gelukkig nog velen die deze mening hebben. Het motief van het hechtingsproces is niet exclusief christelijk.

Wat wel bijbels is, dat is dat ouders hun kind ontvangen en zien als een geschenk van God. Een geschenk waar ze een keer verantwoording over moeten afleggen. Hoe ze het hebben opgevoed, aan wie ze het hebben toevertrouwd etc. Vooral hoe ze het geestelijk hebben gevormd. Want opvoeden dat is meer dan alleen grootbrengen voor deze wereld. Opvoeden staat in de Bijbel in eeuwigheidslicht. Daarom wordt ouders opgedragen om met hun kinderen te spreken over het dienen van de Heere. Dat moeten ze niet overlaten aan anderen. Als kinderen ouder worden en naar school gaan, moeten ouders hun kinderen volgens de doopbelofte ook "doen en helpen onderwijzen" in de leer der godzaligheid. Maar de basisschool is iets anders dan kinderopvang.

En juist die eerste jaren zijn zo belangrijk als het gaat om het opvoeden in de vreze des Heeren. Moeders brachten hun kinderen tot de Heere Jezus. Daar wordt gesproken over "kinderkens", dat zijn de allerkleinsten, van 0-4 jaar. Zulke moeders en vaders beseffen iets van het gewicht van de geestelijke opvoeding. Dat is iets wat de hele dag door gaat. In hun doen en laten worden moeders en vaders identificatiefiguren voor hun kinderen. En juist die eerste jaren zijn daarin zo ontzettend belangrijk.

Kinderopvang is naar mijn overtuiging geen thema wat je bijbels kunt onderbouwen. En laten we niet op Samuël wijzen die door zijn moeder Hanna al op zeer jonge leeftijd naar Eli werd gebracht. Wie de Bijbel kent, zal weten dat ze dit om heel andere redenen deed.

Natuurlijk zijn er altijd situaties te bedenken waarin moeders wel móeten werken. Alleenstaande moeders bijvoorbeeld worden daar door onze maatschappij helaas vaak toe verplicht. Over onderdrukking van de vrouw gesproken… Maar er kunnen in gezinnen ook allerlei omstandigheden zijn, waardoor het echt niet anders kan. In geval van ziekte, handicap etc moet een mens soms dingen doen die hij anders niet zou hebben gedaan. Ik raad die vaders en moeders aan om hun specifieke geval aan hun predikant of ouderling voor te leggen en samen biddend zoeken naar een weg.

Ds. M. A. Kempeneers

Ik ben het voor een deel met de ds eens. Ook wij hebben onze kinderen gezien als een geschenk van God en beseffen dat wij over de opvoeding inderdaad verantwoording moeten afleggen. De ds trekt dan de conclusie dat je je kind niet chr kan opvoeden, omdat je als werkende moeder niet 24 uur per dag bij je kind bent. Op dat punt ben ik het niet met hem eens. Wij hebben bewust de keuze gemaakt voor een chr kdv, waar gebeden, gezongen wordt, voorgelezen uit de bijbel en chr liedjes op de achtergrond wordt gedraaid.

Daarnaast trekt de ds de conclusie dat een kind zich niet goed zou hechten aan zijn ouders als het naar de opvang/opa/oma zal gaan. Ik denk dat de conclusie ook voorbarig is. Een kind dat geen affectie krijgt, geen aandacht van zijn ouders ( soort verwaarlozing) zal zich inderdaad slechter hechten. Een kind dat gekoesterd wordt thuis, dat fysieke en affectieve aandacht krijgt en af en toe een paar uur naar de opvang gaat waar het eveneens gekoesterd wordt door elke dag dezelfde juffen zal zich heel goed gaan hechten, odat het kind gezien wordt en gewaardeerd wordt.

Ik denk juist dat het ook een voordeel voor een kind is als een moeder gaat werken. Een vader wordt namelijk op deze wijze ' gedwongen' om eveneens actief in zijn rol als vader mee te doen, door aanwezig te zijn bij bv het ontbijt, lunch klaar te maken voor het kind, kind weg te bregen etc.

