DDD schreef:Het ging helemaal niet om een bestraffing, maar om een spitsvondige en ongemotiveerde veroordeling. En los van de vraag of die in een boek moet worden opgeschreven, vind ik die -voor zover beschreven- ook ongepast en onjuist.

Het is iets heel anders om een hele groep aan te spreken. Overigens had Jezus het daarbij ook niet over Nicodemus. Oftewel, de generalisatie mag je niet naar ieder individu toepassen.

Het is inderdaad zo dat in de tijd van de apostelen God soms dingen over concrete personen openbaarde, maar bij mijn weten is er nooit in de gereformeerde traditie geleerd dat predikanten dit nu nog op dezelfde manier zouden mogen doen. Een twijfelgeval zou zijn als iemand in een zondig leven volhardt. Maar dat vertelt het verhaal niet.

KDD schreef:Ik geloof wel dat God nog dingen over concrete personen openbaart. Er zijn genoeg anekdotes in de geschiedenis hierover.

Ds. C.H. Spurgeon schreef:While preaching in the hall, on one occasion, I deliberately pointed to a man in the midst of the crowd, and said, ‘There is a man sitting there, who is a shoemaker; he keeps his shop open on Sundays, it was open last Sabbath morning, he took ninepence, and there was fourpence profit out of it; his soul is sold to Satan for fourpence!’ A city missionary, when going his rounds, met with this man, and seeing that he was reading one of my sermons, he asked the question, ‘Do you know Mr. Spurgeon?’ ‘Yes,’ replied the man, ‘I have every reason to know him, I have been to hear him; and, under his preaching, by God’s grace I have become a new creature in Christ Jesus. Shall I tell you how it happened? I went to the Music Hall, and took my seat in the middle of the place; Mr. Spurgeon looked at me as if he knew me, and in his sermon he pointed to me, and told the congregation that I was a shoemaker, and that I kept my shop open on Sundays; and I did, sir. I should not have minded that; but he also said that I took ninepence the Sunday before, and that there was fourpence profit out of it. I did take ninepence that day, and fourpence was just the profit; but how he should know that, I could not tell. Then it struck me that it was God who had spoken to my soul though him, so I shut up my shop the next Sunday. At first, I was afraid to go again to hear him, lest he should tell the people more about me; but afterwards I went, and the Lord met with me, and saved my soul.’ I could tell as many as a dozen similar cases in which I pointed at somebody in the hall without having the slightest knowledge of the person, or any idea that what I said was right, except that I believed I was moved by the Spirit to say it; and so striking has been my description, that the persons have gone away, and said to their friends, ‘Come, see a man that told me all things that ever I did; beyond a doubt, he must have been sent of God to my soul, or else he could not have described me so exactly.’ And not only so, but I have known many instances in which the thoughts of men have been revealed from the pulpit. I have sometimes seen persons nudge their neighbours with their elbow, because they had got a smart hit, and they have been heard to say, when they were going out, ‘The preacher told us just what we said to one another when we went in at the door.

DDD schreef:Ik ontken dit niet. Maar het is toch echt iets héél anders dan waar we het nu over hadden.

Hier gaat het om een vorm van profetie. We hadden het over een veroordeling van het hart, ongetwijfeld met de beste bedoelingen, maar gezien de vorm niet erg wervend voor Christus.

Ik vind bovendien dat het voorbeeld van Spurgeon niet echt een voorbeeld is van het veroordelen van gemeenteleden.

DDD schreef:Ik ontken dit niet. Maar het is toch echt iets héél anders dan waar we het nu over hadden.

Hier gaat het om een vorm van profetie. We hadden het over een veroordeling van het hart, ongetwijfeld met de beste bedoelingen, maar gezien de vorm niet erg wervend voor Christus.

Ik vind bovendien dat het voorbeeld van Spurgeon niet echt een voorbeeld is van het veroordelen van gemeenteleden.

Herman schreef:Dus als iemand dan zegt wel iets te bezitten, dan spreek je dat overeenkomstig je eigen belijdenis tegen. Je oordeelt dan niet het hart, maar je legt een uitspraak naast een belijdenis en daar kan je prima op reageren.

1. Het veroordelen van vrijwel iedereen, behalve een zeer select groepje van Gods kinderen die alles op een voorgeschreven manier beleeft hebben, en verwoorden kunnen
2. Het volledig onkritisch zijn, en het onder het mom van "liefde" in de hemel zetten van iedereen die enige godsdienstige betrokkenheid heeft, waarbij het besef van de noodzaak van de ontdekking, levendmaking, waarachtige bekering en openbaring van Christus aan de ziel volledig zijn verdampt

Herman schreef: Binnen het verhaal van ds. P. Blok wil ik nog opmerken dat de overlevering slechts vier zinnen telt, terwijl genoegzaam kan worden veronderstelt dat er een veel langere pastorale relatie bestond.

Ad Anker schreef:

Herman schreef:Dus als iemand dan zegt wel iets te bezitten, dan spreek je dat overeenkomstig je eigen belijdenis tegen. Je oordeelt dan niet het hart, maar je legt een uitspraak naast een belijdenis en daar kan je prima op reageren.

Dat vind ik een niet realistische spitsvondigheid. Ik wil begrijpen wat je bedoelt maar hoe dat zich verhoudt met een veroordelend karakter van de uitspraak ontgaat me.

Het getuigen van Gods genade zou dan een belijdenis zijn dat je het nieuwe leven niet kent.

Zijn in de theologie van rechts GG de dominees niet inbegrepen, Herman?

Ze zei tegen ds. Blok: Maar jij neemt me niks af hoor! Ds. Blok haar doorziende sprak daarop rustig: Dat kan ik ook niet, want je hebt niets.

Herman schreef:Daarnaast is de uitspraak in het geheel met de theologie van rechts gg, waar het niet-bezitten een kenmerk is van absolute genade. Dus als iemand dan zegt wel iets te bezitten, dan spreek je dat overeenkomstig je eigen belijdenis tegen. Je oordeelt dan niet het hart, maar je legt een uitspraak naast een belijdenis en daar kan je prima op reageren.

Herman schreef: Ik vind het dus werkelijk zeer logisch wat ds. Blok opmerkt, hoewel ik uiteraard het geheel van zijn gedachtenwereld niet als zuiver reformatorisch taxeer.