Mara schreef:

helma schreef:Ik heb een jaar of 5 onder ds Mijnders gekerkt, in mijn verkeringstijd en de eerste 3 jaar van mijn huwelijk. Ik vind het een prachtig interview omdat het zo precies de man is die ik 'ken'. Het interview is gewoon zo zoals hij is. Vorig jaar heb ik hem nog een keer horen preken en de manier waarop hij Zijn Koning aanprees, vond ik altijd ontroerend. Dan zwaaide hij met zijn bril in zijn rechterhand, boog hij zich over de kansel heen en zag je op zijn gezicht de innige liefde voor de Heere Jezus. Als zijn bril afging dan raakte hij er vol van.
Hij is altijd samenbindend geweest in Veenendaal. Een van de weinige periodes van rust in de kerkelijke gemeente aldaar. (Volgens mij is dat nu ook weer het geval)

Mooi en ontroerend Helma.
Dit mis ik wel eens.
Een dominee in de ruimte, hoe noem je dit?
Het is soms zo klinisch, preek opgelezen.
Maar dan moet je niet zeuren want je wordt als student aangeraden om elke preek uit te schrijven....

Hoe noem je dit, vraag je... Ik zou zeggen, maar misschien is het niet hetzelfde als wat jij bedoelt: een prediker die nog iets laat doorklinken van de verwondering: God zoekt zondaren, dat is al een wonder. God zoekt mij, dat is helemaal een wonder...

Levenslang, door ds. W.A. Zondag

Onzeker liep ik door het tuincentrum. Wat had ik er eigenlijk te zoeken? Bloemen, planten... hoezo? Een wat oudere man keek mij even onderzoekend aan en stapte vervolgens op mij af. „Dominee”, zo begon hij, „u kent mij niet, maar ik weet wat het is...” Zijn ogen vulden zich met tranen. Hij legde een hand op mijn schouder en snikte. „Ik heb ook een dochter verloren. Zeven jaar geleden. Je krijgt levenslang...” Hij snikte en legde even zijn hoofd tegen mijn schouder. We huilden samen.

De woorden bleven naklinken. „Levenslang”... Het wordt nooit meer zoals het was. Nooit meer... De zon schijnt en toch niet. De bloemen bloeien en toch niet. Voortaan een periode ”voor” 16 april en een periode ”erna”. Zo denk je, zo leef je.
De Vlaamse psycholoog Manu Keirse (72) zegt hierover herkenbare dingen. Mij viel op dat hij heeft afgerekend met de gedachte dat je dergelijk verdriet kan verwerken. (Wat een woord trouwens, ”verwerken”.) Want, zo vraagt de hoogleraar zich in een interview met dagblad Trouw af, zo’n gemis accepteren? Hij geeft als antwoord: „Dat kan niet. Als je je kind verliest, raak je daar niet overheen. Je blijft altijd de ouders van dat gestorven kind. Je leert wel met het verlies te leven, maar dat is iets anders dan verwerken of aanvaarden.”
Nog iets. Een van mijn kinderen zei: „Pap, mensen zeggen vaak dat we een moeilijke tijd achter de rug hebben. Raar is dat he? Alsof het dus achter de rug is.” Tja, achter de rug... Ik geef toe, het is niet gemakkelijk om te zeggen hoe je met rouwdragenden moet omgaan. Dat merk ik al in ons gezin. De een vindt het fijn erover te spreken, de ander heeft liever dat je niets zegt, maar wel laat merken dat je het niet vergeten bent.

Ik moet vaak denken aan het verschil tussen Martha en Maria. In hun verdriet reageren ze zo verschillend. Martha gaat haar Meester tegemoet. Maria blijft in huis zitten. Martha kan nog spreken, Maria kan eigenlijk alleen nog maar wenen (Joh. 11:33a). Jezus weent mee. Hardop. Tranen stromen over Zijn wangen, druppen op de grond. Hij schokt van verdriet. Een medelijdende Hogepriester (Hebr. 4:15a).
Als dominee is het persoonlijke verlies ook intens verweven met je werk. Op de kansel, in je preken, in het pastoraat. Ik heb het een paar keer in een gemeente gezegd. „Morgen... Mijn dochter ging op maandag weg, kwam niet meer thuis. En jij? Ben je bereid? Is je paspoort getekend met het bloed van Christus?” Dan wordt het heel stil in de gemeente. Ik zie ook kindergezichtjes gespannen luisteren als ik vertel dat er veel jonge kinderen in de hemel zijn... En dat de Heere Jezus juist hen zo heel nadrukkelijk wenkt en roept: „Laat de kinderkens tot Mij komen!” In mijn gedachten komt dan de vraag omhoog: „Is het daarom Heere? Wilt U spreken door haar sterven?” Soms mag ik zachtjes antwoorden: „Uw wil geschiedde.” Met twee d’s. Dat wel.

