mulder schreef:

Ad Anker schreef:Ik meen dat dit met de recente kerkgeschiedenis te maken heeft. Heel simplistisch:
In 1953 bleef een klein deel achter in de GGiN, een groot deel werd synodaal. Na een scheuring is er altijd de drift om je te profileren. Dat heeft wel lang geduurd en kreeg een vervolg in 1980. Toen was de profileringsdrift met name bij de toenmalig heersende predikant fors. Dat stempelt de prediking, en er waren er niet veel. Er zijn toen echt heel lelijke dingen gezegd. Nu is 1980 inmiddels 42 jaar geleden. Er zijn ouderen die zich mogelijk nog comfortabel voelen bij de profileringsdrift uit de jaren rond 1980. Er komt een generatie (ook predikanten) die daar minder mee hebben. Zodra de profileringsdrift naar de achtergrond verdwijnt ontstaat er een kalmte en verdwijnen scherpe randjes. Verwar dat a.u.b. niet met oppervlakkiger preken. Zeker niet. Deze mannen staan op een preekstoel, niet op een steekstoel. En als woorden als aanbod, belofte en evangelie geen profileringsdriftige gevoelswaarde meer hebben, kun je het daar in de preek gewoon over hebben.

Je analyse is juist maar niet helemaal compleet
Inderdaad is er nu een generatie of groep waarbij de scherpe randjes weg zijn
Inderdaad is de prediking niet oppervlakkig
Wel is er een verschil in prediking gekomen (geen leerverschil wel ligging of accent.
Ds Roos is in Chilliwack in aanraking gekomen met de puriteinen en draagt dat deels uit in zijn prediking. De door hem opgeleide predikanten volgen die lijn ook. Ambtsdragers als Bolier zien ook graag wat verandering. Ben ik dankbaar voor, maar dat is meer dan alleen het verdwijnen van scherpe randjes. Zie ook de reactie van Dogmaticus. Er zijn gewoon veranderingen gaande in het kerkverband. Positief overigens maar we moeten het niet ontkennen. En we moeten ook niet ontkennen dat niet iedere gginer hier blij mee is.

Piet Puk schreef:

mulder schreef:

Ad Anker schreef:Ik meen dat dit met de recente kerkgeschiedenis te maken heeft. Heel simplistisch:
In 1953 bleef een klein deel achter in de GGiN, een groot deel werd synodaal. Na een scheuring is er altijd de drift om je te profileren. Dat heeft wel lang geduurd en kreeg een vervolg in 1980. Toen was de profileringsdrift met name bij de toenmalig heersende predikant fors. Dat stempelt de prediking, en er waren er niet veel. Er zijn toen echt heel lelijke dingen gezegd. Nu is 1980 inmiddels 42 jaar geleden. Er zijn ouderen die zich mogelijk nog comfortabel voelen bij de profileringsdrift uit de jaren rond 1980. Er komt een generatie (ook predikanten) die daar minder mee hebben. Zodra de profileringsdrift naar de achtergrond verdwijnt ontstaat er een kalmte en verdwijnen scherpe randjes. Verwar dat a.u.b. niet met oppervlakkiger preken. Zeker niet. Deze mannen staan op een preekstoel, niet op een steekstoel. En als woorden als aanbod, belofte en evangelie geen profileringsdriftige gevoelswaarde meer hebben, kun je het daar in de preek gewoon over hebben.

Je analyse is juist maar niet helemaal compleet
Inderdaad is er nu een generatie of groep waarbij de scherpe randjes weg zijn
Inderdaad is de prediking niet oppervlakkig
Wel is er een verschil in prediking gekomen (geen leerverschil wel ligging of accent.
Ds Roos is in Chilliwack in aanraking gekomen met de puriteinen en draagt dat deels uit in zijn prediking. De door hem opgeleide predikanten volgen die lijn ook. Ambtsdragers als Bolier zien ook graag wat verandering. Ben ik dankbaar voor, maar dat is meer dan alleen het verdwijnen van scherpe randjes. Zie ook de reactie van Dogmaticus. Er zijn gewoon veranderingen gaande in het kerkverband. Positief overigens maar we moeten het niet ontkennen. En we moeten ook niet ontkennen dat niet iedere gginer hier blij mee is.

Dank voor je concrete voorbeeld, hier kan ik wat mee. Ik heb dit zelf altijd meer gezien als een andere stijl van preken, niet echt als ligging. Maar ik snap dat je dit als liggingsverschil kan zien

mulder schreef:

Ad Anker schreef:Ik meen dat dit met de recente kerkgeschiedenis te maken heeft. Heel simplistisch:
In 1953 bleef een klein deel achter in de GGiN, een groot deel werd synodaal. Na een scheuring is er altijd de drift om je te profileren. Dat heeft wel lang geduurd en kreeg een vervolg in 1980. Toen was de profileringsdrift met name bij de toenmalig heersende predikant fors. Dat stempelt de prediking, en er waren er niet veel. Er zijn toen echt heel lelijke dingen gezegd. Nu is 1980 inmiddels 42 jaar geleden. Er zijn ouderen die zich mogelijk nog comfortabel voelen bij de profileringsdrift uit de jaren rond 1980. Er komt een generatie (ook predikanten) die daar minder mee hebben. Zodra de profileringsdrift naar de achtergrond verdwijnt ontstaat er een kalmte en verdwijnen scherpe randjes. Verwar dat a.u.b. niet met oppervlakkiger preken. Zeker niet. Deze mannen staan op een preekstoel, niet op een steekstoel. En als woorden als aanbod, belofte en evangelie geen profileringsdriftige gevoelswaarde meer hebben, kun je het daar in de preek gewoon over hebben.

