Josephus schreef:

-DIA- schreef:

Marnix schreef:Ik kwam deze vandaag tegen,kende hem nog niet... kon er wel om lachen:

Pepermunt
[...]

Die ken ik nog uit de jaren 70!

Da's knap als je je bedenkt dat het liedje uit 1994 dateert. :-)

Wie is de dichter? Drs. P?

albion schreef:Wie is de dichter? Drs. P?

Stef Bos.

Josephus schreef:

-DIA- schreef:

Marnix schreef:Ik kwam deze vandaag tegen,kende hem nog niet... kon er wel om lachen:

Pepermunt
[...]

Die ken ik nog uit de jaren 70!

Da's knap als je je bedenkt dat het liedje uit 1994 dateert. :-)

jaja, onvermoede talenten heeft die jongen

Voor de vakantiegangers onder ons trof ik in het Terdege het door Ds. M. van Kooten geciteerde gedicht van Revius aan:

Wat batet veel gereyst in landen wijt-gelegen
Soo ghy niet in en gaet des Heeren smalle wegen?
Wat batet te besien soo menich schoone stat
Soo ghy het hemelrijck int herte niet bevat?
Wat batet dat ghy roemt van velerhande spraken
Indien des Geestes tael u niet en can vermaken?
Wat batet dat ghy weet, en vele daer van cout,
Hoe hier of daer een weirt syn gasten onderhout
Indien ghy niet en weet hoe dat ghy moet onthalen
Dien Gast die in u siel comt vanden hemel dalen?
Reist vry ter plaetsen daer ghy vremde dingen siet,
Maer wacht u, en vervremt van uwen Schepper niet.

Marnix schreef:Ik kwam deze vandaag tegen,kende hem nog niet... kon er wel om lachen:

Het wordt gefabriceerd in Friesland
Het heeft een koninklijke naam
Er zijn natuurlijk andere merken
Maar deze heeft de meeste faam

Je kunt er lekker lang op zuigen
Bijt je tanden er op stuk
En als ik vroeger in de kerk zat
Was het mijn redding en geluk

Pepermunt
Pepermunt
Als de preek je gaat vervelen
Als je niet meer luisteren kunt
Pepermunt
Pepermunt
Het is de protestantse cocaïne
Voor de gereformeerde junk

Als de dominee op dreef was
Tegen oorlog en geweld
En als ik alle kleine ruitjes
Van elk kerkraam had geteld

Dan greep mijn moeder in haar handtas
Voor het juiste medicijn
En ze gaf me witte pillen
En die verzachtten alle pijn

Pepermunt
Pepermunt
Als de preek je gaat vervelen
Als je niet meer luisteren kunt
Pepermunt
Pepermunt
Het is de protestantse cocaïne
Voor de gereformeerde junk

Het is de protestantse hostie
De gereformeerde drugs
En als er nooit geen kerk geweest was
Dan was er ook geen
P-p-p-p-p.........pepermunt

Als de preek je gaat vervelen
Als je niet meer luisteren kunt
Pepermunt
Pepermunt
Het is de protestantse cocaïne
Voor de gereformeerde junk

Stef Bos.
Gereformeerd opgevoed, maar wil er niets meer van weten.
Schreef de tranentrekker: pappa, een schokkend lied, omdat ze elkaar na de dood niet meer tegen zullen komen.
Pappa gaat naar de hemel, Stef gaat naar de hel.
En hij zingt het zonder enige schrik

jvdg schreef:Voor de vakantiegangers onder ons trof ik in het Terdege het door Ds. M. van Kooten geciteerde gedicht van Revius aan:

Wat batet veel gereyst in landen wijt-gelegen
Soo ghy niet in en gaet des Heeren smalle wegen?
Wat batet te besien soo menich schoone stat
Soo ghy het hemelrijck int herte niet bevat?
Wat batet dat ghy roemt van velerhande spraken
Indien des Geestes tael u niet en can vermaken?
Wat batet dat ghy weet, en vele daer van cout,
Hoe hier of daer een weirt syn gasten onderhout
Indien ghy niet en weet hoe dat ghy moet onthalen
Dien Gast die in u siel comt vanden hemel dalen?
Reist vry ter plaetsen daer ghy vremde dingen siet,
Maer wacht u, en vervremt van uwen Schepper niet.

Die heeft hij ooit eens bij ons geciteert. Nadat enkele personen vragen hadden gestelt over ons vakantie gaan. (immers, 6 dagen zult gij arbeiden!!)

