Wilhelm schreef:Dat is een goede vraag. Maar als we verstandelijk theologie gaan bedrijven terwijl we de gemeenschap met God missen, dan komt er een dorre , koude , afstandelijke en rationele theologie bovendrijven. En dat is het punt. In voorwaardelijke kringen lijkt men heel beperkt te denken over het aantal verkorenen. Maar als je toch iets ziet van de liefde Gods dan kun je toch niet anders concluderen dat wij het met ons mensenverstand niet kunnen beredeneren, en dat er een schare zal zijn die niemand tellen kan. Als we toch zien op het welbehagen Gods , wat een wonder ! Hij wilde een volk dat Hem zou dienen en zou eren. Het gaat allemaal buiten de mens om. Het is alleen ZIjn werk. En het zijn diepe gedachten dat Hij de mensheid schiep omdat Hij een behagen had dat mensen Hem zouden bedoelen en Hem zouden navolgen. Weg voorwaarde, weg al die menselijke hersenspinsels. Hij wil dat mensen tot Hem komen ! Hij biedt de zaligheid aan in Zijn Zoon. En onze gestaltes , onze tranen, onze bevindingen , doe moeten we nu leren verliezen. Alsof wij wat mee kunnen brengen...
En dat wordt bij de voorwaarde drijvers wel geeist.
Vergeet niet dat God ook 'voorwaardedrijvers' bekeert. En dat ook onder 'voorwaardedrijvers' mensen bekeerd worden. Want iemand kan beter zijn dan zijn eigen leer.
Ik geloof dat het ernstig is om het aanbod van genade te loochenen. Maar beter iemand die het aanbod van genade loochent, maar bewogen is met het heil van zijn toehoorders en zo tóch het Evangelie op zijn manier brengt, dan iemand die precies alle gereformeerde puntjes op alle gereformeerde i's heeft, maar een preek houdt die zo dood is als een pier.
En als ik nou heel eerlijk ben, voel ik me, ondanks alle kritiek, toch sterk verbonden met de GGiN. Omdat we toch één belangrijk ding gemeen hebben, dat in veel kerkgenootschappen, of gemeenten daarvan, gemist wordt.