Fjodor schreef:ik las niet goed.
Hoe leg jij vers 37 dan uit? En wat doe je dan met de kanttekening?:
74) verslagen in
Grieks werden doorstoken, of doorprikkeld; namelijk door het leedwezen hunner zonden aan Hem begaan.
Dat is volgens jou geen wedergeboorte?

Petrus spreekt hier dus waarlijk ontdekte en niet waarlijk ontdekte zondaren aan?

Op basis van vers 37 zou ik in eerste instantie aan werkelijk schuldverslagenen denken. Maar vers 41 stelt duidelijk dat niet al die schuldverslagenen het woord van Petrus aannemen. Op basis daarvan zou ik zeggen: Vs 37 gaat over een gemixte groep, waarvan een deel werkelijk verslagen is, en een deel slechts geraakt onder de indruk van het moment. Toch spreekt Petrus hen zonder onderscheid aan.

memento schreef:

Fjodor schreef:ik las niet goed.
Hoe leg jij vers 37 dan uit? En wat doe je dan met de kanttekening?:
74) verslagen in
Grieks werden doorstoken, of doorprikkeld; namelijk door het leedwezen hunner zonden aan Hem begaan.
Dat is volgens jou geen wedergeboorte?

Petrus spreekt hier dus waarlijk ontdekte en niet waarlijk ontdekte zondaren aan?

Op basis van vers 37 zou ik in eerste instantie aan werkelijk schuldverslagenen denken. Maar vers 41 stelt duidelijk dat niet al die schuldverslagenen het woord van Petrus aannemen. Op basis daarvan zou ik zeggen: Vs 37 gaat over een gemixte groep, waarvan een deel werkelijk verslagen is, en een deel slechts geraakt onder de indruk van het moment. Toch spreekt Petrus hen zonder onderscheid aan.

Of je zegt dat vers 37 niet over de gehele schare gaat. Dat zou heel best kunnen, want volgens mij is het akousantes van vers 37 redelijk onbepaald. En als je dat zegt, wat dan ook overeenkomt met de kanttekening bij vers 37. Dan gelden vers 38 en 39 enkel voor de waarlijk verslagenen.
En vers 41 gaat dan weer over de gehele schare, aangevende dat niet de gehele schare de woorden van vers 40 aannam.
Of wil je zeggen dat dit dogmatische vooringenomenheid is? Ik denk het niet.

De heidenen was niets beloofd en het OT waarin de beloftes staan was voor de Joden (en jodengenoten) geschreven.De heidenen werden er pas later op "ge-ent", volgens mij.
hoe dan ook, het hoofdstuk heeft een heel ander karakter dan wat bij ons gepreekt wordt.... wat zegt jouw dominee op de vraag:
"Wat moeten wij doen, mannenbroeders"?

Fjodor schreef:

memento schreef:

Fjodor schreef:ik las niet goed.
Hoe leg jij vers 37 dan uit? En wat doe je dan met de kanttekening?:
74) verslagen in
Grieks werden doorstoken, of doorprikkeld; namelijk door het leedwezen hunner zonden aan Hem begaan.
Dat is volgens jou geen wedergeboorte?

Petrus spreekt hier dus waarlijk ontdekte en niet waarlijk ontdekte zondaren aan?

Op basis van vers 37 zou ik in eerste instantie aan werkelijk schuldverslagenen denken. Maar vers 41 stelt duidelijk dat niet al die schuldverslagenen het woord van Petrus aannemen. Op basis daarvan zou ik zeggen: Vs 37 gaat over een gemixte groep, waarvan een deel werkelijk verslagen is, en een deel slechts geraakt onder de indruk van het moment. Toch spreekt Petrus hen zonder onderscheid aan.

Of je zegt dat vers 37 niet over de gehele schare gaat. Dat zou heel best kunnen, want volgens mij is het akousantes van vers 37 redelijk onbepaald. En als je dat zegt, wat dan ook overeenkomt met de kanttekening bij vers 37. Dan gelden vers 38 en 39 enkel voor de waarlijk verslagenen.
En vers 41 gaat dan weer over de gehele schare, aangevende dat niet de gehele schare de woorden van vers 40 aannam.
Of wil je zeggen dat dit dogmatische vooringenomenheid is? Ik denk het niet.

Je brengt dan een onderscheid aan, waar de tekst zelf niet om vraagt. Lees nu eens dit hoofdstuk gewoon rustig door, is dan de constructie die je hier voorstelt aannemelijk?

