DDD schreef:Met heel veel van deze bijdrage kan ik instemmen. Maar waarmee zou dat uitsluiten dat kinderen naar een kinderdagverblijf mogen? En dat vrouwen werken in een betaalde dienstbetrekking? Wie zegt dat de kinderen in de bijbelse tijd niet gewoon het hele dorp doorliepen van de morgen tot de avond? Er is toch niet de minste reden om aan te nemen dat die kinderen voortdurend thuis waren?
En daarnaast vind ik dat je probeert om normen te ontlenen aan feiten die niet normatief bedoeld zijn. Het is ook geen criterium voor werk of het zweet veroorzaakt in letterlijke zin.
Ik mis totaal de verantwoording naar de toepassing van bijbelse gegevens naar onze tijd. Die is mijns inziens heel willekeurig. Je kunt uiteraard uit de bijbel een modern verschijnsel niet direct afleiden. En bovendien: waarom zou ontplooiing en dienstbaarheid strijdig met elkaar zijn? Dat is mij een volkomen raadsel. Door ontplooiing van je talenten kun je juist dienstbaar zijn, zou ik denken.
En tenslotte mis ik totaal de rol en verantwoordelijkheid van de vader. De bijbel spreekt misschien nog wel meer over de rol van de vader in de opvoeding dan over de rol van de moeder in de opvoeding.
Kan je als jonge moeder dan alleen buitenshuis ontplooien?
In de jaren dat ik thuis ben geweest heb ik zoveel geleerd en afgeleerd. Onvermoede talenten zijn naar boven gekomen. Talenten die niet financieel werden beloond. Maar waar ik tot op de dag van vandaag zoveel profijt van hebt. Voor de naaste, voor jezelf.
En heb mijn studie nooit als weggegooid beschouwd.
Ik vind het overigens een misvatting om te denken dat je studie je alleen ontplooit naar je toekomstige werk. Tijdens je studie doe je nog zoveel andere vaardigheden op. Die misschien niet direct alleen noodzakelijk zijn voor je toekomstige werk. ( doorzettingsvermogen, kijk op jezelf, de wereld om je heen, algemene ontwikkeling zijn zomaar wat voorbeelden)
En dan dit. En dat heeft mij wel eens " pijnlijk" getroffen...
Wij hebben bewust ervoor gekozen mijn baan op te zeggen om me volledig aan het moederschap te kunnen wijden. En ja, we hebben daar financiele offers voor moeten brengen. Een wat eenvoudiger levensstijl aan moeten houden. En dat vinden we niet erg hoor
Nu ze groter zijn en een kleine partime baan weer mogelijk zou zijn en de kinderen toch niet naar bso of van hot naar her hoeven gesleept te worden, kom je dus bijna niet meer aan een baan binnen bepaalde vakgebieden binnen de gereformeerde gezindte. Je wordt gewoon keihard aan de kant geschoven. Ondanks dat je ruim twaalf jaar lange werkervaring hebt gehad binnen datzelfde vakgebied! En dat in een gezindte die het moederschap zo hoog in het vaandel heeft staan ( in naam)
Reden; Gat in je CV. En het liefst zijn ze van de partimers af.
Het wrange is dat buiten de reformatorische wereld je wel met open armen wordt ontvangen. Ondanks dat je "maar" twee dagen pw werkt. Ondanks dat je een aantal jaren thuis voor de kinderen hebt gezorgd.
In de gereformeerde gezindte wirden partimers lastig gevonden omdat er niet ten allen tijde een beroep op hen gedaan kan worden ivm de zorg voor gezin, mantelzorg etc. Ze niet flexibel zijn... Teveel een eigen mening hebben als men wat ouder is. ( stond vorig jaar nog een artikel over in het RD)
En dan nog een vraag:
Hoe zou het komen dat depressies, gedragsproblemen bij kinderen nog nooit zo hoog zijn geweest?
