Schuivende panelen onder ons?

[Mara]

Over 'zuil' gesproken: wie weet een goed inleidend artikel over de reformatorische zuil? Ik vind de toon van Van Lieburg een beetje vervelend. Anne van der Meiden is gedateerd, en ook niet zo prettig. Is er iemand die er wel op een redelijk objectieve manier iets zinnigs over zegt? En wordt er van buitenaf weleens iets over refo's geschreven, wat verder gaat dan een oppervlakkige verbaasdheid over gewoonten en vriendelijkheid?

Dan kun je op zoek gaan naar beschrijvingen van Antoine Bodar en Martin van Amerongen.
De laatste bezocht de ontmoetingsdagen van Het gekrookte riet en had een abonnement op het RD.
Ik meen dat Bodar ook het RD had of heeft.

[Posthoorn]

Uiteraard. Maar in hoeverre sluit het onderwijs nog echt aan bij thuis? En waar ligt de grootste verantwoording? Bij school?
En zoals eerder gezegd. Een christelijke school maakt nog geen zuil. Het is het geheel van alles.
Zorg. Ik begrijp he punt. maar is dat gevoel van 'thuis' alleen nodig voor o.s.m?
En Voelen we ons meer thuis tussen gelijk gekleedde, gelijk lezende, mensen? Die in naam dan christen zijn maar waar ook zoveel ongeloof is? Wat is dat anders dan mbt de ongelovige buiten de refozuil? Of leef je als ware christen naast de ongelovige. En behouden we onze opdracht om het licht te verspreiden tot onze laatste ademstoot toe? En dan niet alleen aan gelijkgestemden, maar een ieder? Ipv dat we ons gaan afzonderen?

Theoretisch klinkt dat allemaal heel mooi. Maar als het gaat om gehandicapten of bejaarden, om kwetsbare mensen zogezegd, dan moet je die niet ergens in een wereldse instelling poten. Want dat is hun 'thuis'. En dan zit jij veilig in je huis in eigen sfeer, en dan moeten die mensen maar tot hun laatste ademsnik middenin een wereldse omgeving zitten, 'om hun licht te verspreiden'. Dat is niet eerlijk.
En ja, ik voel me meer thuis tussen onbekeerde mensen van de refozuil dan tussen mijn wereldse buren. Het spijt me voor je, maar zo werkt dat nu eenmaal.

[Mara]

En ja, ik voel me meer thuis tussen onbekeerde mensen van de refozuil dan tussen mijn wereldse buren. Het spijt me voor je, maar zo werkt dat nu eenmaal.

Ik ken genoeg refozuilers waar ik echt niet dagelijks tussen zou willen zitten.
En wereldlingen die warmte en liefde verspreiden, waar ik het heel goed uit zou houden.
Er bestaan nogal wat misverstanden over mensen die niet geloven, alsof die de hele dag in schetterende muziek zouden zitten en grof taalgebruik zouden hanteren.
Als mij iets is tegengevallen dan is het wel een grote groep refo-bejaarden bij elkaar.
Ik dacht dat kerkmuren daar niet meer zouden bestaan, nou, ze zijn hoger dan ooit!

[Sheba]

Uiteraard. Maar in hoeverre sluit het onderwijs nog echt aan bij thuis? En waar ligt de grootste verantwoording? Bij school?
En zoals eerder gezegd. Een christelijke school maakt nog geen zuil. Het is het geheel van alles.
Zorg. Ik begrijp he punt. maar is dat gevoel van 'thuis' alleen nodig voor o.s.m?
En Voelen we ons meer thuis tussen gelijk gekleedde, gelijk lezende, mensen? Die in naam dan christen zijn maar waar ook zoveel ongeloof is? Wat is dat anders dan mbt de ongelovige buiten de refozuil? Of leef je als ware christen naast de ongelovige. En behouden we onze opdracht om het licht te verspreiden tot onze laatste ademstoot toe? En dan niet alleen aan gelijkgestemden, maar een ieder? Ipv dat we ons gaan afzonderen?

Theoretisch klinkt dat allemaal heel mooi. Maar als het gaat om gehandicapten of bejaarden, om kwetsbare mensen zogezegd, dan moet je die niet ergens in een wereldse instelling poten. Want dat is hun 'thuis'. En dan zit jij veilig in je huis in eigen sfeer, en dan moeten die mensen maar tot hun laatste ademsnik middenin een wereldse omgeving zitten, 'om hun licht te verspreiden'. Dat is niet eerlijk.
.
En ja, ik voel me meer thuis tussen onbekeerde mensen van de refozuil dan tussen mijn wereldse buren. Het spijt me voor je, maar zo werkt dat nu eenmaal.

