Als er domme, retorische, vragen worden gesteld die een discussie niet verder brengen, mag daar dom op worden geantwoord. Maar CvdW keek niet zo naar de domme vraag, maar alleen naar het antwoord en ging daarop verder.
In principe zijn er geen domme vragen. De reactie op zo'n vraag zegt vaak meer dan de vraag. Als je een vraag 'dom' vindt, begrijp je meestal die vraag niet en is het de kunst om door te vragen en niet te verzanden in 'ook maar dom reageren'.DDD schreef: ↑Vandaag, 10:21 Ik ben het met je eens dat het een domme vraag was. Maar domme mensen mogen er ook zijn, en daarnaast: iedereen stelt wel eens een domme vraag. Ik vind een grapje volhouden alsof het serieus is, als de ander daar oprecht geshockeerd van is, toch op zijn zachtst gezegd, misleidend.
Ik vind het niet dramatischer dan zondag 43 zelf. Maar goed. Misschien is het ook in reactie op een ander draadje, waarin ik bij wijze van grapje als leugenaar word neergezet.
De bekende uitspraak van de pot en de ketel is dan op deze link wel van toepassing.DDD schreef: ↑Vandaag, 10:34 Verder ben ik het zeer met je eens. De kunst is vooral om niet dom te reageren op een domme vraag. Maar soms een grapje ervan maken om het luchtig te houden, lijkt me prima trouwens. Het verschil van mening gaat er over hoe lang je zoiets volhoudt en iemand in oprechte verbijstering wilt achterlaten
Een oorzaak is mijns inziens dat onvoldoende het gesprek wordt gevoerd en dat mensen onvoldoende ruimte krijgen om tot een eigen oordeel te komen. Het gaat als snel over dit mag niet zo, dat moet zo of dit mag niet en dat moet. Een bekend voorbeeld is natuurlijk de rok-broek discussie. Ergens in de geschiedenis is de gewoonte ontstaan dat vrouwen een rok droegen en mannen een broek. Adam liep niet in een broek en Eva niet in een rok tot op de enkels, zoals dat evenmin de gewoonte was in de tijd van Jezus. Vervolgens is later in de geschiedenis de culturele ontwikkeling of gewoonte ontstaan dat mannen een broek dragen en vrouwen een rok. En dit is dan het ijkpunt van? Je houdt daarbij geen rekening met het feit dat gewoontes ook kunnen veranderen. Dit geldt voor veel meer zaken. Het is een hele instrumentele manier van denken, vind ik, en een manier van denken die per definitie tot botsing leidt.Ad Anker schreef: ↑Vandaag, 11:55 Heel lang is de reformatorische zuil goed geweest in het vasthouden van kledingregels en regels op het gebied van media. Nu blijkt dat toch heel ingewikkeld te zijn. Ik herinner me de leggingdiscussie van zo'n 15 jaar geleden nog goed, nu lach ik er om. De TV is buiten de deur gehouden, nu zit dat ding bij elke GG-er in de broekzak, tot bij de dominee toe. Dat vraagt om bezinning en om kaders. En daar kunnen we nog niet altijd goed mee omgaan. Dat zou nog zo erg niet zijn, deze uiterlijkheden worden een meetlat van de zaligheid van onze naaste. Hoe gruwelijk.