Gebed van een broeder / zuster


O God, als de lange dag begint,
een nieuwe dienst breekt aan.
Geef dan aan mij een moedig hart,
om voor mijn taakte staan.

Geef mij een oog voor ieder mens.
Hetzij jong of welbedaagd.
Opdat ik nooit door een van hen,
bij U word aangeklaagd.

Bij elke handgreep die ik doe,
al is die nog zo klein.
Moet Gij mijn hart, mijn voet en hand
en mijn geweten zijn!

Ontmoet ik leed, ontmoet ik rouw,
Kzag reeds zoveel daarvan.
Schenk dan aan mij bewogenheid,
Opdat ik troosten kan.

Geef dat in spanning en gevaar
mijn oog de naaste ziet.
Ja, schenk het mij op deze dag,
Want,... zelf heb ik het niet.

Wees Gij dan Zelf der zielen troost,
Die al de krankheen kent.
Gebruik het verblijf op deze zaal
Tot 't hart van de patient.

Vergeet o God ook ons dan niet.
Ik ben zo zwak zo klein!
Betoon in gunst toch uw gena,
Wil mij tot zegen zijn!

Ber10e en Sweelinck, nogmaals bedankt!!!
Zo herkenbaar wat hierin staat, zo nodig om dit dagelijks in gebed te brengen!
Een collegiale groet en liefs voor jullie van Barm.

Advent.. de kerstklokken klinken...

Ik ben op reis, heb eigenlijk geen doel
en zwerf over verre donkere velden
leeg zijn mijn gedachten zonder gevoel
alleen een leegte laat zich in mij gelden.

En in mij klopt mijn hart zo doods en koud
alsof geen liefde mij kan warmen.
“O Vader, die ook mij hier aanschouwt
wilt U mij vertroosten in Uw armen.

Laat mij niet dwalen door het stille veld
maar leid mij door Uw heldere ster
waar eens Uw engelen hebben verteld
naar die kribbe. Hij is vast niet meer ver!”

I

Zij hebben Hem, zonder zich af te vragen
of Hij het kon verdragen,
met nagels aan een kruis geslagen.

En toen Hij daar te lijden hing,
- een spijker is een lelijk ding -
zei Hij: Vader vergeef het hun.

Zei Hij: ze weten niet wat ze doen.
Het was hun er immers om te doen,
om eens te zien wat of Hij nu zou doen!

Zo heeft Hij nog voor hen gebeden,
en in Zijn sterven aan hen meegegeven
een alibi voor hun geweten.

En ik stond in de verte quasi wat te praten
met 'n paar onnodige, onnozele soldaten.
Ze deden immers toch wat ze niet konden laten.

Maar Hij beriep zich op het allerlaatste:
de handen van Zijn Vader; - nog voor Pasen
moest ik me naar mijn schip in Jaffa haasten.

II

Toen heb ik - 't was op Cyprus - in de krant gelezen:
J.v.N., Christus geheten,
is, na voor drie dagen gekruist te wezen,
zoals onze geachte lezers weten,

niet in Zijn graf gevonden: het was open.
Hardnekkige geruchten lopen,
dat Zijn discipelen de wacht beslopen,

toen deze sliep, en zo het lijk ontvreemdden.
Geexalteerde vrouwen echter meenden,
dat zij Hem zagen wandelen door de beemden;

Maria moet gestameld hebben, Here!
Er zijn ook vissers, die beweren:
Hij heeft met ons gegeten bij de meren.

Maar dit is van bevoegde zijde wedersproken.
Men late zich geen knol voor een citroen verkopen.

III

Rome. Het anker valt. Wij varen thuis.
Ik spoed me naar de thermen, word ontluisd
van reis en roes en in mijn eigen huis

bij vrouw en kind en radio gezeten,
ben ik alras Christus en kruis vergeten.
....Toen heeft een S.O.S. mijn ziel doorreten:

'Mijn Geest wordt uitgestort op alle vlees.
Wie niet voor mij is tegen mij geweest',
seint de Geheime Zender, wit en hees.

Weer onder zeil, over de eenzaamheden
van oceanen die mij van U scheiden,
Christus, wil mij verschijnen aan den einder.


Gerrit Achterberg (1905-1962)

Jongere schreef:I




Gerrit Achterberg (1905-1962)

'Reiziger doet Golgotha'. Ooit, toen ik in de schoolkrantredactie van mijn middelbare school zat, plaatsten we dit gedicht, mèt gedegen uitleg. Dat hebben we geweten... Niet iedere kerkenraad bleek zich ermee te kunnen verenigen, om het voorzichtig uit te drukken.

zie: http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 40&t=10223

Wat ik ooit een hoorde, en wat me bijbleef, vind ik net terug in Digibron...


