Ik ken een gemeente waar geen van de kerkenraadsleden aan het Heilig Avondmaal deelneemt. Mogelijk zitten er wel kerkenraadsleden tussen die iets kennen van het leven der genade. Toch is het niet goed, maar zou je zo'n gemeente dan op moeten heffen? Het ledenaantal geeft daar geen aanleiding toe.
Ik vind het een lastig punt.

In de GG, ja?

windorgel schreef:Ik ken een gemeente waar geen van de kerkenraadsleden aan het Heilig Avondmaal deelneemt. Mogelijk zitten er wel kerkenraadsleden tussen die iets kennen van het leven der genade. Toch is het niet goed, maar zou je zo'n gemeente dan op moeten heffen? Het ledenaantal geeft daar geen aanleiding toe.
Ik vind het een lastig punt.

Inderdaad lastig punt.
Je kunt het nog breder trekken. Stel er is zo'n situatie: Een van God gekende vrouw als ambtsdrager of een onbekeerde man.

Bezorgd schreef:En toch, het klinkt mooi. Maar dan wel wat vragen.
Waarom zou het positief zijn dat die verschillenden 'standen' in een kerkenraad zitten?
In het pastoraat wordt een gemeente verdeeld in wijken en de daaraan gekoppelde wijkouderlingen, er wordt dan geen onderscheid gemaakt in de verschillende standen van de broeders en de bezoeken die ze doen.
En hoe zien jullie dan de rol van de predikant? Zeker hij heeft geestelijk leiding te geven, en kent ook maar een bepaalde 'stand' waarin hij leeft.
Of zie ik iets over het hoofd?

Als je alleen maar te maken hebt met mensen die 'kleinen zijn in de genade', dan is er een kans (dat zie je ter rechterzijde nu soms ook al gebeuren), dat een verzekerde in de genade, 'argwanend' wordt bekeken. Als er een van verre staande om raad vraagt aan de kerkenraad die alleen maar uit 'eikenbomen der gerechtigheid' bestaan, dan is het zo dat zo één te vaak en te veel de opmerking krijgt 'dat het nog maar eens overwinterd moet worden'. Ik bedoel dit niet kritisch, maar ik signaleer dat wel. Daarom is het goed om in de volledige kerkenraad mensen te hebben uit alle standen van het genadeleven. Begrijp je wat ik bedoel?

Bezorgd schreef:

windorgel schreef:Ik ken een gemeente waar geen van de kerkenraadsleden aan het Heilig Avondmaal deelneemt. Mogelijk zitten er wel kerkenraadsleden tussen die iets kennen van het leven der genade. Toch is het niet goed, maar zou je zo'n gemeente dan op moeten heffen? Het ledenaantal geeft daar geen aanleiding toe.
Ik vind het een lastig punt.

Inderdaad lastig punt.
Je kunt het nog breder trekken. Stel er is zo'n situatie: Een van God gekende vrouw als ambtsdrager of een onbekeerde man.

Geen van beiden. Al telt de gemeente dan 1000 (doop)leden, dan moet het mijns inziens tóch een afdeling worden, simpelweg omdat er niet meer in de ambten kan worden voorzien.

windorgel schreef:Ik ken een gemeente waar geen van de kerkenraadsleden aan het Heilig Avondmaal deelneemt. Mogelijk zitten er wel kerkenraadsleden tussen die iets kennen van het leven der genade. Toch is het niet goed, maar zou je zo'n gemeente dan op moeten heffen? Het ledenaantal geeft daar geen aanleiding toe.
Ik vind het een lastig punt.

Hoe is dat mogelijk?

windorgel schreef:Ik ken een gemeente waar geen van de kerkenraadsleden aan het Heilig Avondmaal deelneemt. Mogelijk zitten er wel kerkenraadsleden tussen die iets kennen van het leven der genade. Toch is het niet goed, maar zou je zo'n gemeente dan op moeten heffen? Het ledenaantal geeft daar geen aanleiding toe.
Ik vind het een lastig punt.

Die ambtsdragers behoren dan gewoon goed de Bijbel te bestuderen.