Daarnaast: "Die dan zijn woord gaarne aannamen" suggereert dat er 2 soorten hoorders van "zijn woord" waren, namelijk die het aannamen, en die het niet aannamen. Nergens staat, dat Petrus onderscheid aanbracht in het woord dat hij sprak.

Joannah schreef:De heidenen was niets beloofd en het OT waarin de beloftes staan was voor de Joden (en jodengenoten) geschreven.

Heb je de profetieën van Jesaja wel eens gelezen?

memento schreef:

Fjodor schreef: Of je zegt dat vers 37 niet over de gehele schare gaat. Dat zou heel best kunnen, want volgens mij is het akousantes van vers 37 redelijk onbepaald. En als je dat zegt, wat dan ook overeenkomt met de kanttekening bij vers 37. Dan gelden vers 38 en 39 enkel voor de waarlijk verslagenen.
En vers 41 gaat dan weer over de gehele schare, aangevende dat niet de gehele schare de woorden van vers 40 aannam.
Of wil je zeggen dat dit dogmatische vooringenomenheid is? Ik denk het niet.

Je brengt dan een onderscheid aan, waar de tekst zelf niet om vraagt. Lees nu eens dit hoofdstuk gewoon rustig door, is dan de constructie die je hier voorstelt aannemelijk?

Daarnaast: "Die dan zijn woord gaarne aannamen" suggereert dat er 2 soorten hoorders van "zijn woord" waren, namelijk die het aannamen, en die het niet aannamen. Nergens staat, dat Petrus onderscheid aanbracht in het woord dat hij sprak.

Dat onderscheid staat in vers 37 en 38: 37 En als zij dit hoorden, werden zij verslagen in74 het hart, en zeiden tot Petrus en de andere apostelen: Wat zullen wij doen mannen broeders?75
38 En Petrus zeide tot hen:

Als ik zonder dogmatische vooringenomenheid zou lezen dan zou je volgens mij echt kunnen zeggen dat de belofte van vers 39 voor verslagenen van hart geldt.
Maar mijn dogmatische vooringenomenheid verhindert dat.

Joannah schreef:De heidenen was niets beloofd en het OT waarin de beloftes staan was voor de Joden (en jodengenoten) geschreven.De heidenen werden er pas later op "ge-ent", volgens mij.
hoe dan ook, het hoofdstuk heeft een heel ander karakter dan wat bij ons gepreekt wordt.... wat zegt jouw dominee op de vraag:
"Wat moeten wij doen, mannenbroeders"?

Nou, die van mij zegt echt wel hetzelfde.
En wil je dat vitten over de doop in een ander topic doen?

Fjodor schreef:

Joannah schreef:De heidenen was niets beloofd en het OT waarin de beloftes staan was voor de Joden (en jodengenoten) geschreven.De heidenen werden er pas later op "ge-ent", volgens mij.
hoe dan ook, het hoofdstuk heeft een heel ander karakter dan wat bij ons gepreekt wordt.... wat zegt jouw dominee op de vraag:
"Wat moeten wij doen, mannenbroeders"?

Nou, die van mij zegt echt wel hetzelfde.
En wil je dat vitten over de doop in een ander topic doen?

Vit ik over de doop???????????????

huisman schreef:

caprice schreef:

huisman schreef:Volgens mij zegt Dr Steenblok juist dat vrucht van Christus arbeid alleen voor de uitverkorenen is

Juist, en dat werk wat de HEERE begint, begint Hij ook alleen in de harten van uitverkorenen.

huisman schreef:en dat er daarom wat jij zegt: " deze mogelijkheid om met God verzoend te worden alle mensen aangeboden worden" volgens Dr Steenblok niet kan.

Laat ik dat woord 'aangeboden' veranderen in 'gepredikt'. Dan heeft hij er zeker geen moeite mee.

huisman schreef:Wordt je er niet moe van om al die onderscheidingen te verdedigen, als je b.v. een preek leest van Boston, Erskines, Flavel,Hellebroek enz. kom je dit toch allemaal helemaal niet tegen. Trouwens als ik een preek lees van Ds J. Roos kom ik het ook niet tegen. ( Denk dat hij de Dogmatiek uitgelegd door Dr Steenblok ook niet meer zo vaak leest )

Nee, moe wordt ik er niet van. En je komt het niet tegen als theologische bespreking, maar ziet wel hoe het functioneert in de preek.

