Eerst de Wet ?

[DWW]

@ Zacheus,

Gij zult een volkomen lam hebben, een manneken, een jaar oud; van de schapen of van de geitenbokken zult gij het nemen. En gij zult het in bewaring hebben tot den veertienden dag dezer maand; en de ganse gemeente der vergadering van Israel zal het slachten tussen twee avonden. En zij zullen van het bloed nemen, en strijken het aan beide zijposten, en aan den bovendorpel, aan de huizen, in welke zij het eten zullen. En zij zullen het vlees eten in denzelfden nacht, aan het vuur gebraden, met ongezuurde broden; zij zullen het met bittere saus eten. Gij zult daarvan niet rauw eten, ook geenszins in water gezoden; maar aan het vuur gebraden, zijn hoofd met zijn schenkelen en met zijn ingewand. Gij zult daarvan ook niet laten overblijven tot den morgen; maar hetgeen daarvan overblijft tot den morgen, zult gij met vuur verbranden. Aldus nu zult gij het eten: uw lenden zullen opgeschort zijn, uw schoenen aan uw voeten, en uw staf in uw hand; en gij zult het met haast eten; het is des HEEREN pascha. Want Ik zal in dezen nacht door Egypteland gaan, en alle eerstgeborenen in Egypteland slaan, van de mensen af tot de beesten toe; en Ik zal gerichten oefenen aan alle goden der Egyptenaren, Ik, de HEERE! En dat bloed zal ulieden tot een teken zijn aan de huizen, waarin gij zijt; wanneer Ik het bloed zie, zal Ik ulieden voorbij gaan; en er zal geen plaag onder ulieden ten verderve zijn, wanneer Ik Egypteland slaan zal. En deze dag zal ulieden wezen ter gedachtenis, en gij zult hem den HEERE tot een feest vieren; gij zult hem vieren onder uw geslachten tot een eeuwige inzetting, Exodus 12:5-14.

[DWW]

Ik zou bijna hetzelfde kunnen schrijven, DWW. Het is eerlijk waar. Met dat verschil dat ik niet zeker weet of daar pas de rechtvaardigmaking was.

Er is een moment van het ontvangen van deze zaak. (zondag 7) Daarnaast hoeft mijn weg, jouw weg niet te zijn. Maar al dat volk kan er wel van getuigen : "Die in de nood uw Redder is geweest." Hoe hoog die nood geweest moet zijn? Zo hoog, dat het onleefbaar en onhoudbaar werd onder de heerschappij van je eerste man, Rom. 7:1-3. Het was ondenkelijk dat de bloedvloeiende vrouw als een onreine, door de onhoudbare nood gedreven, door de menigte heen de toevlucht tot Jezus nam. Als het werkelijk onhoudbare nood geworden is, dan weet je niets meer (al ken je de Bijbel uitwendig geheel uit je hoofd), en zie je niets meer, dan Jezus alleen. Dit is de zekerheid des geloofs. In dat zaligmakende geloof, is zekerheid, de vrijheid, de kennis, het geloofsvertrouwen, en toestemming.

Maar er is ook een moment daarna, van het licht krijgen over de in Christus ontvangen genade. Dat is de verzegeling, 2 Petrus 1:10. Dat noemde de Erskines ook wel de zekerheid des gevoels. Daar heb ik drie jaren over gedaan. Velen kinderen Gods durven het er niet voor te houden. Dan kan zijn, vanwege het eeuwige wonder aan hun verdorven harten geschiedt, of uit pure onkunde, of door verkeerd onderwijs (dwaalleringen), of door een gebrek aan Bijbelse uitleggers, Hand. 8:31. Want, Gods volk moet bevestigd en/of verklaard worden vanuit het Woord Zelf, of in de middelijke weg door andere kinderen Gods. Gelijk Paulus deed bij de twijfelachtige en wankelijkmoedige Galatiers. Troost, troost Mijn volk, zal ulieder God zeggen. Spreekt naar het hart van Jeruzalem, en roept haar toe, dat haar strijd vervuld is, dat haar ongerechtigheid verzoend is, dat zij van de hand des HEEREN dubbel ontvangen heeft voor al haar zonden, Jes. 40:1-2.

Lees hier de vermaning uit liefde van de apostel Paulus aan de VERLOSTE Galaten:

Staat dan in de vrijheid, met welke ons Christus vrijgemaakt heeft, en wordt niet wederom met het juk der dienstbaarheid bevangen, Gal. 5:1.

