Och, 't is een populaire term, die degene die hem bezigt de schijn geeft de gave des onderschieds te hebben.Kaw schreef:Wat heeft dat te maken met een gestolen Jezus? Ik start nog eens de "anti-gestolen-Jezus-term"-hyves.Tiberius schreef:Niet alleen dat, maar ook een tijdgeloof: terstond met vreugde ontvangen, maar het heeft geen wortel.
Of, zoals in de bergrede: op zandgrond gebouwd.
Alles.Kaw schreef:Wat heeft dat te maken met een gestolen Jezus?Tiberius schreef:Niet alleen dat, maar ook een tijdgeloof: terstond met vreugde ontvangen, maar het heeft geen wortel.
Of, zoals in de bergrede: op zandgrond gebouwd.
Daar heb je wel gelijk in. Om eerlijk te zijn ben ik niet weg van die term. Het is dat HerbertV er naar vroeg.refo schreef:Och, 't is een populaire term, die degene die hem bezigt de schijn geeft de gave des onderschieds te hebben.
Laten we dan er van maken dat ze hun eigen godsdienst hadden en niet de wil van de Vader doen, wat uiteindelijk de kern is van Mattheus 7. Nu is de "gestolen Jezus" een soort van zweep waar iedere Jezus-liefhebber mee geslagen wordt.Tiberius schreef:Alles.Kaw schreef:Wat heeft dat te maken met een gestolen Jezus?Tiberius schreef:Niet alleen dat, maar ook een tijdgeloof: terstond met vreugde ontvangen, maar het heeft geen wortel.
Of, zoals in de bergrede: op zandgrond gebouwd.
Men maakt a.h.w. een god van hun godsdienst, als je begrijpt wat ik bedoel.
Het is enigszins vergelijkbaar met de Filistijnen, die dachten dat ze de God van Israel tot hun beschikking hadden, toen ze de ark veroverd hadden.
Laten we dan er van maken dat ze hun eigen godsdienst hadden en niet de wil van de Vader doen, wat uiteindelijk de kern is van Mattheus 7. Nu is de "gestolen Jezus" een soort van zweep waar iedere Jezus-liefhebber mee geslagen wordt.[/quote]Kaw schreef:Alles.Tiberius schreef: Wat heeft dat te maken met een gestolen Jezus?
Men maakt a.h.w. een god van hun godsdienst, als je begrijpt wat ik bedoel.
Het is enigszins vergelijkbaar met de Filistijnen, die dachten dat ze de God van Israel tot hun beschikking hadden, toen ze de ark veroverd hadden.
Dit is absoluut mogelijk!Herbert schreef:Ik geloof dat onterecht toeeigenen onmogelijk is
Dat is jouw logische consequentie, maar daar zijn heel wat mensen in de kerkgeschiedenis het niet mee eens. Luther bijvoorbeeld.. Dat is het verschil tussen enkelvoudige en dubbele predestinatie. De verwerping wordt inderdaad logisch geimpliceerd uit de verkiezing. En jullie die zo tegen logica (We kunnen god niet begrijpen) zijn in dit verband, moeten dat dan niet zelf toe gaan passen..pietjebel schreef:1 Petrus 2: 8 Dengenen namelijk, die zich aan het Woord stoten, ongehoorzaam zijnde, waartoe zij ook gezet zijn.HerbertV schreef:Ik heb een paar nieuwe vragen:
- Waar spreekt de Bijbel over de verwerping?
Jes. 41:9 Gij, welken Ik gegrepen heb van de einden der aarde, en uit haar bijzonderste geroepen heb; en zeide tot u: Gij zijt Mijn knecht; u heb Ik uitverkoren, en heb u niet verworpen.
Ex. 4: 21 doch Ik zal zijn hart verstokken, dat hij het volk niet zal laten gaan.
Ex. 9:12 Doch de HEERE verstokte Farao's hart, dat hij naar hen niet hoorde, gelijk de HEERE tot Mozes gesproken had.
Ex 9:16 Maar waarlijk, daarom heb Ik u verwekt, opdat Ik Mijn kracht aan u betoonde, en opdat men Mijn Naam vertelle op de ganse aarde.
Ex. 10: 20 Doch de HEERE verstokte Farao's hart, dat hij de kinderen Israëls niet liet trekken.