bron: Terdege.nl

eilander schreef:

Mara schreef:

helma schreef:Ik heb een jaar of 5 onder ds Mijnders gekerkt, in mijn verkeringstijd en de eerste 3 jaar van mijn huwelijk. Ik vind het een prachtig interview omdat het zo precies de man is die ik 'ken'. Het interview is gewoon zo zoals hij is. Vorig jaar heb ik hem nog een keer horen preken en de manier waarop hij Zijn Koning aanprees, vond ik altijd ontroerend. Dan zwaaide hij met zijn bril in zijn rechterhand, boog hij zich over de kansel heen en zag je op zijn gezicht de innige liefde voor de Heere Jezus. Als zijn bril afging dan raakte hij er vol van.
Hij is altijd samenbindend geweest in Veenendaal. Een van de weinige periodes van rust in de kerkelijke gemeente aldaar. (Volgens mij is dat nu ook weer het geval)

Mooi en ontroerend Helma.
Dit mis ik wel eens.
Een dominee in de ruimte, hoe noem je dit?
Het is soms zo klinisch, preek opgelezen.
Maar dan moet je niet zeuren want je wordt als student aangeraden om elke preek uit te schrijven....

Hoe noem je dit, vraag je... Ik zou zeggen, maar misschien is het niet hetzelfde als wat jij bedoelt: een prediker die nog iets laat doorklinken van de verwondering: God zoekt zondaren, dat is al een wonder. God zoekt mij, dat is helemaal een wonder...

Dat ja. Een dominee waarop je heilig jaloers kan worden, omdat hij gedreven wordt door de Liefde van zijn Meester. En niemand die voor hem zit verloren wil zien gaan, omdat hij weet hoe groot die Liefde is.

Al spoedig na de Synode van Dordt ontstonden er zodanige verkeerde denkbeelden in de leer dat dominee Jacobus Koelman (1632-1695; een navolger van Gomarus) het nodig vond het volgende te publiceren:
* “Wacht u er voor om te denken dat een zondaar te vroeg door het geloof tot Jezus kan gaan of dat men eerst een tijd moet leven onder het gewicht van de zonde en verbroken en verbrijzeld moet zijn.
*Denk niet dat men zo lang moet wachten tot dat men een ernstig verlangen en een onverzadigba-re dorst naar Jezus heeft. ”
*Zij vrezen dat het hun aan de behoorlijke voorbereiding ontbreekt. Derhalve denken zij dat de aanbieding van de beloften en van Christus met het hele verbond nog niet tot hen komt.
*Zij moeten naar hun gedachte eerst waarlijk verbroken en verslagen harten hebben en gevoelig zijn voor Gods toorn en de onvermijdelijkheid daar van.
Ds. Koelman zegt: “Dit zijn valse meningen en valse stellingen. Deze zielen worden door deze mening zo verduisterd dat hen als het ware een mist omringt dat zij niet goed zien hoe zij nog bij Jezus moeten komen. Wacht u ervoor om zelfs enig vermoeden in uw hart te koesteren, dat Christus niet aan allen die het Evangelie horen vrij aangeboden wordt.” (Uit: ‘Natuur en gronden des geloofs’.)