[Afgewezen]

Ik zou bijna hetzelfde kunnen schrijven, DWW. Het is eerlijk waar. Met dat verschil dat ik niet zeker weet of daar pas de rechtvaardigmaking was.

Er is een moment van het ontvangen van deze zaak. (zondag 7) Daarnaast hoeft mijn weg, jouw weg niet te zijn. Maar al dat volk kan er wel van getuigen : "Die in de nood uw Redder is geweest." Hoe hoog die nood geweest moet zijn? Zo hoog, dat het onleefbaar en onhoudbaar werd onder de heerschappij van je eerste man, Rom. 7:1-3. Het was ondenkelijk dat de bloedvloeiende vrouw als een onreine, door de onhoudbare nood gedreven, door de menigte heen de toevlucht tot Jezus nam. Als het werkelijk onhoudbare nood geworden is, dan weet je niets meer (al ken je de Bijbel uitwendig geheel uit je hoofd), en zie je niets meer, dan Jezus alleen. Dit is de zekerheid des geloofs. In dat zaligmakende geloof, is de zekerheid,

Maar er is ook een moment daarna, van het licht krijgen over de in Christus ontvangen genade. Dat is de verzegeling, 2 Petrus 1:10. Dat noemde de Erskines ook wel de zekerheid des gevoels. Daar heb ik drie jaren over gedaan. Velen kinderen Gods durven het er niet voor te houden. Dan kan zijn, vanwege het eeuwige wonder aan hun verdorven harten geschiedt, of uit pure onkunde, of door verkeerd onderwijs (dwaalleringen), of door een gebrek aan Bijbelse uitleggers, Hand. 8:31. Want, Gods volk moet bevestigd en/of verklaard worden vanuit het Woord Zelf, of in de middelijke weg door andere kinderen Gods. Gelijk Paulus deed bij de twijfelachtige en wankelijkmoedige Galatiers. Troost, troost Mijn volk, zal ulieder God zeggen. Spreekt naar het hart van Jeruzalem, en roept haar toe, dat haar strijd vervuld is, dat haar ongerechtigheid verzoend is, dat zij van de hand des HEEREN dubbel ontvangen heeft voor al haar zonden, Jes. 40:1-2.

Lees hier de vermaning uit liefde van de apostel Paulus aan de VERLOSTE Galaten:

Staat dan in de vrijheid, met welke ons Christus vrijgemaakt heeft, en wordt niet wederom met het juk der dienstbaarheid bevangen, Gal. 5:1.

En hier ben ik het helemaal mee eens.

[Ander]

Het was ondenkelijk dat de bloedvloeiende vrouw als een onreine, door de onhoudbare nood gedreven, door de menigte heen de toevlucht tot Jezus nam. Als het werkelijk onhoudbare nood geworden is, dan weet je niets meer (al ken je de Bijbel uitwendig geheel uit je hoofd), en zie je niets meer, dan Jezus alleen. Dit is de zekerheid des geloofs. In dat zaligmakende geloof, is zekerheid, de vrijheid, de kennis, het geloofsvertrouwen, en toestemming.

DWW, Hoe moet ik dit lezen? Ondenkelijk dat de bloedvloeiende vrouw de toevlucht tot Jezus nam en vervolgens in de onhoudbare nood niets meer zien dan Jezus alleen.

[Fjodor]

Ik zou bijna hetzelfde kunnen schrijven, DWW. Het is eerlijk waar. Met dat verschil dat ik niet zeker weet of daar pas de rechtvaardigmaking was.

Er is een moment van het ontvangen van deze zaak. (zondag 7) Daarnaast hoeft mijn weg, jouw weg niet te zijn. Maar al dat volk kan er wel van getuigen : "Die in de nood uw Redder is geweest." Hoe hoog die nood geweest moet zijn? Zo hoog, dat het onleefbaar en onhoudbaar werd onder de heerschappij van je eerste man, Rom. 7:1-3.

Kreeg later nog enkele malen die liefde ingestort. Ik wenste wel dat deze liefde nimmermeer voorbij zou gaan. Maar dat kan niet. Dan zou ik de hemel alrede op deze aarde hebben.

Op die latere momenten, is er toen ook zoiets onhoudbaars geweest? Dan zijn het toch ook van die momenten waarop je zonden bestendig voor je staan en je het voor de Heere belijden moet dat je voor Zijn grote glorie niet bestaan kan? Dan kan je toch ook niet anders dan jezelf in machteloosheid aan Christus en Zijn verzoenend bloed overgeven? Een christen kan ook van zo'n moment getuigen van Hem die in de nood zijn Redder is geweest. Toch?