Ex. 10: 27 Doch de HEERE verhardde Farao's hart; en hij wilde hen niet laten trekken.
Ex. 11:10 doch de HEERE verhardde Farao's hart, dat hij de kinderen Israëls uit zijn land niet trekken liet.
Ex. 14: 4 En Ik zal Farao's hart verstokken, dat hij hen najage; en Ik zal aan Farao en aan al zijn heir verheerlijkt worden, alzo dat de Egyptenaars zullen weten, dat Ik de HEERE ben. En zij deden alzo.
Ex. 14: 8 Want de HEERE verstokte het hart van Farao, den koning van Egypte, dat hij de kinderen Israëls najaagde
Ex. 14:17 En Ik, zie, Ik zal het hart der Egyptenaren verstokken, dat zij na hen daarin gaan; en Ik zal verheerlijkt worden aan Farao en aan al zijn heir, aan zijn wagenen en aan zijn ruiteren.
Jozua 11: 20 Want het was van den HEERE, hun harten te verstokken, dat zij Israël met oorlog tegemoet gingen, opdat hij hen verbannen zoude, dat hun geen genade geschiedde, maar opdat hij hen verdelgen zoude, gelijk als de HEERE Mozes geboden had.
1 Sam 2:25 Doch zij hoorden de stem huns vaders niet, want de HEERE wilde hen doden.
Rom 9: 15-22 15 Want Hij zegt tot Mozes: Ik zal Mij ontfermen, diens Ik Mij ontferm, en zal barmhartig zijn, dien Ik barmhartig ben.
16 Zo is het dan niet desgenen, die wil, noch desgenen, die loopt, maar des ontfermenden Gods.
17 Want de Schrift zegt tot Farao: Tot ditzelve heb Ik u verwekt, opdat Ik in u Mijn kracht bewijzen zou, en opdat Mijn Naam verkondigd worde op de ganse aarde.
18 Zo ontfermt Hij Zich dan, diens Hij wil, en verhardt, dien Hij wil.
19 Gij zult dan tot mij zeggen: Wat klaagt Hij dan nog? Want wie heeft Zijn wil wederstaan?
20 Maar toch, o mens, wie zijt gij, die tegen God antwoordt? Zal ook het maaksel tot dengenen, die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt gij mij alzo gemaakt?
21 Of heeft de pottenbakker geen macht over het leem, om uit denzelfden klomp te maken, het ene vat ter ere, en het andere ter onere?
22 En of God, willende Zijn toorn bewijzen, en Zijn macht bekend maken, met vele lankmoedigheid verdragen heeft de vaten des toorns, tot het verderf toebereid;
En steeds wanneer er gesproken wordt over verkiezing, betekent dat dat er anderen niet worden uitverkoren, ofwel voorbij gegaan, of achtergelaten, ofwel verworpen.
... verwerping met de verdoemenis als doel ... daar gaat het over. Geen tijd om verder te reageren. Maar in iedergeval die teksten die jij aanvoert hebben niets met voorbestemming voor de hel te maken.- Voor wie gelooft, is CHristus dierbaarder dan alles; een gelovige verfoeit zichzelf vanwege zijn zonden, heeft God lief om Wie Hij is, en wil van harte voor Hem leven. En zo zijn er nog meer dingen te noemen. Maar vooral is het geloof zelf een bewijs der zaken die men niet ziet en een vaste grond der dingen die men hoopt.-Hoe weet je zeker als gelovige (met kennis van de verwerping) dat je het geloof ontvangen heb? Hoe weet je zeker dat je uitverkoren bent, en je toeeeigening rechtvaardig was? Kan je uberhaupt toeeigenen? En hoe weet je zeker dat je niet met een gestolen Jezus verloren gaat?
- Wie Christus op al Zijn voorwaarden aanneemt, namelijk dat Hij een enige Zaligmaker is (niet zelf nog iets willen doen) en dat Hij een volkomen Zaligmaker is (geen zonden willen vasthouden), doet dat op grond van Gods Woord en mag op grond van Gods Woord weten dat hij gelooft, dat hij gerechtvaardigd is en dat hij Christus' eigendom is.