Jantje schreef:

Bezorgd schreef:En toch, het klinkt mooi. Maar dan wel wat vragen.
Waarom zou het positief zijn dat die verschillenden 'standen' in een kerkenraad zitten?
In het pastoraat wordt een gemeente verdeeld in wijken en de daaraan gekoppelde wijkouderlingen, er wordt dan geen onderscheid gemaakt in de verschillende standen van de broeders en de bezoeken die ze doen.
En hoe zien jullie dan de rol van de predikant? Zeker hij heeft geestelijk leiding te geven, en kent ook maar een bepaalde 'stand' waarin hij leeft.
Of zie ik iets over het hoofd?

Als je alleen maar te maken hebt met mensen die 'kleinen zijn in de genade', dan is er een kans (dat zie je ter rechterzijde nu soms ook al gebeuren), dat een verzekerde in de genade, 'argwanend' wordt bekeken. Als er een van verre staande om raad vraagt aan de kerkenraad die alleen maar uit 'eikenbomen der gerechtigheid' bestaan, dan is het zo dat zo één te vaak en te veel de opmerking krijgt 'dat het nog maar eens overwinterd moet worden'. Ik bedoel dit niet kritisch, maar ik signaleer dat wel. Daarom is het goed om in de volledige kerkenraad mensen te hebben uit alle standen van het genadeleven. Begrijp je wat ik bedoel?

Eens, het moet niet de norm en hét ultieme voorbeeld zijn om alleen maar missend en niet-verzekerd te zijn. Dat geeft niet het juiste signaal af. Tegelijk: wanneer er mensen in hun eerste liefde zitten terwijl ze ook álles missen in hun eigen beleving, kan daar soms zoveel geur vanuit gaan, terwijl er meer doorgeleide mensen kunnen zijn die tot koude, bezadigde, dodige rust zijn gekomen op al hun belevenissen.
Ergens zegt (dacht ik) Spurgeon: "Waarom heeft de Heere mensen in Zijn dienst en geen engelen? Hierom: omdat zondige mensen weten achter welke bosjes de schapen zich zoal kunnen verschuilen. Engelen weten dat niet."
De vereiste is dan natuurlijk wel dat de betreffende ambtsdrager dan wel weet dat het verschuilen achter dat bosje niet goed is én hoe daar achter vandaan te komen.

Bezorgd schreef:En toch, het klinkt mooi. Maar dan wel wat vragen.
Waarom zou het positief zijn dat die verschillenden 'standen' in een kerkenraad zitten?

Om er voor de gehele kudde te kunnen zijn. Wellicht kan iemand in zijn aanhankelijke eerste liefde tot lering zijn van mensen die hoog op hun geestelijke troon gezeten zijn. Tegelijk kunnen meer geoefende mensen aanmoedigen "dat de pijl verder ligt" (sorry, ik besef dat ik heel erg in een TaleKanaänsmodus zit ). Kijk naar de discipelenkring. Allemaal heel verschillende mannen met heel diverse leidingen. Wél een les: de Heere Jezus hoeft maar even uit beeld te zijn of ze maken er een rommeltje van!

Bezorgd schreef:In het pastoraat wordt een gemeente verdeeld in wijken en de daaraan gekoppelde wijkouderlingen, er wordt dan geen onderscheid gemaakt in de verschillende standen van de broeders en de bezoeken die ze doen.

Ik ben er zeer voor dat deze verdeling één keer in de zoveel tijd wisselt. Daarnaast werken de broeders als het goed is intensief samen.

Bezorgd schreef:En hoe zien jullie dan de rol van de predikant? Zeker hij heeft geestelijk leiding te geven, en kent ook maar een bepaalde 'stand' waarin hij leeft.

Ik denk dat het daarom niet voor niets is dat er een curatorium is. Daarnaast is een kerkenraad er om de dominee geestelijk in evenwicht te houden.

Bezorgd schreef:En hoe zien jullie dan de rol van de predikant? Zeker hij heeft geestelijk leiding te geven, en kent ook maar een bepaalde 'stand' waarin hij leeft.