[Fjodor]

Maar wat te doen met de bekommerden. Zijn ze nu wel of niet in Christus? Dat ligt er maar aan. Waar de schreeuw om genade gehoord wordt vanwege de zware schuld, daar is leven. Die heeft het bloed zien schitteren. Die roept met de bloedvloeiende vrouw om de troost van de zoom van Zijn kleed. Daar klimt het gebed langs de Jakobsladder omhoog. Al worstelend en biddend om genade. Troost mijn ziel. O God genees mijn ziel. Heerlijk gebed. Om zo jezelf vast te klemmen aan de HEERE als Jakob bij de Jabbok. Daar gaan je zonden de eeuwige diepte van de zee in. Alle zonden van heden, verleden en toekomst. Bedekt. Voor eeuwig bedekt. Vergeven en bedekt. Wat vergeven is, dat is bedekt en wat bedekt is, dat is vergeven.

Zou het waar zijn? Rechtvaardigmaking zonder Christuskennis?
Zijn er dan ook heidenen die nooit van Christus gehoord hebben die toch rechtvaardig gemaakt zijn?
En zijn zo ook mensen in het OT gerechtvaardigd?

Hier wil ik eigenlijk wel antwoord op.. Want zo zeker ben ik niet van de antwoorden..

[Afgewezen]

Op die latere momenten, is er toen ook zoiets onhoudbaars geweest? Dan zijn het toch ook van die momenten waarop je zonden bestendig voor je staan en je het voor de Heere belijden moet dat je voor Zijn grote glorie niet bestaan kan? Dan kan je toch ook niet anders dan jezelf in machteloosheid aan Christus en Zijn verzoenend bloed overgeven? Een christen kan ook van zo'n moment getuigen van Hem die in de nood zijn Redder is geweest. Toch?

Je ziel wordt maar één keer gered en dat is waar DWW op doelt.

[Fjodor]

Op die latere momenten, is er toen ook zoiets onhoudbaars geweest? Dan zijn het toch ook van die momenten waarop je zonden bestendig voor je staan en je het voor de Heere belijden moet dat je voor Zijn grote glorie niet bestaan kan? Dan kan je toch ook niet anders dan jezelf in machteloosheid aan Christus en Zijn verzoenend bloed overgeven? Een christen kan ook van zo'n moment getuigen van Hem die in de nood zijn Redder is geweest. Toch?

Je ziel wordt maar één keer gered en dat is waar DWW op doelt.

Ja ik snap dat DWW daar op doelt. Maar ik probeer aan te geven dat ik niet geloof dat het punt dat Christus de Redder van mensen met zo'n nood is enkel ervaren wordt tijdens die ene redding.

[Afgewezen]

Op die latere momenten, is er toen ook zoiets onhoudbaars geweest? Dan zijn het toch ook van die momenten waarop je zonden bestendig voor je staan en je het voor de Heere belijden moet dat je voor Zijn grote glorie niet bestaan kan? Dan kan je toch ook niet anders dan jezelf in machteloosheid aan Christus en Zijn verzoenend bloed overgeven? Een christen kan ook van zo'n moment getuigen van Hem die in de nood zijn Redder is geweest. Toch?

Je ziel wordt maar één keer gered en dat is waar DWW op doelt.

Ja ik snap dat DWW daar op doelt. Maar ik probeer aan te geven dat ik niet geloof dat het punt dat Christus de Redder van mensen met zo'n nood is enkel ervaren wordt tijdens die ene redding.

Ik geloof dat wel, want die redding is toch echt een unieke ervaring. Alles wat daarna volgt, staat in een ander kader, omdat je dan al kind van God bént, maar dat is niet het geval op het moment van je verlossing, van het tot geloof komen, of noem het zo je wilt.

[Afgewezen]

@Fjodor, ik heb aan jou ook nog een vraag openstaan. Ik kan hem alleen niet meer terugvinden. Het kwam erop neer dat jij zei dat iemand door de Geest een heleboel kan doen, zonder dat hij wedergeboren hoeft te zijn. Mijn vraag was hoe je dat bedoelde.

[Fjodor]

@Fjodor, ik heb aan jou ook nog een vraag openstaan. Ik kan hem alleen niet meer terugvinden. Het kwam erop neer dat jij zei dat iemand door de Geest een heleboel kan doen, zonder dat hij wedergeboren hoeft te zijn. Mijn vraag was hoe je dat bedoelde.