https://cip.nl/71844-moet-wie-tot-jezus ... en-voldoen

Bezorgd schreef:Al spoedig na de Synode van Dordt ontstonden er zodanige verkeerde denkbeelden in de leer dat dominee Jacobus Koelman (1632-1695; een navolger van Gomarus) het nodig vond het volgende te publiceren:
* “Wacht u er voor om te denken dat een zondaar te vroeg door het geloof tot Jezus kan gaan of dat men eerst een tijd moet leven onder het gewicht van de zonde en verbroken en verbrijzeld moet zijn.
*Denk niet dat men zo lang moet wachten tot dat men een ernstig verlangen en een onverzadigba-re dorst naar Jezus heeft. ”
*Zij vrezen dat het hun aan de behoorlijke voorbereiding ontbreekt. Derhalve denken zij dat de aanbieding van de beloften en van Christus met het hele verbond nog niet tot hen komt.
*Zij moeten naar hun gedachte eerst waarlijk verbroken en verslagen harten hebben en gevoelig zijn voor Gods toorn en de onvermijdelijkheid daar van.
Ds. Koelman zegt: “Dit zijn valse meningen en valse stellingen. Deze zielen worden door deze mening zo verduisterd dat hen als het ware een mist omringt dat zij niet goed zien hoe zij nog bij Jezus moeten komen. Wacht u ervoor om zelfs enig vermoeden in uw hart te koesteren, dat Christus niet aan allen die het Evangelie horen vrij aangeboden wordt.” (Uit: ‘Natuur en gronden des geloofs’.)

https://cip.nl/71844-moet-wie-tot-jezus ... en-voldoen

Inderdaad een stuk wat om grondige bezinning vraagt.

Mara schreef:Levenslang, door ds. W.A. Zondag

Onzeker liep ik door het tuincentrum. Wat had ik er eigenlijk te zoeken? Bloemen, planten... hoezo? Een wat oudere man keek mij even onderzoekend aan en stapte vervolgens op mij af. „Dominee”, zo begon hij, „u kent mij niet, maar ik weet wat het is...” Zijn ogen vulden zich met tranen. Hij legde een hand op mijn schouder en snikte. „Ik heb ook een dochter verloren. Zeven jaar geleden. Je krijgt levenslang...” Hij snikte en legde even zijn hoofd tegen mijn schouder. We huilden samen.

De woorden bleven naklinken. „Levenslang”... Het wordt nooit meer zoals het was. Nooit meer... De zon schijnt en toch niet. De bloemen bloeien en toch niet. Voortaan een periode ”voor” 16 april en een periode ”erna”. Zo denk je, zo leef je.
De Vlaamse psycholoog Manu Keirse (72) zegt hierover herkenbare dingen. Mij viel op dat hij heeft afgerekend met de gedachte dat je dergelijk verdriet kan verwerken. (Wat een woord trouwens, ”verwerken”.) Want, zo vraagt de hoogleraar zich in een interview met dagblad Trouw af, zo’n gemis accepteren? Hij geeft als antwoord: „Dat kan niet. Als je je kind verliest, raak je daar niet overheen. Je blijft altijd de ouders van dat gestorven kind. Je leert wel met het verlies te leven, maar dat is iets anders dan verwerken of aanvaarden.”
Nog iets. Een van mijn kinderen zei: „Pap, mensen zeggen vaak dat we een moeilijke tijd achter de rug hebben. Raar is dat he? Alsof het dus achter de rug is.” Tja, achter de rug... Ik geef toe, het is niet gemakkelijk om te zeggen hoe je met rouwdragenden moet omgaan. Dat merk ik al in ons gezin. De een vindt het fijn erover te spreken, de ander heeft liever dat je niets zegt, maar wel laat merken dat je het niet vergeten bent.

Ik moet vaak denken aan het verschil tussen Martha en Maria. In hun verdriet reageren ze zo verschillend. Martha gaat haar Meester tegemoet. Maria blijft in huis zitten. Martha kan nog spreken, Maria kan eigenlijk alleen nog maar wenen (Joh. 11:33a). Jezus weent mee. Hardop. Tranen stromen over Zijn wangen, druppen op de grond. Hij schokt van verdriet. Een medelijdende Hogepriester (Hebr. 4:15a).
Als dominee is het persoonlijke verlies ook intens verweven met je werk. Op de kansel, in je preken, in het pastoraat. Ik heb het een paar keer in een gemeente gezegd. „Morgen... Mijn dochter ging op maandag weg, kwam niet meer thuis. En jij? Ben je bereid? Is je paspoort getekend met het bloed van Christus?” Dan wordt het heel stil in de gemeente. Ik zie ook kindergezichtjes gespannen luisteren als ik vertel dat er veel jonge kinderen in de hemel zijn... En dat de Heere Jezus juist hen zo heel nadrukkelijk wenkt en roept: „Laat de kinderkens tot Mij komen!” In mijn gedachten komt dan de vraag omhoog: „Is het daarom Heere? Wilt U spreken door haar sterven?” Soms mag ik zachtjes antwoorden: „Uw wil geschiedde.” Met twee d’s. Dat wel.

bron: Terdege.nl

Over bevinding gesproken......ontroerend en raak!

