Is thuislezen Bijbels?

[Mara]

En het gaat maar door..... 28 pagina`s lang...... Is thuislezen bijbels? Nee dus. En allerlei smoezen komen weer voorbij.... Je bent gewoon schuldig bij een al of niet dichtst bijzijnde gemeente te voegen en je dààr in te zetten. In Nederland zijn er genoeg gemeenten `om`gegaan (van vrijzinnig tot confessioneel of bonds) door gebed èn door meeverantwoordelijk te zijn. De Nederlandse kerkgeschiedenis kent daar genoeg voorbeelden van. Je kunt niet geloven in je eentje. Denk eens aan mensen die door ziekte of ouderdom niet meer naar de kerk kunnen gaan en de gemeenschap der heiligen ervaren.(En nou niet aankomen met `ze hebben kerktelefoon, bandrecorder en prekenboeken`....) Dat is maar surrogaat. Uit diverse gesprekken met dezen kwam een hartelijk verlangen om na een ziekteperiode weer naar de kerk te kunnen gaan.

Ik ken iemand die al 18 jaar heel graag naar de kerk wil, maar vanwege een fobie niet durft. Alles al geprobeerd, tabletten, therapie, in consistorie zitten, toch proberen,...
zelfs een paar glazen alcohol van tevoren drinken.
M.i. ga je aan deze groep ook voorbij.
Ik wil maar zeggen, er zijn meer redenen dan ziekte of het gebrek aan een goede kerk+ dominee, om thuis te blijven.
Dit is er ook één van! En is dat een smoes, of heb je enig idee hoe diep een fobie in kan grijpen in een mensenleven?

[WimA]

En het gaat maar door..... 28 pagina`s lang...... Is thuislezen bijbels? Nee dus. En allerlei smoezen komen weer voorbij.... Je bent gewoon schuldig bij een al of niet dichtst bijzijnde gemeente te voegen en je dààr in te zetten. In Nederland zijn er genoeg gemeenten `om`gegaan (van vrijzinnig tot confessioneel of bonds) door gebed èn door meeverantwoordelijk te zijn. De Nederlandse kerkgeschiedenis kent daar genoeg voorbeelden van. Je kunt niet geloven in je eentje. Denk eens aan mensen die door ziekte of ouderdom niet meer naar de kerk kunnen gaan en de gemeenschap der heiligen ervaren.(En nou niet aankomen met `ze hebben kerktelefoon, bandrecorder en prekenboeken`....) Dat is maar surrogaat. Uit diverse gesprekken met dezen kwam een hartelijk verlangen om na een ziekteperiode weer naar de kerk te kunnen gaan.

Ik ken iemand die al 18 jaar heel graag naar de kerk wil, maar vanwege een fobie niet durft. Alles al geprobeerd, tabletten, therapie, in consistorie zitten, toch proberen,...
zelfs een paar glazen alcohol van tevoren drinken.
M.i. ga je aan deze groep ook voorbij.
Ik wil maar zeggen, er zijn meer redenen dan ziekte of het gebrek aan een goede kerk+ dominee, om thuis te blijven.
Dit is er ook één van! En is dat een smoes, of heb je enig idee hoe diep een fobie in kan grijpen in een mensenleven?

Een fobie is een ziekte.

[Hendrikus]

En allerlei smoezen komen weer voorbij....

Maar jij gaat toch zelf ook niet naar een kerk op zondag? Dacht ergens anders te lezen, dat je via kerkdienstgemist zat te luisteren.

Beetje slordig, meneer: hij zit in Brazilië en gaat daar wel naar de kerk, maar luistert via kerkdienst gemist ook naar diensten uit het vaderland.

[Mara]

En het gaat maar door..... 28 pagina`s lang...... Is thuislezen bijbels? Nee dus. En allerlei smoezen komen weer voorbij.... Je bent gewoon schuldig bij een al of niet dichtst bijzijnde gemeente te voegen en je dààr in te zetten. In Nederland zijn er genoeg gemeenten `om`gegaan (van vrijzinnig tot confessioneel of bonds) door gebed èn door meeverantwoordelijk te zijn. De Nederlandse kerkgeschiedenis kent daar genoeg voorbeelden van. Je kunt niet geloven in je eentje. Denk eens aan mensen die door ziekte of ouderdom niet meer naar de kerk kunnen gaan en de gemeenschap der heiligen ervaren.(En nou niet aankomen met `ze hebben kerktelefoon, bandrecorder en prekenboeken`....) Dat is maar surrogaat. Uit diverse gesprekken met dezen kwam een hartelijk verlangen om na een ziekteperiode weer naar de kerk te kunnen gaan.