Niet iedereen kan van de refoinstellingen gebruik maken. En is dus soms ( tijdelijk) gebonden aan wereldse instellingen. Ook wij hebben ervaring gehad met instanties die zorg moesten verlenen maar die ver stonden vanaf onze leefwereld. Het doet pijn om te zeggen. Maar we hebben daar meer liefde, begrip ervaren als op de eerste de beste refoinstelling. Er werd door de wereldse instantie meegedacht en zonodig aangepast! Er was respect. Dat mag ook wel eens gezegd worden!
En nee ik voel me niet MEER of beter thuis tussen de wereldse buren. Ben binnen en buiten de zuil een vreemdeling op aarde.
Dan nog blijft de vraag staan waar in de Bijbel kunnen we een aanwijzing vinden om een wereld binnen de wereld te vormen. ( zuil)

En ja ik herken ook de geestelijke verbondenheid die er kan zijn. Maar die wordt voor mij niet bepaald door een zuil. Maar door het een zijn in het geloof.

[ejvl]

De zuil mist ook een echte leider vind ik, een soort paus.

[Wim Anker]

Vraag jezelf af wat jij voor de zuil(organisaties) kan doen, niet wat de zuil(organisaties) voor jou kan/moet doen.
Vraag je af of de wereldling en de christen het met jouw zouden uithouden. Vraag je niet af met of jij het met de ander - wereldling of christen - wel kan uithouden.

[Posthoorn]

Er bestaan nogal wat misverstanden over mensen die niet geloven...

Ik heb altijd onder een steen geleefd, weet je.

Dan nog blijft de vraag staan waar in de Bijbel kunnen we een aanwijzing vinden om een wereld binnen de wereld te vormen. ( zuil)

Zoals gezegd: het is een verbreding van het gemeente-zijn.

[Vagari]

En er is bewust een wereldje binnen de wereld gecreerd. Waar we ons 'thuis' kunnen voelen...

Logisch:
Je wilt voor je kinderen onderwijs dat aansluit bij 'thuis'.
Je wilt als mensen zorg nodig hebben, dat zij ook in zo'n instelling zich 'thuis' kunnen voelen.
En wat branche-organisaties betreft: doet alle mensen wel, inzonderheid de huisgenoten des geloofs. Dus op zich ook daar niets mis mee.

Uiteraard. Maar in hoeverre sluit het onderwijs nog echt aan bij thuis? En waar ligt de grootste verantwoording? Bij school?
En zoals eerder gezegd. Een christelijke school maakt nog geen zuil. Het is het geheel van alles.
Zorg. Ik begrijp he punt. maar is dat gevoel van 'thuis' alleen nodig voor o.s.m?
En Voelen we ons meer thuis tussen gelijk gekleedde, gelijk lezende, mensen? Die in naam dan christen zijn maar waar ook zoveel ongeloof is? Wat is dat anders dan mbt de ongelovige buiten de refozuil? Of leef je als ware christen naast de ongelovige. En behouden we onze opdracht om het licht te verspreiden tot onze laatste ademstoot toe? En dan niet alleen aan gelijkgestemden, maar een ieder? Ipv dat we ons gaan afzonderen?

Ik snap waar je op doelt.

Aan de ander kant, als je alleen maar begint met een reformatorische school is het een logisch gevolg dat je daarom heen 'eigen' clubjes krijgt.
In de wereld is die niet anders. Als je eenmaal in een bepaalde kring 'rondhangt' voel je je daar 'thuis'.

Hoewel ze (Politiek? Hele maatschappij?) ons willen laten geloven dat er geen zuilen meer zijn (behalve misschien een klein reformatorisch zuiltje), zijn die er wel degelijk. Misschien niet meer zo duidelijk en gericht op godsdienst maar ze zijn er nog wel. Alleen de naam is veranderd en er zijn er iets meer van waardoor de mensen denken dat ze meer hun eigen zin kunnen doen.

Kijk eens op deze site: http://www.exactitudes.com/index.php?/series/all/154/3
Zeggen jullie maar of dat zij een vrijheid hebben die er in de vroegere zuilen niet was.

Mijn conclusie is dat een zuil op zich een menselijke instelling is om de wereld overzichtelijk te houden. (Lekker in hokjes plaatsen )
Maar als de Heere nu eens zelf de zuil in stand houdt? Om daar binnen (een deel van) Zijn volk te beschermen? Math. 13
Waar praten we dan over?

[Sheba]

Vraag jezelf af wat jij voor de zuil(organisaties) kan doen, niet wat de zuil(organisaties) voor jou kan/moet doen.
Vraag je af of de wereldling en de christen het met jouw zouden uithouden. Vraag je niet af met of jij het met de ander - wereldling of christen - wel kan uithouden.

Ik maak er deel van uit. En geef er van harte onderwijs... Maar nogmaals niet om de zuil. Ik heb hetzelfde werk ook gedaan bij een intentie niet behorend tot onze zuil. De kinderen hadden dezelfde boodschap nodig...
Wbt onze zorg ervaring. Ik vond het juist zo pijnlijk om bij een refozuil tegen onbarmhartigheid aan te lopen en wel barmhartigheid te vinden op een plek waar je het minst verwacht... Dan is niet de vraag wat ik kan betekenen of zij van belang... Het hoort gewoon niet zo te zijn! Een constatering dus.
En je laatste opmerking pleit dus inderdaad om ons niet in een zuil terug te trekken....

