Valcke schreef:

DDD schreef:https://bit.ly/3eyPxXg

Live zitting.

Kort geding gaat het niet redden. Ze hebben niet concreet gemaakt welke maatregelen ze van tafel willen.

Volgens mij wel. Ze willen dat álle maatregelen worden opgeheven.

De NOS schreef:Het RIVM stopt volgende week met het dagelijks rapporteren van het aantal nieuwe coronagevallen en overlijdensgevallen. Dat gaat wekelijks gebeuren. Nu de uitbraak zo goed als voorbij lijkt, komt het Outbreak Management Team (OMT) ook niet meer met een vaste frequentie bij elkaar. Het OMT is de belangrijkste adviseur van het kabinet over het coronabeleid.

https://nos.nl/liveblog/2338450-meeste- ... -open.html

Jantje schreef:

Valcke schreef:

DDD schreef:https://bit.ly/3eyPxXg

Live zitting.

Kort geding gaat het niet redden. Ze hebben niet concreet gemaakt welke maatregelen ze van tafel willen.

Volgens mij wel. Ze willen dat álle maatregelen worden opgeheven.

Ze hebben diverse maatregelen aangevochten die al opgeheven zijn (zoals sluiting van scholen en beperkingen voor bezoek thuis). Het enige dat concreet resteert van hun betoog is de 1,5 meter. Ik denk niet dat de rechter met hen meegaat.

Mara schreef:Isala, geondoleerd. Wat verdrietig voor je moeder, maar ook voor jou.

Dankjewel Mara.

Ambtenaar schreef:Tja, het lijkt erop alsof het nooit goed is. Als een half verpleegtehuis uitsterft dan hebben ze geen goede maatregelen getroffen en als ze maatregelen treffen om besmetting te voorkomen dan zijn ze weer te streng. Er wordt hier mijns inziens door sommigen nogal makkelijk geredeneerd.

Het is inderdaad lastig om het goed te doen. Maar als je de gevolgen van een maatregel zich voor je ogen ziet voltrekken, dan mag je daar toch wel een mening over hebben? Ik wil niet alles van tafel vegen. Eenzaamheid is martelend. Een mens is niet geschapen om alleen te zijn. Het vreet je op. Depressie kan verergeren of escaleren. Onze generatie kan via sociale media contacten onderhouden, ouderen vaak niet. Wij leven in gezinsverband in een huis, ouderen in een tehuis zitten met 'vreemden' op een afdeling. Heb je de pech dat je in een verpleeghuis niet op de begane grond woont, dan kom je als demente oudere niet eens meer buiten. De verpleging heeft er in ieder geval geen tijd voor.
En dat op het laatste stukje van je leven. Ik geef het je te doen om dan de moed te behouden. Zelfs onze demente bewoners leden onder het bezoekverbod.

Mijn moeder lijd er ook onder

Verstuurd vanaf mijn BAH2-W19 met Tapatalk

Het zal voor veel ouderen zwaar zijn, die eenzaamheid.
Mijn oma woont in een verzorgingshuis. Ze heeft het in corona-tijd ongelooflijk druk gehad. Want 2x per dag een quiz. Alle telefoontjes gingen over de quiz. Of ik misschien wist waar het Damrak lag: in Amsterdam of Rotterdam. Dat soort vragen. Het werd een obsessie. Het bezoek miste ze niet eens zo. Jammer dat de kasten niet even opgeruimd werden, maar verder hoefde het niet zo.
Toen mocht er één vaste bezoeker komen. Oma mocht kiezen wie. Dat was een moeilijke keuze, dachten we. Vijf kinderen, vijf schoonkinderen, een stuk of 25 kleinkinderen, een stuk of 5 achterkleinkinderen. Maar voor oma was de keuze heel makkelijk: ze koos haar eigen kapper. Maar dat mocht niet, want 1,5 meter.

Verstandige oma. Anders doe je het nooit goed.

Zita schreef:Het zal voor veel ouderen zwaar zijn, die eenzaamheid.
Mijn oma woont in een verzorgingshuis. Ze heeft het in corona-tijd ongelooflijk druk gehad. Want 2x per dag een quiz. Alle telefoontjes gingen over de quiz. Of ik misschien wist waar het Damrak lag: in Amsterdam of Rotterdam. Dat soort vragen. Het werd een obsessie. Het bezoek miste ze niet eens zo. Jammer dat de kasten niet even opgeruimd werden, maar verder hoefde het niet zo.
Toen mocht er één vaste bezoeker komen. Oma mocht kiezen wie. Dat was een moeilijke keuze, dachten we. Vijf kinderen, vijf schoonkinderen, een stuk of 25 kleinkinderen, een stuk of 5 achterkleinkinderen. Maar voor oma was de keuze heel makkelijk: ze koos haar eigen kapper. Maar dat mocht niet, want 1,5 meter.