Je wordt er niet moe van , maar deze vele onderscheidingen kom je in de confessie niet tegen, bij de reformatoren niet ,bij de puriteinen niet, en naar mijn overtuiging ook in de Schrift niet.
Ben jij ook van mening dat al deze onderscheidingen kerkscheidend mogen zijn tussen de GG en de GGiN? M.a.w gaat het hier tussen deze twee kerken om een leerverschil of om een verschilletje in inzicht.

Een voorbeeld van hoe het in de Schrift staat, heb ik al gegeven. Overigens ben ik niet van mening dat de zaken hier kerkscheidend mochten zijn. Hieraan liggen (zoals inmiddels wel bekend) menselijke fouten ten grondslag. Men kan het met elkaars leer niet eens zijn (denk aan bepaalde dingen van Luther en Philpot die we ook niet overnemen), maar wel geestelijk met elkaar verbonden zijn.
Het kan zijn dat soms nauwkeurige onderscheidingen zijn terug te voeren op haarkloverij om het eigen gelijk, in plaats van vrucht op het biddend onderzoeken van Gods Woord. Er moet echter ook aangegeven worden dat de theologie voortdurend in ontwikkeling is, en de kennis die nu voorhanden is (de verschillende bronnen die beschikbaar zijn) groter is dan in vroeger tijden.
Ik betreur de scheuring. Dat is wat ik er van zeg. En dat we misschien eens weer hetzelfde vertrekpunt moeten nemen om over de scheuring heen te kunnen spreken: bijvoorbeeld de geschriften van ds. G.H. Kersten, en ook andere oudere predikanten waarbij verwantschap in die tijd (en ook nu nog) gevoeld wordt in de beide kerkverbanden. Als men daarmee om de tafel gaat, zal men toch vanzelf een keer tegen moeten komen waarin men verschilt? Of misschien wel helemaal niet verschilt?

Ik ben de draad van dit topic een beetje kwijt, maar de voorzichtige conclusie van dr. Rouwendal (dr. Steenblok waarschijnlijk Asperger) is echter wel van belang om vele ontwikkelingen van de theologie van Steenblok en de ontwikkelingen tussen 1948-1953 goed te kunnen begrijpen.

Zij die nu zeggen dat dat afbreuk doet aan een helder zicht op de theologie van Steenblok, hebben kennelijk niet in de gaten dat e.e.a. weleens veel meer met elkaar te maken zou kunnen hebben dan tot op heden is gedacht.

Het leersysteem dat vanuit de dogmatiek van Steenblok tot ons komt, is volledig sluitend. En dat strijdt met de bijbelse spanning tussen verkiezing en verantwoordelijkheid, tussen welbehagen en de welmenende roep tot het heil, die tot allen komt, tussen de verwerping en het feit dat God door de prediking ook welmenend roept om tot Christus te komen.

Ik kan me voorstellen dat het voor mensen met Asperger (dat hoort immers geheel bij dit syndroom) niet kunnen leven / omgaan met schijnbare tegenstrijdigheden, en al helemaal niet wanneer het gaat om de Bijbelse boodschap.
Terwijl we juist te maken hebben met de gelukkige inconsequentie (van ons uit gezien). daar ligt immers de ruimte.

Dat betekent overigens wel dat de GGiN zich nu moeten beraden: welke onderdelen van onze leer zijn achteraf gezien eigenlijk meer bepaald door Asperger van Steenblok dan door een eerlijk luisteren naar de Schrift. dat is geen schande. Dat lijkt me winst.

De eerste ingezonden brieven zijn binnen :

http://www.refdag.nl/artikel/1474849/Dr+Steenblok.html

die ene brief is best herkenbaar

Luther schreef:Ik ben de draad van dit topic een beetje kwijt, maar de voorzichtige conclusie van dr. Rouwendal (dr. Steenblok waarschijnlijk Asperger) is echter wel van belang om vele ontwikkelingen van de theologie van Steenblok en de ontwikkelingen tussen 1948-1953 goed te kunnen begrijpen.

Zij die nu zeggen dat dat afbreuk doet aan een helder zicht op de theologie van Steenblok, hebben kennelijk niet in de gaten dat e.e.a. weleens veel meer met elkaar te maken zou kunnen hebben dan tot op heden is gedacht.

Het leersysteem dat vanuit de dogmatiek van Steenblok tot ons komt, is volledig sluitend. En dat strijdt met de bijbelse spanning tussen verkiezing en verantwoordelijkheid, tussen welbehagen en de welmenende roep tot het heil, die tot allen komt, tussen de verwerping en het feit dat God door de prediking ook welmenend roept om tot Christus te komen.