[Sheba]

Er bestaan nogal wat misverstanden over mensen die niet geloven...

Ik heb altijd onder een steen geleefd, weet je.

Dan nog blijft de vraag staan waar in de Bijbel kunnen we een aanwijzing vinden om een wereld binnen de wereld te vormen. ( zuil)

Zoals gezegd: het is een verbreding van het gemeente-zijn.

als het een verbreding zou zijn.... Van de ware christelijke gemeente van waar gelovigen zouden we geen onderscheid maken tussen o.s.m. en de wereld. M.i.
Maar hebben we juist het heil van de ander op het oog!

[Tiberius]

De zuil mist ook een echte leider vind ik, een soort paus.

Waar kan ik solliciteren?

[Vagari]

Sorry, in tapatalk staan citeren en bewerken te dicht naast elkaar.

[Jongere]

Ik weet niet meer zo goed wat ik van de discussie moet denken. Het krijgt wel een erg persoonlijk karakter nu.

Wel vind ik het onderstaande citaat iets om over na te denken. Ik zie die ontwikkeling inderdaad, tegelijk is dat nog niet zo eenvoudig te doorbreken.

...of ds. Doornenbal ook hier geen gelijk had toen hij zijn vrees uitte voor een bangigheid die er ook in zou bestaan dat men alleen nog maar interesse zou gaan hebben voor de „geestesproducten uit eigen kring”: „men leest en hoort niets anders meer, en men wil dat ook niet.”

[Sheba]

En er is bewust een wereldje binnen de wereld gecreerd. Waar we ons 'thuis' kunnen voelen...

Logisch:
Je wilt voor je kinderen onderwijs dat aansluit bij 'thuis'.
Je wilt als mensen zorg nodig hebben, dat zij ook in zo'n instelling zich 'thuis' kunnen voelen.
En wat branche-organisaties betreft: doet alle mensen wel, inzonderheid de huisgenoten des geloofs. Dus op zich ook daar niets mis mee.

Uiteraard. Maar in hoeverre sluit het onderwijs nog echt aan bij thuis? En waar ligt de grootste verantwoording? Bij school?
En zoals eerder gezegd. Een christelijke school maakt nog geen zuil. Het is het geheel van alles.
Zorg. Ik begrijp he punt. maar is dat gevoel van 'thuis' alleen nodig voor o.s.m?
En Voelen we ons meer thuis tussen gelijk gekleedde, gelijk lezende, mensen? Die in naam dan christen zijn maar waar ook zoveel ongeloof is? Wat is dat anders dan mbt de ongelovige buiten de refozuil? Of leef je als ware christen naast de ongelovige. En behouden we onze opdracht om het licht te verspreiden tot onze laatste ademstoot toe? En dan niet alleen aan gelijkgestemden, maar een ieder? Ipv dat we ons gaan afzonderen?

Ik snap waar je op doelt.

Aan de ander kant, als je alleen maar begint met een reformatorische school is het een logisch gevolg dat je daarom heen 'eigen' clubjes krijgt.
In de wereld is die niet anders. Als je eenmaal in een bepaalde kring 'rondhangt' voel je je daar 'thuis'.

Hoewel ze (Politiek? Hele maatschappij?) ons willen laten geloven dat er geen zuilen meer zijn (behalve misschien een klein reformatorisch zuiltje), zijn die er wel degelijk. Misschien niet meer zo duidelijk en gericht op godsdienst maar ze zijn er nog wel. Alleen de naam is veranderd en er zijn er iets meer van waardoor de mensen denken dat ze meer hun eigen zin kunnen doen.

Kijk eens op deze site: http://www.exactitudes.com/index.php?/series/all/154/3
Zeggen jullie maar of dat zij een vrijheid hebben die er in de vroegere zuilen niet was.

Mijn conclusie is dat een zuil op zich een menselijke instelling is om de wereld overzichtelijk te houden. (Lekker in hokjes plaatsen )
Maar als de Heere nu eens zelf de zuil in stand houdt? Om daar binnen (een deel van) Zijn volk te beschermen? Math. 13
Waar praten we dan over?

Wbt exactidus.com. Dat is meer een subcultuur? Maar niet een wereld binnen een wereld, zoals bij een zuil.
Wbt Matth 13; dat begrijp ik niet. Volgens mij staat daar het Evangelie centraal. En niet het beschermen van Zijn Volk.

[Pimpelmees]

Mensen verwachten vaak zo veel van de zuil. Ik zie dat in deze discussie ook weer terug. Als je teveel verwacht, raak je ook snel teleurgesteld. Want natuurlijk zijn wij niet beter. Maar desalniettemin kan een zuil nodig zijn, bv om de storm van de secularisatie iets minder sterk te voelen.