Prachtig. Ik word blij van zulke verhalen.

Het zal wel heel medelijden wekken en zielig, aanstellerig klinken als we moeten constateren dat ook deze persoon zich soms behoorlijk eenzaam voelt. De woorden "Ik heb geen mens" kunnen wel eens wat verstaan worden. Immers er is geen familie meer. En als je maar een broer hebt die je niet begrijpt, en die bovendien ook eenzaam over de aarde gaat, zou je denken dat twee eenzame mensen elkaar tot een hand en een voet zouden kunnen zijn... maar de gebrokenheid van deze wereld doet kennen dat dit ook niet het geval is... Gelukkig zijn er wel hulpverlenende instanties als RST , maar dit wordt toch nooit "eigen". Dat blijft toch in zekere zin "vreemd".

-DIA- schreef:Het zal wel heel medelijden wekken en zielig, aanstellerig klinken als we moeten constateren dat ook deze persoon zich soms behoorlijk eenzaam voelt. De woorden "Ik heb geen mens" kunnen wel eens wat verstaan worden. Immers er is geen familie meer. En als je maar een broer hebt die je niet begrijpt, en die bovendien ook eenzaam over de aarde gaat, zou je denken dat twee eenzame mensen elkaar tot een hand en een voet zouden kunnen zijn... maar de gebrokenheid van deze wereld doet kennen dat dit ook niet het geval is... Gelukkig zijn er wel hulpverlenende instanties als RST , maar dit wordt toch nooit "eigen". Dat blijft toch in zekere zin "vreemd".

Je zit in zo'n grote gemeente DIA...

Is er helemaal geen aanspraak? Voor mij komt het nu over alsof het probleem niet bij jou ligt, maar vooral bij de rest van de wereld.

HersteldHervormd schreef:

-DIA- schreef:Het zal wel heel medelijden wekken en zielig, aanstellerig klinken als we moeten constateren dat ook deze persoon zich soms behoorlijk eenzaam voelt. De woorden "Ik heb geen mens" kunnen wel eens wat verstaan worden. Immers er is geen familie meer. En als je maar een broer hebt die je niet begrijpt, en die bovendien ook eenzaam over de aarde gaat, zou je denken dat twee eenzame mensen elkaar tot een hand en een voet zouden kunnen zijn... maar de gebrokenheid van deze wereld doet kennen dat dit ook niet het geval is... Gelukkig zijn er wel hulpverlenende instanties als RST , maar dit wordt toch nooit "eigen". Dat blijft toch in zekere zin "vreemd".

Je zit in zo'n grote gemeente DIA...

Is er helemaal geen aanspraak? Voor mij komt het nu over alsof het probleem niet bij jou ligt, maar vooral bij de rest van de wereld.

Maar ja mensen kunnen in een wereldstad zelfs eenzaam zijn, tussen miljoenen mensen zelfs. En ook David moest wel eens klagen "Ik ben eenzaam"... maar dan komt er een doch...

-DIA- schreef:

HersteldHervormd schreef:

-DIA- schreef:Het zal wel heel medelijden wekken en zielig, aanstellerig klinken als we moeten constateren dat ook deze persoon zich soms behoorlijk eenzaam voelt. De woorden "Ik heb geen mens" kunnen wel eens wat verstaan worden. Immers er is geen familie meer. En als je maar een broer hebt die je niet begrijpt, en die bovendien ook eenzaam over de aarde gaat, zou je denken dat twee eenzame mensen elkaar tot een hand en een voet zouden kunnen zijn... maar de gebrokenheid van deze wereld doet kennen dat dit ook niet het geval is... Gelukkig zijn er wel hulpverlenende instanties als RST , maar dit wordt toch nooit "eigen". Dat blijft toch in zekere zin "vreemd".

Je zit in zo'n grote gemeente DIA...

Is er helemaal geen aanspraak? Voor mij komt het nu over alsof het probleem niet bij jou ligt, maar vooral bij de rest van de wereld.

Maar ja mensen kunnen in een wereldstad zelfs eenzaam zijn, tussen miljoenen mensen zelfs. En ook David moest wel eens klagen "Ik ben eenzaam"... maar dan komt er een doch...

Mee eens, maar daarmee geef je eigenlijk niet echt een antwoord. Ik hoop dat de laatste woorden werkelijkheid voor je mogen zijn, of worden.

Dat een gemeente wat groter is, betekend zeker niet dat er minder saamhorigheid is. Je hoort juist vaak dat in de grotere gemeente juist meer saamhorigheid is.

Je schildert nu wel een profiel over je eigen gemeente, DIA. En daarbij leg je weer het balletje bij de ander.

