Waarom vertrekken leden van GG naar CGK (bhp), HHK, PKN (gb)?

[pierre27]

Na het lezen van 26 pagina’s heb ik denk ik de oplossing. De GerGem sluiten en alle predikanten verbannen naar Canada en Amerika. Dan zijn jullie blij en wij ook

Haha, je zou het bijna overwegen. Nou gelukkig is er ook in Nederland een grote groep die de prediking en de gang van zaken in de GG waarderen. Je zou het misschien bijna niet geloven wanneer je deze pagina's en al die andere pagina's die alhier geschreven zijn leest. Gelukkig liggen de meeste zaken genuanceerder als dat ze ook hier gesteld worden. Maar er zijn ook in de GG gewoon zaken die niet goed gaan of zijn gegaan en daar mag en hoef je de ogen niet voor te sluiten.

[Ad Anker]

Hier zie ik een bepaalde spanning ontstaan. Ad reageert op Herman met: "ik kan net zo goed stellen dat (...)".
Eigenlijk is dit alleen te bewijzen met specifieke voorbeelden. En volgens mij is dit niet wat we willen: specifieke predikanten of preken gaan bespreken.

Er valt niets te bewijzen. De GG brengt geen onbijbelse leer. Dus specifieke preken gaan bespreken hoeft helemaal niet. Diversiteit heb je overal, er zullen accenten verschillen. We zouden in onze tijd wel wat meer aan de Heere over moeten laten als aan predikanten. Dat is eigenlijk het enige wat ik er over kan zeggen.

[KDD]

Na het lezen van 26 pagina’s heb ik denk ik de oplossing. De GerGem sluiten en alle predikanten verbannen naar Canada en Amerika. Dan zijn jullie blij en wij ook

Dat denk ik niet. Van jullie kant van de oceaan worden ook niet alle predikanten beroepen.

Dat is zo. Wij wonen ook buiten het paradijs.

[Ad Anker]

De toelichting kan wat mij betreft in dit topic, omdat we de motivatie bespreken waarom personen switchen van het ene naar het andere kerkverband. Voor mij is de prediking echt het meest belangrijke element.

Een tussenvraag is even, moet ik je vraag los zien van de door mij geschetste zeven of acht aandachtspunten, of onderwerp je nu alleen mijn opmerking over Handelingen aan een kritische blik?

Wat valt mij dan op in Handelingen 2:
- Volgens mij is deze rede één grote proclamatie en bijbelse bewijsvoering dat Jezus de voorzegde Messias is, vers 14-36
- Een schuldig stellen van de hoorders, vers 36b
De rede van Stefanus in Handelingen 7 gaat ongeveer net zo. Handelingen 17 is ook een rede waarin uitgelegd wordt Wie God is en wat Hij doet. Handelingen 22 is wel een rede waarin de bekering van Paulus centraal staat.

Dat moet dus betekenis krijgen voor de mate van bijbeluitleg. Hoe is de verhouding tussen uitleg en verkondiging en de positie van de toepassing? Daarnaast kan je ook concluderen dat allerlei zaken die onder ons vanzelfsprekend gethematiseerd worden in deze gedeelten niet genoemd worden. Dat betekent niet dat ze daarmee niet aan de orde hoeven te komen, maar het geeft wel een onderliggende blikrichting aan.

De aandachtspunten zijn helder en niet gelieerd aan de GG. Dat is helder. Bezinning op een bijbelse prediking is wenselijk. Switchen tussen kerkverbanden is volgens mij niet helemaal de vraag, al gebeurt het wel het vaakst. In een bepaalde gemeente heb je uitstromers waarvan er zijn die zich prima in Kootwijkerbroek en anderen weer in Lelystad zich thuis zouden voelen. Maar ja, dan moet je verhuizen. Is dat niet de keuze, wordt het snel een ander kerkverband. Dus een overstap is meestal geen aanklacht tegen een kerkverband. Maar goed, dat is hier al wel gezegd.

Verder zie ik in jouw samenvatting wat ik elke zondag beluister: Jezus is de Verlosser, wij zijn doodschuldige zondaren, ik hoor Wie God is en Wat hij doet en de weg der bekering, zoals bij Paulus, wordt geduid: stilgezet, Jezus maakt zich bekend, er komt ellendekennis, verlossing en dankbaarheid. Hij predikte immers terstond de Christus in de synagoge.