Dat ging over de overtuigingen die een mens kan hebben zonder dat hij Christus kent. Ik bedoelde dat (bijvoorbeeld) overtuiging van zonde door de Geest gegeven kan zijn, zonder dat het wedergeboorte is. Want ik geloof eigenlijk niet dat wedergeboorte zonder Christuskennis kan zijn. Ik geloof eigenlijk dat er niets zonder Christuskennis kan zijn.
Maar zoals je ziet heb ik hierboven net neergezet hoe ik dit punt toch weer lastig vindt. Want hebben de oud-testamentische gerechtvaardigden Christuskennis gehad?

[DWW]

Het was ondenkelijk dat de bloedvloeiende vrouw als een onreine, door de onhoudbare nood gedreven, door de menigte heen de toevlucht tot Jezus nam. Als het werkelijk onhoudbare nood geworden is, dan weet je niets meer (al ken je de Bijbel uitwendig geheel uit je hoofd), en zie je niets meer, dan Jezus alleen. Dit is de zekerheid des geloofs. In dat zaligmakende geloof, is zekerheid, de vrijheid, de kennis, het geloofsvertrouwen, en toestemming.

DWW, Hoe moet ik dit lezen? Ondenkelijk dat de bloedvloeiende vrouw de toevlucht tot Jezus nam en vervolgens in de onhoudbare nood niets meer zien dan Jezus alleen.

Naar de wet van Mozes was het om deze redenen ondenkelijk :
Maar als een vrouw vloeiende zijn zal, zijnde haar vloed van bloed in haar vlees, zo zal zij zeven dagen in haar afzondering zijn; en al wie haar aanroert, zal onrein zijn tot aan den avond. En al hetgeen, waarop zij in haar afzondering zal gelegen hebben, zal onrein zijn; mitsgaders alles, waarop zij zal gezeten hebben, zal onrein zijn. En al wie haar leger aanroert, zal zijn klederen wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan den avond. Ook al wie enig tuig, waarop zij gezeten zal hebben, aanroert, zal zijn klederen wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan den avond, Lev. 15:19-22.

[Ander]

Het was ondenkelijk dat de bloedvloeiende vrouw als een onreine, door de onhoudbare nood gedreven, door de menigte heen de toevlucht tot Jezus nam. Als het werkelijk onhoudbare nood geworden is, dan weet je niets meer (al ken je de Bijbel uitwendig geheel uit je hoofd), en zie je niets meer, dan Jezus alleen. Dit is de zekerheid des geloofs. In dat zaligmakende geloof, is zekerheid, de vrijheid, de kennis, het geloofsvertrouwen, en toestemming.

DWW, Hoe moet ik dit lezen? Ondenkelijk dat de bloedvloeiende vrouw de toevlucht tot Jezus nam en vervolgens in de onhoudbare nood niets meer zien dan Jezus alleen.

Naar de wet van Mozes was het om deze redenen ondenkelijk :
Maar als een vrouw vloeiende zijn zal, zijnde haar vloed van bloed in haar vlees, zo zal zij zeven dagen in haar afzondering zijn; en al wie haar aanroert, zal onrein zijn tot aan den avond. En al hetgeen, waarop zij in haar afzondering zal gelegen hebben, zal onrein zijn; mitsgaders alles, waarop zij zal gezeten hebben, zal onrein zijn. En al wie haar leger aanroert, zal zijn klederen wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan den avond. Ook al wie enig tuig, waarop zij gezeten zal hebben, aanroert, zal zijn klederen wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan den avond, Lev. 15:19-22.

Oké, in die zin. Helder, bedankt.

[Afgewezen]

@Fjodor, ik heb aan jou ook nog een vraag openstaan. Ik kan hem alleen niet meer terugvinden. Het kwam erop neer dat jij zei dat iemand door de Geest een heleboel kan doen, zonder dat hij wedergeboren hoeft te zijn. Mijn vraag was hoe je dat bedoelde.

Dat ging over de overtuigingen die een mens kan hebben zonder dat hij Christus kent. Ik bedoelde dat (bijvoorbeeld) overtuiging van zonde door de Geest gegeven kan zijn, zonder dat het wedergeboorte is. Want ik geloof eigenlijk niet dat wedergeboorte zonder Christuskennis kan zijn. Ik geloof eigenlijk dat er niets zonder Christuskennis kan zijn.
Maar zoals je ziet heb ik hierboven net neergezet hoe ik dit punt toch weer lastig vindt. Want hebben de oud-testamentische gerechtvaardigden Christuskennis gehad?