Hier wil ik nog wel even een extra streepje onder zetten. Ik denk dat het heel erg belangrijk is, deze notie van @Bezorgd. Wanneer een dominee het lampje op de rug draagt, ook in de prediking, simpelweg omdat hij niet verder geleid is, kan dat er denk ik toe leiden dat bepaald geestelijk leven in de gemeente gaat stagneren. Ik zeg dit heel voorzichtig en wil daarmee niet zeggen dat het geheel afhankelijk is van de dominee wat de Heere in de gemeente werkt, zeker niet. Maar toch: hoe kan een blinde (in bijvoorbeeld diepere leidingen) een blinde leiden? "Zegt de Israëlieten dat ze voorttrekken" de predikant kan dat het alleraantrekkelijkst doen vanuit de rijkdommen die hij zelf heeft mogen zien in het beloofde land. Woorden wekken, voorbeelden trekken. Daarom ook de grote verantwoordelijkheid voor zowel dominee als gemeente (!!) om te bidden om voortleiding voor de predikant. "Hebt Christus lief", staat niet voor niets in het bevestigingsformulier van predikanten.

Ik heb zelf mijn verantwoordelijkheid maar ik merk dat mijn (blik op het) geestelijke leven sterk gestempeld is door onze dominee. Overigens ervaar ik dat in mijn geval als positief.

Geytenbeekje schreef:

windorgel schreef:Ik ken een gemeente waar geen van de kerkenraadsleden aan het Heilig Avondmaal deelneemt. Mogelijk zitten er wel kerkenraadsleden tussen die iets kennen van het leven der genade. Toch is het niet goed, maar zou je zo'n gemeente dan op moeten heffen? Het ledenaantal geeft daar geen aanleiding toe.
Ik vind het een lastig punt.

Die ambtsdragers behoren dan gewoon goed de Bijbel te bestuderen.

We moeten er maar voor oppassen om iemands bekeerdheid/onbekeerdheid te beoordelen aan de hand van zijn/haar Avondmaalsgang.

Erskinees schreef:In de GG, ja?

Niet alleen in GG hoor.

GGotK schreef:

Geytenbeekje schreef:

windorgel schreef:Ik ken een gemeente waar geen van de kerkenraadsleden aan het Heilig Avondmaal deelneemt. Mogelijk zitten er wel kerkenraadsleden tussen die iets kennen van het leven der genade. Toch is het niet goed, maar zou je zo'n gemeente dan op moeten heffen? Het ledenaantal geeft daar geen aanleiding toe.
Ik vind het een lastig punt.

Die ambtsdragers behoren dan gewoon goed de Bijbel te bestuderen.

We moeten er maar voor oppassen om iemands bekeerdheid/onbekeerdheid te beoordelen aan de hand van zijn/haar Avondmaalsgang.

Juist.

Zou een nieuw topic waard zijn misschien. Maar soms denk ik dat het Avondmaal niet functioneert tot versterking van het zwakke geloof als de drempel zo hoog is dat de 'kleinen in de genade' er niet aan durven te gaan.

Volgens mij staat duidelijk in de Schrift dat er geen nieuwelingen tot een ambt mogen worden toegelaten. Dat sluit allerlei categorieën als zuigelingen en gekrookte rieten uit, zeker in de betekenissen die het onder ons heeft.

Handelingen 1 geeft daarbovenop heel duidelijk weer dat je kennis moet hebben (ingang en uitgang) van de persoon en het werk van Christus tot aan de opstanding toe. Wanneer je bevindelijk de schrift leest, bestaat het niet dat je in het licht van dit criterium kleinmoedigen ambtsdrager maakt.

Herman schreef:Volgens mij staat duidelijk in de Schrift dat er geen nieuwelingen tot een ambt mogen worden toegelaten. Dat sluit allerlei categorieën als zuigelingen en gekrookte rieten uit, zeker in de betekenissen die het onder ons heeft.

Handelingen 1 geeft daarbovenop heel duidelijk weer dat je kennis moet hebben (ingang en uitgang) van de persoon en het werk van Christus tot aan de opstanding toe. Wanneer je bevindelijk de schrift leest, bestaat het niet dat je in het licht van dit criterium kleinmoedigen ambtsdrager maakt.

Ik geloof niet dat ik het daarmee eens ben. Lees de gang van de discipelen en hun grote onkunde en ongeloof. Ze werden niet pas discipelen na de opstanding. Ze hadden toen wél meer zicht op de gang van Christus.