[Tiberius]

Tegelijkertijd is de bijbelse prediking de joden in de gemeente een ergenis, en de grieken in de gemeente een dwaasheid. Het is als het goed is niet naar het vlees van de hoorders. Je moet de inhoud van je prediking dus niet aanpassen aan het vlees van de hoorders, maar altijd toetsen aan het woord. Bepaalde feedback zul je als predikant dus niets mee mogen doen, en daar je prediking niet aan mogen aanpassen.

Hier heb je op zich gelijk in, alleen gaat het daar bij feedback op prediking vaak niet over.

De Bijbelse boodschap is inderdaad een ergernis en een dwaasheid, maar een preek is dat niet; zeker niet per definitie.
Voor het maken van een preek is ook een mate van vakmanschap vereist (om het zo maar eens te noemen) op het gebied van exegese, homilitiek en hermeneutiek (en ongetwijfeld vergeet ik er nog eentje).
Als een prediker een onjuiste exegese doet, en dat vaak, of een eenzijdigheid heeft, kan daar wel terdege feedback op gegeven worden, zonder dat dat aanpassen aan het 'vlees van de hoorders' is.

Ik zou het ook om kunnen draaien: predikers kunnen juist een verkeerde exegese toepassen om het vrome vlees van de hoorders te strelen: 'hij heeft het weer eens goed gezegd', vervolgens drinken ze een glas, doen een plas en alles blijft zoals het was.

[Herman]

De aandachtspunten zijn helder en niet gelieerd aan de GG. Dat is helder. Bezinning op een bijbelse prediking is wenselijk. Switchen tussen kerkverbanden is volgens mij niet helemaal de vraag, al gebeurt het wel het vaakst. In een bepaalde gemeente heb je uitstromers waarvan er zijn die zich prima in Kootwijkerbroek en anderen weer in Lelystad zich thuis zouden voelen. Maar ja, dan moet je verhuizen. Is dat niet de keuze, wordt het snel een ander kerkverband. Dus een overstap is meestal geen aanklacht tegen een kerkverband. Maar goed, dat is hier al wel gezegd.

Verder zie ik in jouw samenvatting wat ik elke zondag beluister: Jezus is de Verlosser, wij zijn doodschuldige zondaren, ik hoor Wie God is en Wat hij doet en de weg der bekering, zoals bij Paulus, wordt geduid: stilgezet, Jezus maakt zich bekend, er komt ellendekennis, verlossing en dankbaarheid. Hij predikte immers terstond de Christus in de synagoge.

Ho. Ik denk dat we elkaar aan het kwijtraken zijn. Dat is volstrekt mijn intentie niet.

"De aandachtspunten zijn helder en niet gelieerd aan de GG". Dat lijkt me alleen geconcludeerd te kunnen worden als we een vergelijkend onderzoek doen naar welke aandachtspunten in de prediking aanleiding zijn om de GG te vertrekken. Daarin speelt de positie van de hoorder net zo'n grote rol als die van de spreker. Ik kies de positie van de kritische hoorder. Gelukkig komt niet iedereen op dat punt uit, maar die zijn er genoeg en ook op dit forum in een periode van zo'n 20 jaar geweest. Denk maar aan de discussies rondom prof B en dr. Van der Z. Je vraagt voorbeelden en uitleg, die geef ik. Dan lijkt het me niet juist om te reageren: dat klopt niet. Komt dat door een gebrek aan luisterhouding richting mij? Overigens prijs ik je gelukkig met de samenvatting zoals jij die nu benoemd.
Het is mijn bedoeling niet om te generaliseren. Daarom heb ik dat zowel aangegeven door "de GG" tussen aanhalingstekens te plaatsen en door te formuleren dat bepaalde zaken onder ons kerkbreed worden gevonden. Als je in meer of mindere mate met eenzijdigheden te maken krijg, dan leidt dat als vanzelfsprekend tot een grotere mate van kritische houding. Dat verschilt dus van gemeente tot gemeente en van persoon tot persoon. En daar probeer ik ten zeerste recht aan te doen.
Om nog een kort voorbeeld te noemen. Ik heb hier voor mijn neus een lezing waar wordt gesteld: "het is noodzakelijk dat in elke prediking de wedergeboorte aan de orde wordt gesteld." De scribent heeft ontzettend zijn best gedaan om een veelkleurig beeld te geven van waar de prediking aan moet voldoen, maar heeft niet gedefinieerd: "het is noodzakelijk dat de prediking bediening der verzoening is". In een dergelijke dialectiek bevind ik mij, en dat baart me enorm zorgen voor het geheel van de gezindte.

