Het ontzag voor het gezag wordt ook steeds maar aan banden gelegd, ook in onze gezindte. Waar we vroeger nog ontzag hadden voor de ambtsdragers en hun zwakheden, is dat nu steeds minder een vanzelfsprekendheid.
Ik vind het overigens wel zo dat ouderlingen en diakenen moeten aanvoelen dat ze op den duur plaats moeten maken voor een jongere generatie, als ze de leeftijd van de (soms zeer) sterken berijkt hebben.

-DIA- schreef:

Nasrani schreef:

-DIA- schreef: U begrijpt zeker wel dat het toen ging om ambtsdragers waar geheel de gemeente grote achting voor had. Ik vrees dat dit vaak ook niet meer kan.

Respect en achting zijn zeker belangrijk richting ambtsdragers, daar roept het formulier ons ook toe op.
Maar het kan ook zijn dat ambtsdragers dit respect en achting verliezen. Hoe vaak gebeurt het niet dat er een bepaalde heerschappij ontstaat, zeker als mensen al langer in het ambt zitten dan een kerkorde voorschrijft?

Ik toch de stellige indruk dat dit vroeger minder het geval was dan nu. Nu hebben gemeenteleden vaak moeite om onder ambtsdragers te buigen. Als ze het niet eens zijn, zijn ze snel klaar: Dan gaan we naar een andere kerk. Men leeft nu gewoon (is dat wel gewoon?) een stuk losser.

Ik denk DIA, dat vroeger (maar daar hebben we het vaker over gehad) er ook geen 'tegenspraak' werd geduld. Ik herinner me bv uit mijn jeugd dat ieder puntje wat je ook maar eens wilde vragen of aan de orde wilde stellen, werd gepareerd met 'heb je ervoor gebid?'. Zo werkt dat m.i. dus niet.
Van 2 kanten openstaan voor gesprek, vind ik logisch en horen. Als er aan één van beide zijden iets schort, verschuilt men zich vaak achter gemeenplaatsen.

Jantje schreef:Het ontzag voor het gezag wordt ook steeds maar aan banden gelegd, ook in onze gezindte. Waar we vroeger nog ontzag hadden voor de ambtsdragers en hun zwakheden, is dat nu steeds minder een vanzelfsprekendheid.
Ik vind het overigens wel zo dat ouderlingen en diakenen moeten aanvoelen dat ze op den duur plaats moeten maken voor een jongere generatie, als ze de leeftijd van de (soms zeer) sterken berijkt hebben.

Nee Jan, dat moet na een bepaalde termijn. Niet pas op een bepaalde leeftijd. Als er dan mensen 4x bedanken voor een ambt, moet je eens goed nadenken wie je als kandidaten stelt.

-DIA- schreef:

Nasrani schreef:

-DIA- schreef: U begrijpt zeker wel dat het toen ging om ambtsdragers waar geheel de gemeente grote achting voor had. Ik vrees dat dit vaak ook niet meer kan.

Respect en achting zijn zeker belangrijk richting ambtsdragers, daar roept het formulier ons ook toe op.
Maar het kan ook zijn dat ambtsdragers dit respect en achting verliezen. Hoe vaak gebeurt het niet dat er een bepaalde heerschappij ontstaat, zeker als mensen al langer in het ambt zitten dan een kerkorde voorschrijft?

Ik toch de stellige indruk dat dit vroeger minder het geval was dan nu. Nu hebben gemeenteleden vaak moeite om onder ambtsdragers te buigen. Als ze het niet eens zijn, zijn ze snel klaar: Dan gaan we naar een andere kerk. Men leeft nu gewoon (is dat wel gewoon?) een stuk losser.

Het zal zeker anders zijn dan vroeger....
Maar als er nu iets is waardoor ambtsdragers in gesprek willen gaan met iemand waarvan zij vinden dan dat hij iets doet wat volgens hen niet kan (dan heb ik het nog niet eens over de kwalificatie zonde). Dan kunnen die ambtsdragers wel vinden dat iets niet kan, maar dan is ook hun houding in zo'n gesprek wel heel belangrijk. Het is de toon die de muziek maakt. En als het dan bijvoorbeeld is dat zij vinden in hun gelijk te staan en dat gemeenteleden maar naar hen moeten luisteren omdat zij ambtsdrager zijn dan is dat wel wat kort door de bocht. Zelfs als er dan aangeven wordt dat mensen het niet eens zijn met de ambtsdragers er dan gedreigd wordt met tuchtmaatregelen, dan verdienen zij dat respect en die achting niet.