[merel]

dubbel

[Lassie]

Buiten het feit dat de psz erg duur is in bepaalde regio's, kan je je ook afvragen of er op dit moment voldoende aandacht is voor alle kinderen. Hier in de regio gaat de aandacht vooral uit naar kinderen met een taalachterstand. Kinderen die dat niet hebben, worden daar de dupe van. Ik ken mensen die hun kinderen van de psz hebben afgehaald en bewust naar een kdv hebben gedaan, omdat het kind daar veel meer werd uitgedaagd.

Blij om dit te horen. Want ze wilde ons kind van het KDV naar de psz doen vanwege een eventuele vve indicatie. Blij dat we dat toen niet gedaan hebben en gewoon bij het KDV hebben gelaten. Oke dat is misschien het omgekeerde (want hij had een spraakachterstand, maar ik heb met eigen ogen gezien hoe zo'n klasje in elkaar zit, daar werd ik niet vrolijk van).
Nu zit hij overigens in een klas van 20 kinderen (school).

[Pimpelmees]

@Lassie: wat is er mis met vve-onderwijs?

[Zita]

@Lassie: wat is er mis met vve-onderwijs?

Kwestie van onverstand bij mij: Wat is vve, behalve vereniging van eigenaren?

[Pimpelmees]

VVE = voor- en vroegschoolse educatie (zie ook wikipedia)

[Lassie]

@Lassie: wat is er mis met vve-onderwijs?

Niks. Als het goed is voor sommige kinderen moeten ze dat zeker doen. Maar onze zoon heeft op een andere manier, wat het beste bij hem past, hulp gekregen.

[helma]

Ik zou nog even terugkomen op het onderwerp moeder<>buitenshuis werken<>godsdienstige opvoeding.
Daarbij wil ik niemand veroordelen; ik ga er van uit dat ieder zichzelf tegenover God zal moeten en kunnen verantwoorden.
Uit mijn eigen leven zal ik wat delen hoe ik het ervaar om moeder te zijn.

Wat de rol van man en vader betreft die gemist werd in mijn vorige betoog; dat was niet mijn onderwerp dus dat heb ik laten rusten, maar dat wil niet zeggen dat ik voor de man geen belangrijke en waardevolle taak zie als vader en opvoeder!! Het ging over het moederschap dus daar schreef ik over. Ik ging uit van een normale situatie waarin de vrouw niet genoodzaakt is te werken om welke reden dan ook.


Spreuken 31 wordt veel genoemd als voorbeeld van een buitenshuiswerkende vrouw. Ik denk dat de samenleving toen niet helemaal te vergelijken is met nu; veel dingen die ze doet heeft ze denk ik vooral in en rondom haar huis gedaan. (Net zoals ik een webwinkel zou kunnen runnen.) Ik zie ook in dat Bijbelgedeelte geen verdedigingsmogelijkheden om een deel van de opvoeding aan derden over te laten.
Ook zie in het hele gedeelte dat vooral het dienen van God; haar man en haar kinderen haar prioriteiten zijn.
En dat is wat ook voor ons bovenaan moet staan; buitenshuis werken moet niet ten koste gaan van de tijd en energie voor ons gezin. En zeker niet ten koste van het dienen van de Heere.

Daarom moeten we onszelf eerlijke vragen stellen. In het Nieuwe Testament zie je dat moeders/vrouwen opgeroepen worden de Heere te dienen; hun man lief te hebben; hun kinderen op te voeden; op hun huishouden goede acht te slaan en in de noden van anderen te helpen. Dat zijn allemaal dingen die we vanuit de Bijbel aangereikt krijgen en die dus voorop moeten staan. Zijn dat de dingen die in ons leven ook werkelijk voorrang hebben?

Kinderen zijn leenpanden. God vertrouwt ze aan ons toe en vraagt van ons ze op te voeden. Daar zullen wij verantwoording van af moeten leggen. Dat is heel wat als je dat op je inlaat werken. Wat een taak! En wat een kostbare zielen zijn aan onze zorgen toevertrouwd. Ik weet nog hoe me dat aangreep toen mijn oudste in de wieg lag…ons kind in zonden ontvangen en geboren; op reis naar de eeuwigheid en wij als ouders zijn er verantwoordelijk voor! En dat is wat zwaar is blijven wegen; onze kinderen hebben een onsterfelijke ziel. En wij moeten eenmaal rekenschap afleggen over de manier waarop we hen hebben opgevoed.