[TSD]

Vergeet niet dat sociale druk heel veel kan doen. Bovendien is het bijzonder positief dat diegenen zolang ze bij de GG bleven, zich ook aan de clubregels hielden. Dat zegt iets over de minste kunnen zijn en van bijzaken geen halszaak te maken.

Verder oordeel je eigenlijk wel over het hart, terwijl het over bijzaken gaat. Dat is bijzonder jammer. Het klinkt als een cliché, maar het is o zo waar: God kijkt naar je hart!

Dat je het “clubregels” noemt zegt op zichzelf ook al heel veel.

Ik oordeel zeker niet over het hart, dat wil zeggen (om dat even te verduidelijken) over de genadestaat van iemand. Ik vind daarentegen wel degelijk iets van iemands motieven om van kerkverband te wisselen ja, en ik denk ook dat iemands innerlijke gesteldheid en iemands levensopenbaring veel meer verband hebben dan sommigen hier denken (of misschien beter gezegd: “hopen”).

[TSD]

En nee, ik oordeel niet over het hart, maar voor mij zegt zo'n uiterlijke verandering wel iets over het innerlijk en geven bij mij vraagtekens of die "overstap" wel zulke zuivere motieven had. Je kan buitenkant en binnenkant wel onderscheiden, maar in mijn beleving niet scheiden.

’alles voor de maar is niet waar’, zei mijn oma altijd.
Zoals ik je ‘lees’ lijkt het alsof een verandering aan de buitenkant de beweging aan de binnenkant in gang zet. Bedoel je dat ook te zeggen?

Nee niet precies, zie ook mijn reactie richting Forummer.

Buitenkant en binnenkant gaan veel meer samen op denk ik. Ik denk zelf eerder dat er eerder beweging is aan de binnenkant en dat de buitenkant volgt, zie ook de post van Ararat en mijn reactie daarop.

[Ad Anker]

De aandachtspunten zijn helder en niet gelieerd aan de GG. Dat is helder. Bezinning op een bijbelse prediking is wenselijk. Switchen tussen kerkverbanden is volgens mij niet helemaal de vraag, al gebeurt het wel het vaakst. In een bepaalde gemeente heb je uitstromers waarvan er zijn die zich prima in Kootwijkerbroek en anderen weer in Lelystad zich thuis zouden voelen. Maar ja, dan moet je verhuizen. Is dat niet de keuze, wordt het snel een ander kerkverband. Dus een overstap is meestal geen aanklacht tegen een kerkverband. Maar goed, dat is hier al wel gezegd.

Verder zie ik in jouw samenvatting wat ik elke zondag beluister: Jezus is de Verlosser, wij zijn doodschuldige zondaren, ik hoor Wie God is en Wat hij doet en de weg der bekering, zoals bij Paulus, wordt geduid: stilgezet, Jezus maakt zich bekend, er komt ellendekennis, verlossing en dankbaarheid. Hij predikte immers terstond de Christus in de synagoge.

Ho. Ik denk dat we elkaar aan het kwijtraken zijn. Dat is volstrekt mijn intentie niet.

