windorgel schreef:Ook als het je ouders betreft?

Zeker. Als het totaal onverwachts zal gebeuren kan ik me nog enigszins voorstellen om het lichaam te zien.
Als er afscheid in het leven genomen kan worden zou ik het dode lichaam niet meer hoeven te zien.

ejvl schreef:Wat heeft het voor zin om naar een dood en leeg lichaam te kijken DIA? Het is niets meer.....
Dat sommigen daar anders over denken kan goed, maar heeft zeer weinig met durven te maken.

We denken zo makkelijk eeuwig op de aarde te blijven.
Dan moeten we wel eens bepaald worden wat de mens maar is, dat onze lichamen tot vertering in
het tot stof zullen wederkeren. Van ons stoffelijk lichaam zal niets overblijven maar er is meer dan dit
tijdelijke leven. Er zijn twee wegen, en twee plaatsen waar ons stof eenmaal weer bijeen vergaderd
zal worden. Daar bij die doodskist wordt je bepaalt, als het goed ligt, bij onze vergankelijkheid.
Mij dunkt dat dat wel eens noodzakelijk is.

En dat wij stof van jongs af zijn geweest.

Dia, aanvaard toch eens dat sommige mensen het ene doen, en andere mensen het andere. En het is allebei goed. Jij wordt gesticht bij het staan naast de open kist, een ander niet. Maak daar niet zo'n punt van.

Vaak staan er één of meer kinderen bij de kist. Dan 'moet' je er toch even heen.

refo schreef:Vaak staan er één of meer kinderen bij de kist. Dan 'moet' je er toch even heen.

Nee, er stond slecht een 'reuzenkaars' die brandde, die de wacht leek te houden over de kist.

Dodo schreef:Dia, aanvaard toch eens dat sommige mensen het ene doen, en andere mensen het andere. En het is allebei goed. Jij wordt gesticht bij het staan naast de open kist, een ander niet. Maak daar niet zo'n punt van.

Dit vat ik even niet... Misschien kun je het wat nader verklaren?

ejvl schreef:

windorgel schreef:Ook als het je ouders betreft?

Zeker. Als het totaal onverwachts zal gebeuren kan ik me nog enigszins voorstellen om het lichaam te zien.
Als er afscheid in het leven genomen kan worden zou ik het dode lichaam niet meer hoeven te zien.

Dat dacht ik vantevoren ook.
Mijn vader heeft een langdurig ziekbed gehad en ging ik telkens weg nadat ik "voorgoed" afscheid had genomen, want hij leek zo broos.
En als het dan definitief is geworden, heb je toch het verlangen hem nog aan te raken.
Maar wat is dat confronterend, hij was zo in- en inkoud.
En toen moeder zei: hij heeft zijn wens verkregen, was het niet meer eng of afstotend.
En elke dag kom je dichterbij het moment van het definitieve afscheid.
Niemand vertelt je vantevoren hoe je moet rouwen, omdat ieder het ook op zijn eigen manier moet doen.
Maar veel schijnbare overbodige handelingen en rituelen, hebben zo wel hun nut, heb ik gemerkt.

@DIA: je schreef eerder dat je als kind van 6 niet durfde te kijken bij de kist.
Dat durven weinig kinderen! En het is zeker niet goed om hen te dwingen.
En als je 6 bent, denk je dat het leven eeuwig duurt, alleen heel oude mensen sterven.

Maar je ziet ook in de wereld, dat men behoefte heeft aan een zekere troost en verbondenheid en dat probeert men op allerlei manieren te doen.
De dood went nooit, ik vind iedere begrafenis en crematie aangrijpend.
Een roepstem, al wordt dat niet altijd zo uitgelegd.

-DIA- schreef:

ejvl schreef:Wat heeft het voor zin om naar een dood en leeg lichaam te kijken DIA? Het is niets meer.....
Dat sommigen daar anders over denken kan goed, maar heeft zeer weinig met durven te maken.

We denken zo makkelijk eeuwig op de aarde te blijven.
Dan moeten we wel eens bepaald worden wat de mens maar is, dat onze lichamen tot vertering in
het tot stof zullen wederkeren. Van ons stoffelijk lichaam zal niets overblijven maar er is meer dan dit
tijdelijke leven. Er zijn twee wegen, en twee plaatsen waar ons stof eenmaal weer bijeen vergaderd
zal worden. Daar bij die doodskist wordt je bepaalt, als het goed ligt, bij onze vergankelijkheid.
Mij dunkt dat dat wel eens noodzakelijk is.

En dat wij stof van jongs af zijn geweest.

DIA, wat je zegt is waar maar het kijken naar een gestorven lichaam werkt niet perse bepalend.
Dat gebeurd op vele andere manieren...

-DIA- schreef:

refo schreef:Vaak staan er één of meer kinderen bij de kist. Dan 'moet' je er toch even heen.

Nee, er stond slecht een 'reuzenkaars' die brandde, die de wacht leek te houden over de kist.

Dat laatste is dan weer je eigen invulling.
In heel veel kerken staat een paaskaars die tijdens elke eredienst brandt. Dat zal hier ook het geval zijn geweest, dus dat heeft niets te maken met de wacht houden bij een overledene.

Hendrikus schreef: In heel veel kerken staat een paaskaars die tijdens elke eredienst brandt. Dat zal hier ook het geval zijn geweest, dus dat heeft niets te maken met de wacht houden bij een overledene.

Het begint erg op de man te worden.
Jij weet ook heel goed dat een paaskaars als een rooms gebruik wordt gezien in de reformatorische kerken en dat dit geen exclusieve mening van DIA is!