Ik ken iemand die al 18 jaar heel graag naar de kerk wil, maar vanwege een fobie niet durft. Alles al geprobeerd, tabletten, therapie, in consistorie zitten, toch proberen,...
zelfs een paar glazen alcohol van tevoren drinken.
M.i. ga je aan deze groep ook voorbij.
Ik wil maar zeggen, er zijn meer redenen dan ziekte of het gebrek aan een goede kerk+ dominee, om thuis te blijven.
Dit is er ook één van! En is dat een smoes, of heb je enig idee hoe diep een fobie in kan grijpen in een mensenleven?

Een fobie is een ziekte.

Dat weet ik, maar helaas vinden mensen een fobie niet altijd een steekhoudende reden. Men houdt het niet voor niets zo verborgen.
Er zijn mensen die al van slag zijn als ze niet op hun vaste plaatsje kunnen zitten.

[Tiberius]

En allerlei smoezen komen weer voorbij....

Maar jij gaat toch zelf ook niet naar een kerk op zondag? Dacht ergens anders te lezen, dat je via kerkdienstgemist zat te luisteren.

Beetje slordig, meneer: hij zit in Brazilië en gaat daar wel naar de kerk, maar luistert via kerkdienst gemist ook naar diensten uit het vaderland.

Bedankt, meneer.

[Eppo Gremdaat]

Onze Mara had eerder het geval van ziekte/fobie kunnen vermelden. Hetgeen allerlei `verhalen`voorkomen had kunnen worden.
Zelf belusteren we - inderdaad - `Kerkdienst gemist`uit mijn Rotterdamse geboorteplek. En via de zondagse weekbrief en maandelijks kerblad blijf je op de hoogte (en maak je maandelijks wat over voor diaconie en kerkvoogdij). Mede gezien het feit dat de gemeente waar we in Den Haag toe behoorden `verlinkst` is. Helaas.
Tja, en onze Second Dabar laat zelfs zijn computer op zondag uit om dan wat goeds te kunnen horen. Dat is geen grond voor de eeuwigheid hoor, maar mis je de `gemeenschap der heiligen` niet? Wij wel, ondanks het `thuis luisteren`. En natuurlijk zijn we niet eenzaam: de familie van mijn vrouw en verschillenden uit de RK-kerk die soms aanlopen en met wie je toch ook goede gesprekken kan hebben!

[Mara]

Onze Mara had eerder het geval van ziekte/fobie kunnen vermelden. Hetgeen allerlei `verhalen`voorkomen had kunnen worden.

Tja, en onze Second Dabar laat zelfs zijn computer op zondag uit om dan wat goeds te kunnen horen.

Ik zei dit n.a.v. je opmerking dat mensen smoezen zouden verzinnen om thuis te kunnen blijven.
Je toont nog steeds niet veel begrip voor het waarom.
En het is SecoR dabar

[refo]

Als je een fobie hebt moet je naar de dokter.

Net als bij kiespijn of blindedarm: doorgaan tot het over is.

[Eppo Gremdaat]

[quote="Mara"]
Ik zei dit n.a.v. je opmerking dat mensen smoezen zouden verzinnen om thuis te kunnen blijven.
Je toont nog steeds niet veel begrip voor het waarom.quote]

Ik kan er geen begrip voor opbrengen om thuis te blijven en je computer uitgeschakeld te houden. Je hebt toch erg veel mogelijkheden om iets goeds te horen!

En: wat mij betreft discussie gesloten.

[refo]

Ik kan er geen begrip voor opbrengen om thuis te blijven en je computer uitgeschakeld te houden. Je hebt toch erg veel mogelijkheden om iets goeds te horen!