"De aandachtspunten zijn helder en niet gelieerd aan de GG". Dat lijkt me alleen geconcludeerd te kunnen worden als we een vergelijkend onderzoek doen naar welke aandachtspunten in de prediking aanleiding zijn om de GG te vertrekken. Daarin speelt de positie van de hoorder net zo'n grote rol als die van de spreker. Ik kies de positie van de kritische hoorder. Gelukkig komt niet iedereen op dat punt uit, maar die zijn er genoeg en ook op dit forum in een periode van zo'n 20 jaar geweest. Denk maar aan de discussies rondom prof B en dr. Van der Z. Je vraagt voorbeelden en uitleg, die geef ik. Dan lijkt het me niet juist om te reageren: dat klopt niet. Komt dat door een gebrek aan luisterhouding richting mij? Overigens prijs ik je gelukkig met de samenvatting zoals jij die nu benoemd.
Het is mijn bedoeling niet om te generaliseren. Daarom heb ik dat zowel aangegeven door "de GG" tussen aanhalingstekens te plaatsen en door te formuleren dat bepaalde zaken onder ons kerkbreed worden gevonden. Als je in meer of mindere mate met eenzijdigheden te maken krijg, dan leidt dat als vanzelfsprekend tot een grotere mate van kritische houding. Dat verschilt dus van gemeente tot gemeente en van persoon tot persoon. En daar probeer ik ten zeerste recht aan te doen.
Om nog een kort voorbeeld te noemen. Ik heb hier voor mijn neus een lezing waar wordt gesteld: "het is noodzakelijk dat in elke prediking de wedergeboorte aan de orde wordt gesteld." De scribent heeft ontzettend zijn best gedaan om een veelkleurig beeld te geven van waar de prediking aan moet voldoen, maar heeft niet gedefinieerd: "het is noodzakelijk dat de prediking bediening der verzoening is". In een dergelijke dialectiek bevind ik mij, en dat baart me enorm zorgen voor het geheel van de gezindte.

We raken elkaar kwijt omdat ik je niet snap. Ik denk dat het daar ook door komt. Wat bedoel je bijvoorbeeld met de dikgedrukte zin?

Verder prijs je me gelukkig. Dat is mooi. Al kan mijn samenvatting ook genoeg eenzijdigheden en onzuiverheden herbergen. Ik denk ook wel dat dit het geval is, binnen de breedte van onze gezindte. De enige botsing in mijn gemoed is Christuskennis versus wedergeboorte en de niet noodzakelijke kennis van de vergeving der zonden. Al wordt dat niet zo strak bepreekt, het wordt wel zo beleefd.

[J.C. Philpot]

Tegelijkertijd is de bijbelse prediking de joden in de gemeente een ergenis, en de grieken in de gemeente een dwaasheid. Het is als het goed is niet naar het vlees van de hoorders. Je moet de inhoud van je prediking dus niet aanpassen aan het vlees van de hoorders, maar altijd toetsen aan het woord. Bepaalde feedback zul je als predikant dus niets mee mogen doen, en daar je prediking niet aan mogen aanpassen.

Hier heb je op zich gelijk in, alleen gaat het daar bij feedback op prediking vaak niet over.

De Bijbelse boodschap is inderdaad een ergernis en een dwaasheid, maar een preek is dat niet; zeker niet per definitie.
Voor het maken van een preek is ook een mate van vakmanschap vereist (om het zo maar eens te noemen) op het gebied van exegese, homilitiek en hermeneutiek (en ongetwijfeld vergeet ik er nog eentje).
Als een prediker een onjuiste exegese doet, en dat vaak, of een eenzijdigheid heeft, kan daar wel terdege feedback op gegeven worden, zonder dat dat aanpassen aan het 'vlees van de hoorders' is.

Ik zou het ook om kunnen draaien: predikers kunnen juist een verkeerde exegese toepassen om het vrome vlees van de hoorders te strelen: 'hij heeft het weer eens goed gezegd', vervolgens drinken ze een glas, doen een plas en alles blijft zoals het was.

Je reageert op punt 2 uit mijn post. De kant die je hier belicht (uitgebreider dan ik dat deed) heb ik echter al onder punt 1 genoemd.

Ik onderschrijf niet dat het daar bij feedback op prediking vaak niet over gaat. Zowel feedback uit het vlees, als goede feedback komen voor.

Jij belicht problemen die er aan de kant van de prediker kunnen zijn. Die zijn er zeker, maar problemen aan de kant van de hoorders zijn er ook. Dus zonder het met je oneens te zijn, denk ik dat we voor beide kanten oog moeten hebben.