Paulus schrijft dat een vrouw zalig is in het kinderen baren; daarom denk ik dat een vrouw die het moederschap met blijdschap aanvaardt als Gods taak in haar leven en zich daar ten volle aan wijdt daar ook echt haar geluk in zal vinden en geen voldoening hoeft te zoeken in andere dingen. Dat is tenminste wel mijn eigen ervaring.

Toen ik een jonge moeder was werd ik tupperwaredemonstratrice. Ideale baan voor een jonge fulltime moeder; 's avonds als de kinderen op bed liggen de deur uit om party's te geven. Een avond in de week. Al heel gauw had ik de smaak te pakken. Van een verlegen jonge moeder werd ik een zakenvrouw met een vlottere babbel. (dat is wel iets wat het me ook op de lange termijn opgeleverd heeft). Maar al heel snel liet ik me opjagen door Tupperware; hoe meer je verkocht; hoe meer je verdiende. En hoe meer avonden je gaf hoe groter de kado's werden die je van Tupperware kreeg. Binnen 8 weken kon ik een langbegeerd wandmeubel kopen en een maand daarna een Miele droogtrommel. Het was leuk en het verdiende goed. Maar ik merkte dat het tóch ten koste ging van het vrouw- en moederzijn. Ik kon mijn energie en tijd maar één keer gebruiken. En je werd min of meer wel gedwongen (gemanipuleerd...) om meer avonden te geven; en eerlijk gezegd had het geld me ook snel te pakken. En halverwege de middag werd ik al gestrest om alles voor het avondeten glad te hebben zodat de kinders na het eten zo snel mogelijk naar bed konden. Alles moest snel snel en ik was al heel gauw niet altijd meer de geduldige gezellige moeder. En mijn echtgenoot zat steeds vaker 's avonds alleen thuis..
Dus ben ik gestopt om me weer helemaal te kunnen wijden aan mijn gezin.

Echt een poetser ben ik nooit geweest; dat was bij ons thuis ook een middelmatige zaak. Ik ben ook helemaal geen superhuishoudster. Toch kan ik heel erg genieten van de dingen die ik doe. Dat zie ik echt als een gave van God. Ik kan zo blij worden als ik de was ophang. Daar kan ik dan echt de Heere voor danken. Ook al komt het wasgoed elke dag met stapels voorbij. Ik kan genieten van het strijken. Ik vind het leuk om te bakken en te koken.
En ik ervaar echt dat de Heere me voldoening geeft in de opvoeding en het huishouden. (maar denk niet dat ik nooit eens gefrustreerd raak van al het werk wat elke dag terug komt; maar als ik het weer zie in het juiste perspectief dan voel ik me beschaamd en belijd ik het als schuld.)
Ook van de kinderen heb ik altijd enorm genoten (en nog). Ik voel me echt een blijde moeder van kinderen. Een rijk gezegend mens. En God is mijn werkgever. Hij geeft me deze taak en aan Hem ben ik verantwoording schuldig. Maar het geeft me ook vreugde dat ik dit mág doen; dat Hij dit belangrijke werk aan mijn zorgen heeft toevertrouwd.
En als thuisblijfmoeder heb je zoveel gelegenheid om de kinderen dingen te leren. Zo tussen al het werk door; en tussen de middag aan de tafel; zoveel momenten om over het leven met de Heere te spreken. Daar ben ik weleens verwonderd over; je kan bij zoveel dingen je kinderen iets leren over geestelijke dingen. Het gaat zo vaak vanzelf tijdens de gesprekjes over de dingen van alle dag. Deut. 6:7 En gij zult ze uw kinderen inscherpen, en daarvan spreken, als gij in uw huis zit, en als gij op den weg gaat, en als gij nederligt, en als gij opstaat..
Als moeder heb je zoveel invloed op je kinderen. Wat heeft de geschiedenis ons niet geleerd van Godvrezende moeders die grote gezinnen hadden en veel met en voor hen baden; God gebruikte het rijkelijk. Denk aan de moeder van Spurgeon; van de broeders Wesley; van het gezin Winslow. Wat een zegen waren deze vrouwen voor hun gezinnen! Susannah Wesley had 19 kinderen... ze bad elke dag een uur voor hun bekering. Hebben (nemen...) wij daar tijd voor? (en…een vraag die ook weleens boven komt…hebben onze krimpende gezinnen ook iets te maken met de buitenshuiswerkende moeders? De Puriteinen zagen het huwelijk en de kinderzegen als middel wat God bij uitstek gebruikt om Zijn koninkrijk uit te breiden. Kijken wij ook zo naar ons huwelijk en de daarbij horende kinderzegen?)