Maar lezen is prettiger: dan kun je je zelf een leraar opgaderen. (2 Timotheüs 4:3)

[SecorDabar]

En het gaat maar door..... 28 pagina`s lang...... Is thuislezen bijbels? Nee dus. En allerlei smoezen komen weer voorbij.... Je bent gewoon schuldig bij een al of niet dichtst bijzijnde gemeente te voegen en je dààr in te zetten. In Nederland zijn er genoeg gemeenten `om`gegaan (van vrijzinnig tot confessioneel of bonds) door gebed èn door meeverantwoordelijk te zijn. De Nederlandse kerkgeschiedenis kent daar genoeg voorbeelden van. Je kunt niet geloven in je eentje. Denk eens aan mensen die door ziekte of ouderdom niet meer naar de kerk kunnen gaan en de gemeenschap der heiligen ervaren.(En nou niet aankomen met `ze hebben kerktelefoon, bandrecorder en prekenboeken`....) Dat is maar surrogaat. Uit diverse gesprekken met dezen kwam een hartelijk verlangen om na een ziekteperiode weer naar de kerk te kunnen gaan.

Beste Eppo Gremdaat,
Ik probeer me te verplaatsen in uw gedachtengang.
Ik zal trachten inhoudelijk op enkele facetten van uw reactie in te gaan.
Waar staat in Gods Woord dat ik schuldig ben, om me onder een valse bedriegelijke leer te zetten,
om me vervolgens daar in te zetten, terwijl die lieden het onfeilbare Woord van God moedwillig tegenstaan?
We hebben een kostbare ziel voor de eeuwigheid, en de genadetijd is slechts kort.
Dan dienen we de genadetijd te gebruiken om het hemelse manna te begeren,
en geen maaltijd te gaan gebruiken,hoe mooi ook opgediend, maar met gif gemengd.

Je kunt niet in je eentje geloven?
Kunnen wij wel vanuit onszelf geloven?
Wij kunnen niets, alleen de breuk nog groter maken door ongeloof.
Want ongeloof, dat hebben we wel van onszelf.
De Heere Jezus zegt: zonder Mij kunt gij niets doen.
Het geloof is een gave Gods, zo krijgt God ook alleen de eer.

In je eentje?
Als het geloof enkel en alleen een gave Gods is, dan hebt u de Heilige Geest ontvangen,
De Heilige Geest blijft in u, zie HC Zondag 20: ten andere dat Hij ook mij gegeven is,
opdat Hij door een waar geloof mij Christus en al Zijn weldaden deelachtig make,
mij trooste, en bij mij eeuwiglijk blijve.
Wat dacht u van David ? Alleen in de eenzaamheid verstoken van de tempeldienst?
God maakte door de woeste baren, het pad des levens ook aan David bekend.
Waarom? Omdat het geloof een gave Gods is, hetwelk David deelachtig mocht worden door Zijn genade.
Zo is het met al Gods kinderen.
Denk maar eens aan Daniël in de leeuwenkuil.
Daniël 6:17 Toen beval de koning, en zij brachten Daniël voor, en wierpen hem in den kuil der leeuwen;
en de koning antwoordde en zeide tot Daniël: Uw God, Dien gij geduriglijk eert, Die verlosse u!
En Daniël is verlost, nietwaar?

Ook al zouden ze door de overheid verbannen worden zonder bijbel naar een onbewoond eiland,
dan nog is de Heilige Geest die hen ondersteunt, onderwijst, en vertroost,etc.


Wat een voorrecht dan, dat als we in een omgeving wonen, waar we geen zuiver voedsel voor onze ziel vinden,
we, ondanks het ontberen van een prediking naar Schrift en belijdenis, waar onze ziel verklaart wordt,
en er nog gewaarschuwd wordt voor droggronden, die niet houdbaar zijn voor de eeuwigheid.
Dat we dan nog het overjarig koren uit de dagen van de Reformatie en nadere Reformatie nog in vrijheid kunnen lezen,
overdenken, om onderwezen te worden in de leer die naar de Godzaligheid is.
Ja, dan kan het weleens eens wezen, bij het ontbreken van een uitwendige kerk,
dat we in de eenzaamheid zelfs nog gemeenschap mogen beoefenen met de Triumferende Kerk.
Maar bovenal dat in de ziel uit genade bewezen mag worden dat de Heere alleen mag overblijven
met Zijn nabijheid en ontferming voor een alles verbeurdhebbend zondaar.
Laat ons de onderlinge samenkomsten niet na, zeker, dat is waar:
niet nalaten, als dat nog vergund wordt, zeker niet, en ons ook stellen onder de tucht der kerk.
Maar als de tucht uitwendig ontbreekt, om dan onze ziel te laten tuchtigen door Woord en Geest.
Dan is het de Heere Zelf Die ons dat indachtig maakt.