[Herman]

Om nog een kort voorbeeld te noemen. Ik heb hier voor mijn neus een lezing waar wordt gesteld: "het is noodzakelijk dat in elke prediking de wedergeboorte aan de orde wordt gesteld." De scribent heeft ontzettend zijn best gedaan om een veelkleurig beeld te geven van waar de prediking aan moet voldoen, maar heeft niet gedefinieerd: "het is noodzakelijk dat de prediking bediening der verzoening is". In een dergelijke dialectiek bevind ik mij, en dat baart me enorm zorgen voor het geheel van de gezindte.

We raken elkaar kwijt omdat ik je niet snap. Ik denk dat het daar ook door komt. Wat bedoel je bijvoorbeeld met de dikgedrukte zin?

Verder prijs je me gelukkig. Dat is mooi. Al kan mijn samenvatting ook genoeg eenzijdigheden en onzuiverheden herbergen. Ik denk ook wel dat dit het geval is, binnen de breedte van onze gezindte. De enige botsing in mijn gemoed is Christuskennis versus wedergeboorte en de niet noodzakelijke kennis van de vergeving der zonden. Al wordt dat niet zo strak bepreekt, het wordt wel zo beleefd.

Ik zet twee zaken tegenover elkaar. Namelijk dat het noodzakelijk is dat de wedergeboorte aan de orde wordt gesteld maar het is volgens mij net zo noodzakelijk dat het heil in Christus gepreekt wordt. Dat kan je als twee polen tegenover elkaar zien. Dat noem je dialectiek. Door je op het ene te profileren, vervalt de eerlijke behandeling van het tweede. Op een preek van prof. de Reuver na heb ik nooit over Johannes 3 gepreekt gehoord als een eenheid. Terwijl het onderwijs aan Nicodemus niet stopt bij de noodzaak van de wedergeboorte, maar daarna gaat spreken over de verhoging van Jezus in Zijn ambtswerk.
Ik lijd aan die dialectiek omdat ik a.) zo zelf in elkaar steek en b.) predikanten een geldingsdrang blijken te vertonen op een eenzijdigheid.
Ik ben me ervan bewust dat niet alles altijd en volledig gezegd kan worden. Maar als je een jaar in een gemeente kerkt, kan je als je analytisch en ordelijk in elkaar steekt, gerust een lijstje aanleggen van zaken die in meer of mindere mate in de prediking gevonden worden of juist ontbreken.

[Tiberius]

Tegelijkertijd is de bijbelse prediking de joden in de gemeente een ergenis, en de grieken in de gemeente een dwaasheid. Het is als het goed is niet naar het vlees van de hoorders. Je moet de inhoud van je prediking dus niet aanpassen aan het vlees van de hoorders, maar altijd toetsen aan het woord. Bepaalde feedback zul je als predikant dus niets mee mogen doen, en daar je prediking niet aan mogen aanpassen.

Hier heb je op zich gelijk in, alleen gaat het daar bij feedback op prediking vaak niet over.

De Bijbelse boodschap is inderdaad een ergernis en een dwaasheid, maar een preek is dat niet; zeker niet per definitie.
Voor het maken van een preek is ook een mate van vakmanschap vereist (om het zo maar eens te noemen) op het gebied van exegese, homilitiek en hermeneutiek (en ongetwijfeld vergeet ik er nog eentje).
Als een prediker een onjuiste exegese doet, en dat vaak, of een eenzijdigheid heeft, kan daar wel terdege feedback op gegeven worden, zonder dat dat aanpassen aan het 'vlees van de hoorders' is.

Ik zou het ook om kunnen draaien: predikers kunnen juist een verkeerde exegese toepassen om het vrome vlees van de hoorders te strelen: 'hij heeft het weer eens goed gezegd', vervolgens drinken ze een glas, doen een plas en alles blijft zoals het was.

Je reageert op punt 2 uit mijn post. De kant die je hier belicht (uitgebreider dan ik dat deed) heb ik echter al onder punt 1 genoemd.

Ik onderschrijf niet dat het daar bij feedback op prediking vaak niet over gaat. Zowel feedback uit het vlees, als goede feedback komen voor.

Jij belicht problemen die er aan de kant van de prediker kunnen zijn. Die zijn er zeker, maar problemen aan de kant van de hoorders zijn er ook. Dus zonder het met je oneens te zijn, denk ik dat we voor beide kanten oog moeten hebben.

