elbert schreef: ↑16 mei 2025, 14:32
TSD schreef:De zin "de Russen hebben trouwens openlijk al gezegd dat de oorlog tot minstens einde van dit jaar door zal/moeten gaan en daar zullen ze zich aan houden" is daar misschien wel het beste bewijs van. Elbert gelooft de Russen zolang het zijn standpunt uitkomt of zolang het hem logisch lijkt, maar zo werkt het gewoon niet.
Onjuist: ik geloof de Russen als hun daden overeenkomen met hun woorden. Als die 2 uit elkaar lopen, dan geloof ik ze niet. Zo moeilijk is het toch niet om dat onderscheid te kunnen maken?
Dat is voor uitspraken over de toekomst van deze oorlog inderdaad nogal ingewikkeld. Ik geloof dat de Russen doen wat hun het beste uitkomt en als op welk moment in de nabije of verre toekomst blijkt dat het in hun belang is om te onderhandelen en naar beëindiging toe te werken, in plaats van door te vechten, dan gaat die hele uitspraak linea recta de prullenbak in. Maar goed, hang vooral je theorieën op aan die uitspraak, ik hou je niet tegen.
Als de daden van de Russen soms overeenkomen met hun woorden maakt ook die uitspraken niet opeens betrouwbaar, het paste gewoon op dat moment het beste in hun straatje om zo te handelen, was dat niet zo geweest dan waren hun daden anders geweest. Jouw theorie dat de Russen soms betrouwbaar zijn in hun uitspraken en soms niet vind ik een volstrekt belachelijke (en vaststellen dat daden overeenkomen met woorden kan alleen achteraf).
En ook uit deze hele post blijkt dat je denkt in staat te zijn het geloof en de gedachten van Poetin te doorgronden en het schaakspel te kunnen overzien (en ja, je baseert je ergens op, dat begrijp ik), ik denk dat je je de betrouwbaarheid van je inzichten en de inzichten van je bronnen overschat. Je analyses zijn interessant maar voor mij in elk geval zeker niet de enige logische uitkomst.
elbert schreef: ↑16 mei 2025, 14:32
TSD schreef:Het is gewoonweg lachwekkend, het lijkt hier vaak een wedstrijdje 'wie schrijf het meest negatief en fatalistisch over Trump'.
Laat ik dan iets positiefs zeggen over Trump: ik denk dat hij werkelijk wil dat deze oorlog stopt. Dat valt in hem te prijzen. Maar dan wel met de kanttekening dat hij deze oorlog feitelijk wil stoppen ten koste van Oekraïne en ten faveure van Rusland, waarmee hij feitelijk de agressor beloont. Of misschien moeten we zeggen dat de details van het stoppen van die oorlog hem niet interesseren, terwijl die weldegelijk belangrijk zijn. Dat is uiterst onverstandig, zoals het verleden (denk aan 1938) heeft uitgewezen. Ik denk ook niet dat zijn aanpak gaat werken en dat het zelfs averechts kan uitpakken. Appeasement is in elk geval geen goede strategie om vrede te bewerkstelligen.
Even als eerste: Ik vind ook dat Trump regelmatig uitspraken doet die Rusland in de kaart lijken te spelen en die op zichzelf volgens mij vrede niet direct dichterbij brengen, wat dat betreft is het vormen van 1 front heel belangrijk. Tegelijkertijd heeft Trump wel iets bereikt en dat is in elk geval een 1e voorzichtige vorm van met elkaar praten, dat valt niet anders dan aan hem toe te schrijven.
Ik ben ook blij met dat door zijn gedrag Europa een beetje wakker wordt en beter voor zijn eigen zelfverdediging gaat zorgen. Dat is winst, lijkt me. Al is de reden triest. Trump zou in geen enkel opzicht twijfel moeten laten bestaan over de eenheid van de Navo.
Je kanttekening zeg ik niet zomaar na, of beter gezegd, de nuance die je daarna noemt, namelijk dat de details hem waarschijnlijk niet zoveel interesseren, komt denk ik dichter bij de waarheid. Ik ben ook bang dat dit zo is. In elk geval tot zover heb ik geen reden om te denken dat dit niet zo is. Ik zou me overigens zomaar kunnen voorstellen dat Trump na een getekende lucratieve grondstoffendeal wel degelijk anders in de wedstrijd gaat zitten. Er zitten in elk geval heel veel waardevolle grondstoffen (vooral veel zeldzame metalen) in het nu door Rusland bezette gebied. Het is in elk geval triest om te constateren dat het, net als bij de oorlogen van de VS in het Midden Oosten, uiteindelijk draait om economische belangen en niet om rechtvaardigheid. De geschiedenis herhaalt zich helaas.
Ik snap je verwijzing naar 1938 als valkuil. Tegelijkertijd is de situatie niet vergelijkbaar. Duitsland had een sterke en in kracht toenemende krijgsmacht waar op het vaste land van Europa relatief gezien maar weinig tegenover stond. Hitler heeft gelachen om dat vredesverdrag, natuurlijk, wetende dat daarmee vooral de omliggende landen weer een tijdje in slaap gesust zouden worden wat hem daarna des te meer speelruimte zou geven. De militaire verhoudingen nu zijn echt anders.
Tegelijkertijd vind ik ook de focus op rechtvaardigheid hoe nobel ook klinkend, een gevaar in zich heeft die uiteindelijk ook niet de belangen van de lokale burgers van Oekraïne dient. Als het deels afstaan van gebied wel gepaard gaat met het stoppen van alle verwoestingen, het starten van wederopbouw en een duurzame vrede dan ben ik daar voor. Je kan je op het standpunt stellen dat de agressor dan is beloond en terecht, maar de vraag is echt wat zwaarder moet wegen. Voor mij zijn het einde van verwoestingen van gebied, leefomgeving, levens van miljoenen mensen echt zwaarder wegend dan de territoriale eenheid van een land. En nee, vrede die alleen steunt op beloften van de agressor (zoals in 1938) is niet duurzaam.