Wilt u het overjarig koren lezen?
Raadpleeg dan eens de website;
http://www.theologienet.nl

Hopend dat dit nog gezegend mag worden.
Ik laat het hier maar bij.

[SecorDabar]

De verstrooiden in Israël worden ze wel genoemd.

De verstrooiden hebben toe te zien hoe ze in verstrooiing leven.
In de verstrooiing konden de gelovigen weinig acht slaan op elkander.
Door de verstrooiing was de saamhorigheid min of meer verbroken.
De onderlinge tucht laat daarom te wensen over.
Doch de hogere tucht des Vaders, Die zonder aanzien des persoons oordeelt een iegelijks werk, bleef.
Die Vader sloeg hen overal gade.
Onder Zijn alziend oog waren zij immer.
Zij konden zich aan Hem nimmer onttrekken.
Riepen zij de Vader aan ten hunne behoeve, zo moest hiermee gepaard gaan in vreze wandelen.
Anders zou hun aanroepen weinig baten.
Was hun weg geen weg van afzondering op allerlei wijze, zo zouden ze ondervinden met een Vader te doen te hebben, Die ten allen dage toornt.
Dan zou die Vader Zijn roede niet onthouden.
Dan zou het door iedereen gezien worden, dat die Vader zonder aanziens des persoons oordeelt een iegelijks werk.
Niet alleen op belijden, maar ook op beleven van de waarheid komt het aan.
Anderzijds was deze vermaning hun tot troost: Want God is geen Aannemer des persoons, Hij oordeelt naar een iegelijks werk.
Want het kon zijn, dat ze jaloers waren op hen, die voor verstrooiing bewaard waren gebleven.
Misschien werden ze soms wel moedeloos, dat zij van zoveel verstoken waren, waarin andere gemeenten deelden.
Het kon soms zijn, dat ze meenden door God achteruit gezet te zijn en dat Hij anderen van Zijn Kinderen bevoorrechtte.
Hoe het ook zij, De hemelse Vader doet wat Zijn voorzienigheid over hen beschikte.
Hij heeft Zijn kinderen allen even lief.
En dat wel met een eeuwige liefde, waarin niet het minste smetje kleeft.

[Marco]

De verstrooiden in Israël worden ze wel genoemd.

De verstrooiden hebben toe te zien hoe ze in verstrooiing leven.
In de verstrooiing konden de gelovigen weinig acht slaan op elkander.
Door de verstrooiing was de saamhorigheid min of meer verbroken.
De onderlinge tucht laat daarom te wensen over.
Doch de hogere tucht des Vaders, Die zonder aanzien des persoons oordeelt een iegelijks werk, bleef.
Die Vader sloeg hen overal gade.
Onder Zijn alziend oog waren zij immer.
Zij konden zich aan Hem nimmer onttrekken.
Riepen zij de Vader aan ten hunne behoeve, zo moest hiermee gepaard gaan in vreze wandelen.
Anders zou hun aanroepen weinig baten.
Was hun weg geen weg van afzondering op allerlei wijze, zo zouden ze ondervinden met een Vader te doen te hebben, Die ten allen dage toornt.
Dan zou die Vader Zijn roede niet onthouden.
Dan zou het door iedereen gezien worden, dat die Vader zonder aanziens des persoons oordeelt een iegelijks werk.
Niet alleen op belijden, maar ook op beleven van de waarheid komt het aan.
Anderzijds was deze vermaning hun tot troost: Want God is geen Aannemer des persoons, Hij oordeelt naar een iegelijks werk.
Want het kon zijn, dat ze jaloers waren op hen, die voor verstrooiing bewaard waren gebleven.
Misschien werden ze soms wel moedeloos, dat zij van zoveel verstoken waren, waarin andere gemeenten deelden.
Het kon soms zijn, dat ze meenden door God achteruit gezet te zijn en dat Hij anderen van Zijn Kinderen bevoorrechtte.
Hoe het ook zij, De hemelse Vader doet wat Zijn voorzienigheid over hen beschikte.
Hij heeft Zijn kinderen allen even lief.

En dat wel met een eeuwige liefde, waarin niet het minste smetje kleeft.

Het risico dat ik nu heel bot overkom neem ik maar even voor lief.