HersteldHervormd schreef:

-DIA- schreef:

HersteldHervormd schreef:

-DIA- schreef:Het zal wel heel medelijden wekken en zielig, aanstellerig klinken als we moeten constateren dat ook deze persoon zich soms behoorlijk eenzaam voelt. De woorden "Ik heb geen mens" kunnen wel eens wat verstaan worden. Immers er is geen familie meer. En als je maar een broer hebt die je niet begrijpt, en die bovendien ook eenzaam over de aarde gaat, zou je denken dat twee eenzame mensen elkaar tot een hand en een voet zouden kunnen zijn... maar de gebrokenheid van deze wereld doet kennen dat dit ook niet het geval is... Gelukkig zijn er wel hulpverlenende instanties als RST , maar dit wordt toch nooit "eigen". Dat blijft toch in zekere zin "vreemd".

Je zit in zo'n grote gemeente DIA...

Is er helemaal geen aanspraak? Voor mij komt het nu over alsof het probleem niet bij jou ligt, maar vooral bij de rest van de wereld.

Maar ja mensen kunnen in een wereldstad zelfs eenzaam zijn, tussen miljoenen mensen zelfs. En ook David moest wel eens klagen "Ik ben eenzaam"... maar dan komt er een doch...

Mee eens, maar daarmee geef je eigenlijk niet echt een antwoord. Ik hoop dat de laatste woorden werkelijkheid voor je mogen zijn, of worden.

Dat een gemeente wat groter is, betekend zeker niet dat er minder saamhorigheid is. Je hoort juist vaak dat in de grotere gemeente juist meer saamhorigheid is.

Je schildert nu wel een profiel over je eigen gemeente, DIA. En daarbij leg je weer het balletje bij de ander.

Ik denk dat het ook de tijdgeest is. Niemand heeft meer de tijd voor een ander, zo het lijkt. Ik krijg gelukkig wel extra huisbezoek en enkele 'bezoekbroeders' komen ook wel eens, maar op zich heft dat een eenzaamheid ook niet op. Dan zit je nog veruit de meeste dagen van het jaar alleen en is er geen menselijke aanspraak. Wel is er dagelijks de maaltijd met mijn broer, we praten wel wat, maar verstaan elkaar niet. Dat kan ook een probleem zijn.

HersteldHervormd schreef: Mee eens, maar daarmee geef je eigenlijk niet echt een antwoord. Ik hoop dat de laatste woorden werkelijkheid voor je mogen zijn, of worden.
Dat een gemeente wat groter is, betekend zeker niet dat er minder saamhorigheid is. Je hoort juist vaak dat in de grotere gemeente juist meer saamhorigheid is.
Je schildert nu wel een profiel over je eigen gemeente, DIA. En daarbij leg je weer het balletje bij de ander.

Zich eenzaam voelen is iets anders dan eenzaam zijn.
Ik voel me bij tijden ook weleens eenzaam omdat er geen geestelijke verbondenheid is dan.
Dat wil niet zeggen dat het er niet is, je moet jezelf er wel voor openstellen.
Dus dan kan het zomaar zijn dat je in een wachtkamer een bijzonder gesprek hebt, of op een andere plaats.

Nu met de anderhalvemeter maatregel, sociale isolatie, zul je dus naar andere mogelijkheden moeten zoeken. Maar niet iedereen is daartoe in staat, of heeft die vrijmoedigheid niet.
Maar niet te snel zeggen dus dat het iemand's eigen schuld is dat hij/zij zich eenzaam voelt HH.
Ik werk bij ouderen die een rijk sociaal leven hadden, nu aan huis gebonden zijn en dan blijkt dat die sociale verbondenheid toch niet zo hecht was.
En alleengaanden vinden het soms moeilijk om bij een echtpaar op bezoek te gaan, of te ontvangen.
Daarom zouden echtparen ook eens alleen iemand moeten bezoeken. 1 op 1 praat je soms makkelijker dan met een derde erbij.

Isala schreef: Het is inderdaad lastig om het goed te doen. Maar als je de gevolgen van een maatregel zich voor je ogen ziet voltrekken, dan mag je daar toch wel een mening over hebben?

Zeker, je mag altijd een mening hebben.

Ik wil niet alles van tafel vegen. Eenzaamheid is martelend. Een mens is niet geschapen om alleen te zijn. Het vreet je op. Depressie kan verergeren of escaleren. Onze generatie kan via sociale media contacten onderhouden, ouderen vaak niet. Wij leven in gezinsverband in een huis, ouderen in een tehuis zitten met 'vreemden' op een afdeling. Heb je de pech dat je in een verpleeghuis niet op de begane grond woont, dan kom je als demente oudere niet eens meer buiten. De verpleging heeft er in ieder geval geen tijd voor.
En dat op het laatste stukje van je leven. Ik geef het je te doen om dan de moed te behouden. Zelfs onze demente bewoners leden onder het bezoekverbod.

Het is natuurlijk een enorm dilemma voor bestuurders in de verpleegzorg.