Ja, in de belofte toch? Toen Abraham geloofde en het hem tot rechtvaardigheid werd gerekend, ging het ten diepste toch ook om de komende Messias?

[DWW]

Ik zou bijna hetzelfde kunnen schrijven, DWW. Het is eerlijk waar. Met dat verschil dat ik niet zeker weet of daar pas de rechtvaardigmaking was.

Er is een moment van het ontvangen van deze zaak. (zondag 7) Daarnaast hoeft mijn weg, jouw weg niet te zijn. Maar al dat volk kan er wel van getuigen : "Die in de nood uw Redder is geweest." Hoe hoog die nood geweest moet zijn? Zo hoog, dat het onleefbaar en onhoudbaar werd onder de heerschappij van je eerste man, Rom. 7:1-3.

Kreeg later nog enkele malen die liefde ingestort. Ik wenste wel dat deze liefde nimmermeer voorbij zou gaan. Maar dat kan niet. Dan zou ik de hemel alrede op deze aarde hebben.

Op die latere momenten, is er toen ook zoiets onhoudbaars geweest? Dan zijn het toch ook van die momenten waarop je zonden bestendig voor je staan en je het voor de Heere belijden moet dat je voor Zijn grote glorie niet bestaan kan? Dan kan je toch ook niet anders dan jezelf in machteloosheid aan Christus en Zijn verzoenend bloed overgeven? Een christen kan ook van zo'n moment getuigen van Hem die in de nood zijn Redder is geweest. Toch?

Jij schreef: Op die latere momenten, is er toen ook zoiets onhoudbaars geweest?
Nee, die onhoudbare zielenood is nooit meer teruggekeerd. Kohlbrugge zei ervan dat het geloof in de hel van zijn bestaan geboren werd. Zo ook bij mij. God verlost statenlijk maar ene keer, door de hel naar de hemel. God trekt zijn volk slecht eenmaal in Zijn hemels gericht, nooit tweemaal. Maar hoe vaak is bijv. David na ontvangen genade, niet standelijk verlost geworden...?? Telkens wanneer een ziel het (naar zijn gevoel) verzondigd heeft, werkt de Geest van Christus Die in hem woont, op Zijn bestemde tijd en wonderlijke wijze wederom een hartelijk berouw in zijn ziel middels de droefheid naar God. Telkens wordt daar een zondaar bij vernieuwing standelijk weer bekeerd. Op die momenten is God alles, en zijn zij een vloedkleedje voor God en hun naasten.

Ik schreef je dat ik er drie jaar, door Gods onpeilbare genade en voorzienigheid, over deed voordat ik werkelijk licht over ontvangen genade ontving. Een keer gebeurde dat middels deze woorden: Als het nu etenstijd was, zeide Boaz tot haar: Kom hier bij, en eet van het brood, en doop uw bete in den azijn. Zo zat zij neder aan de zijde van de maaiers, en hij langde haar geroost koren, en zij at, en werd verzadigd, en hield over, Ruth 2:14. Weer was daar een oceaan van ingestorte liefde, en weer lag ik in aanbidding aan Zijn doorboorde voeten. Hoe strookten deze woorden met die woorden van : "Neemt, eet, dit is Mijn Lichaam dat voor u verbroken is....etc"

Later kwam ik weer in de vertwijfelingen en werd ik hevig aangevochten. Totdat ik na drie jaar, na een wonderlijk voorval, in de kerk kwam en deze woorden tot me kwamen: "En David kreeg lust, en zeide: Wie zal mij water te drinken geven uit Bethlehems bornput, die in de poort is?, 2 Sam. 23:15.
De dominee noemde hierbij 3 punten :
1. Davids begeerte tot dat water
2. Het drinken van dat water
3. Het eindigen in God met dat water

Na deze kerkdienst kwam ik met Thomas de kerk uit, innerlijk uitroepende: "Mijn Heere, en mijn God." Toen pas durfde ik in die genadige vrijheid te staan, waar de apostel over spreekt in Gal. 5:1. Toen pas durfde ik van mijn Verlosser te getuigen, en toen pas ben ik van/door velen gehaat geworden. Niet om mij, maar om de geboren Christus in mij, Joh. 15:18.