Je analyse is juist maar niet helemaal compleet
Inderdaad is er nu een generatie of groep waarbij de scherpe randjes weg zijn
Inderdaad is de prediking niet oppervlakkig
Wel is er een verschil in prediking gekomen (geen leerverschil wel ligging of accent.
Ds Roos is in Chilliwack in aanraking gekomen met de puriteinen en draagt dat deels uit in zijn prediking. De door hem opgeleide predikanten volgen die lijn ook. Ambtsdragers als Bolier zien ook graag wat verandering. Ben ik dankbaar voor, maar dat is meer dan alleen het verdwijnen van scherpe randjes. Zie ook de reactie van Dogmaticus. Er zijn gewoon veranderingen gaande in het kerkverband. Positief overigens maar we moeten het niet ontkennen. En we moeten ook niet ontkennen dat niet iedere gginer hier blij mee is.

Simon0612 schreef: P.s: Daarom stop ik ook met dit topic. Het heeft geen toegevoegde waarde.

Erskinees schreef:

Simon0612 schreef: P.s: Daarom stop ik ook met dit topic. Het heeft geen toegevoegde waarde.

Welkom terug

Ad Anker schreef:

-DIA- schreef: Toch nog een aantekening erbij: Ik vind wel wel dat 'heersende predikant' een uitdrukking is dat we niet te veel moeten gebruiken. Een predikant is een dienaar, als het goed is, en geen heerser. Dus kunnen wellicht beter over de dienende predikant van toen spreken. Hij diende, maar hij wist ook goed dat hij niet mocht heersen. Al is het wel zo dat er heersende zaken kunnen zijn die het dienende karakter enigszins kunnen belemmeren.

Hierover verschillen wij dan zeer van mening.

Erskinees schreef:

Simon0612 schreef: P.s: Daarom stop ik ook met dit topic. Het heeft geen toegevoegde waarde.

Welkom terug

HersteldHervormd schreef:
We merken het ja.

Job schreef:

HersteldHervormd schreef:
We merken het ja.

Namens meerderen spreken ("we") is geen behulpzame feedbacktoon. Jij merkt het.

Willem87 schreef:

Ad Anker schreef:

-DIA- schreef: Toch nog een aantekening erbij: Ik vind wel wel dat 'heersende predikant' een uitdrukking is dat we niet te veel moeten gebruiken. Een predikant is een dienaar, als het goed is, en geen heerser. Dus kunnen wellicht beter over de dienende predikant van toen spreken. Hij diende, maar hij wist ook goed dat hij niet mocht heersen. Al is het wel zo dat er heersende zaken kunnen zijn die het dienende karakter enigszins kunnen belemmeren.

Hierover verschillen wij dan zeer van mening.

Het is heel eenvoudig. Het ondervinden dat er een dictatuur en een heersfactor is.
Dat is zo te onderscheiden. Als men helemaal uit hun plaat gaan om kledingstijl een oorbelletje en andere zaken.
En zo met een voorbeeld op de persoon af iemand helemaal gaat verklaren op de preekstoel.

mulder schreef:

Ad Anker schreef:Ik meen dat dit met de recente kerkgeschiedenis te maken heeft. Heel simplistisch:
In 1953 bleef een klein deel achter in de GGiN, een groot deel werd synodaal. Na een scheuring is er altijd de drift om je te profileren. Dat heeft wel lang geduurd en kreeg een vervolg in 1980. Toen was de profileringsdrift met name bij de toenmalig heersende predikant fors. Dat stempelt de prediking, en er waren er niet veel. Er zijn toen echt heel lelijke dingen gezegd. Nu is 1980 inmiddels 42 jaar geleden. Er zijn ouderen die zich mogelijk nog comfortabel voelen bij de profileringsdrift uit de jaren rond 1980. Er komt een generatie (ook predikanten) die daar minder mee hebben. Zodra de profileringsdrift naar de achtergrond verdwijnt ontstaat er een kalmte en verdwijnen scherpe randjes. Verwar dat a.u.b. niet met oppervlakkiger preken. Zeker niet. Deze mannen staan op een preekstoel, niet op een steekstoel. En als woorden als aanbod, belofte en evangelie geen profileringsdriftige gevoelswaarde meer hebben, kun je het daar in de preek gewoon over hebben.

Je analyse is juist maar niet helemaal compleet
Inderdaad is er nu een generatie of groep waarbij de scherpe randjes weg zijn
Inderdaad is de prediking niet oppervlakkig
Wel is er een verschil in prediking gekomen (geen leerverschil wel ligging of accent.
Ds Roos is in Chilliwack in aanraking gekomen met de puriteinen en draagt dat deels uit in zijn prediking. De door hem opgeleide predikanten volgen die lijn ook. Ambtsdragers als Bolier zien ook graag wat verandering. Ben ik dankbaar voor, maar dat is meer dan alleen het verdwijnen van scherpe randjes. Zie ook de reactie van Dogmaticus. Er zijn gewoon veranderingen gaande in het kerkverband. Positief overigens maar we moeten het niet ontkennen. En we moeten ook niet ontkennen dat niet iedere gginer hier blij mee is.

CvdW schreef:Wanneer leden op een ledenvergadering geen vragen meer kunnen stellen zonder een sneer terug te krijgen dan is er inderdaad een dictatuur/heerscultuur.
Komt u wellicht onbekend voor. In Goes was dat zo.