Klopt. Mijn bericht is eerder een aanscherping/onderstreping, dan een weerspreking van je post.

[Forummer]

De toelichting kan wat mij betreft in dit topic, omdat we de motivatie bespreken waarom personen switchen van het ene naar het andere kerkverband. Voor mij is de prediking echt het meest belangrijke element.

Een tussenvraag is even, moet ik je vraag los zien van de door mij geschetste zeven of acht aandachtspunten, of onderwerp je nu alleen mijn opmerking over Handelingen aan een kritische blik?

Wat valt mij dan op in Handelingen 2:
- Volgens mij is deze rede één grote proclamatie en bijbelse bewijsvoering dat Jezus de voorzegde Messias is, vers 14-36
- Een schuldig stellen van de hoorders, vers 36b
De rede van Stefanus in Handelingen 7 gaat ongeveer net zo. Handelingen 17 is ook een rede waarin uitgelegd wordt Wie God is en wat Hij doet. Handelingen 22 is wel een rede waarin de bekering van Paulus centraal staat.

Dat moet dus betekenis krijgen voor de mate van bijbeluitleg. Hoe is de verhouding tussen uitleg en verkondiging en de positie van de toepassing? Daarnaast kan je ook concluderen dat allerlei zaken die onder ons vanzelfsprekend gethematiseerd worden in deze gedeelten niet genoemd worden. Dat betekent niet dat ze daarmee niet aan de orde hoeven te komen, maar het geeft wel een onderliggende blikrichting aan.

De aandachtspunten zijn helder en niet gelieerd aan de GG. Dat is helder. Bezinning op een bijbelse prediking is wenselijk. Switchen tussen kerkverbanden is volgens mij niet helemaal de vraag, al gebeurt het wel het vaakst. In een bepaalde gemeente heb je uitstromers waarvan er zijn die zich prima in Kootwijkerbroek en anderen weer in Lelystad zich thuis zouden voelen. Maar ja, dan moet je verhuizen. Is dat niet de keuze, wordt het snel een ander kerkverband. Dus een overstap is meestal geen aanklacht tegen een kerkverband. Maar goed, dat is hier al wel gezegd.

Verder zie ik in jouw samenvatting wat ik elke zondag beluister: Jezus is de Verlosser, wij zijn doodschuldige zondaren, ik hoor Wie God is en Wat hij doet en de weg der bekering, zoals bij Paulus, wordt geduid: stilgezet, Jezus maakt zich bekend, er komt ellendekennis, verlossing en dankbaarheid. Hij predikte immers terstond de Christus in de synagoge.

"Elders komt het ook voor" is geen reden om niet aan reflectie te doen.

De vraag in dit topic is: waarom verlaten mensen de GG. Het lijkt me zinvol om met de genoemde punten te reflecteren. Een passend beeld daarbij is: in de spiegel kijken.

Ik heb het al eerder benoemd in diverse topics: we willen niet graag een spiegel voorgehouden worden.

Overigens verheugend dat in jouw gemeente de volle Bijbelse boodschap mag klinken. Wees daar dankbaar voor, het is een grote zegen. Zoals je onder andere in dit topic kunt lezen is dat niet overal vanzelfsprekend.

[Ad Anker]

Overigens verheugend dat in jouw gemeente de volle Bijbelse boodschap mag klinken. Wees daar dankbaar voor, het is een grote zegen. Zoals je onder andere in dit topic kunt lezen is dat niet overal vanzelfsprekend.

Volgens mij praten we wat langs elkaar heen. Dat geeft op zich niet. Ik haast me alleen te zeggen dat in elke GG de volle Bijbelse boodschap klinkt. En verder verwijs ik naar mijn vorige bijdragen, zodat je dat ook wat kan duiden.

[Ararat]

Naar mijn idee is dat nu het grote verschil met 15 a 20 jaar terug.
Toen vertrok men vaak vanwege de regels. (TV bezit, hoed, sport etc etc)
De laatste jaren zijn het vooral betrokken kerkleden, jonge gezinnen, die vertrekken vanwege redenen hier al eerder genoemd, maar die geen enkele moeite hadden met bepaalde gebruiken en tradities. Dus qua levensstijl ook niet veranderen in de nieuwe gemeente. En dat kan soms weer wat vervreemding oproepen bij de oorspronkelijke leden.
Het is soms ingewikkeld geworden.