Bezorgd schreef:Al spoedig na de Synode van Dordt ontstonden er zodanige verkeerde denkbeelden in de leer dat dominee Jacobus Koelman (1632-1695; een navolger van Gomarus) het nodig vond het volgende te publiceren:
* “Wacht u er voor om te denken dat een zondaar te vroeg door het geloof tot Jezus kan gaan of dat men eerst een tijd moet leven onder het gewicht van de zonde en verbroken en verbrijzeld moet zijn.
*Denk niet dat men zo lang moet wachten tot dat men een ernstig verlangen en een onverzadigba-re dorst naar Jezus heeft. ”
*Zij vrezen dat het hun aan de behoorlijke voorbereiding ontbreekt. Derhalve denken zij dat de aanbieding van de beloften en van Christus met het hele verbond nog niet tot hen komt.
*Zij moeten naar hun gedachte eerst waarlijk verbroken en verslagen harten hebben en gevoelig zijn voor Gods toorn en de onvermijdelijkheid daar van.
Ds. Koelman zegt: “Dit zijn valse meningen en valse stellingen. Deze zielen worden door deze mening zo verduisterd dat hen als het ware een mist omringt dat zij niet goed zien hoe zij nog bij Jezus moeten komen. Wacht u ervoor om zelfs enig vermoeden in uw hart te koesteren, dat Christus niet aan allen die het Evangelie horen vrij aangeboden wordt.” (Uit: ‘Natuur en gronden des geloofs’.)

https://cip.nl/71844-moet-wie-tot-jezus ... en-voldoen

Ik heb het boek van Koelman er weer eens bijgepakt. Voor mij overigens nog knap lastig te lezen.

Vanavond stond er weer een zeer aan te bevelen artikel, nu in Terdege, met ds. J.A. Weststrate. Als je dit artikel dan vergelijkt met het eerdere artikel van ds. Mijnders, dan wenste je wel dat de scheuring er nooit was gekomen...

BJD schreef:

Bezorgd schreef:Al spoedig na de Synode van Dordt ontstonden er zodanige verkeerde denkbeelden in de leer dat dominee Jacobus Koelman (1632-1695; een navolger van Gomarus) het nodig vond het volgende te publiceren:
* “Wacht u er voor om te denken dat een zondaar te vroeg door het geloof tot Jezus kan gaan of dat men eerst een tijd moet leven onder het gewicht van de zonde en verbroken en verbrijzeld moet zijn.
*Denk niet dat men zo lang moet wachten tot dat men een ernstig verlangen en een onverzadigba-re dorst naar Jezus heeft. ”
*Zij vrezen dat het hun aan de behoorlijke voorbereiding ontbreekt. Derhalve denken zij dat de aanbieding van de beloften en van Christus met het hele verbond nog niet tot hen komt.
*Zij moeten naar hun gedachte eerst waarlijk verbroken en verslagen harten hebben en gevoelig zijn voor Gods toorn en de onvermijdelijkheid daar van.
Ds. Koelman zegt: “Dit zijn valse meningen en valse stellingen. Deze zielen worden door deze mening zo verduisterd dat hen als het ware een mist omringt dat zij niet goed zien hoe zij nog bij Jezus moeten komen. Wacht u ervoor om zelfs enig vermoeden in uw hart te koesteren, dat Christus niet aan allen die het Evangelie horen vrij aangeboden wordt.” (Uit: ‘Natuur en gronden des geloofs’.)

https://cip.nl/71844-moet-wie-tot-jezus ... en-voldoen

Ik heb het boek van Koelman er weer eens bijgepakt. Voor mij overigens nog knap lastig te lezen.

Erg mooi citaat. Dank.

Jantje schreef:Vanavond stond er weer een zeer aan te bevelen artikel, nu in Terdege, met ds. J.A. Weststrate.