@DIA heeft wel gelijk. En zeker in de post waar jij nu op reageert, @Nasrani. Vroeger had men het niet eens bedacht om commentaar te leveren op kerkenraadsleden. Maar nu, als de kerkenraad bepaalde dingen zegt, al is het maar een standpunt over een lange broek vrouwen, dan is dat al de aanleiding om het kerkverband te verlaten, of je nu uiterst links kerkt (daar is er dan wellicht een andere reden) of uiterst rechts, het gebeurt in de volledige breedte van de Gereformeerde Gemeenten.

Ik krijg toch een beetje een naar gevoel bij het lezen van dit draadje. En wel omdat voor mijn gevoel (ik gebruik bewust twee keer het woord gevoel) soms voorbarige conclusies worden getrokken.

Vroeger meer achting voor ambten dan nu. Ik durfde als kind de ouderling amper te groeten. Laat staan een dominee. Moeten we jaloers zijn daarop? Is dat werkelijk achting?

Nu noem ik de meeste ambtsdragers bij de voornaam. Maar dat betekent niet dat ik geen achting voor hen heb. Ik acht mijn vrouw ook hoog, maar spreek haar gerust tegen als ik het niet met haar eens ben. Volgens mij zit het gezag minder in uiterlijk, maar meer in het gedrag en hoe je er mee omgaat.

Juist het lange zitten kan er ook voor zorgen dat men zich steeds meer als 'ambtsdrager' gaat voelen in het hele leven. Soms zelfs bij weekdiensten in een nabijgelegen gemeente zitten ze tussen de ambtsdragers van daar.

Mijn voorkeur gaat duidelijk uit naar ambtsdragers die achting krijgen vanuit hun levenswandel, net zo goed als ik achting voel voor niet ambtsdragers die ook gekenmerkt worden door een levenswandel waarbij ze iets van Christus uitstralen. Soms voel ik dan zelfs achting voor sommige vrouwelijke gemeenteleden.

GGBeroopingswerk schreef:Ik krijg toch een beetje een naar gevoel bij het lezen van dit draadje. En wel omdat voor mijn gevoel (ik gebruik bewust twee keer het woord gevoel) soms voorbarige conclusies worden getrokken.

Vroeger meer achting voor ambten dan nu. Ik durfde als kind de ouderling amper te groeten. Laat staan een dominee. Moeten we jaloers zijn daarop? Is dat werkelijk achting?

Nu noem ik de meeste ambtsdragers bij de voornaam. Maar dat betekent niet dat ik geen achting voor hen heb. Ik acht mijn vrouw ook hoog, maar spreek haar gerust tegen als ik het niet met haar eens ben. Volgens mij zit het gezag minder in uiterlijk, maar meer in het gedrag en hoe je er mee omgaat.

Juist het lange zitten kan er ook voor zorgen dat men zich steeds meer als 'ambtsdrager' gaat voelen in het hele leven. Soms zelfs bij weekdiensten in een nabijgelegen gemeente zitten ze tussen de ambtsdragers van daar.

Mijn voorkeur gaat duidelijk uit naar ambtsdragers die achting krijgen vanuit hun levenswandel, net zo goed als ik achting voel voor niet ambtsdragers die ook gekenmerkt worden door een levenswandel waarbij ze iets van Christus uitstralen. Soms voel ik dan zelfs achting voor sommige vrouwelijke gemeenteleden.

Helemaal eens. Het ambt verdient achting, maar er moet ook 'wél geregeerd' worden. Én rekening met zwakheden worden gehouden. Dus 2-zijdig.

Jantje schreef:@DIA heeft wel gelijk. En zeker in de post waar jij nu op reageert, @Nasrani. Vroeger had men het niet eens bedacht om commentaar te leveren op kerkenraadsleden. Maar nu, als de kerkenraad bepaalde dingen zegt, al is het maar een standpunt over een lange broek vrouwen, dan is dat al de aanleiding om het kerkverband te verlaten, of je nu uiterst links kerkt (daar is er dan wellicht een andere reden) of uiterst rechts, het gebeurt in de volledige breedte van de Gereformeerde Gemeenten.

Serieus Jan? Chargeer niet zo. Waar het tegenwoordig om gaat, is dat je als ambtsdragers goed moet kunnen uitleggen waarom je een besluit neemt. Vroeger werd het waarschijnlijk altijd als waarheid aangenomen. Nu onderzoeken mensen zelf meer. Daar moet je dan ook gewoon mee om kunnen gaan.
Ik kan bij ons gerust een vraag stellen aan een ambtsdrager en krijg netjes antwoord. Als ik het er niet mee eens ben en het wel kan begrijpen, leg ik me er gewoon bij neer. Maar ik vind het krijgen van een antwoord, wel zo normaal.

GGBeroopingswerk schreef:Ik krijg toch een beetje een naar gevoel bij het lezen van dit draadje. En wel omdat voor mijn gevoel (ik gebruik bewust twee keer het woord gevoel) soms voorbarige conclusies worden getrokken.

