Hendrikus schreef:Zoals sommige predikanten plachten te zeggen "We zingen nog een versje ter verpozing van de gewijde aandacht".

Dat hoorde ik van de week voor het eerst inderdaad.

Ik vond het niet storend, eigenlijk.

Rare zin. Al die fratsen, in plaats van gewoon te zeggen dat we gaan zingen. Nou vooruit, "we gaan een versje zingen," is ook nog wel te doen.

Of die "prachtige" zinnen die met ds. Visschers woorden ook samengevat kunnen worden met : "We gaan bidden."

Tsja, offtopic maar wel eens. Wij hebben hier een puber die sowieso niet zo graag meer hardop wil bidden na het eten, maar als 'ie het doet wordt het aangekondigd als "zoeken wij het aangezicht (..) in een gemeenschappelijk gebed"...

GerefGemeente-lid schreef:

Hendrikus schreef:Zoals sommige predikanten plachten te zeggen "We zingen nog een versje ter verpozing van de gewijde aandacht".

Dat hoorde ik van de week voor het eerst inderdaad.

Ik vond het niet storend, eigenlijk.

Een versje is natuurlijk niet bedoeld als verpozing maar als een zeer serieus iets, waar God groot mee gemaakt wordt.

Erskinees schreef:Tsja, offtopic maar wel eens. Wij hebben hier een puber die sowieso niet zo graag meer hardop wil bidden na het eten, maar als 'ie het doet wordt het aangekondigd als "zoeken wij het aangezicht (..) in een gemeenschappelijk gebed"...

Mag ik gniffelen

-DIA- schreef:Ik heb soms het idee dat mensen nu veel meer op het uiterlijke letten. De stijl moet aanspreken, we moeten het verstandelijk kunnen beredeneren. Dat gaat echt niet altijd door iedereen als is die professor in de theologie. Ik ben toch anders luisteren gewend. Ik luister niet zozeer naar de stijl, naar de bewoordingen, maar ik luister of de preek ontdekkend is, of de preek iets verklaard. Dat kan ook met een spraakgebrek of zelf met een kromme zin. Ik merk vaker op dat we mooie redes hier vaak ook als een 'mooie preek' betitelen. Ik denk niet dat we zo naar een preek moeten luisteren.

Toch zit de ene preek beter in elkaar dan de andere. En ook al is er dan inhoudelijk niets mis mee, doet zoiets er mijns inziens wel toe.

Hendrikus schreef:

-DIA- schreef:Ik heb soms het idee dat mensen nu veel meer op het uiterlijke letten. De stijl moet aanspreken, we moeten het verstandelijk kunnen beredeneren. Dat gaat echt niet altijd door iedereen als is die professor in de theologie. Ik ben toch anders luisteren gewend. Ik luister niet zozeer naar de stijl, naar de bewoordingen, maar ik luister of de preek ontdekkend is, of de preek iets verklaard. Dat kan ook met een spraakgebrek of zelf met een kromme zin. Ik merk vaker op dat we mooie redes hier vaak ook als een 'mooie preek' betitelen. Ik denk niet dat we zo naar een preek moeten luisteren.

Je bent echt het product van de preekcultuur, waarin kerkdienst synoniem is met preek - nou ja, met nog wat randverschijnselen erbij, maar die zijn natuurlijk totaal onbelangrijk. Zoals sommige predikanten plachten te zeggen "We zingen nog een versje ter verpozing van de gewijde aandacht".
Van oudsher is een kerkdienst een liturgisch geheel waarvan de preek slechts één onderdeeltje is, een onderdeeltje dat in bepaalde gevallen zelfs achterwege kan blijven.
Dus "ik denk niet dat we zo naar een preek moeten luisteren" mag voor jou waar zijn, prima, maar je moet dat een ander niet gaan voorschrijven.

Maar wat voor onderwijs verkrijgen we dan uit een preek? Als ik een 'mooie preek' hoor, die netjes wordt uitgesproken, en ik denk zo: Maar dat weet ik allemaal wel, en soms: Ga nu daar eens wat dieper op in... Dat is niet zomaar kritiek om de kritiek, maar dan mis je wat. Ik weet ook wel dat we oren moeten krijgen om te horen, en ogen om te zien.