Je kunt heel vroom over deze situatie schrijven. Je kunt zaken heel teer voelen en beleven.
Maar.. de een beleeft dit als goed en de ander dat. En je kunt tegen Gods geboden ingaan terwijl de Vader zijn roede niet (meteen) hanteert. Kijk maar om je heen. Dat Hij Zijn kinderen liefheeft weten we en ervaren we. Dat Hij ook genadig is voor hen die tegen Zijn geboden ingaan, geloven we. En dat de bedoelingen goed kunnen zijn terwijl men toch dingen niet goed doet, zien we dagelijks gebeuren.

Oftewel: je kunt heel teer over deze zaken schrijven. Maar het feit blijft staan dat Christenen in de Kerk thuishoren, en wel in een zichtbare kerk. Daar is de Schrift heel duidelijk over, en spreekt de NGB ook heel duidelijk over.
Een topic als dit kan er dus hooguit over gaan of men in een zelfgekozen isolement zit, of dat het inderdaad de enige mogelijkheid was om het Christelijk geloof vast te houden omdat er geen enkele andere mogelijkheid was om dat in Christus' gemeente te doen. Dat zie ik echter weinig gebeuren. Het zou ook lastig zijn, omdat je dan in een forum zaken gaat bespreken die persoonlijk liggen. Maar aan de andere kant: als het inderdaad zou zou zijn dat thuislezers alles gedaan hebben om in de kerk te blijven, dan zouden daarvan in meerdere kerkverbanden de acta van de meerdere vergaderingen daar vol van moeten zijn.

Mij bekruipt het gevoel, dat juist het 'tere' spreken, 'het ach en wee' taalgebruik een uiting is van de neiging, het eigen gevoel boven de Schrift te stellen. En dat is levensgevaarlijk. Het leidt mensen van de kerk af en verhindert daarom elkaar een hand en een voet te zijn. En ja: dat mag je wat mij betreft ook als een straf van Vader zien.

[SecorDabar]

De verstrooiden in Israël worden ze wel genoemd.

De verstrooiden hebben toe te zien hoe ze in verstrooiing leven.
In de verstrooiing konden de gelovigen weinig acht slaan op elkander.
Door de verstrooiing was de saamhorigheid min of meer verbroken.
De onderlinge tucht laat daarom te wensen over.
Doch de hogere tucht des Vaders, Die zonder aanzien des persoons oordeelt een iegelijks werk, bleef.
Die Vader sloeg hen overal gade.
Onder Zijn alziend oog waren zij immer.
Zij konden zich aan Hem nimmer onttrekken.
Riepen zij de Vader aan ten hunne behoeve, zo moest hiermee gepaard gaan in vreze wandelen.
Anders zou hun aanroepen weinig baten.
Was hun weg geen weg van afzondering op allerlei wijze, zo zouden ze ondervinden met een Vader te doen te hebben, Die ten allen dage toornt.
Dan zou die Vader Zijn roede niet onthouden.
Dan zou het door iedereen gezien worden, dat die Vader zonder aanziens des persoons oordeelt een iegelijks werk.
Niet alleen op belijden, maar ook op beleven van de waarheid komt het aan.
Anderzijds was deze vermaning hun tot troost: Want God is geen Aannemer des persoons, Hij oordeelt naar een iegelijks werk.
Want het kon zijn, dat ze jaloers waren op hen, die voor verstrooiing bewaard waren gebleven.
Misschien werden ze soms wel moedeloos, dat zij van zoveel verstoken waren, waarin andere gemeenten deelden.
Het kon soms zijn, dat ze meenden door God achteruit gezet te zijn en dat Hij anderen van Zijn Kinderen bevoorrechtte.
Hoe het ook zij, De hemelse Vader doet wat Zijn voorzienigheid over hen beschikte.
Hij heeft Zijn kinderen allen even lief.

En dat wel met een eeuwige liefde, waarin niet het minste smetje kleeft.

Het risico dat ik nu heel bot overkom neem ik maar even voor lief.

Je kunt heel vroom over deze situatie schrijven. Je kunt zaken heel teer voelen en beleven.
Maar.. de een beleeft dit als goed en de ander dat. En je kunt tegen Gods geboden ingaan terwijl de Vader zijn roede niet (meteen) hanteert. Kijk maar om je heen. Dat Hij Zijn kinderen liefheeft weten we en ervaren we. Dat Hij ook genadig is voor hen die tegen Zijn geboden ingaan, geloven we. En dat de bedoelingen goed kunnen zijn terwijl men toch dingen niet goed doet, zien we dagelijks gebeuren.