Ja!

Bezorgd schreef:Al spoedig na de Synode van Dordt ontstonden er zodanige verkeerde denkbeelden in de leer dat dominee Jacobus Koelman (1632-1695; een navolger van Gomarus) het nodig vond het volgende te publiceren:
* “Wacht u er voor om te denken dat een zondaar te vroeg door het geloof tot Jezus kan gaan of dat men eerst een tijd moet leven onder het gewicht van de zonde en verbroken en verbrijzeld moet zijn.
*Denk niet dat men zo lang moet wachten tot dat men een ernstig verlangen en een onverzadigba-re dorst naar Jezus heeft. ”
*Zij vrezen dat het hun aan de behoorlijke voorbereiding ontbreekt. Derhalve denken zij dat de aanbieding van de beloften en van Christus met het hele verbond nog niet tot hen komt.
*Zij moeten naar hun gedachte eerst waarlijk verbroken en verslagen harten hebben en gevoelig zijn voor Gods toorn en de onvermijdelijkheid daar van.
Ds. Koelman zegt: “Dit zijn valse meningen en valse stellingen. Deze zielen worden door deze mening zo verduisterd dat hen als het ware een mist omringt dat zij niet goed zien hoe zij nog bij Jezus moeten komen. Wacht u ervoor om zelfs enig vermoeden in uw hart te koesteren, dat Christus niet aan allen die het Evangelie horen vrij aangeboden wordt.” (Uit: ‘Natuur en gronden des geloofs’.)

https://cip.nl/71844-moet-wie-tot-jezus ... en-voldoen

Dank Bezorgd. Een heel fijn stuk in een week van voorbereiding!

Bezorgd schreef:Al spoedig na de Synode van Dordt ontstonden er zodanige verkeerde denkbeelden in de leer dat dominee Jacobus Koelman (1632-1695; een navolger van Gomarus) het nodig vond het volgende te publiceren:
* “Wacht u er voor om te denken dat een zondaar te vroeg door het geloof tot Jezus kan gaan of dat men eerst een tijd moet leven onder het gewicht van de zonde en verbroken en verbrijzeld moet zijn.
*Denk niet dat men zo lang moet wachten tot dat men een ernstig verlangen en een onverzadigba-re dorst naar Jezus heeft. ”
*Zij vrezen dat het hun aan de behoorlijke voorbereiding ontbreekt. Derhalve denken zij dat de aanbieding van de beloften en van Christus met het hele verbond nog niet tot hen komt.
*Zij moeten naar hun gedachte eerst waarlijk verbroken en verslagen harten hebben en gevoelig zijn voor Gods toorn en de onvermijdelijkheid daar van.
Ds. Koelman zegt: “Dit zijn valse meningen en valse stellingen. Deze zielen worden door deze mening zo verduisterd dat hen als het ware een mist omringt dat zij niet goed zien hoe zij nog bij Jezus moeten komen. Wacht u ervoor om zelfs enig vermoeden in uw hart te koesteren, dat Christus niet aan allen die het Evangelie horen vrij aangeboden wordt.” (Uit: ‘Natuur en gronden des geloofs’.)

https://cip.nl/71844-moet-wie-tot-jezus ... en-voldoen

Dit is balsem op mijn ziel.

Jantje schreef:Vanavond stond er weer een zeer aan te bevelen artikel, nu in Terdege, met ds. J.A. Weststrate. Als je dit artikel dan vergelijkt met het eerdere artikel van ds. Mijnders, dan wenste je wel dat de scheuring er nooit was gekomen...

Ik heb het net gelezen. Was inderdaad een mooi artikel. Vooral die ontmoeting met die zwerver vond ik heel treffend.

Thuisvrouw schreef:

Jantje schreef:Vanavond stond er weer een zeer aan te bevelen artikel, nu in Terdege, met ds. J.A. Weststrate. Als je dit artikel dan vergelijkt met het eerdere artikel van ds. Mijnders, dan wenste je wel dat de scheuring er nooit was gekomen...

Ik heb het net gelezen. Was inderdaad een mooi artikel. Vooral die ontmoeting met die zwerver vond ik heel treffend.

Wat een bijzonder mooi en persoonlijk interview. Heel fijne predikant ook!