Die beloften van God zijn heel anders dan beloften van mensen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat God Zijn beloften is.
Een wat merkwaardige uitspraak.
Zo is dan ook mogelijk dat mensen 'moeten geloven'. Daar wordt door zich gereformeerd noemende mensen een beetje meesmuilend over gedaan: alsof een mens dat zelf zou kunnen!
Inderdaad rust op ons de verplichting om te geloven. Anders maken wij God tot een leugenaar.
Inderdaad, maakte God niet alles in orde, 't zou niet gaan.
Deze uitspraak snap ik niet.
God wil nou eenmaal een vrijwillig volk en geen marionetten. Ergens zit dus enige speelruimte. We zijn het al eens dat de mens de Geest in negatieve zin kan beinvloeden, dan zie ik niet waarom er niet iets is wat de mens kan.
Wat dat vrijwillige volk betreft, er staat: “Mijn volk zal zeer gewillig zijn
op de dag van Mijn heirkracht” (Psalm 110: 3).
Verder is je hele posting een voorbeeld van speculatie en redenering, die niet uitgaat van de Bijbel, maar van wat jij logisch en billijk acht.
Echter, ze moesten zelf naar Kanaan wandelen. Hun kinderen zijn daar gekomen. Omdat zij evengoed erfgenaam waren van de belofte.
En dus betekent dat dat alle kinderen van gelovigen zalig worden ofwel in het hemelse Kanaän aankomen?? Deze conclusie wordt in de Bijbel nergens getrokken.
Over de wil van God kunnen wij ons alleen uitspreken op grond van zijn eigen Woord. Dit verzekert ons ervan, dat de kinderen van de gelovigen heilig zijn, niet van nature, maar uit kracht van het genadeverbond, waartoe zij met hun ouders behoren. Daarom moeten godvrezende ouders niet twijfelen aan de uitverkiezing en het behoud van hun kinderen, die God zeer jong uit dit leven wegneemt.
Dat spreekt gelukkig andere taal.
Zodra een kind tot zijn verstand komt, verbreekt het van nature het verbond en is er sprake van verbondsbreuk. Verder acht ik dit een wat discutabele passage van de DL (zoals ik al eerder heb aangegeven), die nergens op grond van de Bijbel hardgemaakt wordt.
Dus het doopsformulier spreekt wartaal als daar staat dat God met ons een eeuwig verbond der genade opricht?
Of is dat een verbondsontzenuwende leer?
Dat God met ons een verbond der genade opricht, betekent dat er van onze kant een ‘vastmaken’ van het verbond moet komen. Is dat er niet, dan is het verbond verbroken voor het goed en wel kan functioneren.
In twijfel gebracht worden door de uitverkiezing? We hebben het hier over een kind van 8 jaar.
Wat is er toch met kinderen van acht jaar? Zijn die zo onschuldig? Hebben die geen vergeving nodig? Staan die niet met God in rekening?
En die toezeggingen van God bij de doop (Zijn belofte van heil en genade), hebben niet zoveel waarde, want als je niet uitverkoren bent, heb je aan dat verbond ook niks?
Jij stelt zelfs: "Dan was je er niet eens ín!" Toch geknoei met water dus.... Dus jij stelt dat we pas in het verbond zijn door wedergeboorte en niet krachtens Gods toezegging? Ben je dan toch dopers?
Ik ben juist helemaal niet dopers. Jullie beseffen niet wat het sacramentale karakter is van de doop. Als God iets toezegt, betekent dit volgens jullie dat er werkelijk iets met c.q. in dat kind gebeurd moet zijn, anders achten júllie de doop van nul en gener waarde.
Of zou Hij gezegd hebben: jongen, maak je geen zorgen,
Kijk, hier komt de aap uit de mouw. Dat je volgens jullie tegen je kind moet zeggen: Maak je geen zorgen. De hele Bijbel is één oproep om je wél zorgen te maken en jij zegt doodgemoedereerd: Nee hoor, niets aan de hand. God heeft het beloofd en het komt allemaal wel in orde. Nu ja, je moet wel geloven, maar dat is toch geen probleem?
Dat is de grote vergissing van het benaderen van de zaken vanuit de vekiezing. Dan is het net of Gods beloften een etiketje moeten hebben: slechts voor de verkorenen. Het enige wat God vraagt is dat we Hem op Zijn Woord geloven. En niet dat we wedergeboren zijn.
God vraagt van ons dat wij Hem op Zijn woord geloven en dat we wedergeboren zijn.