In mijn omgeving zie ik toch echt nog veel het 1e. Overstappers (m.n. naar HHK) veranderen in levenstijl, die vaak al wat meer subtiel ingezet was voor de overstap en zich versterkt daarna.

En ja, dan wordt wel de prediking vaak ook genoemd als argument, maar mijn wenkbrauwen fronsen dan wel als je na enige tijd ziet dat uiterlijkheden rap veranderen en dan bedoel ik niet in goede zin.

Ik sluit niet uit dat plaatselijk kan afwijken van landelijk, ik herken namelijk de punten van Herman gelukkig niet zo. Niet dat helemaal geen beeld heb bij die punten of nooit een preek gehoord heb waar je 1 of meerdere van die elementen op zou kunnen plakken, maar dat het evenwicht in algemene zin mist, nee eigenlijk niet.

Verandering in levensstijl is volgens mij meer sociologisch te verklaren dan geestelijk. In elke gemeente is een zekere mores aangaande uiterlijke zaken. Als men overgaat naar een andere gemeente is de kans aanwezig dat men aansluit bij de nieuwe mores, of als daar meer ontspannenheid is als het gaat om levensstijl en men zich ahw 'bevrijd' voelt doet men wat al langere tijd al sluimerde (en bijvoorbeeld wel op vakantie werd gedaan )
In je 2e door mij gemarkeerde zin meen ik te lezen dat je hier iets van vindt. Geen probleem natuurlijk, maar bedenk: het zijn niet de hoofdzaken.

Voor mij staan uiterlijk en innerlijk in verband met elkaar, dat kan je niet los van elkaar zien, zeker niet als dat gaat "schuiven". En dus inzake het 2e: Ja, ik vind er iets van, namelijk dat het de door betreffende personen genoemde redenen inzake bijv. de prediking voor mij wat in perspectief zet. Overigens maakt dat de scheiding niet minder pijnlijk hoor

Je gebruikt een treffende term: "bevrijd". Maar naar mijn gevoel is het een losraken van het "juk" van eenvoud en vrij zich kunnen kleden en gedragen als de wereld zonder er op aangekeken te worden (behalve door die "bekrompen" mensen uit je vorige gemeente misschien).

En nee, ik oordeel niet over het hart, maar voor mij zegt zo'n uiterlijke verandering wel iets over het innerlijk en geven bij mij vraagtekens of die "overstap" wel zulke zuivere motieven had. Je kan buitenkant en binnenkant wel onderscheiden, maar in mijn beleving niet scheiden.

Er is idd verband. Tegelijk denk ik dat je uiterlijk en innerlijk teveel koppelt. Bedenk bijv hoe je gekleed zou gaan als je een half jaar te gast bent in Equador ofzo.
Ik denk dat het verband met name tot uiting komt door je tot op zekere hoogte te conformeren aan de uiterlijke - overigens vaak ongeschreven- regels van een gemeente. Ik denk overigens dat dat goed is en dat het kwalijk is om daar provocerend mee om te gaan.

Iedere gemeenschap heeft dus zo zijn regels. Deze regels zijn niet absoluut. De ware christen is niet alleen diegene die zich precies zo uitdost als in onze gemeente gewoonte is. Denk aan christenen in andere landen. Wij gaan ook niet meer gekleed als in de tijd van Paulus (zou ik overigens best eens willen ervaren)

Bij een verandering van gemeente gelden wellicht weer wat andere regels. Of er is wat meer ontspanning mbt uiterlijke zaken. Je hoeft je je niet meer te conformeren aan de regels van de vorige gemeente en dus kan het gebeuren dat je 'gewaad' wat verandert. Natuurlijk hebben achterblijvers vervolgens een 'ziejewel-gedachte'. Dat snap ik. Dit zal meer spelen in situaties waarin het gewaad wordt gezien als één van de kenmerken van het ware. Je kunt iemands motieven dus niet aflezen aan het al dan niet veranderde uiterlijk. Dat kan alleen als je een oprecht gesprek aangaat.