Vroeger meer achting voor ambten dan nu. Ik durfde als kind de ouderling amper te groeten. Laat staan een dominee. Moeten we jaloers zijn daarop? Is dat werkelijk achting?

Nu noem ik de meeste ambtsdragers bij de voornaam. Maar dat betekent niet dat ik geen achting voor hen heb. Ik acht mijn vrouw ook hoog, maar spreek haar gerust tegen als ik het niet met haar eens ben. Volgens mij zit het gezag minder in uiterlijk, maar meer in het gedrag en hoe je er mee omgaat.

Juist het lange zitten kan er ook voor zorgen dat men zich steeds meer als 'ambtsdrager' gaat voelen in het hele leven. Soms zelfs bij weekdiensten in een nabijgelegen gemeente zitten ze tussen de ambtsdragers van daar.

Mijn voorkeur gaat duidelijk uit naar ambtsdragers die achting krijgen vanuit hun levenswandel, net zo goed als ik achting voel voor niet ambtsdragers die ook gekenmerkt worden door een levenswandel waarbij ze iets van Christus uitstralen. Soms voel ik dan zelfs achting voor sommige vrouwelijke gemeenteleden.

Weet je deze posting herken ik helemaal.
Als kind durfde ik ze ook amper aan te spreken.
De kerk waar wij nu lid mogen zijn daar kun je de ambtsdragers ook bij hun voornaam noemen. Ik heb achting en respect voor hen om de manier waarop zij met je omgaan en je willen helpen en ondersteunen. Maar ook om de manier waarop ze de gemeente dienen en regeren. En door met hen om te gaan en ze te spreken leer je ze kennen en zie je hun levenswandel. Dat is iets anders dan van een afstandje regeren.

Jantje schreef:@DIA heeft wel gelijk. En zeker in de post waar jij nu op reageert, @Nasrani. Vroeger had men het niet eens bedacht om commentaar te leveren op kerkenraadsleden. Maar nu, als de kerkenraad bepaalde dingen zegt, al is het maar een standpunt over een lange broek vrouwen, dan is dat al de aanleiding om het kerkverband te verlaten, of je nu uiterst links kerkt (daar is er dan wellicht een andere reden) of uiterst rechts, het gebeurt in de volledige breedte van de Gereformeerde Gemeenten.

Het gaat niet om commentaar geven op kerkenraadsleden. Het gaat erom dat er kerkenraadsleden zijn en kerkenraden die willen heersen over hun gemeenteleden. Die gaan bepalen of ze wel of niet naar een avond mogen waar de bijbel besproken wordt..... Of dat kleine kinderen wel of geen legging aan mogen... En inderdaad die zich bemoeien met het uiterlijk van een vrouw als het gaat om een broek.

Vreselijk onbijbels is dat!

Nasrani schreef:

Jantje schreef:@DIA heeft wel gelijk. En zeker in de post waar jij nu op reageert, @Nasrani. Vroeger had men het niet eens bedacht om commentaar te leveren op kerkenraadsleden. Maar nu, als de kerkenraad bepaalde dingen zegt, al is het maar een standpunt over een lange broek vrouwen, dan is dat al de aanleiding om het kerkverband te verlaten, of je nu uiterst links kerkt (daar is er dan wellicht een andere reden) of uiterst rechts, het gebeurt in de volledige breedte van de Gereformeerde Gemeenten.

Het gaat niet om commentaar geven op kerkenraadsleden. Het gaat erom dat er kerkenraadsleden zijn en kerkenraden die willen heersen over hun gemeenteleden. Die gaan bepalen of ze wel of niet naar een avond mogen waar de bijbel besproken wordt..... Of dat kleine kinderen wel of geen legging aan mogen... En inderdaad die zich bemoeien met het uiterlijk van een vrouw als het gaat om een broek.

Krijgen we dan de volgende situatie?
- kerkenraadslid zegt iets over legging --> die draag ik niet --> 'denk erom, geen commentaar op ambtsdrager geven, ze zijn onze eer waardig!'
of
- kerkenraadslid zegt iets over legging --> die draag ik ook --> 'kerkenraadslid heerst over gemeentelid, waar bemoeit hij zich mee?'

eilander schreef: Krijgen we dan de volgende situatie?
- kerkenraadslid zegt iets over legging --> die draag ik niet --> 'denk erom, geen commentaar op ambtsdrager geven, ze zijn onze eer waardig!'
of
- kerkenraadslid zegt iets over legging --> die draag ik ook --> 'kerkenraadslid heerst over gemeentelid, waar bemoeit hij zich mee?'