Oftewel: je kunt heel teer over deze zaken schrijven. Maar het feit blijft staan dat Christenen in de Kerk thuishoren, en wel in een zichtbare kerk. Daar is de Schrift heel duidelijk over, en spreekt de NGB ook heel duidelijk over.
Een topic als dit kan er dus hooguit over gaan of men in een zelfgekozen isolement zit, of dat het inderdaad de enige mogelijkheid was om het Christelijk geloof vast te houden omdat er geen enkele andere mogelijkheid was om dat in Christus' gemeente te doen. Dat zie ik echter weinig gebeuren. Het zou ook lastig zijn, omdat je dan in een forum zaken gaat bespreken die persoonlijk liggen. Maar aan de andere kant: als het inderdaad zou zou zijn dat thuislezers alles gedaan hebben om in de kerk te blijven, dan zouden daarvan in meerdere kerkverbanden de acta van de meerdere vergaderingen daar vol van moeten zijn.

Mij bekruipt het gevoel, dat juist het 'tere' spreken, 'het ach en wee' taalgebruik een uiting is van de neiging, het eigen gevoel boven de Schrift te stellen. En dat is levensgevaarlijk. Het leidt mensen van de kerk af en verhindert daarom elkaar een hand en een voet te zijn. En ja: dat mag je wat mij betreft ook als een straf van Vader zien.

Gods kinderen worden door Woord én Geest bediend. De letter dood, maar de Geest maakt levend.
Gods kinderen moeten telkens bediend worden door de Heilige Geest om de Schrift te verstaan.
Laten we ons niet misleiden door te zeggen: ik ben een verbondskind omdat ik gedoopt ben, christelijk opgevoed, belijdenis doe, en aan het heilig avondmaal deelneem, ook nog een ambt vervul,
maar alles zonder een arme van geest te zijn. Het historisch geloof wordt op zoveel plaatsen niet meer onderscheiden van het zaligmakend geloof.
De bouwers aan de ark van Noach bleven er voor eeuwig buiten.
Ze hebben ijverig meegeholpen, maar alleen Noach en zijn gezin werden behouden.
Het zal wat zijn, o zo kerkelijk actief te zijn geweest, en er toch voor eeuwig een vreemdeling te zijn gebleven van het wezen des geloofs.
Van het arme zondaarsleven voor de Heere.
Zoek geen gemeenschap met hen, die leren dat je er bijhoort, er zelf bijgeplaatst wordt.
U moet er van God Zelf bijgeplaatst zijn.
God zal ze ZELF bevestigen en schragen (ondersteunen) ook in de verstrooiing.

[jakobmarin]

Gods kinderen worden door Woord én Geest bediend. De letter dood, maar de Geest maakt levend.
Gods kinderen moeten telkens bediend worden door de Heilige Geest om de Schrift te verstaan.
Misleid u niet door te zeggen ik ben een verbondskind omdat ik gedoopt ben,

Het is inderdaad andersom: omdat ik een verbondskind ben, wordt ik gedoopt. God noemt mij Zijn kind (afkerig van nature, maar Hij roept ons tot Zich).

christelijk opgevoed, belijdenis doe, en aan het heilig avondmaal deelneem, ook nog een ambt vervul,
maar alles zonder een arme van geest te zijn. Het historisch geloof wordt op zoveel plaatsen niet meer onderscheiden van het zaligmakend geloof.
De bouwers aan de ark van Noach bleven er voor eeuwig buiten.
Ze hebben ijverig meegeholpen, maar alleen Noach en zijn gezin werden behouden.

Of ze meegeholpen hebben, weet ik niet (dat zeggen kinderbijbels altijd ja )

Het zal wat zijn, o zo kerkelijk actief te zijn geweest, en er toch voor eeuwig een vreemdeling te zijn gebleven van het wezen des geloofs.
Van het arme zondaarsleven voor de Heere.
Zoek geen gemeenschap met hen, die leren dat je er bijhoort, er zelf bijgeplaatst wordt.
U moet er van God Zelf bijgeplaatst zijn.

Maar dat doet God juist, je bent gedoopt.

God zal ze ZELF bevestigen en schragen (ondersteunen) ook in de verstrooiing.

God ondersteund Zijn kinderen met name in de gemeenschap met Zijn andere kinderen, en dat is vrij lastig als je altijd maar met je gezinnetje thuis zit.
Met alle andere gevaren van oogklepperij van dien.