Zielszucht

Is er nog, o groot Ontfermer,
is er voor een nare kermer,
voor een schreier nog gehoor?
Is er nog een open oor?

Mag een mond, vervuild met zonden,
mag een ziel, vervuild van wonden,
die van etter voelen,
mag die nog uiten haar geklag?

Is er, Heere', nog enig hopen?
Staat de deur Uws goedheids open,
voor een zondaar die de meest
licht' van allen is geweest?

Wilt Gij zijn geschrei nog dulden,
die voor zoveel duizend schulden
bij U aangetekend is?
Schenkt G' hem wel vergiffenis?

't Zij hoe 't zij, mijn droeve ogen,
laat Uw springbron nooit verdrogen;
houdt, van schreien nimmer mat,
steeds mijn wang en leger nat.

Wakker nu gewone klachten,
vergezelschap hele nachten,
hele dagen mijn getreur,
tot mijn hart aan stukken scheur.

Is mijn God nog te bewegen?
Hemel, wat een grote zegen,
zo maar d' allerminste straal
van Zijn liefde' mijnwaarts daal!

Of moet ik Zijn gunst nog derven?
't Zal mij troostlijk zijn te sterven
voor de voeten van mijn Heere;
strekt het zo tot Zijner eer.

'k Zal dat alleszins betuigen:
'k wil mij onder U wel buigen!
Gij zijt Heerser, ik Uw knecht
die Gij onder hebt gelegd.

Ja, schoon Gij mij woudt verdoemen,
nog zal ik U billijk noemen,
want ik mij zulks waardig ken,
snode zondaar die ik ben!

H. Witsius

De zomernacht werd zwart,
toen, zacht en duidelijk klonk er
een klare stem door 't donker:
Mijn Zoon, geef Mij uw hart !

Ik aarzelde ... verward...
Was het de wind die zoefde ?
En weer zei, maar bedroefder,
de stem: geef Mij uw hart !

Ik wrong mij op de grond,
tot ik de woorden vond:
Heer, 't moet door U genomen !

En nog eens overviel
die stille stem mijn ziel:
daartoe ben Ik gekomen.

Willem de Merode

Ik vind er nog eentje van dezelfde dichter (rijmer, zo men wil)

Vaste Hoop

Vaste hoop zal niet beschamen.
Gods belofte is ja en amen.
En Zijn liefde gestort in 't hart,
zalft en zacht daar alle smart.
Och, kon ik dat maar geloven!
'k Kwam dan alles licht te boven.
Dan verdroot mij geen verdriet,
lijd ik 't in Gods toorne niet.

Zoveel afgetreurde uren,
en mijns huis besloten muren
en mijn natte legerstee
zijn getuigen van mijn wee.
Als ik, ingekeerd naar binnen,
alles evenwel bezinne,
en mijn zaken overloop,
dan schep ik een weinig hoop.

Ziet Ge nog niet van die liefde,
die Gij eens in 't harte griefde,
enig overblijfsel Heer'.
Ziet Ge daar geen letters meer,
die Gij zelf daar hebt geschreven?
Is dat alles uitgewreven,
en geen indruk van omhoog,
zelfs voor U niet, alom oog?

Vindt Ge daar geen liefdepanden?
Zie dan toch Uw eigen handen!
Daar blijft alles onverzeerd;
daar 's mijn naam toch gegraveerd!
Is 't niet waar, volstand'ge Minnaar?
Och, Hij knikt: Ik blijf Verwinnaar!
Goede God, geef Gij toch recht,
d' onbeschaamdheid van Uw knecht.

'k Kan mijn tranen niet bedwingen.
Zij beletten mij het zingen,
en zij dempen mijn geluid;
al te vol en lekt niet uit.
Weg nu, wereld. Welkom, hemel!
'k Voel en weet niet wat gewemel
in zijn ziel, tevoren dood.
Och, die vreugd is mij te groot!

En opdat ik voor mijn sterven
niet weer kom deez' vreugd te derven,
wens ik dat het U beviel:
neem nu tot U mijne ziel!
(Ja, kom Heere Jezus; Amen!).

H. Witsius

Is dat nu wel van Witsius? Of gebruikt iemand zijn naam alleen maar?

'Uws goedheids' is niet eens Nederlands.