Ik denk dat je de situatie krijgt: 'kerkenraadslid zegt iets, onderbouwt dit helder uit Gods Woord en de gemeente volgt. Of niet. En men gaat over tot het behandelen van de echt belangrijke zaken.
In de kerk waar Nasrani zetelt, zijn zaken bespreekbaar. Daar zal een kerkenraadslid niet snel uiterlijke zaken bepalen, of dit helder onderbouwen. Ik denk dat het bij dat laatste in algemene zin vaak niet goed gaat.

Nasrani schreef:

GGBeroopingswerk schreef:Ik krijg toch een beetje een naar gevoel bij het lezen van dit draadje. En wel omdat voor mijn gevoel (ik gebruik bewust twee keer het woord gevoel) soms voorbarige conclusies worden getrokken.

Vroeger meer achting voor ambten dan nu. Ik durfde als kind de ouderling amper te groeten. Laat staan een dominee. Moeten we jaloers zijn daarop? Is dat werkelijk achting?

Nu noem ik de meeste ambtsdragers bij de voornaam. Maar dat betekent niet dat ik geen achting voor hen heb. Ik acht mijn vrouw ook hoog, maar spreek haar gerust tegen als ik het niet met haar eens ben. Volgens mij zit het gezag minder in uiterlijk, maar meer in het gedrag en hoe je er mee omgaat.

Juist het lange zitten kan er ook voor zorgen dat men zich steeds meer als 'ambtsdrager' gaat voelen in het hele leven. Soms zelfs bij weekdiensten in een nabijgelegen gemeente zitten ze tussen de ambtsdragers van daar.

Mijn voorkeur gaat duidelijk uit naar ambtsdragers die achting krijgen vanuit hun levenswandel, net zo goed als ik achting voel voor niet ambtsdragers die ook gekenmerkt worden door een levenswandel waarbij ze iets van Christus uitstralen. Soms voel ik dan zelfs achting voor sommige vrouwelijke gemeenteleden.

Weet je deze posting herken ik helemaal.
Als kind durfde ik ze ook amper aan te spreken.
De kerk waar wij nu lid mogen zijn daar kun je de ambtsdragers ook bij hun voornaam noemen. Ik heb achting en respect voor hen om de manier waarop zij met je omgaan en je willen helpen en ondersteunen. Maar ook om de manier waarop ze de gemeente dienen en regeren. En door met hen om te gaan en ze te spreken leer je ze kennen en zie je hun levenswandel. Dat is iets anders dan van een afstandje regeren.

Misschien is het ook nog wel zo dat deze ambtsdragers juist door de houding van de gemeente gehinderd worden in het heersen. Terwijl een kerkenraad die niet tegengesproken wordt, vanzelf in die richting groeit. En het daarom niet helemaal terecht is om de vinger als gemeentelid uit te steken naar heersende kerkenraden/kerkenraadsleden. Zag je in het verleden niet met regelmaat dat een lang-zittende ouderling soms in zijn eentje dingen als kerktelefoon tegen hield. Omdat niemand het met hem oneens durfde te zijn.

eilander schreef:

Nasrani schreef:

Jantje schreef:@DIA heeft wel gelijk. En zeker in de post waar jij nu op reageert, @Nasrani. Vroeger had men het niet eens bedacht om commentaar te leveren op kerkenraadsleden. Maar nu, als de kerkenraad bepaalde dingen zegt, al is het maar een standpunt over een lange broek vrouwen, dan is dat al de aanleiding om het kerkverband te verlaten, of je nu uiterst links kerkt (daar is er dan wellicht een andere reden) of uiterst rechts, het gebeurt in de volledige breedte van de Gereformeerde Gemeenten.

Het gaat niet om commentaar geven op kerkenraadsleden. Het gaat erom dat er kerkenraadsleden zijn en kerkenraden die willen heersen over hun gemeenteleden. Die gaan bepalen of ze wel of niet naar een avond mogen waar de bijbel besproken wordt..... Of dat kleine kinderen wel of geen legging aan mogen... En inderdaad die zich bemoeien met het uiterlijk van een vrouw als het gaat om een broek.

Krijgen we dan de volgende situatie?
- kerkenraadslid zegt iets over legging --> die draag ik niet --> 'denk erom, geen commentaar op ambtsdrager geven, ze zijn onze eer waardig!'
of
- kerkenraadslid zegt iets over legging --> die draag ik ook --> 'kerkenraadslid heerst over gemeentelid, waar bemoeit hij zich mee?'

Als het kerkenraadslid daar commentaar op geeft, heeft hij in ieder geval ds. Van Aalst aan zijn zijde, die er een zeer behartigenswaardig artikel over schreef, nu al weer een tiental jaren geleden. Daar zou hij naar kunnen verwijzen. Maar het feit dat die opmerking van de ouderling voor sommigen al genoeg schijnt te zijn om het kerkverband te verlaten, dát steekt mij. Dát vind ik zorgelijk.