Hendrikus schreef:

-DIA- schreef:

refo schreef:Vaak staan er één of meer kinderen bij de kist. Dan 'moet' je er toch even heen.

Nee, er stond slecht een 'reuzenkaars' die brandde, die de wacht leek te houden over de kist.

Dat laatste is dan weer je eigen invulling.
In heel veel kerken staat een paaskaars die tijdens elke eredienst brandt. Dat zal hier ook het geval zijn geweest, dus dat heeft niets te maken met de wacht houden bij een overledene.

Ik ken het fenomeen "paaskaars" niet dus een paar vragen.

1. Wat is een paaskaars ?
2. Wat is de symboliek van zo'n kaars?
3. Staat zo'n kaars alleen in RK-kerken of ook in protestantse kerken ?

Volkens wiki en die kan het weten

De paaskaars wordt in de paasnacht voor het eerst ontstoken en symboliseert in de katholieke en in de protestantse liturgie het licht van de verrezen Christus en wortelt in de traditie van het lucernarium. Het is een grote kaars, versierd met het kruis, de Griekse letters alfa en omega en het jaartal. In de Katholieke Kerk worden ook vijf wierookkorrels (paasnagels) toegevoegd die de vijf wonden van Christus aan het kruis symboliseren. De paaskaars wordt aangestoken in de paaswake, de belangrijkste viering van het kerkelijke jaar. De priester ontsteekt de paaskaars middels een lontje aan het paasvuur dat hij vooraf gezegend heeft. Dit kan buiten het kerkgebouw of de kapel gebeuren, waarop de diaken of priester de paaskaars plechtig binnendraagt. Ook kan een klein paasvuur in de kerk branden waaraan de kaars wordt ontstoken. Het licht van de paaskaars verdrijft de donkerte van het gebouw: de kaarsen van de gelovigen worden ontstoken aan de paaskaars. De paaskaars symboliseert daarmee het licht van Christus, die volgens de christelijke traditie het duister, het kwaad heeft overwonnen.

De paaskaars brandt verder in alle vieringen van de paastijd. Na Pinksteren brandt de paaskaars in doopvieringen en bij uitvaarten. Door de kist bij de doopvont en de brandende paaskaars te plaatsen wordt het verband met doop en verrijzenis aanschouwelijk gemaakt. In de doopviering wordt de doopkaars ontstoken aan de paaskaars, immers in de doop wordt beleden dat je met Christus gestorven en begraven bent en opstaat in een nieuw leven.

Er zijn kerken waar men de paaskaars buiten de paastijd op ieder hoogfeest ontsteekt, of zelfs op iedere zondag, de dag van de verrijzenis.

Ja ik ken dat iedere zondag de paaskaars......:

"En mevrouw Zoutewelle zal nu de paaskaars aansteken"
klik-klak-klik-klak-klik-klak-klik-klak - daar komt ze op haar hoge hakken helemaal vanuit de achterste bank
tsjik-tsjik-tsjik-tsjik - de lucifers doen het niet.

Nee, een paaskaars past niet in het protestantisme. Als je er 1 gebruikt doe het dan met eerbied en devotie.

Uw Woord is een lamp voor mijn voet: De Schrift die we gekregen hebben, is ons licht.

Ook dat is slechts een gebruik, net als vele anderen en een waardeoordeel is dus slechts een mening.

ejvl schreef:Ook dat is slechts een gebruik, net als vele anderen en een waardeoordeel is dus slechts een mening.

@Huisman
Ja komt ook in de protestantse kerk voor. Al heel lang. Tegelijk met de witte of grijze gewaden en gekleurde stola's. Wat ook weer ieder kerkelijke tijd een eigen kleur heeft.
En om het feest helemaal compleet te maken wordt aan de grote paaskaars ook de doopkaarsjes aangestoken. Het kaarsje wat iedere dopeling krijgt. Overigens wordt de kaars in de week voor Pasen, stille week, gedoofd en als ik me goed herinner met goede vrijdag weggehaald. En dan op stille zaterdag, 's avonds een nieuwe kaars de kerk ingedragen en ontstoken. Om dan op zondag eerste paasdag weer te branden...

@ejvl
Het is "slechts" een gebruik? Maar niet een onschuldig gebruik! De eerste christenen hadden deze gebruiken niet nodig hoor... toen dit soort dingen in gebruik kwamen was het zuivere evangelie al met dwalingen vermengd! En na de Reformatie is het ook weer de kerk binnen geslopen!

De kerken waar dit gewoon is hebben allang niet meer de gereformeerde belijdenis. Zien veel zaken symbolisch. Of geloven niet alles meer zoals het Woord ons leert. Bijv. : de schepping in 6 dagen, is een symbolisch verhaal.
Daar staan de vrouwen op de kansel en zitten in de kerkenraad. Lezen geen oude vertaling meer. En zingen uit het Liedboek remonstrantse gezangen (of nog vager)!
Het zijn vormen, maar de inhoud is leeg!

En voor mij geldt nog steeds de stelregel. Hoe minder er te vertellen is, hoe meer er met uiterlijkheden, vormen etc. het gevuld moet worden! Maar het Woord klinkt (bijna) niet meer. Men leeft met gebruiken i.p.v. vanuit het Woord alleen.

Hard oordeel? Ja, inderdaad.

Maar weet je dit speelt nu niet alleen in de liturgische gemeenten. Maar kerkbreed. Niet met een paaskaars dan.. Maar ieder op zijn eigen wijze. We gaan nadruk leggen op bijv. uiterlijkheden (vormen) ( dat is wat anders als dat het niet normaal is) We moeten in dat opzicht maar ook hand in eigen boezem steken...