- De uitdrukking 'gestolen Jezus' klopt niet. Jezus laat zich niet stelen. Dat je jezelf al of niet bedriegt, kun je o.a. weten uit wat ik zojuist schreef. Ergens las ik dat het zuiverste kenmerk van oprechtheid in deze is, dat men bij zichzelf in het gelovig aannemen van/vluchten tot Jezus geen geveinsdheid kan vinden, en toch aan God vraagt of Hij het bekend wil maken, als er enige omoprechtheid in zou zitten.
Dat heeft niet zozeer met logica te maken, maar met de betekenis van het woord 'verkiezen'. Verkiezen is namelijk iets uitkiezen, met terzijdestelling van het andere.HerbertV schreef:Dat is jouw logische consequentie, maar daar zijn heel wat mensen in de kerkgeschiedenis het niet mee eens. Luther bijvoorbeeld.. Dat is het verschil tussen enkelvoudige en dubbele predestinatie. De verwerping wordt inderdaad logisch geimpliceerd uit de verkiezing. En jullie die zo tegen logica (We kunnen god niet begrijpen) zijn in dit verband, moeten dat dan niet zelf toe gaan passen..pietjebel schreef:En steeds wanneer er gesproken wordt over verkiezing, betekent dat dat er anderen niet worden uitverkoren, ofwel voorbij gegaan, of achtergelaten, ofwel verworpen.
Dank je, geachte broeder.pietjebel schreef:Wat bedoel je met 'kan'? En vanuit welk gezichtspunt redeneer je?Bert Mulder schreef:
IK heb nooit gezegd, dat iedereen zalig KAN worden.
Alleen de uitverkorenen zullen, beslist, zalig worden.
- Vanuit Gods predestinatie gezien, kan niet iedereen zalig worden.
- Vanuit de algenoegzaamheid van Christus' offer bezien, kan iedereen wel zalig worden.
Vanuit Gods predestinatie kunnen wij niet kijken. Wij weten niet wie wel en wie niet verkoren is. Ziende op de grootheid van Gods genade, kan iedereen zalig worden, of desnoods voorzichtiger, zou iedereen zalig kunnen worden.
Bert, ik heb wel waardering voor je inbreng, want die zet me vaak aan tot nadenken. Maar ik vind dat je te vaak probeert vanuit de verborgenheden van God te redeneren. Dat kunnen wij niet. Wij kunnen de wereld niet door Gods ogen bekijken.
Anderen daarentegen slaan naar de andere kant door, en willen helemaal geen rekening houden met Gods besluiten. Maar dat die besluiten er zijn, is wel een deel van Gods openbaring.
Ten slotte: 'kunnen' is een slap woord als het om de zaligheid gaat. De Bijbel zegt dat er geen andere naam dan die van Jezus gegeven is, door welke wij MOETEN zalig worden. God laat ons geen ruimte voor ongeloof en onbekeerlijkheid. Hij eist die van ons. En Hij belooft aan 'ieder die gelooft' dat die zalig zal worden. Geloof is een gave van God, voortkomend uit Zijn verkiezing. Voor ons in de praktijk van het aardse bestaan is niet de eerste vraag 'ben ik verkoren? zo ja dan komt het wel goed,' maar 'ben ik verloren? zo ja, dan heb ik een Zaligmaker nodig, die in de Bijbel wordt beschreven als Iemand die verloren zondaren ontvangt en met hen eet.' Door Hem kán ik niet alleen zalig worden, maar móet ik zalig worden.
Kwam net een preek tegen van Calvijn over deze tekst:Johannes 3:16 schreef:
1 Timothüs 2:3-4
Want dat is goed en aangenaam voor God, onzen Zaligmaker;
Welke wil, dat alle mensen zalig worden, en tot kennis der waarheid komen.
Ik zie hier toch echt dat het Gods geopenbaarde is dat iedereen zalig wordt.
Of het ook gebeurt is een ander verhaal.
At the first sight, there appears to he some weight in their argument God will have all men to be saved: therefore say they, it is left to the free choice of every man to become enlightened in the faith, and to partake of salvation. If a man will read but three lines, he will easily perceive that St. Paul here speaketh not of every particular man as we have already shown, but that he speaketh of all people, and of all conditions of men. He showeth that the case standeth not as it did before the coming of Christ, when there was but one chosen people, but that God now showeth Himself a Savior to all the world; as it is said, thine inheritance shall be even to the ends of the earth.