Ik denk
dat een van de oorzaken toch echt ligt bij het onrustige bestaan. Het ontbreken van een veilige en stabiele basis.
En nee, ik bedoel niet dat ieder kind dat naar bso gaat, dat werkende ouders heeft, tegen die problemen aanloopt.
En ja, soms is voorschoolseopvang echt noodzakelijk. Maar nu wordt het bijna als onmisbaar gezien. (Gek dat de leerprobleem blijven bestaan.)
Ik kan op school niet die aandacht per kind geven die het thuis wel heeft. Natuurlijk wordt de individualistische benadering hoog aangeslagen binnen het onderwijs. Maar het is onmogelijk dertig kinderen echt individualistisch te benaderen. Je kan als leerkracht echt niet alle signalen altijd zien. ( anders zou er bijvoorbeeld niet meer stiekum gepest kunnen worden, of een kind thuis komen met de juf if meester zag niet dat ik...) dat willen veel leerkrachten wel maar is onmogelijk.
Dat kan op een bso ook niet.
En thuis ben ik niet 100 % van de dag alleen met de kinderen bezig geweest. Ze moesten ook zichzelf leren vermaken
miste ik heus ook wel eens wat. Toch zag en merkte ik meer ivg tot een schoolsituatie.
Ook zagen en zien de kinderen mij bezig met bijvoorbeeld vrijwilligerswerk, hulp aan de naaste etc. Lezen en bidden. Buiten de vaste tafel en bed momenten om. Is er tijd om naar vriendjes en vriendinnetjes gebracht te worden en andersom.
Dat zouden ze niet gezien hebben als ze de meeste tijd van de week elders moesten doorbrengen. Juist omdat ik daar dan veel minder tijd voor zou hebben gehad. Dan hadden ze een jachtige moeder gezien die de kinderen s avonds ophaalde bij de bso. Eten kookte en huishouden moest doen. En vader idem. Werkvoorbereidingen. En de kinderen naar bed brachten. Maar niet veel meer... Die vermoeid en prikkelbaarder was dan...
Ook hoeven mijn kinderen niet vermaakt te worden. I.t.t heel veel kinderen van deze tijd. Die wel beziggehouden moeten worden. Die niet gekeerd hebben creatief te zijn. Op bso, of als pap en mam een keer vrij zijn van sport, naar muziekles, naar koor, naar zwemles etc.etc gesleept worden. En in de vrije dagen uitje dit, uitje dat, vakantie zus en vakantie zo hebben. En ouders zo blij zijn als de vakantie om is. Want anders vervelen hun kinderen zich. Of de vakanties moeten vooral niet te lang duren want dat is zo lastig...
Uiteraard zijn er situaties dat werken niet anders kan. Dat kinderen daarom door anderen opgevangen moeten worden. Maar dat zou m.i. niet ons uitgangspunt moeten zijn.
En soms jan het niet anders dat een moederrol gedeeltelijk of he,aan vervangen miet wirden door vader.
Trouwens ook vader heeft bij ons een duidelijke rol. Is aanwezig in het gezin. Heeft niet zo'n carrière misschien gemaakt wat had gekund. Maar heeft wel tijd om binnen jeugdwerk in de kerk, hulp aan de naaste actief te zijn. Is gelukkig een groot deel can de avonden thuis.
Heerlijk was dat in moeilijke en zware momenten. Er was rust om met elkaar in gesprek te gaan. We moeten niet net doen alsof in de gezinnen waar moeder geen betaalde baan heeft, vader de grote afwezige is. Dat is echt een kwestie van prioriteiten stellen.
In de Scandinavische landen om ons heen, waar het twee verdienersschap de norm is, is de moeder de eerste twee jaren van het keven van een kind volledig thuis. Heeft ze verlof. Niet dat ik het twee verdienersschap als voorbeeld wil stellen. Wel dat het opvallend is dat de kinderen de eerste levensjaren bij hun moeder zijn, volledig.