Een paar jaar geleden werd ik gebeld of ik wilde simuleren op een MBO opleiding voor Verpleging/Verzorging. Aanvankelijk dacht ik dat het vrijwilligerswerk was en ik vond het echt heel erg leuk. Als kind/tiener was toneelspelen echt mijn ding; vaak zei iemand dan dat ik daarin verder moest gaan. Maar ja; dat was natuurlijk geen optie. En nu kreeg ik eindelijk de kans om iets te doen met dat talent. Toen bleek dat het toch om betaald werk ging werd ik toch ineens weer een werkende moeder. En ik genoot er echt van. Heb een cursus gedaan en al gauw zat ik er helemaal in. In het gezin kon het ook prima; een van de volwassen dochters was door omstandigheden thuis zonder werk en kon tussen de middag met de 2 jongsten eten. Meestal was ik alleen binnen de schooltijden weg. En gemiddeld 3 dagen in de maand. Toch kreeg ik er na verloop van tijd onvrede over. Terwijl ik op school zat waren er mensen in mijn nabije omgeving die mantelzorg nodig hadden. Verschillende keren gebeurde het dat ik op school was terwijl iemand uit mijn naaste omgeving echt hulp nodig had. Dat ging wringen. Dit keer ging het werken niet ten koste van mijn gezin of mijn huwelijk; maar wel van mijn tijd voor anderen. De Heere gaf me liefde en bewogenheid voor mensen die mijn hulp of steun nodig hadden en dat ging zwaarder wegen dan de voldoening en het plezier dat ik in mijn werk had op school. Ook de preken van Paul Tautges over de taak van de vrouw in Titus 2 wezen mij dezelfde weg. Vorig jaar heb ik dus mijn werk opgezegd als simulant en heb ik de taken opgepakt die de Heere me naast mijn gezin heeft aangewezen. Ik heb nu tijd om mantelzorger te zijn voor (schoon)ouders die hulp nodig hebben en probeer een steun te zijn voor jonge moeders in mijn omgeving. En nu geniet ik daar heel erg van. (En heel soms simuleer ik nog; als vrijwilliger...)

Ik voel me geen succesmoeder of vrouw; ik struikel zo vaak op de weg die ik ga. Mijn kinderen zijn geen modelkinderen; (er zijn hier teveel mensen die me kennen ;-) ) Wel verlang ik ernaar een vrouw te zijn naar Gods hart; de vrouw van Spreuken 31 waarvan als belangrijkste gezegd wordt: een vrouw die de Heere vreest zal geprezen worden. Ik verlang niets anders dan te leven zoals God dat van me vraagt. En ik hoop en bid én verwacht dat er loon zal zijn voor mijn arbeid. Niet omdat ik het zo goed doe en gedaan heb; maar wel omdat de HEERE de godsdienstige opvoeding wil gebruiken. Daarvan staan er voorbeelden genoeg in Gods Woord.

Moeder-zijn…het is een roeping. Het is werkzaam zijn in Gods koninkrijk.

[windorgel]

Helma, bedankt, wat fijn dat je dit wilde delen.

[Luther]

Ik ben ontzettend blij dat @helma dit persoonlijke verhaal heeft gedeeld en een stem gegeven heeft aan de moeders die vaak op de achtergrond en in stilte hun werk doen en daarover nogal eens onbegrip uit eigen kring moeten incasseren.