Ik ben inderdaad razend benieuwd welk onderwijs jij uit deze preek hebt gehaald. Ik ben er in middels bijna doorheen.

DDD schreef:Ik ben inderdaad razend benieuwd welk onderwijs jij uit deze preek hebt gehaald. Ik ben er in middels bijna doorheen.

Dat is niet makkelijk zo te zeggen, maar je hoort zinsneden waarvan je voelt: hier spreekt de praktijk. Vroeger vergeleken 'de oudjes', zoals wijlen ds. P. Blok wel placht te zeggen, het met een voorbeeld:
Een man heeft heel veel gelezen over Amerika. Hij vertelt er heel veel over. Maar dan komt er een andere man, en die is daadwerkelijk in Amerika geweest en alles gezien en gehoord. Dan merk je het verschil tussen beide mannen. De ene man wist alles door boeken erover te lezen, en de andere sprak uit de beleving. Wie het niet voelt als de hartensnaren eens aangeraakt worden, tja dat is ook weer lastig, want dit is niet iets wat je zoekt, maar wat er gebeurt onder een preek. En let wel, dan doel ik niet op louter gevoeligheid, want dat kan ook heel bedrieglijk zijn, en vooral bij mensen met een gevoelige natuur.

Het blijkt inderdaad niet zo makkelijk te zeggen. Dat komt omdat het niet over de inhoud gaat. Die is afgezien van wat losse opmerkingen over de levensstijl niet anders dan van predikanten die jij niet graag hoort. (Van de discussie met Hendrikus leer ik dat ik het voorbehoud moet maken: voor zover ik het nu heb gehoord. En dat is al een stuk in het tweede punt.

Jouw gevoel hierin is mogelijk op niets gebaseerd. Het betreft louter cultureel bepaalde verschijnselen.

Erskinees schreef:Tsja, offtopic maar wel eens. Wij hebben hier een puber die sowieso niet zo graag meer hardop wil bidden na het eten, maar als 'ie het doet wordt het aangekondigd als "zoeken wij het aangezicht (..) in een gemeenschappelijk gebed"...

Wat is daar bijzonder aan?

Bij ons doen de meeste ouderlingen dat ook gewoon zo aankondigen hoor. Of ze gebruiken het woord 'verootmoedigen' er nog bij. En zo ouderwets zijn ze bij ons toch niet. Dat zou jij kunnen en moeten weten.

Ik hoor het ook nog regelmatig, maar het is geen normaal Nederlands.

DDD schreef:Ik hoor het ook nog regelmatig, maar het is geen normaal Nederlands.

Blijkbaar behoort het wel tot het taalgebruik van de specifieke subcultuur.

DDD schreef:Ik hoor het ook nog regelmatig, maar het is geen normaal Nederlands.

Het is denk ik een stukje verhevenheid willen uitstralen, laten zien dat het gebed(en ook de rest van de eredienst) boven de dagelijkse zaken uitstijgt. Daarom ook dit soort uitdrukkingen. Bij ons klinkt nog wel eens: 'zoeken we dan voor en met elkaar het heilig aangezicht des Heeren in een gemeenschappelijk gebed om van Hem te vragen een verbeurde, doch zo onmisbare zegen'. Tja, dat kan korter.

DDD schreef:Ik hoor het ook nog regelmatig, maar het is geen normaal Nederlands.

Het is denk ik een stukje verhevenheid willen uitstralen, laten zien dat het gebed(en ook de rest van de eredienst) boven de dagelijkse zaken uitstijgt. Daarom ook dit soort uitdrukkingen. Bij ons klinkt nog wel eens: 'zoeken we dan voor en met elkaar het heilig aangezicht des Heeren in een gemeenschappelijk gebed om van Hem te vragen een verbeurde, doch zo onmisbare zegen'. Tja, dat kan korter.