Ik kan me voorstellen dat het voor mensen met Asperger (dat hoort immers geheel bij dit syndroom) niet kunnen leven / omgaan met schijnbare tegenstrijdigheden, en al helemaal niet wanneer het gaat om de Bijbelse boodschap.
Terwijl we juist te maken hebben met de gelukkige inconsequentie (van ons uit gezien). daar ligt immers de ruimte.

Dat betekent overigens wel dat de GGiN zich nu moeten beraden: welke onderdelen van onze leer zijn achteraf gezien eigenlijk meer bepaald door Asperger van Steenblok dan door een eerlijk luisteren naar de Schrift. dat is geen schande. Dat lijkt me winst.

Ik heb het al vaker in dit topic geschreven wij hebben te doen met de dogmatiek/theologie van Dr C Steenblok niet met zijn wel/niet autistische stoornis. Hij stond ook niet alleen in zijn opvattingen en vele predikanten en ambtsdragers zijn hem gevolgd. Met het benadrukken van zijn psyche is het net of je zijn opvattingen niet serieus hoeft te nemen. (en dat moet wel)
Ik vind dat je voor een heldere zuivere discussie de persoon moet losmaken van zijn opvattingen. Met de opvattingen van Dr C Steenblok ben ik het niet eens op grond van mijn inzicht in Schrift en belijdenis. Overigens vind ik de mildheid waarmee caprice Dr C Steenblok verdedigd fijn .Dit is een waardige manier van discussieren complimenten caprice

huisman schreef:

Luther schreef:Ik ben de draad van dit topic een beetje kwijt, maar de voorzichtige conclusie van dr. Rouwendal (dr. Steenblok waarschijnlijk Asperger) is echter wel van belang om vele ontwikkelingen van de theologie van Steenblok en de ontwikkelingen tussen 1948-1953 goed te kunnen begrijpen.

Zij die nu zeggen dat dat afbreuk doet aan een helder zicht op de theologie van Steenblok, hebben kennelijk niet in de gaten dat e.e.a. weleens veel meer met elkaar te maken zou kunnen hebben dan tot op heden is gedacht.

Het leersysteem dat vanuit de dogmatiek van Steenblok tot ons komt, is volledig sluitend. En dat strijdt met de bijbelse spanning tussen verkiezing en verantwoordelijkheid, tussen welbehagen en de welmenende roep tot het heil, die tot allen komt, tussen de verwerping en het feit dat God door de prediking ook welmenend roept om tot Christus te komen.

Ik kan me voorstellen dat het voor mensen met Asperger (dat hoort immers geheel bij dit syndroom) niet kunnen leven / omgaan met schijnbare tegenstrijdigheden, en al helemaal niet wanneer het gaat om de Bijbelse boodschap.
Terwijl we juist te maken hebben met de gelukkige inconsequentie (van ons uit gezien). daar ligt immers de ruimte.

Dat betekent overigens wel dat de GGiN zich nu moeten beraden: welke onderdelen van onze leer zijn achteraf gezien eigenlijk meer bepaald door Asperger van Steenblok dan door een eerlijk luisteren naar de Schrift. dat is geen schande. Dat lijkt me winst.

Ik heb het al vaker in dit topic geschreven wij hebben te doen met de dogmatiek/theologie van Dr C Steenblok niet met zijn wel/niet autistische stoornis. Hij stond ook niet alleen in zijn opvattingen en vele predikanten en ambtsdragers zijn hem gevolgd. Met het benadrukken van zijn psyche is het net of je zijn opvattingen niet serieus hoeft te nemen. (en dat moet wel)
Ik vind dat je voor een heldere zuivere discussie de persoon moet losmaken van zijn opvattingen. Met de opvattingen van Dr C Steenblok ben ik het niet eens op grond van mijn inzicht in Schrift en belijdenis. Overigens vind ik de mildheid waarmee caprice Dr C Steenblok verdedigd fijn .Dit is een waardige manier van discussieren complimenten caprice

Steenblok stond zeker niet alleen; zijn stoornis verklaart echter wel, waarom deze theologie zo aansloot bij wie hij zelf was.

Luther schreef: Steenblok stond zeker niet alleen; zijn stoornis verklaart echter wel, waarom deze theologie zo aansloot bij wie hij zelf was.

Je zult Dr. Steenblok bedoelen. En je hebt het over een vermeende stoornis... want dat is slechts een theorie, geen diagnose...